Nelson Piquet

Carreira na Fórmula 1
Nacionalidade Brasil
Anos en activo 1978 - 1991
Escudería(s) Ensign, non-works McLaren, Brabham, Williams, Lotus, Benetton
Grandes Premios disputados 207 (204 saídas)
Campionatos 3 (1981, 1983 e 1987)
Vitorias 23
Podios 60
Pole positions 24
Voltas rápidas 23
Primeiro GP Gran Premio de Alemaña de 1978
Primeira vitoria Gran Premio do oeste dos Estados Unidos de 1980
Derradeira vitoria Gran Premio do Canadá de 1991
Derradeiro GP Gran Premio de Australia de 1991

Nelson Piquet Souto Maior, nado en Río de Xaneiro o 17 de agosto de 1952, máis coñecido coma Nelson Piquet, é un ex-piloto de carreiras brasileiro, campión de Fórmula 1 de 1981, 1983 e 1987.

Nelson Piquet conducindo o BMW M1 en 1980

Traxectoria editar

Era fillo dun ministro do goberno brasileiro. Para ocultar a súa identidade, xa nos inicios da súa carreira empezou a utilizar o apelido de solteira da nai, Piquet.

Piquet foi un xove prodixio na Fórmula 3 Británica durante os 70, e a súa promoción á Fórmula 1 marcou o inicio na categoría da que sería unha das súas máis grandes figuras. Xunto ao equipo Brabham, incluíndo o xefe de equipo Bernie Ecclestone e o deseñador Gordon Murray, foi sempre un contendente ao título, a pesar da transición de motores Ford V8 a BMW turbo. Foi nesta escudería na que obtivo os seus dous primeiros campionatos.

O seu pase en 1986 ao equipo Williams marcou o inicio do que sería un dos máis grandes duelos da categoría, fronte a Nigel Mansell. O feito de ter dous pilotos talentosos con semellantes egos no mesmo equipo era un presaxio de futuros conflitos, e así foi. Ese ano Piquet e Mansell chegaron con posibilidades de título á última carreira do ano, pero a súa rivalidade fixo que se quitaran entre si a posibilidade de gañar puntos, o cal permitiu que Alain Prost se alzara co título.

Piquet purgou as súas culpas ao ano seguinte, cando as súas notables condicións técnicas lle permitiron consagrarse campión, a pesar de ter gañado menos carreiras que Mansell.

O cambio do piloto e dos motores Honda ao equipo Lotus en 1988 marcaron unha volta na carreira de Piquet, quen comezou a perder a súa reputación ao non obter vitorias en 1988 e incluso non clasificar nunha carreira en 1989.

A súa utilización da prensa para atacar aos seus rivais valeulle a fama de bocón. Non obstante, un acordo co equipo Benetton baseado en pago por resultados permitiulle volver ás primeiras planas, con dúas vitorias. O seu último triunfo data de 1991 en Montreal, onde superou a Nigel Mansell, o seu rival de sempre.

Resultados completos na Fórmula 1 editar

As carreiras en letra grosa indican que conseguiu a pole position, as carreiras en itálica indican volta rápida

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 WDC Puntos[1]
1978 Team Tissot Ensign Ensign N177 Cosworth V8 ARX BRA RSA USW MON BEL ESP SWE FRA GBR ALE
Ret
NC 0
BS Fabrications McLaren M23 AUT
Ret
HOL
Ret
ITA
9
USA
Parmalat Racing Team Brabham BT46 Alfa Romeo Flat-12 CAN
11
1979 Parmalat Racing Team Brabham BT46 Alfa Romeo Flat-12 ARX
Ret
15º 3
Brabham BT48 Alfa Romeo V12 BRA
Ret
RSA
7
USW
8
ESP
Ret
BEL
Ret
MON
7
FRA
Ret
GBR
Ret
ALE
12
AUT
Ret
HOL
4
ITA
Ret
Brabham BT49 Cosworth V8 CAN
Ret
USA
Ret
1980 Parmalat Racing Team Brabham BT49 Cosworth V8 ARX
2
BRA
Ret
RSA
4
USW
1
BEL
Ret
MON
3
FRA
4
GBR
2
ALE
4
AUT
5
HOL
1
ITA
1
CAN
Ret
USA
Ret
54
1981 Parmalat Racing Team Brabham BT49C Cosworth V8 USW
3
BRA
12
ARX
1
SMR
1
BEL
Ret
MON
Ret
ESP
Ret
FRA
3
GBR
Ret
ALE
1
AUT
3
HOL
2
ITA
6
CAN
5
CPL
5
50
1982 Parmalat Racing Team Brabham BT50 BMW S4 (t/c) RSA
Ret
BEL
5
MON
Ret
DET
DNQ
CAN
1
HOL
2
GBR
Ret
FRA
Ret
ALE
Ret
AUT
Ret
SUI
4
ITA
Ret
CPL
Ret
11º 20
Brabham BT49D Cosworth V8 BRA
DSQ
USW
Ret
SMR
1983 Fila Sport Brabham BT52 BMW S4 (t/c) BRA
1
USW
Ret
FRA
2
SMR
Ret
MON
2
BEL
4
DET
4
CAN
Ret
59
Brabham BT52B GBR
2
ALE
13
AUT
3
HOL
Ret
ITA
1
EUR
1
RSA
3
1984 MRD International Brabham BT53 BMW L4 (t/c) BRA
Ret
RSA
Ret
BEL
9
SMR
Ret
FRA
Ret
MON
Ret
CAN
1
DET
1
DAL
Ret
GBR
7
ALE
Ret
AUT
2
HOL
Ret
ITA
Ret
EUR
3
POR
6
29
1985 Motor Racing Developments Ltd Brabham BT54 BMW L4 (t/c) BRA
Ret
POR
Ret
SMR
8
MON
Ret
CAN
Ret
DET
6
FRA
1
GBR
4
ALE
Ret
AUT
Ret
HOL
8
ITA
2
BEL
5
EUR
Ret
RSA
Ret
AUS
Ret
21
1986 Canon Williams Team Williams FW11 Honda V6 (t/c) BRA
1
ESP
Ret
SMR
2
MON
7
BEL
Ret
CAN
3
DET
Ret
FRA
3
GBR
2
ALE
1
HUN
1
AUT
Ret
ITA
1
POR
3
MEX
4
AUS
2
69
1987 Canon Williams Team Williams FW11B Honda V6 (t/c) BRA
2
SMR
DNS
BEL
Ret
MON
2
DET
2
FRA
2
GBR
2
ALE
1
HUN
1
AUT
2
ITA
1
POR
3
ESP
4
MEX
2
XPN
15
AUS
Ret
73 (76)
1988 Camel Team Lotus Honda Lotus 100T Honda V6 (t/c) BRA
3
SMR
3
MON
Ret
MEX
Ret
CAN
4
DET
Ret
FRA
5
GBR
5
ALE
Ret
HUN
8
BEL
4
ITA
Ret
POR
Ret
ESP
8
XPN
Ret
AUS
3
22
1989 Camel Team Lotus Lotus 101 Judd V8 BRA
Ret
SMR
Ret
MON
Ret
MEX
11
USA
Ret
CAN
4
FRA
8
GBR
4
ALE
5
HUN
6
BEL
DNQ
ITA
Ret
POR
Ret
ESP
8
XPN
4
AUS
Ret
12
1990 Benetton Formula Benetton B189B Ford V8 USA
4
BRA
6
43 (44)
Benetton B190 SMR
5
MON
DSC
CAN
2
MEX
6
FRA
4
GBR
5
ALE
Ret
HUN
3
BEL
5
ITA
7
POR
5
ESP
Ret
XPN
1
AUS
1
1991 Camel Benetton Ford Benetton B190B Ford V8 USA
3
BRA
5
26.5
Benetton B191 SMR
Ret
MON
Ret
CAN
1
MEX
Ret
FRA
8
GBR
5
ALE
Ret
HUN
Ret
BEL
3
ITA
6
POR
5
ESP
11
XPN
7
AUS
4
Predecesor:
Alan Jones
Campión da Fórmula 1
1981
Sucesor:
Keke Rosberg
Predecesor:
Keke Rosberg
Campión da Fórmula 1
1983
Sucesor:
Niki Lauda
Predecesor:
Alain Prost
Campión da Fórmula 1
1987
Sucesor:
Ayrton Senna

Notas editar

  1. Up until 1990, not all points scored by a driver contributed to their final World Championship tally (see list of points scoring systems for more information). Numbers without parentheses are Championship points; numbers in parentheses are total points scored.

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar