Gran Premio dos Estados Unidos de 1980

O Gran Premio dos Estados Unidos de 1980 foi unha carreira de automobilismo de Fórmula Un, celebrada o 5 de outubro de 1980 no circuíto de Watkins Glen de Watkins Glen, Nova York. Foi a 14ª carreira da tempada de Fórmula Un de 1980. Esta carreira tamén se coñece como o Gran Premio do leste dos Estados Unidos co fin de distinguila da Gran Premio do oeste dos Estados Unidos, celebrada o 30 de marzo de 1980 en Long Beach (California).

Gran Premio de Estados Unidos de 1980

Detalles da carreira
Carreira 14 de 14 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1980.
Trazado do circuíto de Watkins Glen
Data	5 de outubro 1980
Nome oficial	XXIII Toyota United States Grand Prix
Localización	Circuíto de Watkins Glen Watkins Glen, Nova York, Estados Unidos
Percorrido	Circuíto permanente 5´435 km
Distancia	59 voltas, 320´670 km
Clima	Nubrado e seco con temperaturas ata de 12 °C; velocidade do vento 13 km/h
Pole position
Piloto	Bruno Giacomelli	Alfa Romeo
Tempo	1:33.291
Volta rápida
Piloto	Alan Jones	Williams-Ford
Tempo	1:34.068 na volta 44
Podio
Primeiro	Alan Jones	Williams-Ford
Segundo	Carlos Reutemann	Williams-Ford
Terceiro	Didier Pironi	Ligier-Ford

Foi a última carreira da tempada 1980 de Fórmula Un. A carreira foi o 30 Gran Premio dos Estados Unidos, e o 20º e último durante nove anos, que se celebrou en Watkins Glen. A carreira disputouse sobre 59 voltas ao circuíto de 5´435 quilómetros para unha distancia total de carreira de 321 quilómetros.

A carreira foi gañada polo novo campión do mundo, o piloto australiano Alan Jones, pilotando un Williams FW07B. Foi a quinta vitoria de Jones da tempada oficial e o sexto dos sete Grandes Premios (incluíndo España e Australia) que ía gañar nesa tempada. Jones gañou por catro segundos sobre o seu compañeiro de equipo o arxentino Carlos Reutemann con piloto francés Didier Pironi terminando terceiro no seu Ligier JS11 / 15.

Resumo da carreira

A primeira tempada no Campionato de Frank Williams como escudaría e a undécima como propietario, terminou cunha nova vitoria do líder do equipo e novo campión do mundo de pilotos Alan Jones, este foi o último Gran Premio que se celebrou na histórica pista de Watkins Glen nos outeiros ao pé de Seneca Lake. A desaparición de Glen produciuse logo e que os intentos de rexurdir a pista demostraron non ser suficientes, as zonas de seguridade quedaron pequenas para as novas velocidades, e a asistencia non era a que fora, ata esta carreira estivera en dúbida ata xusto un mes antes.

Na fin de semana do último Gran Premio da tempada a gran sorpresa foi a clasificación do Alfa Romeo do italiano Bruno Giacomelli, que foi o máis rápido nas sesións do venres e sábado, cunha media de 208´502 km/h. O italiano logrou a única pole das súas 69 carreiras, e a primeira para Alfa Romeo desde 1951, logrouna por tres cuartos de segundo sobre un grupo formado por Nelson Piquet no Brabham, Carlos Reutemann no Williams, Elio de Angelis no Lotus e Jones no segundo Williams.

O día da carreira ameazaba choiva, pero non apareceu. Alain Prost, que completaba a súa primeira tempada de F1, sufría os efectos dun accidente na cualificación do sábado, e foi substituído despois da warmup polo holandés Jan Lammers. Ao comezo, Giacomelli saíu ben e lideraba na primeira curva. Jones pasou desde a quinta posición da grella ata a segunda posición entrando na curva un, pero non puido manter a súa progresión. Trompeou sobre a terra, recompúxose e continuou, terminando a primeira volta no décimo cuarto lugar.

Ao final da volta, Giacomelli abrira unha brecha con Piquet, seguido de Reutemann, Didier Pironi, de Angelis e Héctor Rebaque. En dúas voltas máis, o Alfa adiantouse dous segundos e medio. Mentres tanto, Jones estaba loitando para remontar, e na volta 7, xa estaba detrás do McLaren de John Watson, tratando de tomar o sétimo lugar. Watson mantívoo baixo control ata a décima volta, cando logrou pasalo, Jones foise a por de Angelis e Pironi.

Giacomelli seguiu marcando un ritmo uniforme, e a súa vantaxe era de dez segundos na volta 21, Reutemann ameazaba a Piquet, cuxos pneumáticos estaban empezando a desfalecer. Jones alcanzara a De Angelis, e na seguinte volta, estaba quinto.

A presión de Reutemann, e o aumento da falta de adherencia do Brabham, provocaron que finalmente Piquet, na volta 26, fixera un trompo na primeira curva. Na saída de pista danou un faldrón, e retirouse logo de chegar aos boxes. Tres voltas máis tarde, Jones pasou a Pironi poñéndose terceiro, o Ligier tamén sufría o desgaste dos pneumáticos.

O único coche entre Jones e o líder agora era o do seu compañeiro de equipo Reutemann, pero co campionato de pilotos xa en mans de Jones, non habería ordes de equipo. Pero o arxentino tiña subviraxe provocado polo desgastado pneumático dianteiro esquerdo, e Jones pasouno facilmente na volta 30 e puxo a súa mirada en Giacomelli, agora con 12 segundos de vantaxe. O Alfa Romeo vermello e branco correu ata deterse no inicio da volta 32 con problemas eléctricos. Unha vez á cabeza, Jones foi máis e máis rápido, para rematar facendo un 1:34.068 na volta 44, mellor que o seu tempo de cualificación.

Cando Watson entrou en boxes para substituír un amortecedor roto do seu McLaren, o favorito do público Mario Andretti entrou en posición de puntos. Un xogo de pneumáticos novos permitiu a René Arnoux capturar e pasar ao americano, pero unha faldrón roto freou o Renault, e Andretti foi capaz de recuperar o sexto posto para lograr o seu único punto da tempada.

O equipo Williams celebrou a culminación dun ano cun dobrete. A carreira viu non só o final das carreiras de Fórmula Un en Watkins Glen, tamén foi o último Gran Premio dos ex campións mundiais Emerson Fittipaldi e Jody Scheckter e a última carreira de Mario Andretti para Colin Chapman e Lotus.

Clasificación

Cualificación

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Tempo	Difereza
1	23	Bruno Giacomelli	Alfa Romeo	1:33.291	-
2	5	Nelson Piquet	Brabham-Ford	1:34.080	+ .789
3	28	Carlos Reutemann	Williams-Ford	1:34.111	+ .820
4	12	Elio de Angelis	Lotus-Ford	1:34.185	+ .894
5	27	Alan Jones	Williams-Ford	1:34.216	+ .925
6	16	René Arnoux	Renault	1:34.839	+ 1.548
7	26	Didier Pironi	Ligier-Ford	1:34.971	+ 1.680
8	6	Héctor Rebaque	Brabham-Ford	1:35.166	+ 1.875
9	7	John Watson	McLaren-Ford	1:35.202	+ 1.921
10	22	Andrea de Cesaris	Alfa Romeo	1:35.235	+ 1.954
11	11	Mario Andretti	Lotus-Ford	1:35.343	+ 2.052
12	25	Jacques Laffite	Ligier-Ford	1:35.421	+ 2.130
13	8	Alain Prost	McLaren-Ford	1:35.988	+ 2.697
14	21	Keke Rosberg	Fittipaldi-Ford	1:36.332	+ 3.041
15	50	Rupert Keegan	Williams-Ford	1:36.750	+ 3.459
16	31	Eddie Cheever	Osella-Ford	1:36.908	+ 3.607
17	9	Marc Surer	ATS-Ford	1:37.001	+ 3.710
18	2	Gilles Villeneuve	Ferrari	1:37.040	+ 3.749
19	20	Emerson Fittipaldi	Fittipaldi-Ford	1:37.088	+ 3.797
20	29	Riccardo Patrese	Arrows-Ford	1:37.405	+ 4.114
21	4	Derek Daly	Tyrrell-Ford	1:37.923	+ 4.632
22	3	Jean-Pierre Jarier	Tyrrell-Ford	1:37.966	+ 4.675
23	1	Jody Scheckter	Ferrari	1:38.149	+ 4.858
24	30	Jochen Mass	Arrows-Ford	1:38.526	+ 5.535
25	14	Jan Lammers	Ensign-Ford	1:38.532	+ 5.541
NSC	43	Mike Thackwell	Tyrrell-Ford	1:51.102	+ 17.811
NSC	51	Geoff Lees	Williams-Ford	-	-

Carreira

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Voltas	Tempo/Retirada	Grella	Puntos
1	27	Alan Jones	Williams-Ford	59	1:34:36.05	5	9
2	28	Carlos Reutemann	Williams-Ford	59	+4.21 segs	3	6
3	25	Didier Pironi	Ligier-Ford	59	+12.57 segs	7	4
4	12	Elio de Angelis	Lotus-Ford	59	+29.69 segs	4	3
5	26	Jacques Laffite	Ligier-Ford	58	+1 volta	12	2
6	11	Mario Andretti	Lotus-Ford	58	+1 volta	11	1
7	16	René Arnoux	Renault	58	+1 volta	6
8	9	Marc Surer	ATS-Ford	57	+2 voltas	17
9	50	Rupert Keegan	Williams-Ford	57	+2 voltas	15
10	21	Keke Rosberg	Fittipaldi-Ford	57	+2 voltas	14
11	1	Jody Scheckter	Ferrari	56	+3 voltas	23
NC	7	John Watson	McLaren-Ford	50	+9 voltas	9
Ret	2	Gilles Villeneuve	Ferrari	49	Accidente	18
NC	3	Jean-Pierre Jarier	Tyrrell-Ford	40	+19 voltas	22
Ret	30	Jochen Mass	Arrows-Ford	36	Transmisión	24
Ret	23	Bruno Giacomelli	Alfa Romeo	31	Eléctrico	1
Ret	5	Nelson Piquet	Brabham-Ford	25	Trompo	2
Ret	6	Héctor Rebaque	Brabham-Ford	20	Motor	8
Ret	31	Eddie Cheever	Osella-Ford	20	Suspensión	16
Ret	29	Riccardo Patrese	Arrows-Ford	16	Trompo	20
Ret	14	Jan Lammers	Ensign-Ford	16	Dirección	25
Ret	20	Emerson Fittipaldi	Fittipaldi-Ford	15	Suspensión	19
Ret	4	Derek Daly	Tyrrell-Ford	3	Trompo	21
Ret	22	Andrea de Cesaris	Alfa Romeo	2	Accidente	10
NTS	8	Alain Prost	McLaren-Ford		Lesionado	13
NSC	43	Mike Thackwell	Tyrrell-Ford
NSC	51	Geoff Lees	Williams-Ford

Líderes por volta

• Líderes por volta: Bruno Giacomelli 31 voltas (1-31), Alan Jones 28 voltas (32-59)

Posicións logo da carreira

Clasificación do campionato de pilotos

Pos	Piloto	Puntos
1	Alan Jones	67 (71)
2	Nelson Piquet	54
3	Carlos Reutemann	42 (49)
4	Jacques Laffite	34
5	Didier Pironi	32

Clasificación do campionato de construtores

Pos	Construtor	Puntos
1	Reino Unido Williams-Ford	120
2	Ligier-Ford	66
3	Brabham-Ford	55
4	Renault	38
5	Lotus-Ford	14

• Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación. Só os 5 mellores resultados das 7 primeiras carreiras e os 5 mellores resultados das últimas 7 carreiras contan para o campionato de pilotos. Números sen paréntesis son puntos no Campionato; os números entre paréntesis son os puntos totais anotados.

Carreira anterior: Gran Premio do Canadá de 1980	Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1980	Carreira seguinte: Gran Premio do oeste dos Estados Unidos de 1981
Carreira anterior: Gran Premio dos Estados Unidos de 1979	Gran Premio dos Estados Unidos	Carreira seguinte: Gran Premio dos Estados Unidos de 1989

Notas

• Rob Walker (xaneiro de 1981). "22nd United States Grand Prix: Final Round". Road & Track, 110-113.