Gran Premio dos Estados Unidos de 1980

Gran Premio dos Estados Unidos de 1980
Nome oficial	XXIII Toyota United States Grand Prix
Nome na lingua orixinal	(en) 23rd Toyota Grand Prix of the United States
Tipo	Gran Premio dos Estados Unidos
Deporte	automobilismo
Parte de	Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1980
Distancia do evento	59
Localización e Datas
Localización	Nova York (Nova York) ; Circuíto de Watkins Glen (Dix (en) )
País	Estados Unidos de América
Data	5 de outubro de 1980
Competición
Primeiro posto	Alan Jones WilliamsF1 Cosworth
Pole position	Bruno Giacomelli
Volta máis rápida	Alan Jones

O Gran Premio dos Estados Unidos de 1980 foi unha carreira de automobilismo de Fórmula Un, celebrada o 5 de outubro de 1980 no circuíto de Watkins Glen de Watkins Glen, Nova York. Foi a 14ª carreira da tempada de Fórmula Un de 1980. Esta carreira tamén se coñece como o Gran Premio do leste dos Estados Unidos co fin de distinguila da Gran Premio do oeste dos Estados Unidos, celebrada o 30 de marzo de 1980 en Long Beach (California).

Foi a última carreira da tempada 1980 de Fórmula Un. A carreira foi o 30 Gran Premio dos Estados Unidos, e o 20º e último durante nove anos, que se celebrou en Watkins Glen. A carreira disputouse sobre 59 voltas ao circuíto de 5´435 quilómetros para unha distancia total de carreira de 321 quilómetros.

A carreira foi gañada polo novo campión do mundo, o piloto australiano Alan Jones, pilotando un Williams FW07B. Foi a quinta vitoria de Jones da tempada oficial e o sexto dos sete Grandes Premios (incluíndo España e Australia) que ía gañar nesa tempada. Jones gañou por catro segundos sobre o seu compañeiro de equipo o arxentino Carlos Reutemann con piloto francés Didier Pironi terminando terceiro no seu Ligier JS11 / 15.

Resumo da carreira

A primeira tempada no Campionato de Frank Williams como escudaría e a undécima como propietario, terminou cunha nova vitoria do líder do equipo e novo campión do mundo de pilotos Alan Jones, este foi o último Gran Premio que se celebrou na histórica pista de Watkins Glen nos outeiros ao pé de Seneca Lake. A desaparición de Glen produciuse logo e que os intentos de rexurdir a pista demostraron non ser suficientes, as zonas de seguridade quedaron pequenas para as novas velocidades, e a asistencia non era a que fora, ata esta carreira estivera en dúbida ata xusto un mes antes.

Na fin de semana do último Gran Premio da tempada a gran sorpresa foi a clasificación do Alfa Romeo do italiano Bruno Giacomelli, que foi o máis rápido nas sesións do venres e sábado, cunha media de 208´502 km/h. O italiano logrou a única pole das súas 69 carreiras, e a primeira para Alfa Romeo desde 1951, logrouna por tres cuartos de segundo sobre un grupo formado por Nelson Piquet no Brabham, Carlos Reutemann no Williams, Elio de Angelis no Lotus e Jones no segundo Williams.

O día da carreira ameazaba choiva, pero non apareceu. Alain Prost, que completaba a súa primeira tempada de F1, sufría os efectos dun accidente na cualificación do sábado, e foi substituído despois da warmup polo holandés Jan Lammers. Ao comezo, Giacomelli saíu ben e lideraba na primeira curva. Jones pasou desde a quinta posición da grella ata a segunda posición entrando na curva un, pero non puido manter a súa progresión. Trompeou sobre a terra, recompúxose e continuou, terminando a primeira volta no décimo cuarto lugar.

Ao final da volta, Giacomelli abrira unha brecha con Piquet, seguido de Reutemann, Didier Pironi, de Angelis e Héctor Rebaque. En dúas voltas máis, o Alfa adiantouse dous segundos e medio. Mentres tanto, Jones estaba loitando para remontar, e na volta 7, xa estaba detrás do McLaren de John Watson, tratando de tomar o sétimo lugar. Watson mantívoo baixo control ata a décima volta, cando logrou pasalo, Jones foise a por de Angelis e Pironi.

Giacomelli seguiu marcando un ritmo uniforme, e a súa vantaxe era de dez segundos na volta 21, Reutemann ameazaba a Piquet, cuxos pneumáticos estaban empezando a desfalecer. Jones alcanzara a De Angelis, e na seguinte volta, estaba quinto.

A presión de Reutemann, e o aumento da falta de adherencia do Brabham, provocaron que finalmente Piquet, na volta 26, fixera un trompo na primeira curva. Na saída de pista danou un faldrón, e retirouse logo de chegar aos boxes. Tres voltas máis tarde, Jones pasou a Pironi poñéndose terceiro, o Ligier tamén sufría o desgaste dos pneumáticos.

O único coche entre Jones e o líder agora era o do seu compañeiro de equipo Reutemann, pero co campionato de pilotos xa en mans de Jones, non habería ordes de equipo. Pero o arxentino tiña subviraxe provocado polo desgastado pneumático dianteiro esquerdo, e Jones pasouno facilmente na volta 30 e puxo a súa mirada en Giacomelli, agora con 12 segundos de vantaxe. O Alfa Romeo vermello e branco correu ata deterse no inicio da volta 32 con problemas eléctricos. Unha vez á cabeza, Jones foi máis e máis rápido, para rematar facendo un 1:34.068 na volta 44, mellor que o seu tempo de cualificación.

Cando Watson entrou en boxes para substituír un amortecedor roto do seu McLaren, o favorito do público Mario Andretti entrou en posición de puntos. Un xogo de pneumáticos novos permitiu a René Arnoux capturar e pasar ao americano, pero unha faldrón roto freou o Renault, e Andretti foi capaz de recuperar o sexto posto para lograr o seu único punto da tempada.

O equipo Williams celebrou a culminación dun ano cun dobrete. A carreira viu non só o final das carreiras de Fórmula Un en Watkins Glen, tamén foi o último Gran Premio dos ex campións mundiais Emerson Fittipaldi e Jody Scheckter e a última carreira de Mario Andretti para Colin Chapman e Lotus.

Clasificación

Cualificación

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Tempo	Difereza
1	23	Bruno Giacomelli	Alfa Romeo	1:33.291	-
2	5	Nelson Piquet	Brabham-Ford	1:34.080	+ .789
3	28	Carlos Reutemann	Williams-Ford	1:34.111	+ .820
4	12	Elio de Angelis	Lotus-Ford	1:34.185	+ .894
5	27	Alan Jones	Williams-Ford	1:34.216	+ .925
6	16	René Arnoux	Renault	1:34.839	+ 1.548
7	26	Didier Pironi	Ligier-Ford	1:34.971	+ 1.680
8	6	Héctor Rebaque	Brabham-Ford	1:35.166	+ 1.875
9	7	John Watson	McLaren-Ford	1:35.202	+ 1.921
10	22	Andrea de Cesaris	Alfa Romeo	1:35.235	+ 1.954
11	11	Mario Andretti	Lotus-Ford	1:35.343	+ 2.052
12	25	Jacques Laffite	Ligier-Ford	1:35.421	+ 2.130
13	8	Alain Prost	McLaren-Ford	1:35.988	+ 2.697
14	21	Keke Rosberg	Fittipaldi-Ford	1:36.332	+ 3.041
15	50	Rupert Keegan	Williams-Ford	1:36.750	+ 3.459
16	31	Eddie Cheever	Osella-Ford	1:36.908	+ 3.607
17	9	Marc Surer	ATS-Ford	1:37.001	+ 3.710
18	2	Gilles Villeneuve	Ferrari	1:37.040	+ 3.749
19	20	Emerson Fittipaldi	Fittipaldi-Ford	1:37.088	+ 3.797
20	29	Riccardo Patrese	Arrows-Ford	1:37.405	+ 4.114
21	4	Derek Daly	Tyrrell-Ford	1:37.923	+ 4.632
22	3	Jean-Pierre Jarier	Tyrrell-Ford	1:37.966	+ 4.675
23	1	Jody Scheckter	Ferrari	1:38.149	+ 4.858
24	30	Jochen Mass	Arrows-Ford	1:38.526	+ 5.535
25	14	Jan Lammers	Ensign-Ford	1:38.532	+ 5.541
NSC	43	Mike Thackwell	Tyrrell-Ford	1:51.102	+ 17.811
NSC	51	Geoff Lees	Williams-Ford	-	-

Carreira

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Voltas	Tempo/Retirada	Grella	Puntos
1	27	Alan Jones	Williams-Ford	59	1:34:36.05	5	9
2	28	Carlos Reutemann	Williams-Ford	59	+4.21 segs	3	6
3	25	Didier Pironi	Ligier-Ford	59	+12.57 segs	7	4
4	12	Elio de Angelis	Lotus-Ford	59	+29.69 segs	4	3
5	26	Jacques Laffite	Ligier-Ford	58	+1 volta	12	2
6	11	Mario Andretti	Lotus-Ford	58	+1 volta	11	1
7	16	René Arnoux	Renault	58	+1 volta	6
8	9	Marc Surer	ATS-Ford	57	+2 voltas	17
9	50	Rupert Keegan	Williams-Ford	57	+2 voltas	15
10	21	Keke Rosberg	Fittipaldi-Ford	57	+2 voltas	14
11	1	Jody Scheckter	Ferrari	56	+3 voltas	23
NC	7	John Watson	McLaren-Ford	50	+9 voltas	9
Ret	2	Gilles Villeneuve	Ferrari	49	Accidente	18
NC	3	Jean-Pierre Jarier	Tyrrell-Ford	40	+19 voltas	22
Ret	30	Jochen Mass	Arrows-Ford	36	Transmisión	24
Ret	23	Bruno Giacomelli	Alfa Romeo	31	Eléctrico	1
Ret	5	Nelson Piquet	Brabham-Ford	25	Trompo	2
Ret	6	Héctor Rebaque	Brabham-Ford	20	Motor	8
Ret	31	Eddie Cheever	Osella-Ford	20	Suspensión	16
Ret	29	Riccardo Patrese	Arrows-Ford	16	Trompo	20
Ret	14	Jan Lammers	Ensign-Ford	16	Dirección	25
Ret	20	Emerson Fittipaldi	Fittipaldi-Ford	15	Suspensión	19
Ret	4	Derek Daly	Tyrrell-Ford	3	Trompo	21
Ret	22	Andrea de Cesaris	Alfa Romeo	2	Accidente	10
NTS	8	Alain Prost	McLaren-Ford		Lesionado	13
NSC	43	Mike Thackwell	Tyrrell-Ford
NSC	51	Geoff Lees	Williams-Ford

Líderes por volta

Líderes por volta: Bruno Giacomelli 31 voltas (1-31), Alan Jones 28 voltas (32-59)

Posicións logo da carreira

Clasificación do campionato de pilotos

Pos	Piloto	Puntos
1	Alan Jones	67 (71)
2	Nelson Piquet	54
3	Carlos Reutemann	42 (49)
4	Jacques Laffite	34
5	Didier Pironi	32

Clasificación do campionato de construtores

Pos	Construtor	Puntos
1	Reino Unido Williams-Ford	120
2	Ligier-Ford	66
3	Brabham-Ford	55
4	Renault	38
5	Lotus-Ford	14

Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación. Só os 5 mellores resultados das 7 primeiras carreiras e os 5 mellores resultados das últimas 7 carreiras contan para o campionato de pilotos. Números sen paréntesis son puntos no Campionato; os números entre paréntesis son os puntos totais anotados.

Carreira anterior: Gran Premio do Canadá de 1980	Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1980	Carreira seguinte: Gran Premio do oeste dos Estados Unidos de 1981
Carreira anterior: Gran Premio dos Estados Unidos de 1979	Gran Premio dos Estados Unidos	Carreira seguinte: Gran Premio dos Estados Unidos de 1989

Notas

Rob Walker (xaneiro de 1981). "22nd United States Grand Prix: Final Round". Road & Track, 110-113.