McLaren

Flag of the United Kingdom (3-5).svg McLaren
McLaren Racing logo.png
Nome completo McLaren F1 Team
Bandeira coa que compite Reino Unido Reino Unido
Base en McLaren Technology Centre
Woking, Surrey, Reino Unido
51°20′45″N 0°32′52″O / 51.34583, -0.54778Coordenadas: 51°20′45″N 0°32′52″O / 51.34583, -0.54778
Xefe de Equipo Zak Brown
(Director executivo)
Director Técnico James Key
Pilotos 4. Flag of the United Kingdom (3-5).svg Lando Norris
81. Australia Oscar Piastri
Pilotos de probas 000España Álex Palou
47. Alemaña Mick Schumacher
000Flag of Brazil.svg Felipe Drugovich
000Bélxica Stoffel Vandoorne
Chasis MCL60
Motor Mercedes F1 M14 E Performance
Pneumáticos Pirelli
Debut Gran Premio de Mónaco de 1966
Carreiras 931 (927 saídas)
Campionatos de Construtores 8 (1974, 1984, 1985, 1988, 1989, 1990, 1991, 1998)
Campionatos de Pilotos 12 (1974, 1976, 1984, 1985, 1986, 1988, 1989, 1990, 1991, 1998, 1999, 2008)
Vitorias 183
Pole positions 156
Voltas Rápidas 162[N 1]
Puntos totais
Posición no campionato 5º (12 ptos.)

McLaren, fundado en 1963 por Bruce McLaren (1937-1970), é un equipo de carreiras automobilísticas con sede en Woking, Surrey, Reino Unido, que é sobre todo coñecido como equipo de Fórmula 1, pero que competiu tamén nas 500 millas de Indianápolis, e as 24 horas de Le Mans. O seu nome completo é actualmente Team McLaren Mercedes; o equipo é dirixido por Ron Dennis e é supervisado por McLaren Racing, membro a súa vez de McLaren Group.

McLaren é un dos equipos con máis éxitos da Fórmula 1, gañou máis grandes premios que calquera outro equipo, á parte de Ferrari e Ford nos seus diferentes equipos, e moitos campionatos de pilotos e construtores.

HistoriaEditar

IniciosEditar

Bruce McLaren, nado en Nova Zelandia, anuncia a formación de McLaren Motor Racing Ltd. en 1963 debido a que o seu equipo de entón, Cooper, non desexaba seguir as súas ideas de enxeñería. Contratou enxeñeiros e pilotos e iniciou a construción de automóbiles de carreira para a Fórmula 1. Mentres desenvolvía o monopraza, os pilotos do equipo utilizaron vehículos Cooper T70.

Anos 80Editar

O equipo de McLaren de Fórmula 1 actual xurdiu da fusión do equipo McLaren e do proxecto de equipo (Project 4 o P4) que preparaba Ron Dennis en 1981. De aí os nomes dos automóbiles McLaren desde 1981: "M/P4-xx."

Os anos de máis éxito do equipo McLaren foron os primeiros baixo a dirección de Ron Dennis. John Barnard deseñou o revolucionario chasis M/P4-1, o primeiro fabricado en fibra de carbono e que unido ao poderoso motor TAG/Porsche turbo demostrou ser moi competitivo. McLaren tivo neses anos a grandes pilotos como Niki Lauda, Alain Prost, Keke Rosberg, e Stefan Johansson. McLaren-Porsche gañou o título de construtores en 1984 con Lauda como como piloto campión e en 1985 con Prost como piloto campión. Prost gañou novamente o título de pilotos en 1986.

En 1988, con motores Honda, McLaren dominou a temporada gañando 15 de 16 carreiras, coroándose Ayrton Senna como campión de pilotos, logo dunha forte rivalidade con Prost.

Anos 90Editar

Malia a partida de Alain Prost cara a Ferrari en 1990, McLaren dominou a Fórmula 1 durante dous anos máis.

Desde 1992 o equipo iniciou o seu declive co inicio da dominación dos motores Renault ata 1997, cando se reiniciaron os éxitos da combinación de chasis McLaren, motor Mercedes e os pilotos Mika Häkkinen e David Coulthard, ganando entre 1998 e 2000 dous campionatos de construtores e Häkkinen dous de pilotos.

Século XXIEditar

Desde 2000, McLaren loitou por manterse nos primeiros lugares, pero non logrou igualar aos Ferrari, logrando algunhas vitorias e ata un segundo posto no campionato de pilotos de 2003 para Kimi Räikkönen.

En 2005, os pilotos foron Juan Pablo Montoya e Kimi Räikkönen, acabando este último como segundo clasificado no campionato de pilotos, por detrás do español Fernando Alonso de Renault. Foron segundos na clasificación de construtores, trala fábrica francesa. Esta temporada, estivo marcada polo mal inicio da escudería de Woking, con grandes problemas de fiabilidade nos seus motores, tralo fallo de planificación de evolución dos coches para a temporada, mentres tanto Renault, conseguía puntos que a distanciaban das demais escuderías. A metade de temporada, e grazas o gran traballo dos enxeñeiros da marca británica, e especialmente de Adrian Newey, o xefe de aerodinámica e motores, o coche, pasou a ser o máis rápido, e comezou a recortar puntos a Renault, ata chegar a un apertado final de mundial, no que os problemas de motor, aínda existentes, así como un par de erros de Juan Pablo Montoya, deron o título de pilotos ó español Fernando Alonso no Brasil, e a posteriori, o de escuderías a Renault, no último gran premio da temporada, no circuíto de Shanghai, China.

 
Ensaio de parada en boxes no Gran Premio de España de 2006.

A temporada 2006, está marcada pola marcha de Adrian Newey cara a Red Bull Racing, así como por ser o último ano de patrocinio da tabacaleira West, que lles dá aos bólidos británicos o aspecto prateado, e ademais coa incógnita dos pilotos, que aínda nesta temporada, seguirán sendo Kimi Räikkönen e Juan Pablo Montoya, cos pilotos de probas, Pedro Martínez de la Rosa e Gary Paffett, están en dúbida a continuidade dos tres primeiros, xa que rematan contrato, e os rumores, son especialmente persistentes logo da marcha do piloto finlandés a Ferrari. Pero, no mes de decembro de 2005, as cousas empezouse a aclarar, primeiro co anuncio de patrocinio principal, a partir de 2007, da empresa de telefonía móbil Vodafone (ata agora patrocinadora de Ferrari), a cal devolverá as xa clásicas cores vermella e branca de principios dos 90 (os cales perderon a Marlboro, e partiron xustamente con Ferrari), así como a contratación como piloto, a partir do 1 de xaneiro de 2007, do actual campión do mundo, Fernando Alonso, o cal abandonará Renault ó finalizar a Temporada 2006.

O 11 de xullo do 2006, McLaren F1 Team anunciou o cambio no segundo asento da escudería Juan Pablo Montoya deixa o posto ao español Pedro Martínez de la Rosa. Juan Pablo cambia os Fórmula 1 pola serie Nascar.

O modelo MP4/21 tivo algúns problemas en 2006, acabando a temporada en 3º lugar con 110 puntos.

En 2007, a escudeira se viu envolta nun caso de espionaxe industrial envolvendo a Mike Coughlan (Proxectista xefe da McLaren, afastado) e Nigel Stepney (Ex-xefe dos mecánicos de Ferrari). Debido ás evidencias, McLaren foi penalizada coa perda de todos os puntos conquistados no Mundial de Construtores de 2007 e cunha multa de 100 $ millóns de dólares. Os pilotos, porén, non sufriron ningún castigo.

O 16 de novembro de 2009, a marca alemá Mercedes-Benz anunciou a venda da súa parte do equipo e a compra de Brawn GP, pasando a ter seu propio equipo a partir de 2010: Mercedes GP.[1][2] A pesar da venda das accións que tiña de McLaren, Mercedes vai continuar fornecendo motores para a escuadra por seis anos máis.[3]

Resultados de McLaren na Fórmula 1Editar

  • Porcentaxe de vitorias no Campionato de Construtores: 14%, 8 de 57 [1966-2022]
  • Porcentaxe de vitorias no Campionato de Pilotos: 21´1%, 12 de 57 [1966-2022]
  • Porcentaxe de vitorias: 19´7%, 182 de 928 [1966-Abu Zabi 2019]

(cursiva indica equipo non oficial; negra indica campionato gañado)

Tempada Nome Coche Pneu. Motor Pilotos WCC Posición
2023 McLaren F1 Team MCL-60 P Mercedes-AMG F1 M14 E Performance 1.6 V6 t Lando Norris
Oscar Piastri
5º (12 ptos.)
2022 McLaren F1 Team MCL-36M P Mercedes-AMG F1 M13 E Performance 1.6 V6 t Lando Norris
Daniel Ricciardo
5º (159 ptos.)
2021 McLaren F1 Team MCL-35M P Mercedes-AMG F1 M12 E Performance 1.6 V6 t Lando Norris
Daniel Ricciardo
4º (275 ptos.)
2020 McLaren F1 Team MCL-35 P Renault Lando Norris
Carlos Sainz
3º (202 ptos.)
2019 McLaren F1 Team MCL-34 P Renault Lando Norris
Carlos Sainz
4º (145 ptos.)
2018 McLaren F1 Team MCL-33 P Renault Stoffel Vandoorne
Fernando Alonso
6º (62 ptos.)
2017 McLaren Honda MCL-32 P Honda Fernando Alonso
Stoffel Vandoorne
Jenson Button
9º (30 ptos.)
2016 McLaren Honda MP4-31 P Honda Fernando Alonso
Jenson Button
Stoffel Vandoorne
6º (76 ptos.)
2015 McLaren Honda MP4-30 P Honda Fernando Alonso
Jenson Button
9º (17 ptos.)
2014 McLaren Mercedes MP4-29 P Mercedes-Benz Jenson Button
Kevin Magnussen
5º (181 ptos.)
2013 Vodafone McLaren Mercedes MP4-28 P Mercedes-Benz Jenson Button
Sergio Pérez
5º (122 pts)
2012 Vodafone McLaren Mercedes MP4-27 P Mercedes-Benz Jenson Button
Lewis Hamilton
3º (378 pts)
2011 Vodafone McLaren Mercedes MP4-26 P Mercedes-Benz Lewis Hamilton
Jenson Button
2º (497 pts)
2010 Vodafone McLaren Mercedes MP4-25 B Mercedes-Benz Jenson Button
Lewis Hamilton
2º (454 pts)
2009 Vodafone McLaren Mercedes MP4-24 B Mercedes-Benz Lewis Hamilton
Heikki Kovalainen
3º (71 pts)
2008 Vodafone McLaren Mercedes MP4-23 B Mercedes-Benz Lewis Hamilton
Heikki Kovalainen
2º (151 pts)
2007 Vodafone McLaren Mercedes MP4-22 B Mercedes-Benz Fernando Alonso
Lewis Hamilton
Excluído [4]
(203[5]/218 pts) (2º/1º)
2006 Team McLaren Mercedes MP4-21 M


Mercedes-Benz Kimi Räikkönen
Juan Pablo Montoya
Pedro de la Rosa
3º (110 pts)
2005 West McLaren Mercedes MP4-20 M


Mercedes-Benz Kimi Räikkönen
Juan Pablo Montoya
Pedro de la Rosa
Alexander Wurz
2º (182 pts)
2004 West McLaren Mercedes MP4-19
MP4-19B
M


Mercedes-Benz David Coulthard
Kimi Räikkönen
5º (69 pts)
2003 West McLaren Mercedes MP4-17D M


Mercedes-Benz David Coulthard
Kimi Räikkönen
3º (142 pts)
2002 West McLaren Mercedes MP4-17 M


Mercedes-Benz David Coulthard
Kimi Räikkönen
3º (65 pts)
2001 West McLaren Mercedes MP4-16 B Mercedes-Benz Mika Häkkinen
David Coulthard
2º (102 pts)
2000 West McLaren Mercedes MP4/15 B Mercedes-Benz Mika Häkkinen
David Coulthard
2º (152 pts)
1999 West McLaren Mercedes MP4/14 B Mercedes-Benz Mika Häkkinen
David Coulthard
2º (124 pts)
1998 West McLaren Mercedes MP4/13 B Mercedes-Benz Mika Häkkinen
David Coulthard
Campión (156 pts)
1997 West McLaren Mercedes MP4/12 G Mercedes-Benz Mika Häkkinen
David Coulthard
4º (63 pts)
1996 Marlboro McLaren Mercedes MP4/11 G Mercedes-Benz Mika Häkkinen
David Coulthard
4º (49 pts)
1995 Marlboro McLaren Mercedes MP4/10
MP4/10B
MP4/10C
G Mercedes-Benz Mika Häkkinen
Nigel Mansell
Mark Blundell
Jan Magnussen
4º (30 pts)
1994 Marlboro McLaren Peugeot MP4/9 G Peugeot Mika Häkkinen
Martin Brundle
Philippe Alliot
4º (42 pts)
1993 Marlboro McLaren MP4/8 G Ford Ayrton Senna
Michael Andretti
Mika Häkkinen
2º (84 pts)
1992 Honda Marlboro McLaren MP4/6B
MP4/7A
G Honda Ayrton Senna
Gerhard Berger
2º (99 pts)
1991 Honda Marlboro McLaren MP4/6 G Honda Ayrton Senna
Gerhard Berger
Campión (139 pts)
1990 Honda Marlboro McLaren MP4/5B G Honda Ayrton Senna
Gerhard Berger
Campión (121 pts)
1989 Honda Marlboro McLaren MP4/5 G Honda Ayrton Senna
Alain Prost
Campión (141 pts)
1988 Honda Marlboro McLaren MP4/4 G Honda Alain Prost
Ayrton Senna
Campión (199 pts)
1987 Marlboro McLaren International MP4/3 G TAG (Porsche) Alain Prost
Stefan Johansson
2º (76 pts)
1986 Marlboro McLaren International MP4/2C G TAG (Porsche) Alain Prost
Keke Rosberg
2º (96 pts)
1985 Marlboro McLaren International MP4/2B G TAG (Porsche) Niki Lauda
Alain Prost
John Watson
Campión (90 pts)
1984 Marlboro McLaren International MP4/2 M


TAG (Porsche) Niki Lauda
Alain Prost
Campión (143´5 pts)
1983 Marlboro McLaren International MP4/1C
MP4/1E
M


Cosworth
TAG (Porsche)
Niki Lauda
John Watson
5º (34 pts)
18º (0 pts)[6]
1982 Marlboro McLaren International MP4/1B M


Cosworth Niki Lauda
John Watson
2º (69 pts)
1981 McLaren International M29C
M29F
MP4/1
M


Cosworth John Watson
Andrea de Cesaris
6º (28 pts)
1980 Marlboro Team McLaren M29B
M29C
M30
G Cosworth John Watson
Alain Prost
Stephen South
9º (11 pts)
1979 Marlboro Team McLaren
Löwenbräu Team McLaren
M26
M28
M28B
M28C
M29
G Cosworth John Watson
Patrick Tambay
7º (15 pts)
1978 Marlboro Team McLaren
Liggett Group/BS Fabrications
Centro Asegurador F1
Melchester Racing
M23
M26
G Cosworth James Hunt
Patrick Tambay
Bruno Giacomelli
Brett Lunger
Nelson Piquet
Emilio de Villota
Tony Trimmer
8º (15 pts)
1977 Marlboro Team McLaren
Chesterfield Racing
Iberia Airlines
M23
M26
G Cosworth James Hunt
Jochen Mass
Gilles Villeneuve
Bruno Giacomelli
Brett Lunger
Emilio de Villota
3º (60 pts)
1976 Marlboro Team McLaren M23 G Cosworth James Hunt
Jochen Mass
2º (74 pts)
1975 Marlboro Team Texaco
Lucky Strike Racing
M23 G Cosworth Emerson Fittipaldi
Jochen Mass
Dave Charlton
3º (53 pts)
1974 Marlboro Team Texaco
Yardley Team McLaren
Scribante Lucky Strike Racing
M23 G Cosworth Emerson Fittipaldi
Denny Hulme
Mike Hailwood
Jochen Mass
David Hobbs
Dave Charlton
Campión (73 pts)
1973 Yardley Team McLaren M19A
M19C
M23
G Cosworth Denny Hulme
Peter Revson
Jody Scheckter
Jacky Ickx
3º (58 pts)
1972 Team Yardley McLaren /
Yardley Team McLaren
M19A
M19C
G Cosworth Denny Hulme
Peter Revson
Jody Scheckter
Brian Redman
3º (47 pts)
1971 Bruce McLaren Motor Racing
Ecurie Bonnier
Penske-White Racing
M7C
M14A
M19A
G Cosworth Denny Hulme
Peter Gethin
Jackie Oliver
Jo Bonnier
Helmut Marko
Mark Donohue
6º (10 pts)
1970 Bruce McLaren Motor Racing
Team Surtees
Ecurie Bonnier
Alfa Romeo
M7C
M14A
M7D
M14D
G


F

Cosworth
Alfa Romeo
Denny Hulme
Bruce McLaren
Peter Gethin
Dan Gurney
Andrea de Adamich
Nanni Galli
John Surtees
Jo Bonnier
5º (35 pts)
9º (0 pts)[6]
1969 Bruce McLaren Motor Racing
Team Lawson
Antique Automobiles / Colin Crabbe Racing
M7A
M7B
M7C
M9A
G


D

Cosworth Denny Hulme
Bruce McLaren
Derek Bell
Basil van Rooyen
Vic Elford
4º (38 pts)
1968 Bruce McLaren Motor Racing
Joakim Bonnier Racing Team
Anglo American Racers
M5A
M7A
G Cosworth
BRM
Denny Hulme
Bruce McLaren
Jo Bonnier
Dan Gurney
2º (49 pts)
10º (3 pts)[6]
1967 Bruce McLaren Motor Racing M4B
M5A
M7A
G BRM Bruce McLaren 10º (3 pts)
1966 Bruce McLaren Motor Racing M2B F Cosworth
Serenissima
Bruce McLaren 9º (2 pts)
12º (1 pt)[7]
Refs [8][9] [10]

MonoprazasEditar

Na seguinte galería móstranse os diferentes modelos empregados por McLaren na Fórmula 1. No mesmo, algúns modelos están representados de forma xenérica, xa que varios deles foron reutilizados e presentados como evolucións dos modelos orixinais.

  • 1966-1970
  • 1971-1981
  • 1981-1988
  • 1989-1994
  • 1995-1999
  • 2000-2004
  • 2005-2009
  • 2010-2014
  • 2015-
  • 2020-

NotasEditar

  1. Incluída a volta rápida de John Surtees no Gran Premio de Suráfrica de 1970 nun McLaren privado.
Referencias
  1. "Mercedes anuncia: sai da McLaren e compra Brawn". Arquivado dende o orixinal o 19 de novembro de 2009. Consultado o 19 de xaneiro de 2012. 
  2. "Mercedes compra Brawn GP e vende a sua parte da McLaren UOL Esporte.". 
  3. "Mercedes vende sua parte na McLaren e compra equipe Brawn GP". Folha Online (en portugués). 
  4. McLaren perdeu todos os seus puntos como consecuencia da decisión do Consello Mundial de Automobilismo, que a atopaba culpábel dos cargos de espionaxe industrial contra Ferrari.
  5. Após un incidente na 3ª sesión de cualificación no GP de Hungría, a FIA decidiu que McLaren non podería conseguir ningún punto por mor da infracción da prohibición de ordes de equipo. Porén, os pilotos de McLaren acumularon de todos os xeitos puntos. En total, foron 15 os puntos que McLaren deixou de sumar para o Campionato de Construtores, e aínda que a decisión puido ser recorrida, a escudería decidiu non facelo por mor dunha sanción máis grande que se aplicou máis tarde.
  6. 6,0 6,1 6,2 Os puntos foron adxudicados por separado para cada combinación de coche e motor
  7. Os puntos foron adxudicados por separado para cada combinación de coche e motor.
  8. "McLaren Seasons". Grand Prix Archive. Crash Media Group. Arquivado dende o orixinal o 06 de marzo de 2012. Consultado o 13 de abril de 2010. 
  9. "Seasons by Decades". Grand Prix Archive. Crash Media Group. Arquivado dende o orixinal o 23 de abril de 2010. Consultado o 13 de abril de 2010. 
  10. "Formula One team results". Formula1.com. Formula One World Championship Ltd. Consultado o 18 de febreiro de 2011. 

Véxase taménEditar

Ligazóns externasEditar