Campionato Mundial de Fórmula 1 de 2006
O Campionato Mundial de Fórmula 1 de 2006 foi o campionato anual número 57 da Fórmula 1 organizado pola Fédération Internationale de l'Automobile (FIA). Con 18 Grandes Premios no calendario, deu comezo o 12 de marzo, e rematou o 22 de outubro.
| ||
| Tipo | Fórmula 1  | |
|---|---|---|
| Deporte | automobilismo | |
| Organizador | Federación Internacional do Automóbil | |
| Número de participantes | 27 | |
| Localización e Datas | ||
| Intervalo de tempo | 12 de marzo de 2006 – 22 de outubro de 2006 | |
| Número de edición | 57 (2006) | |
| Competición | ||
| Campionato do Mundo de pilotos de Fórmula 1 | Fernando Alonso | |
| Campionato do Mundo de Construtores | Renault F1 Team | |
|
| ||
| Datos estatísticos | ||
| Carreires | 18 | |
O campionato de pilotos foi gañado por Fernando Alonso con Renault por segundo ano consecutivo, converténdose no máis novo bicampeón mundial. O múltiple campión mundial Michael Schumacher de Ferrari foi finalista, 13 puntos por detrás. Renault renovou o Campionato de Construtores, superando a Ferrari por só cinco puntos.
A tempada destacou pola rivalidade entre Alonso e Schumacher, que gañaron sete carreiras cada un. Os pilotos de Renault e Ferrari dominaron o campionato, gañaron todas as carreiras agás unha, e os catro segundos lugares non alcanzados por estes dous equipos levounos McLaren. Durante esta tempada e por primeira vez desde a tempada de 1956 ningunha carreira foi gañada por un construtor británico.
.jpg)
Previo
editarO calendario foi anunciado inicialmente como o mesmo que no ano 2005, co Gran Premio de Bélxica programado para o 17 de setembro. Con todo, o 8 de febreiro, o FIA anunciou que a Autoridade Deportiva Nacional de Bélxica (RACB) retiraba Spa-Francorchamps do calendario de Fórmula Un 2006 por falta de tempo para completar as melloras na pista.[1] O alcalde do Río de Xaneiro Brasil, ofreceu a súa cidade como unha posible substituta para o Gran Premio de Bélxica, pero a FIA dixo que a carreira belga non sería substituída. A carreira recibiu tradicionalmente un grande apoio dos pilotos e do presidente da FIA Max Mosley e o Gran Premio volveu de novo ao calendario na tempada de Fórmula Un de 2007.[2]
2006 foi o último ano con dous fabricantes de pneumáticos: Os dous fabricantes no momento eran, o fabricante xaponés Bridgestone e o francés Michelin. En decembro de 2005, a FIA anunciou que na tempada 2008, habería un só provedor de pneumáticos. Cinco días máis tarde, Michelin anunciou que abandonaba a Fórmula Un ao final da tempada 2006, xa que non quería estar na Fórmula Un como o único provedor de pneumáticos.[3]
A finais de 2005, tres coñecidos equipos foron compradas: Minardi Sauber e Jordan. O primeiro foi mercado por Red Bull para funcionar como un equipo xuvenil da marca para a súa crecente lista de novos talentos en busca dun coche de F1. A pesar da campaña dos afeccionados do equipo Minardi cambiouse o nome a Scuderia Toro Rosso (Touro Vermello), en italiano como tradución de Team Red Bull. O equipo Sauber foi comprado por BMW. BMW optou por manter o nome de Sauber na F1, cambiando o nome do equipo a BMW Sauber. Jordan, foi comprado por Midland Group en 2004, cambiou o seu nome por MF1 Racing logo dun ano de transición en 2005.
2006 viu a estrea dun novo equipo xaponés, o Super Aguri F1, fundado polo expiloto de F1 Aguri Suzuki, que entrou no último momento. Super Aguri notificou á FIA, o 1 de novembro de 2005 (a data límite era o 15 de novembro) da súa intención de entrar, pero a lista inicial de inscrición da FIA amosaba que non aprobara a entrada de Aguri.[4] Con todo, o equipo recibiu o consentimento dos dez equipos existentes para competir, e pagou os 48 millóns de dólares de fianza requiridos como depósito. O equipo foi confirmado pola FIA o 26 de xaneiro de 2006.
Entre as tempadas 2005 e 2006 a propiedade da Fórmula Un cambiou de xeito significativo. Ata novembro de 2005, o Formula One group era propiedade dun fideicomiso da familia Ecclestone e Speed Investments (unha agrupación de Bayerische Landesbank JP Morgan Chase e Lehman irmáns). O 25 de novembro, CVC Capital Partners anunciou que ía adquirir tanto as accións Ecclestone (o 25% de SLEC) e o 48% da participación de Bayerische Landesbank, que tivo lugar a través de Speed Investments. O 30 de marzo, CVC adquiriu as accións restantes e un mes máis tarde a Comisión Europea anunciou a aprobación deste acordo, condicionada á renuncia do control de CVC de Dorna Sports, os promotores da MotoGP. O 28 de marzo CVC anunciou a finalización da transacción da Fórmula Un.[5] Ecclestone reinvestiu as ganancias na empresa matriz da Fórmula Un Alpha Prema.
Resumo da tempada
editar
Renault e Fernando Alonso ocuparon rapidamente o liderado do Campionato de Construtores e de Pilotos, respectivamente. O campión do mundo logrou vitorias (incluíndo catro vitorias consecutivas) en Bahrain, Australia España, Mónaco, Gran Bretaña e Canadá na primeira metade da tempada. O seu compañeiro de equipo Giancarlo Fisichella gañou a súa carreira terceira na carreira de Malaisia.
Logo dunha desastrosa tempada en 2005 e un mal inicio na tempada 2006 Michael Schumacher gañou dúas carreiras consecutivas en Imola e Nürburgring. Durante a última volta da sesión de cualificación para o Gran Premio de Mónaco, Schumacher detívose na pinza da Rascasse, o que provocou bandeiras amarelas, ocasionando que os outros pilotos non puideran ir á máxima velocidade. Logo da sesión houbo queixas dos outros equipos alegando que se trataba dun movemento deliberado de Schumacher para asegurarse a pole position. A volta rápida de Alonso, foi afectada polas bandeiras amarelas, probablemente batería o mellor tempo de Schumacher - ao final do segundo sector, Alonso foi máis de dúas décimas de segundo por diante do tempo de Schumacher, e o seu tempo final foi de só 0.064 segundos máis lento que Schumacher. Schumacher insistiu en que só bloqueara os freos na curva. L0go da investigación un dos comisarios afirmou: "Non nos queda outra alternativa que concluír que o piloto detivo deliberadamente o seu coche no circuíto" . Schumacher, foi penalizado e relegado a 22ª posición na grella. El optou por empezar desde o pitlane, e terminou en quinto lugar.
No GP de Gran Bretaña, Alonso converteuse no primeiro piloto español e no máis novo (24 anos e 317 días) en gañar unha carreira desde a pole conseguir a volta rápida, liderando todas as voltas da carreira, agás unha. Schumacher gañou o GP dos Estados Unidos A súa cuarta vitoria consecutiva en Indianápolis e quinta vitoria da súa carreira neste circuíto, e o Gran Premio de Francia.
A FIA que decidiu o sistema de 'mass damper' (amortecedor de masa) de Renault usado ata ese momento da tempada non cumprían cos regulamentos técnicos, e foi prohibido - unha decisión polémica, xa que a FIA fora consultada sobre o sistema durante o seu desenvolvemento, e autorizado o seu uso. O efecto da prohibición estaba claro na seguinte carreira, onde os Renault tiveron problemas para chegar ata os puntos. Tamén Schumacher gañou o Gran Premio de Alemaña en Hockenheim, con Alonso terminando quinto.
Jenson Button conseguiu a súa primeira vitoria na Fórmula Un no Gran Premio de Hungría. Alonso tivo un fallo mecánico, mentres lideraba as últimas voltas da carreira, mentres que Michael Schumacher retirouse logo dunha colisión con Heidfeld. Con todo, Schumacher ascendio á oitava posición na táboa de posicións (Tras clasificarse noveno logo de retirarse a tres voltas para o final). Debido a que o debut de Robert Kubica terminou nunha descualificación. O piloto polaco terminou sétimo no BMW.
Felipe Massa gañou o seguinte Gran Premio en Turquía. Fernando Alonso ampliou a súa vantaxe sobre Michael Schumacher en dous puntos despois de conseguir acabar por diante do alemán no segundo lugar.
No Gran Premio de Italia, Alonso recibiu unha sanción durante a sesión de cualificación final. Schumacher reduciu a só dous puntos a vantaxe de Alonso logo de gañar a carreira, mentres que Alonso sufriu un fallo de motor nas últimas voltas da carreira. O piloto Polaco Robert Kubica logrou co BMW Sauber o seu primeiro podio na súa terceira carreira, pero os resultados da carreira foron en gran medida eclipsados polo anuncio de Schumacher, durante a conferencia de prensa posterior á carreira, de que retirarabase ao final da tempada. Despois díxose que tería un posto no equipo Ferrari de Fórmula 1 para 2007, aínda que non revelou cal.
Tres semanas máis tarde, coa súa vitoria en Xangai por diante de Alonso, Schumacher logrou empatar a puntos con el na cabeza do campionato. Schumacher liderou o Campionato do Mundo por primeira vez en 2006 logo da carreira, xa que gañara sete carreiras en comparación con seis de Alonso. Massa non terminou a carreira, e Renault tomo de novo a dianteira no campionato de construtores, grazas á terceira posición de Fisichella.
Unha semana máis tarde no Gran Premio do Xapón, Felipe Massa obtivo a pole, por diante de Michael Schumacher e Fernando Alonso no quinto lugar. Schumacher tomou a iniciativa e establecendo rapidamente uns cinco segundos de vantaxe, que na práctica continuou ata logo da segunda parada en boxes. Con todo, o motor de Schumacher fallou a 17 voltas para o final, o que lle obrigou a retirarse, entregando a vitoria a Alonso por diante de Massa.
Na carreira final, o Gran Premio do Brasil, Massa conseguiu a pole de novo. Unha dramática cualificación viu a Michael Schumacher cun misterioso fallo, polo que comezou no décimo lugar, mentres que Alonso saíu no quinto. Na carreira, a sorte foi aínda peor para Schumacher, sufriu unha picada nas primeiras voltas. Recuperouse para terminar cuarto, mentres que o seu compañeiro Massa converteuse no primeiro brasileiro en gañar o Gran Premio desde Ayrton Senna en 1993. Alonso terminou segundo, asegurándose o seu segundo campionato consecutivo, converténdose no bicampión máis novo da historia. Fisichella terminou sexto con Renault, o que significou para o equipo francés o seu segundo campionato de construtores consecutivo. McLaren non conseguiu un só triunfo na tempada por primeira vez desde 1996 e foi a primeira tempada desde 1956 que un construtor británico non puido gañar unha carreira.
Pilotos e construtores
editarOs seguintes equipos e pilotos competiron no campionato do mundo de Fórmula Un de 2006.
.PNG)
.PNG)
Calendario dos Grandes Premios de Fórmula Un de 2006
editarO Gran Premio de Australia celebrouse máis tarde do habitual, para evitar unha coincidencia cos Xogos da Commonwealth 2006. Por primeira vez, albergou o primeiro Gran Premio de Bahrain. Brasil foi anfitrión da última carreira, mentres que o Xapón e a China intercambian as súas datas orixinais.
Resultados e clasificación
editarGrandes Premios
editar
Pilotos
editar
|
Negra – Pole |
Construtores
editar
Notas: os puntos para o Campionato outorgáronse de forma 10-8-6-5-4-3-2-1 para os oito primeiros postos en cada carreira.[7] Se dous ou máis construtores ou pilotos tiñan o mesmo número de puntos (incluíndo 0 puntos), as súas posicións no campionato eran fixadas de acordo á a súa posición final na carreira.[8] Neste sistema un primeiro lugar era mellor que calquera número de segundos postos, un segundo lugar era mellor que calquera número de terceiros postos etc. Cambios no regulametoeditarMotoreditarIntroducíronse significativos cambios no Regulamento da Fórmula 1 en 2006. Nun intento por reducir os niveis de potencia do motor dos últimos anos, o máximo desprazamento de motor foi reducido de 3´0 a 2´4 litros e o número de cilindros de 10 a 8. A velocidades similares de motor, esperábase que co cambio reducísese a potencia ao redor de 200 CV, que na práctica equivale a entre tres e cinco segundos nos tempos de volta na maioría dos circuítos. (Toro Rosso seguiu utilizando motores de 3´0 litros e 10 cilindros con dous limitadores de revolucións e de entrada de aire para evitar os custos da re-enxeñería dos coches nun curto período). As probas iniciais dos novos motores foron seis segundos máis lentos que os seus antecesores V10, pero ao principio da tempada era obvio que melloraran. A pesar da diminución de potencia, os tempos de volta non estaban lonxe das cifras de 2005, nalgúns circuítos, as voltas máis rápidas foron máis rápidas que as rexistradas o ano pasado, cos motores V10. Algúns provedores de motores indicaron que os seus motores V8 máis pequenos podían revolucionar por enriba das 19.000 revolucións por minuto das especificacións normais dos V10 para 2005. O construtor de motores Cosworth con base en Northampton tiña unha envexable marca de éxitos con motores V8. Ademais fixo historia ao converterse no primeiro fabricante que rompeu o límite de 20.000 rpm na pista en decembro de 2005. Redución de custoseditarA longo prazo, a FIA tiña a intención de introducir restricións, a introdución da electrónica estándar, pneumáticos e freos, para reducir custos e atraer a máis equipos privados novos no deporte. As novas disposicións propostas para o ano 2008 levaron a 22 equipos a presentarse para participar nas carreiraa da tempada, pero como só doce equipos podían competir ao mesmo tempo, dez dos solicitantes foron rexeitados. PneumáticoseditarOs cambios de pneumáticos volveron á Fórmula Un no 2006, que foran prohibidos na tempada 2005 (agás por choiva ou por dano evidente e perigoso) coa intención de reducir custos. Cada piloto estaba limitado a 14 xogos de pneumáticos por fin de semana. Sete conxuntos de pneumáticos para seco, catro xogos de pneumáticos de mollado e tres para condicións extremas de clima. A idea detrás disto era que o tamaño reducido do motor ía compensar calquera aumento no rendemento.[9] CualificacióneditarPor acordo unánime da FIA, cámbiase por cuarto ano consecutivo o sistema de clasificación. Así, a sesión de clasificación, dispútase o sábado pola tarde, e está dividida en tres partes. Na primeira, de quince minutos, os coches rodan sen limitacións de gasolina e os seis peores tempos quedan eliminados e ocuparán os posto 17 a 22 da grella de saída. O segundo período dispútase, tamén con liberdade para a carga de gasolina, e os seis coches máis lentos ao final do mesmo ocuparán os posto 11 a 16 da grella de saída. Os dez restantes, tras outros cinco minutos de pausa, xa coa gasolina coa que deberán empezar a carreira, dispoñen de vinte minutos para marcar os tempos que definirán os dez primeiros postos da grella de saída. A partir do Gran Premio de Francia de 2006, para a sesión de cualificación final reducese a só 15 minutos. AdestramentoseditarRetócase o número de sesións de adestramentos por fin de semana. O sábado haberá só 1 sesión, mentres se manteñen as 2 do venres. A duración das sesións non se cambia. Amortecedor de masaeditarO sistema de amortecedor de masa foi utilizado por varios equipos, cabe destacar a Renault durante a última parte das tempadas 2005 e 2006. Eran uns dispositivos situados no morro, e foron particularmente efectivos nas curvas e encima das beirarrúas para manter as lamias en contacto máis próximo á superficie da pista.[10] Logo do Gran Premio de Francia, a FIA anunciou que o sistema ía ser prohibido. Isto tivo un efecto especialmente significativo no Renault, xa que o equipo construíra o seu automóbil ao redor do dispositivo, e o introducira xa no Gran Premio do Brasil de 2005.[11] No Gran Premio de Alemaña o equipo Renault presentou un dos seus autos para as verificacións dos comisarios, que ditaminaron que os dispositivos eran aceptables. A FIA presentou contra esta decisión un recurso de apelación, e o 23 de agosto de 2006 a Corte Internacional de Apelación da FIA emitiu un comunicado rexeitando a decisión dos comisarios. O Tribunal de Apelación ditaminou que o sistema violaba parte da sección de carrocería (artigo 3.15) do Regulamento Técnico da Fórmula 1, que efectivamente di: Unha parte concreta do coche que inflúa no rendemento aerodinámico do mesmo:
O argumento central é se os amortecedores de masas funcionan como dispositivos aerodinámicos ou como parte do sistema de suspensión. A FIA razoa que, porque o dispositivo non "permanece inmóbil en relación á parte suspendida do vehículo", é ilegal. Con todo, a FIA non explica como o regulador, que é totalmente independente pode ser considerado como carrocería, cando o artigo 1.4 do regulamento define carrocería como: Todas as partes do coche en contacto coa corrente de aire externa, con excepción das cámaras e as partes mecánicas relacionados co funcionamento do motor, transmisión e cambio. Filtros, radiadores e escapes dos motores considéranse parte da carrocería.[13] Tras a sentenza do Tribunal de Apelación, o sistema foi oficialmente prohibido antes do Gran Premio de Turquía de 2006. Flavio Briatore acusou a McLaren como o equipo que se queixou á FIA.[14] Aínda que McLaren sempre o negou. Os cambios para 2006editar
Notaseditar
Véxase taméneditar
Ligazóns externaseditar |
