Midland F1 Racing

(Redirección desde «MF1 Racing»)
MF1 Racing
Nome completo Midland F1 Racing
Bandeira {{{Bandeira}}}
Baseada en Silverstone, Northamptonshire, Reino Unido
Tempadas en activo 1 (2006)
Número de pilotos 2 (Christijan Albers e Tiago Monteiro)
Debut Bahrein 2006
Carreiras 18
Campionatos de Construtores 0
Campionatos de Pilotos 0
Vitorias 0
Pole positions 0
Voltas Rápidas 0
Puntos totais 0
Derradeiro GP Brasil 2006

Midland F1 Racing, abreviado na escrita como MF1 Racing e coñecido como Spyker MF1 Racing nas tres derradeiras carreiras da tempada de 2006, foi a primeira escudería de Fórmula 1 rexistrada baixo licenza rusa [Cómpre referencia]. Estaba dirixida por Alex Shnaider, co-fundador do holding empresarial Midland, sendo o Xefe de Equipo Colin Kolles e o seu Director Técnico James Key.

Midland F1 só participou na tempada de 2006, despois de que Shnaider mercara a escudería Jordan Grand Prix no ano anterior por 60 millóns de dólares [Cómpre referencia], e sendo vendida a falta de tres carreiras a Spyker Cars por 106.6 millóns de dólares [Cómpre referencia], para formar ó remate dese ano a escudería Spyker F1.

A compra de Jordan editar

 
Narain Karthikeyan no Gran Premio dos Estados Unidos de 2005.

Os intereses do Grupo Midland na Fórmula 1 confirmáronse en outubro de 2004, cando anunciaron a súa intención de contar cunha escudería na categoría para 2006.[1]. Aínda que inicialmente especulouse con que ían comezar un proxecto dende 0 ou que ían mercar Jaguar [Cómpre referencia], o 24 de xaneiro de 2005 fíxose pública a compra de Jordan polo Grupo Midland.[2], sendo este o que ía dirixir a escudería na xa próxima tempada de 2005. Este movemento dáballe dúas vantaxes a Alex Shnaider: non ter que paga-la cláusula de entrada no Campionato [Cómpre referencia], que é de 48 millóns de dólares, e poder reclama-los ingresos procedentes dos dereitos televisivos pertencentes a Jordan [Cómpre referencia].

Nesta tempada, a escudería mantivo o nome de Jordan, e pasou por ela sen pena nin gloria [Cómpre referencia] cos pilotos Tiago Monteiro e Narain Karthikeyan rematando as carreiras na parte baixa das clasificacións. O máis destacado foi o terceiro posto de Monteiro no Gran Premio dos Estados Unidos, onde tódalas escuderías que calzaban pneumáticos Michelin negáronse a participar [Cómpre referencia], e a sorprendente xeira de carreiras rematadas deste mesmo piloto [Cómpre referencia], amosando unha grande fiabilidade do monopraza EJ-15, que levaba un motor Toyota RVX-05 3.0 V10, e pneumáticos Bridgestone.

Porén, e por mor dos discretos resultados conseguidos durante toda a tempada, constantemente saíron rumores de venda por parte de Shnaider a outros investidores interesados moi fortes [Cómpre referencia], aínda que sempre foron desmentidos polo propio magnate ruso-canadense ou dende o propio equipo.[3][4][5][6] Estes rumores víronse [Cómpre referencia] alimentados pola marcha do anterior Xefe de Equipo, Trevor Carlin, tras sete carreiras [Cómpre referencia], e do Deseñador e Enxeñeiro Xefe Mark Smith ó remate da tempada [Cómpre referencia].

A tempada de 2006 editar

 
Tiago Monteiro conducindo o seu Midland M16 en abril de 2006.

O nome foi trocado a Midland F1 Racing de cara á tempada 2006, e inicialmente estaba previsto que Dallara fora quen construíra o chasis [Cómpre referencia]. Porén, o acordo entre ambas partes esnaquizouse a finais do ano 2005 durante a fase de deseño [Cómpre referencia], alegando dende a escudería rusa que tiñan a capacidade suficiente, tras merca-las propiedades de Jordan que aínda non tiñan, como o túnel de vento, para construí-lo seu propio chasis.[7] Isto fixo que James Key fora ascendido a Director Técnico [Cómpre referencia].

O desenvolvemento propio deu como resultado ó Midland M16, equipado cun motor V8 deseñado por Toyota, o RVX-06 2.4 V8, e de novo con pneumáticos Bridgestone. As cores do monopraza coincidían [Cómpre referencia] coas cores da imaxe corporativa do Grupo Midland, o vermello, o branco e o negro.

Os primeiros tests do coche levounos a cabo o piloto ruso Roman Rusinov [Cómpre referencia], aínda que o piloto de MotoGP Max Biaggi tamén fixo algunhas probas [Cómpre referencia], levantando rumores sobre a súa posíbel entrada nesta categoría.[8] Shnaider insistiu constanstemente que a intención inmediata de Midland era a de levar ó primeiro piloto ruso á Fórmula 1[9], pero despois de tentear a Takuma Sato[10], a escudería asinou como pilotos titulares o neerlandés Christijan Albers e o portugués Tiago Monteiro.

O equipo caracterizouse, entre outras cousas, pola inestabilidade dos seus pilotos de probas no posto [Cómpre referencia], xa que chegaron a ter nove nunha soa tempada, exercendo cinco deles como terceiros pilotos nos adestramentos libres no total de tódolos Grandes Premios da tempada. En concreto exerceron como pilotos de probas Adrián Valles [Cómpre referencia], Fabrizio del Monte [Cómpre referencia], Ronnie Quintarelli [Cómpre referencia] e Roman Rusinov [Cómpre referencia]. Nos adestramentos libres, competiron Markus Winkelhock (Bahrein, Australia, Alemaña, e Hungría) [Cómpre referencia], Giorgio Mondini (Malaisia, Italia, España, Mónaco, Reino Unido, Canadá, Estados Unidos, Turquía, San Marino) [Cómpre referencia], e Adrian Sutil (Europa, Francia) [Cómpre referencia]. Trala venda a Spyker Cars, os pilotos que exerceron os venres foron Alexandre Premat (China) [Cómpre referencia], Sutil (Xapón) [Cómpre referencia] e Ernesto Viso (Brasil) [Cómpre referencia].

No plano deportivo, o ano da escudería foi un desastre [Cómpre referencia]. Non lograron ningún punto en toda a tempada, e no Campionato de Construtores só lograron quedar na décima posición, por diante de Super Aguri, única escudería á que conseguiron superar de maneira constante [Cómpre referencia]. Ademais, loitaron ocasionalmente con Red Bull Racing e Toro Rosso, chegando a quedar en mellor posto que esta última escudería nalgúns eventos [Cómpre referencia]. Na metade da tempada comezaron a amosar un progreso relativo, debido á mellora de rendimento dos pneumáticos subministrados por Bridgestone [Cómpre referencia], xunto ós avances en aerodinámica e na facilidade de condución da man de Simon Philips e de Richard Fritz respectivamente [Cómpre referencia], chegando a partir dunha diferenza de catro segundos coa cabeza de carreira ó comezo do ano a rematalo cunha diferenza de dous [Cómpre referencia].

Grazas a estes progresos, nalgúns Grandes Premios lograron acada-la segunda rolda nas cualificacións para a grella de saída, chegando a saír no posto 14 de 22. Porén, os postos conseguidos non serviron para moito en carreira, xa que estiveron involucrados en bastantes accidentes na primeira volta [Cómpre referencia], destacando os casos de Mónaco, Indianápolis e Montreal; e incluso foron descalificados en Alemaña por montar un alerón trasero flexible [Cómpre referencia], non permitido polas normas da FIA para a categoría.

A venda da escudería a Spyker Cars editar

 
Christijan Albers conducindo o Spyker M16 nuns tests en Silverstone en setembro de 2006.

Os rumores de venda, que xurdiran dende poucos meses despois de que Shnaider mercara Jordan, volveron de novo a mediados da tempada de 2006 [Cómpre referencia], esta vez traídos polos medios holandeses [Cómpre referencia]. Falábase dun prezo de compra de 128 millóns de dólares[11], debido a que tralo anuncio do ingreso de Prodrive para o 2008 pecháronse tódalas posibilidades de entrada de novas escuderías na categoría [Cómpre referencia], sendo 12 o número máximo de participantes por mor da configuración dos boxes dos circuítos, feitos con ese número de garaxes [Cómpre referencia]. Isto fixo que o prezo de mercado de cada equipo aumentara [Cómpre referencia].

O 10 de setembro, anunciouse oficialmente a venda da escudería a Spyker Cars[12], unha empresa holandesa fabricante de coches, pola cantidade de 106.6 millóns de dólares [Cómpre referencia].

Este acordo, a falta de tres carreiras, tivo unhas consecuencias inmediatas [Cómpre referencia]: cambiouse a estrutura directiva do equipo, xa que aínda que Colin Kolles seguiu a se-lo Xefe de Equipo, Michael Mol pasou a se-lo Director da Sección de Fórmula 1 de Spyker, ocupando un posto directivo tanto na escudería como no fabircante de coches [Cómpre referencia], e a final de tempada Mike Gascoyne converteuse no Deseñador Xefe. Ademais, a escudería pasou a competir baixo bandeira holandesa, o pavillón de Spyker, e os coches mudaron a súa decoración, pasando a ser laranxa, prateada e branca. Por outra parte, xa que as normas da FIA prohiben un cambio de nome en metade da tempada a non ser que haxa un acordo entre tódolos equipos [Cómpre referencia], non foi posíble chamarlle á escudería directamente Spyker F1, senón que houbo que atopar unha solución intermedia, a introdución do nome do fabricante dos Países Baixos como patrocinador, sendo finalmente Spyker Midland F1 Racing.

O remate da tempada de 2006 traería consigo polo tanto o fin de Spyker Midland, que pasaría a renomearse como Spyker F1.

Resultados completos en Fórmula 1 editar

(Lenda) (Os resultados en letra grosa indican que o piloto acadou a pole position)

Ano Chasis Motor Rodas Pilotos 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18
2006
(0 pts, 10º)
M16 Toyota RVX-06 2.4 V8 B BAH MAL AUS SAN EUR ESP MON RU CAN USA FRA ALE HUN TUR ITA CHN XPN BRA
Christijan Albers Ret 12 11 Ret 13 Ret 12 15 Ret Ret 15 DSC 10 Ret 17 15 Ret 14
Tiago Monteiro 17 13 Ret 16 12 16 15 16 14 Ret Ret DSC 9 Ret Ret Ret 16 15

Notas editar

Ligazóns externas editar