Jordan Grand Prix

Jordan
Nome completo Jordan Grand Prix
Bandeira
Baseada en Silverstone, Northamptonshire, Reino Unido
Tempadas en activo 15 1991-2005
Número de pilotos Rubens Barrichello
Eddie Irvine
Damon Hill
Alemaña Nick Heidfeld
Alemaña Heinz-Harald Frentzen
Alemaña Michael Schumacher
Francia Jean Alesi
Alemaña Ralf Schumacher
Italia Jarno Trulli
Italia Andrea de Cesaris
Italia Giancarlo Fisichella
Debut Gran Premio dos Estados Unidos de 1991
Carreiras 250
Campionatos de Construtores 0
Campionatos de Pilotos 0
Vitorias 4
Pole positions 2
Voltas Rápidas 2
Puntos totais
Derradeiro GP Gran Premio da China de 2005

Jordan Grand Prix foi unha escudaría irlandesa que competiu na F1 desde o ano 1991 ao 2005.[1] O equipo leva o nome do empresario e fundador o irlandés Eddie Jordan. Jordan e o seu equipo eran ben coñecidos por unha actitude de "rock and roll", que engadiu cor e carácter á Fórmula Un na década de 1990. Disputou 250 GP nos que conseguiu 4 vitorias pero ningún título de construtores ou de pilotos. A principios de 2005, o equipo foi vendido ao Grupo Midland, que competiu durante esa tempada como 'Jordan', antes de cambiar o nome do equipo a MF1 Racing para a tempada 2006, antes de ser vendidos posteriormente en 2006 ao fabricante holandés Spyker para converterse en Spyker F1 para 2007, e logo vendido de novo para converterse en Force India en 2008.

Historia temperá editar

Eddie Jordan tivo un breve paso como piloto de carreiras a finais de 1970, antes de fundar Eddie Jordan Racing a principios da década de 1980. O equipo chegou a gañar o campionato británico de Fórmula Tres nun duelo lendario entre o piloto de probas de Jordan Ayrton Senna e o piloto de Jordan-Ralt Martin Brundle, superou ao brasileiro na última proba do campionato. O equipo participou na Fórmula Internacional 3000 na tempada de 1988, gañando a súa primeira carreira na categoría con Johnny Herbert. En 1989 Jordan gañou o campionato de pilotos de F3000 coa futura estrela da Fórmula Un Jean Alesi. No equipo de F3000 tamén correron futuros pilotos de F1 como Martin Donnelly e Eddie Irvine.

 
Giancarlo Fisichella no 2002 en Indianápolis.

Fórmula 1 editar

Os inicios editar

 
Bertrand Gachot dando a Jordan su debut na F1 no Gran Premio dos Estados Unidos de 1991.

O éxito de Jordan nas fórmulas inferiores inspirou a creación dun programa de Fórmula 1 para a tempada 1991 de Fórmula Un e o cambio de nome a Jordan Grand Prix. O primeiro piloto en probar un coche Jordan F1 de foi o veterano John Watson. Jordan contratou ao veterano Andrea de Cesaris e ao belga Bertrand Gachot para competir cos seus primeiros coches, que estaban impulsados por motores Ford. O equipo tivo un debut moi sólido terminando 5º no Campionato de Construtores, con Cesaris terminando 9º no Campionato de Pilotos. De Cesaris foi segundo durante gran parte do Gran Premio de Bélxica, detrás do líder Ayrton Senna ata que o coche fallou nas últimas voltas. Gachot non puido terminar a tempada logo de ser enviado a prisión por atacar a un taxista. Gachot foi substituído en Bélxica por Michael Schumacher, por quen o equipo recibiu 150.000 $ de Mercedes que estaban interesados en dar á súa nova estrela nos coches deportivos experiencia experiencia nos Grandes Premios como preparación para as futuras ambicións na F1 da firma.[2] Malia que Jordan asinou un acordo de principio con Mercedes para o resto da tempada, Schumacher asinou por Benetton-Ford para a seguinte carreira. Jordan solicitou unha medida cautelar nos tribunais do Reino Unido para evitar que Schumacher pilotara para Benetton, pero perdeu o caso, xa que aínda non asinaran un contrato.[3] O futuro campión do título da Champ Car Alessandro Zanardi e o expiloto de Benetton Roberto Moreno ocuparon o segundo coche posteriormente. O éxito para Jordan veu literalmente a un alto prezo. O equipo viuse obrigado a cambiar aos motores Yamaha máis baratos para a tempada 1992 de Fórmula Un. Con Maurício Gugelmin e Stefano Modena pilotando, o equipo loitou mal e non puido anotar un punto ata a última carreira da tempada.

1993 viu outros cambios, o equipo cambiou de novo de fornecedor de motores, esta vez a Hart. Unha vez máis, a tempada comezou con dous novos pilotos, Ivan Capelli, e o novato brasileiro Rubens Barrichello. Capelli foise logo de dúas carreiras e Barrichello viu a outros cinco pilotos converterse en compañeiros de equipo durante a campaña de 1993. Jordan só logrou unha moderada mellora, anotando tres puntos. As mostras da estabilidade comezaban a aparecer cerca do final da tempada cando Barrichello uniuse a Eddie Irvine, un expiloto de Jordan na F3000. O do Ulster finalizou sexto e conseguiu un punto na súa primeira carreira de Fórmula Un en 1993 en Suzuka. Foi máis memorable porque Irvine loitou man a man contra o McLaren de Ayrton Senna, co fin de superar a Damon Hill. Despois de que a carreira terminase, un anoxado Senna, enfurecido polo que el consideraba unha carreira insegura por parte de Irvine debido ás malas condicións climáticas, invadiu o garaxe de Jordan e golpeou a Irvine na cara logo de Irvine empuxarao nunha acalorada discusión na que ambos pilotos perderon a paciencia.[4]

Barrichello e Irvine volveron na tempada 1994 de Fórmula Un, de novo cos motores Hart, pero Irvine tivo un mal comezo da tempada, gañando unha sanción de tres carreiras por condución imprudente. Barrichello conseguiu que o equipo lograse o seu primeiro top 3 no Xapón no Gran Premio do Pácifico, pero estivo a piques de morrer durante a seguinte carreira de San Marino logo dun aterrador accidente na cualificación. O equipo superou estas dificultades e volveu á súa forma inicial, xa que terminou quinto no Campionato de Construtores de novo. Barrichello gañou a primeira pole position de Jordan logo dunha aposta durante unha cualificación en Bélxica, e terminou sexto no Campionato de Pilotos con 19 puntos. Este logro sorprendeu aos grandes equipos de Fórmula 1 dado o feito de que un equipo cun orzamento tan baixo cun motor deseñado e construído por Darrell O'Brien/Hart Engineering alcanzara o quinto lugar no campionato de construtores con 28 puntos.

 
Eddie Irvine pilotando para Jordan no Gran Premio do Reino Unido de 1995.

Jordan cambiou aos motores Peugeot en 1995. Ese ano durante o Gran Premio do Canadá, Barrichello e Irvine terminaron no podio, terminando o segundo e o terceiro respectivamente. Foi o punto culminante para un ano non espectacular, pero relativamente sólido para Jordan, xa que se retiraron ao redor da metade das carreiras para terminar 6º no Campionato.

 
Eddie Jordan, fundador e propietario de Jordan Grand Prix, saúda aos afeccionados en Montreal en 1996

Cando Irvine marchou en 1996 para converterse no compañeiro de equipo de Michael Schumacher en Ferrari, Jordan o substituíu co veterano Martin Brundle, o ex campión de Le Mans e Campión Mundial de Sportscar. O equipo non conseguiu subir ao podio, pero ambos pilotos lograron anotar unha serie de cuartos postos, e o equipo anotou outro quinto posto entre os construtores. 1996 tamén viu o equipo adoptar a súa librea de cor amarela brillante que se convertería na súa marca rexistrada.

Ascenso de fins dos anos 90 editar

1997 marcou o ano de saída dos pilotos que foran titulares ata o ano anterior. Barrichello marchou ao acabado de formar Stewart GP; Brundle, pola súa banda, converteuse nun comentarista de televisión da categoría. Eddie Jordan substituíunos polo italiano Giancarlo Fisichella e o alemán Ralf Schumacher. Tres podios e un quinto posto no campionato de construtores, consolidaron ao equipo na máxima categoría.

En 1998, o equipo fixo a súa contratación máis brillante cando asumiu os servizos do ex campión do mundo Damon Hill, un coñecido de Jordan da Fórmula 3000. Os motores Peugeot tamén foron substituídos por motores Mugen-Honda. Ata mediados da tempada, o equipo non conseguira un só punto. Non obstante, as cousas ían mellorar cara a finais de ano: no Gran Premio de Bélxica dese ano, o equipo obtivo a súa primeira vitoria e o que sería o último dos 20 de Damon Hill no primeiro posto. Para completalo, Ralf rematou a carreira no segundo lugar, sendo o primeiro caso no que un equipo logrou a súa primeira vitoria e ao mesmo tempo un 1-2. O equipo finalizou no cuarto posto da copa de construtores.

Outro júnior da época de Jordan recibiu o encargo de substituír a Ralf Schumacher en 1999: Heinz-Harald Frentzen. Na tempada, este último superou a Hill. Dúas vitorias permitiron ao alemán acadar o terceiro posto no campionato de pilotos, mentres que o equipo tomou a mesma posición no campionato de construtores co Jordan 199, o coche máis exitoso da historia do equipo.

Resultados completos na Fórmula Un editar

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Chasis Motor Pneu. Pilotos 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 Puntos Pos.
1991 191 Ford HB4 3.5 V8 G USA BRA SMR MON CAN MEX FRA GBR ALE HUN BEL ITA POR ESP XPN AUS 13
32   Bertrand Gachot 10 13 Ret 8 5 Ret Ret 6 6 9
  Michael Schumacher Ret
  Roberto Moreno Ret 10
  Alessandro Zanardi 9 Ret 9
33   Andrea de Cesaris NSCP Ret Ret Ret 4 4 6 Ret 5 7 13 7 8 Ret Ret 8
1992 192 Yamaha OX99 3.5 V12 G RSA MEX BRA ESP SMR MON CAN FRA RU ALE HUN BEL ITA POR XPN AUS 1 11º
32   Stefano Modena NSC Ret Ret NSC Ret Ret Ret Ret Ret NSC Ret 15 NSC 13 7 6
33   Maurício Gugelmin 11 Ret Ret Ret 7 Ret Ret Ret Ret 15 10 14 Ret Ret Ret Ret
1993 193 Hart 1035 3.5 V10 G RSA BRA EUR SMR ESP MON CAN FRA RU ALE HUN BEL ITA POR XPN AUS 3 10º
14   Rubens Barrichello Ret Ret 10 Ret 12 9 Ret 7 10 Ret Ret Ret Ret 13 5 11
15   Ivan Capelli Ret NSC
  Thierry Boutsen Ret Ret 11 Ret 12 11 Ret 13 9 Ret
  Marco Apicella Ret
  Emanuele Naspetti Ret
  Eddie Irvine 6 Ret
1994 194 Hart 1035 3.5 V10 G BRA PAC SMR MON ESP CAN FRA RU ALE HUN BEL ITA POR EUR XPN AUS 28
14   Rubens Barrichello 4 3 NSC Ret Ret 7 Ret 4 Ret Ret Ret 4 4 12 Ret 4
15   Eddie Irvine Ret EX EX EX 6 Ret Ret Ret Ret Ret 13 Ret 7 4 5 Ret
  Aguri Suzuki Ret
  Andrea de Cesaris Ret 4
1995 195 Peugeot A10 3.0 V10 G BRA ARX SMR ESP MON CAN FRA RU ALE HUN BEL ITA POR EUR PAC XPN AUS 21
14   Rubens Barrichello Ret Ret Ret 7 Ret 2 6 11 Ret 7 6 Ret 11 4 Ret Ret Ret
15   Eddie Irvine Ret Ret 8 5 Ret 3 9 Ret 9 13 Ret Ret 10 6 11 4 Ret
1996 196 Peugeot A12 EV5 3.0 V10 G AUS BRA ARX EUR SMR MON ESP CAN FRA RU ALE HUN BEL ITA POR XPN 22
11   Rubens Barrichello Ret Ret 4 5 5 Ret Ret Ret 9 4 6 6 Ret 5 Ret 9
12   Martin Brundle Ret 12 Ret 6 Ret Ret Ret 6 8 6 10 Ret Ret 4 9 5
1997 197 Peugeot A14 3.0 V10 G AUS BRA ARX SMR MON ESP CAN FRA RU ALE HUN BEL ITA AUT LUX XPN EUR 33
11   Ralf Schumacher Ret Ret 3 Ret Ret Ret Ret 6 5 5 5 Ret Ret 5 Ret 9 Ret
12   Giancarlo Fisichella Ret 8 Ret 4 6 9 3 9 7 11 Ret 2 4 4 Ret 7 11
1998 198 Mugen-Honda MF-301 HC 3.0 V10 G AUS BRA ARX SMR ESP MON CAN FRA RU AUT ALE HUN BEL ITA LUX XPN 34
9   Damon Hill 8 DSC 8 10 Ret 8 Ret Ret Ret 7 4 4 1 6 9 4
10   Ralf Schumacher Ret Ret Ret 7 11 Ret Ret 16 6 5 6 9 2 3 Ret Ret
1999 199 Mugen-Honda MF-301 HD 3.0 V10 B AUS BRA SMR MON ESP CAN FRA GBR AUT ALE HUN BEL ITA EUR MAL XPN 61
7   Damon Hill Ret Ret 4 Ret 7 Ret Ret 5 8 Ret 6 6 10 Ret Ret Ret
8   Heinz-Harald Frentzen 2 3 Ret 4 Ret 11 1 4 4 3 4 3 1 Ret 6 4
2000 EJ10
EJ10B
Mugen-Honda MF-301 HE 3.0 V10 B AUS BRA SMR RU ESP EUR MON CAN FRA AUT ALE HUN BEL ITA USA XPN MAL 17
5   Heinz-Harald Frentzen Ret 3 Ret 17 6 Ret 10 Ret 7 Ret Ret 6 6 Ret 3 Ret Ret
6   Jarno Trulli Ret 4 15 6 12 Ret Ret 6 6 Ret 9 7 Ret Ret Ret 13 12
2001 EJ11 Honda RA001E 3.0 V10 B AUS MAL BRA SMR ESP AUT MON CAN EUR FRA RU ALE HUN BEL ITA USA XPN 19
11   Heinz-Harald Frentzen 5 4 11 6 Ret Ret Ret Ret 8 7
  Ricardo Zonta 7 Ret
  Jarno Trulli Ret Ret Ret 4 8
12 Ret 8 5 5 4 DSC Ret 11 Ret 5 Ret Ret
  Jean Alesi 10 6 8 7 Ret
2002 EJ12 Honda RA002E 3.0 V10 B AUS MAL BRA SMR ESP AUT MON CAN EUR RU FRA ALE HUN BEL ITA USA XPN 9
9   Giancarlo Fisichella Ret 13 Ret Ret Ret 5 5 5 Ret 7 NSC Ret 6 Ret 8 7 Ret
10   Takuma Sato Ret 9 9 Ret Ret Ret Ret 10 16 Ret Ret 8 10 11 12 11 5
2003 EJ13 Ford RS1 3.0 V10 B AUS MAL BRA SMR ESP AUT MON CAN EUR FRA RU ALE HUN ITA USA XPN 13
11   Giancarlo Fisichella 12 Ret 1 15 Ret Ret 10 Ret 12 Ret Ret 13 Ret 10 7 Ret
12   Ralph Firman Ret 10 Ret Ret 8 11 12 Ret 11 15 13 Ret Ret 14
  Zsolt Baumgartner Ret 11
2004 EJ14 Ford RS2 3.0 V10 B AUS MAL BHR SMR ESP MON EUR CAN USA FRA RU ALE HUN BEL ITA CHN XPN BRA 5
18   Nick Heidfeld Ret Ret 15 Ret Ret 7 10 8 Ret 16 15 Ret 12 11 14 13 13 Ret
19   Giorgio Pantano 14 13 16 Ret Ret Ret 13 Ret 17 Ret 15 Ret Ret Ret
  Timo Glock 7 15 15 15
2005 EJ15
EJ15B
Toyota RVX-05 3.0 V10 B AUS MAL BHR SMR ESP MON EUR CAN USA FRA RU ALE HUN TUR ITA BEL BRA XPN CHN 12
18   Tiago Monteiro 16 12 10 13 12 13 15 10 3 13 17 17 13 15 17 8 Ret 13 11
19   Narain Karthikeyan 15 11 Ret 12 13 Ret 16 Ret 4 15 Ret 16 12 14 20 11 15 15 Ret

Notas editar

  1. "itv.com/f1 - The day EJ beat them all". Arquivado dende o orixinal o 27 de maio de 2007. Consultado o 27 de maio de 2007. 
  2. Collings, Timothy (2004). The Piranha Club. Virgin Books. p. 17. ISBN 0-7535-0965-2. 
  3. Collings, Timothy (2007). The Piranha Club. Virgin Books. Chapter 1 'Welcome to the Piranha Club'. ISBN 1-85227-907-9. 
  4. "Ayrton Senna Suzuka 1993". Themagicofsenna.com. Arquivado dende o orixinal o 17 de xullo de 2011. Consultado o 2014-02-04. 

Ligazóns externas editar