Gran Premio de San Marino de 1991

O Gran Premio de San Marino de 1991 foi unha carreira de Fórmula Un celebrada o 28 de abril de 1991 no Autódromo Enzo e Dino Ferrari en Imola, Italia. Foi a terceira carreira do Campionato do Mundo de pilotos de 1991 e o undécimo Gran Premio de San Marino disputouse sobre 61 voltas ao circuíto de cinco quilómetros para unha distancia da carreira de 307 quilómetros. Foi gañado desde a pole position por Ayrton Senna, pilotando un McLaren - Honda , co seu compañeiro de equipo Gerhard Berger, segundo e JJ Lehto, terceiro co Dallara-Judd.

Modelo:Competición deportivaGran Premio de San Marino de 1991
Imaxe
Nome oficialXI Gran Premio di San Marino Editar o valor en Wikidata
TipoGran Premio de San Marino Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Parte deCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1991 Editar o valor en Wikidata
Distancia do evento61 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
LocalizaciónAutódromo Enzo e Dino Ferrari (Imola) 44°20′28″N 11°42′48″L / 44.341111111111, 11.713333333333 Editar o valor en Wikidata
Lonxitude4,909 km Editar o valor en Wikidata
PaísSan Marino Editar o valor en Wikidata
Data28 de abril de 1991 Editar o valor en Wikidata
Competición
Primeiro postoAyrton Senna Editar o valor en Wikidata
Pole positionAyrton Senna Editar o valor en Wikidata
Volta máis rápidaGerhard Berger Editar o valor en Wikidata

Antecedentes

editar

Co equipo baixo nova dirección vendido por Cyril De Rouvre, Stefan Johansson foi substituído en AGS polo debutante na F1 Fabrizio Barbazza.

Resumo de carreira

editar

Ayrton Senna logrou a súa 55ª pole position diante de Riccardo Patrese, Alain Prost, Nigel Mansell e Gerhard Berger. Con todo, a volta de formación presenciou dous incidentes dramáticos: Prost saíuse da pista na Curva Rivazza, seguido de Berger, que puido continuar. Con todo, Prost detivo o motor e non tomou a saída.

Nas luces, Patrese tomou a dianteira por diante de Senna, mentres que Mansell, que xa se ralentizara con problemas na caixa de cambios, retirouse ao final da primeira volta logo dunha colisión con Martin Brundle. Foi seguido por Nelson Piquet quen trompeou na segunda volta e Jean Alesi quen se saíu na terceira volta intentando un adiantamento bastante temerario a Stefano Modena.

Cunha gran vantaxe, Patrese entrou en boxes ao que orixinalmente parecía ser unha parada temperá para cambiar aos slicks que resultou ser máis grave: un fallo de encendido cun sensor de árbore de levas defectuoso. Reincorporouse último antes de retirarse 9 voltas máis tarde.

Berger estaba atrapando a Senna, marchando 1´5 segundos máis rápido que o seu compañeiro de equipo. A vantaxe baixou pronto a 5 segundos, con Modena nun excelente terceiro posto diante de Satoru Nakajima e os dous Minardi de Pierluigi Martini e Gianni Morbidelli.

Ambos McLarens entraron en boxes a cambiar pneumáticos con Senna mantendo a súa vantaxe. Xusto logo de marcar a volta máis rápida, Berger atrasouse no tráfico, sostido polo trío de Maurício Gugelmin, Julian Bailey e Thierry Boutsen. O propio Bailey superou a Andrea de Cesaris no sexto lugar, mentres que Nakajima retirouse con problemas de transmisión.

Ivan Capelli retirouse do 4º lugar para entregalo a JJ Lehto no Dallara. Modena retirouse con problemas de transmisión, o que significaba que detrás dos dous McLarens dominantes, a orde era agora Roberto Moreno, Lehto, Eric van de Poele do pequeno equipo Modena Team e o Minardi de Martini.

A caixa de cambios de Moreno rompeuse na volta 52 causando a súa retirada, mentres que Senna tiña problemas coa presión do aceite causada polo alto par motor do Honda V12. Berger realizou unha serie de voltas rápidas para reducir a vantaxe de Senna a só 1´7s na meta.

Lehto estaba encantado de lograr o seu primeiro podio da súa carreira para Dallara, con Martini cuarto. A carreira de Van de Poele terminou cando rompeu a bomba de combustible na última volta: clasificouse noveno na xeral. Os pilotos de Lotus de Mika Häkkinen e Bailey obtiveron o quinto e o sexto posto, ambos logrando os seus primeiros puntos no campionato mundial, un resultado inesperado para un equipo con problemas xa que os seus autos apenas lograron entrar á grella con Häkkinen 25º e Bailey 26º.

Clasificación

editar

Cualificación previa

editar
Pos Piloto Construtor Tempo Diferenza
1 33   Andrea de Cesaris Jordan-Ford 1:25.535
2 22   JJ Lehto Dallara-Judd 1:25.923 +0.388
3 32   Bertrand Gachot Jordan-Ford 1:25.980 +0.445
4 35   Eric van de Poele Lambo-Lamborghini 1:26.117 +0.582
5 21   Emanuele Pirro Dallara-Judd 1:26.305 +0.770
6 14   Olivier Grouillard Fondmetal-Ford 1:26.789 +1.254
7 34   Nicola Larini Lambo-Lamborghini 1:26.886 +1.351
8 31   Pedro Chaves Coloni-Ford 1:31.239 +5.704

Cualificación

editar
Pos Piloto Construtor Q1 Q2 Diferenza
1 1   Ayrton Senna McLaren-Honda 1:21.877 1:43.633
2 6   Riccardo Patrese Williams-Renault 1:21.957 1:42.455 +0.080
3 27   Alain Prost Ferrari 1:22.195 1:42.429 +0.318
4 5   Nigel Mansell Williams-Renault 1:22.366 1:41.878 +0.489
5 2   Gerhard Berger McLaren-Honda 1:22.567 1:40.322 +0.690
6 4   Stefano Modena Tyrrell-Honda 1:23.511 1:44.613 +1.634
7 28   Jean Alesi Ferrari 1:23.945 1:41.149 +2.068
8 24   Gianni Morbidelli Minardi-Ferrari 1:24.762 no time +2.885
9 23   Pierluigi Martini Minardi-Ferrari 1:24.807 no time +2.930
10 3   Satoru Nakajima Tyrrell-Honda 1:25.345 1:42.063 +3.468
11 33   Andrea de Cesaris Jordan-Ford 1:25.491 1:44.118 +3.614
12 32   Bertrand Gachot Jordan-Ford 1:25.531 1:44.897 +3.654
13 19   Roberto Moreno Benetton-Ford 1:25.655 1:45.216 +3.778
14 20   Nelson Piquet Benetton-Ford 1:25.809 1:42.911 +3.932
15 15   Maurício Gugelmin Leyton House-Ilmor 1:25.841 no time +3.964
16 22   JJ Lehto Dallara-Judd 1:25.974 1:43.397 +4.097
17 29   Éric Bernard Lola-Ford 1:25.983 sen tempo +4.106
18 7   Martin Brundle Brabham-Yamaha 1:26.055 sen tempo +4.178
19 26   Érik Comas Ligier-Lamborghini 1:26.207 1:46.667 +4.330
20 30   Aguri Suzuki Lola-Ford 1:26.356 sen tempo +4.479
21 35   Eric van de Poele Lambo-Lamborghini 1:26.550 1:47.619 +4.673
22 18   Ivan Capelli Leyton House-Ilmor 1:26.602 1:52.949 +4.725
23 8   Mark Blundell Brabham-Yamaha 1:26.778 1:49.539 +4.901
24 25   Thierry Boutsen Ligier-Lamborghini 1:26.998 1:44.125 +5.121
25 11   Mika Häkkinen Lotus-Judd 1:27.324 1:47.444 +5.447
26 12   Julian Bailey Lotus-Judd 1:27.976 1:45.931 +6.099
27 17   Gabriele Tarquini AGS-Ford 1:28.175 sen tempo +6.298
28 18   Fabrizio Barbazza AGS-Ford 1:29.665 sen tempo +7.788
29 10   Alex Caffi Footwork-Porsche 1:30.280 2:06.589 +8.403
30 9   Michele Alboreto Footwork-Porsche 1:30.762 19:39.741 +8.885

Carreira

editar
Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 1   Ayrton Senna McLaren-Honda 61 1:35:14.750[1] 1 10
2 2   Gerhard Berger McLaren-Honda 61 + 1.675 5 6
3 22   JJ Lehto Dallara-Judd 60 + 1 volta 16 4
4 23   Pierluigi Martini Minardi-Ferrari 59 + 2 voltas 9 3
5 11   Mika Häkkinen Lotus-Judd 58 + 3 voltas 25 2
6 12   Julian Bailey Lotus-Judd 58 + 3 voltas 26 1
7 25   Thierry Boutsen Ligier-Lamborghini 58 + 3 voltas 24
8 8   Mark Blundell Brabham-Yamaha 58 + 3 voltas 23
9 35   Eric van de Poele Lambo-Lamborghini 57 Bomba gasolina 21
10 26   Érik Comas Ligier-Lamborghini 57 + 4 voltas 19
11 7   Martin Brundle Brabham-Yamaha 57 + 4 voltas 18
12 15   Maurício Gugelmin Leyton House-Ilmor 55 Motor 15
13 19   Roberto Moreno Benetton-Ford 54 Motor 13
Ret 4   Stefano Modena Tyrrell-Honda 41 Transmisión 6
Ret 33   Andrea de Cesaris Jordan-Ford 37 Caixa de cambios 11
Ret 32   Bertrand Gachot Jordan-Ford 37 Suspensión 12
Ret 16   Ivan Capelli Leyton House-Ilmor 24 Trompo 22
Ret 29   Éric Bernard Lola-Ford 17 Motor 17
Ret 6   Riccardo Patrese Williams-Renault 17 Eléctrico/Fallo 2
Ret 3   Satoru Nakajima Tyrrell-Honda 15 Transmisión 10
Ret 24   Gianni Morbidelli Minardi-Ferrari 10 Caixa de cambios 8
Ret 28   Jean Alesi Ferrari 2 Trompo 7
Ret 30   Aguri Suzuki Lola-Ford 2 Trompo 20
Ret 20   Nelson Piquet Benetton-Ford 1 Trompo 14
Ret 5   Nigel Mansell Williams-Renault 0 Colisión 4
NTS 27   Alain Prost Ferrari 0 Trompo 3
NSC 17   Gabriele Tarquini AGS-Ford
NSC 18   Fabrizio Barbazza AGS-Ford
NSC 10   Alex Caffi Footwork-Porsche
NSC 9   Michele Alboreto Footwork-Porsche
NSCP 21   Emanuele Pirro Dallara-Judd
NSCP 14   Olivier Grouillard Fondmetal-Ford
NSCP 34   Nicola Larini Lambo-Lamborghini
NSCP 31   Pedro Chaves Coloni-Ford
Source:[2]

Posicións logo da carreira

editar
  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.
  1. Henry, Alan (1991). AUTOCOURSE 1991-92. Hazleton Publishing. p. 125. ISBN 0-905138-87-2. 
  2. "1991 San Marino Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 3 de novembro de 2014. Consultado o 23 de decembro de 2015. 

Ligazóns externas

editar


Carreira anterior:
Gran Premio do Brasil de 1991
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1991
Carreira seguinte:
Gran Premio de Mónaco de 1991
Carreira anterior:
Gran Premio de San Marino de 1990
Gran Premio de San Marino Carreira seguinte:
Gran Premio de San Marino de 1992