Gran Premio de San Marino de 1991
O Gran Premio de San Marino de 1991 foi unha carreira de Fórmula Un celebrada o 28 de abril de 1991 no Autódromo Enzo e Dino Ferrari en Imola, Italia. Foi a terceira carreira do Campionato do Mundo de pilotos de 1991 e o undécimo Gran Premio de San Marino disputouse sobre 61 voltas ao circuíto de cinco quilómetros para unha distancia da carreira de 307 quilómetros. Foi gañado desde a pole position por Ayrton Senna, pilotando un McLaren - Honda , co seu compañeiro de equipo Gerhard Berger, segundo e JJ Lehto, terceiro co Dallara-Judd.
| Detalles da carreira | ||
|---|---|---|
| Carreira 3 de 16 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1991. | ||
 Trazado do circuíto de Imola. | ||
| Data | 28 de abril de 1991 | |
| Nome oficial | XI Gran Premio Kronenbourg di San Marino | |
| Localización | Autódromo Enzo e Dino Ferrari Imola, Emilia-Romagna, Italia | |
| Percorrido | Circuíto permanente 5´040 km | |
| Distancia | 61 voltas, 307´440 km | |
| Clima | Chuvia no inicio, seco no final | |
| Pole position | ||
| Piloto |  Ayrton Senna
|
McLaren-Honda |
| Tempo | 1:21.877 | |
| Volta rápida | ||
| Piloto |  Gerhard Berger
|
McLaren-Honda |
| Tempo | 1:26.531 na volta 55 | |
| Podio | ||
| Primeiro | Ayrton Senna
|
McLaren-Honda |
| Segundo | Gerhard Berger
|
McLaren-Honda |
| Terceiro |  JJ Lehto
|
Dallara-Judd |
Antecedentes editar
Co equipo baixo nova dirección vendido por Cyril De Rouvre, Stefan Johansson foi substituído en AGS polo debutante na F1 Fabrizio Barbazza.
Resumo de carreira editar
Ayrton Senna logrou a súa 55ª pole position diante de Riccardo Patrese, Alain Prost, Nigel Mansell e Gerhard Berger. Con todo, a volta de formación presenciou dous incidentes dramáticos: Prost saíuse da pista na Curva Rivazza, seguido de Berger, que puido continuar. Con todo, Prost detivo o motor e non tomou a saída.
Nas luces, Patrese tomou a dianteira por diante de Senna, mentres que Mansell, que xa se ralentizara con problemas na caixa de cambios, retirouse ao final da primeira volta logo dunha colisión con Martin Brundle. Foi seguido por Nelson Piquet quen trompeou na segunda volta e Jean Alesi quen se saíu na terceira volta intentando un adiantamento bastante temerario a Stefano Modena.
Cunha gran vantaxe, Patrese entrou en boxes ao que orixinalmente parecía ser unha parada temperá para cambiar aos slicks que resultou ser máis grave: un fallo de encendido cun sensor de árbore de levas defectuoso. Reincorporouse último antes de retirarse 9 voltas máis tarde.
Berger estaba atrapando a Senna, marchando 1´5 segundos máis rápido que o seu compañeiro de equipo. A vantaxe baixou pronto a 5 segundos, con Modena nun excelente terceiro posto diante de Satoru Nakajima e os dous Minardi de Pierluigi Martini e Gianni Morbidelli.
Ambos McLarens entraron en boxes a cambiar pneumáticos con Senna mantendo a súa vantaxe. Xusto logo de marcar a volta máis rápida, Berger atrasouse no tráfico, sostido polo trío de Maurício Gugelmin, Julian Bailey e Thierry Boutsen. O propio Bailey superou a Andrea de Cesaris no sexto lugar, mentres que Nakajima retirouse con problemas de transmisión.
Ivan Capelli retirouse do 4º lugar para entregalo a JJ Lehto no Dallara. Modena retirouse con problemas de transmisión, o que significaba que detrás dos dous McLarens dominantes, a orde era agora Roberto Moreno, Lehto, Eric van de Poele do pequeno equipo Modena Team e o Minardi de Martini.
A caixa de cambios de Moreno rompeuse na volta 52 causando a súa retirada, mentres que Senna tiña problemas coa presión do aceite causada polo alto par motor do Honda V12. Berger realizou unha serie de voltas rápidas para reducir a vantaxe de Senna a só 1´7s na meta.
Lehto estaba encantado de lograr o seu primeiro podio da súa carreira para Dallara, con Martini cuarto. A carreira de Van de Poele terminou cando rompeu a bomba de combustible na última volta: clasificouse noveno na xeral. Os pilotos de Lotus de Mika Häkkinen e Bailey obtiveron o quinto e o sexto posto, ambos logrando os seus primeiros puntos no campionato mundial, un resultado inesperado para un equipo con problemas xa que os seus autos apenas lograron entrar á grella con Häkkinen 25º e Bailey 26º.
Clasificación editar
Cualificación previa editar
| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Tempo | Diferenza |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 33 |  Andrea de Cesaris
|
Jordan-Ford | 1:25.535 | — |
| 2 | 22 | JJ Lehto
|
Dallara-Judd | 1:25.923 | +0.388 |
| 3 | 32 |  Bertrand Gachot
|
Jordan-Ford | 1:25.980 | +0.445 |
| 4 | 35 | Eric van de Poele
|
Lambo-Lamborghini | 1:26.117 | +0.582 |
| 5 | 21 | Emanuele Pirro
|
Dallara-Judd | 1:26.305 | +0.770 |
| 6 | 14 |  Olivier Grouillard
|
Fondmetal-Ford | 1:26.789 | +1.254 |
| 7 | 34 | Nicola Larini
|
Lambo-Lamborghini | 1:26.886 | +1.351 |
| 8 | 31 |  Pedro Chaves
|
Coloni-Ford | 1:31.239 | +5.704 |
Cualificación editar
| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Q1 | Q2 | Diferenza |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 1 | Ayrton Senna
|
McLaren-Honda | 1:21.877 | 1:43.633 | — |
| 2 | 6 | Riccardo Patrese
|
Williams-Renault | 1:21.957 | 1:42.455 | +0.080 |
| 3 | 27 | Alain Prost
|
Ferrari | 1:22.195 | 1:42.429 | +0.318 |
| 4 | 5 |  Nigel Mansell
|
Williams-Renault | 1:22.366 | 1:41.878 | +0.489 |
| 5 | 2 | Gerhard Berger
|
McLaren-Honda | 1:22.567 | 1:40.322 | +0.690 |
| 6 | 4 | Stefano Modena
|
Tyrrell-Honda | 1:23.511 | 1:44.613 | +1.634 |
| 7 | 28 | Jean Alesi
|
Ferrari | 1:23.945 | 1:41.149 | +2.068 |
| 8 | 24 | Gianni Morbidelli
|
Minardi-Ferrari | 1:24.762 | no time | +2.885 |
| 9 | 23 | Pierluigi Martini
|
Minardi-Ferrari | 1:24.807 | no time | +2.930 |
| 10 | 3 |  Satoru Nakajima
|
Tyrrell-Honda | 1:25.345 | 1:42.063 | +3.468 |
| 11 | 33 | Andrea de Cesaris
|
Jordan-Ford | 1:25.491 | 1:44.118 | +3.614 |
| 12 | 32 | Bertrand Gachot
|
Jordan-Ford | 1:25.531 | 1:44.897 | +3.654 |
| 13 | 19 | Roberto Moreno
|
Benetton-Ford | 1:25.655 | 1:45.216 | +3.778 |
| 14 | 20 | Nelson Piquet
|
Benetton-Ford | 1:25.809 | 1:42.911 | +3.932 |
| 15 | 15 | Maurício Gugelmin
|
Leyton House-Ilmor | 1:25.841 | no time | +3.964 |
| 16 | 22 | JJ Lehto
|
Dallara-Judd | 1:25.974 | 1:43.397 | +4.097 |
| 17 | 29 | Éric Bernard
|
Lola-Ford | 1:25.983 | sen tempo | +4.106 |
| 18 | 7 | Martin Brundle
|
Brabham-Yamaha | 1:26.055 | sen tempo | +4.178 |
| 19 | 26 | Érik Comas
|
Ligier-Lamborghini | 1:26.207 | 1:46.667 | +4.330 |
| 20 | 30 | Aguri Suzuki
|
Lola-Ford | 1:26.356 | sen tempo | +4.479 |
| 21 | 35 | Eric van de Poele
|
Lambo-Lamborghini | 1:26.550 | 1:47.619 | +4.673 |
| 22 | 18 | Ivan Capelli
|
Leyton House-Ilmor | 1:26.602 | 1:52.949 | +4.725 |
| 23 | 8 | Mark Blundell
|
Brabham-Yamaha | 1:26.778 | 1:49.539 | +4.901 |
| 24 | 25 | Thierry Boutsen
|
Ligier-Lamborghini | 1:26.998 | 1:44.125 | +5.121 |
| 25 | 11 | Mika Häkkinen
|
Lotus-Judd | 1:27.324 | 1:47.444 | +5.447 |
| 26 | 12 | Julian Bailey
|
Lotus-Judd | 1:27.976 | 1:45.931 | +6.099 |
| 27 | 17 | Gabriele Tarquini
|
AGS-Ford | 1:28.175 | sen tempo | +6.298 |
| 28 | 18 | Fabrizio Barbazza
|
AGS-Ford | 1:29.665 | sen tempo | +7.788 |
| 29 | 10 | Alex Caffi
|
Footwork-Porsche | 1:30.280 | 2:06.589 | +8.403 |
| 30 | 9 | Michele Alboreto
|
Footwork-Porsche | 1:30.762 | 19:39.741 | +8.885 |
Carreira editar
Notas editar
- Líderes por volta: Riccardo Patrese 9 (1-9), Ayrton Senna 52 (10-61)
- Este foi o único podio de JJ Lehto na súa carreira.
Posicións logo da carreira editar
|
|
- Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.
Notas editar
- ↑ Henry, Alan (1991). AUTOCOURSE 1991-92. Hazleton Publishing. p. 125. ISBN 0-905138-87-2.
- ↑ "1991 San Marino Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 3 de novembro de 2014. Consultado o 23 de decembro de 2015.
Ligazóns externas editar
| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Gran Premio de San Marino de 1991 |
| Carreira anterior: Gran Premio do Brasil de 1991 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1991 |
Carreira seguinte: Gran Premio de Mónaco de 1991 |
| Carreira anterior: Gran Premio de San Marino de 1990 |
Gran Premio de San Marino | Carreira seguinte: Gran Premio de San Marino de 1992 |