Martin Brundle

piloto de carreiras británico

Martin John Brundle, nado en King's Lynn (Norfolk) o 1 de xuño de 1959, é un antigo piloto de carreiras de automóbiles británico, máis coñecido como piloto de Fórmula 1 e como comentarista de ITV Sport de 1997 a 2008, a BBC de 2009 a 2011 e Sky Sports desde 2012.[1]

Modelo:BiografíaMartin Brundle

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento1 de xuño de 1959 Editar o valor en Wikidata (65 anos)
King's Lynn, Reino Unido (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
EducaciónCollege of West Anglia (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónpiloto de Fórmula Un, presentador de televisión Editar o valor en Wikidata
EmpregadorSky Television plc (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Participou en
24 Horas de Le Mans Editar o valor en Wikidata
Familia
FillosAlex Brundle Editar o valor en Wikidata
Premios

Páxina webmartinbrundle.com Editar o valor en Wikidata
IMDB: nm0116069 Twitter: MBrundleF1 Musicbrainz: 5fcc172e-6970-42db-96fa-c49ffa535319 Editar o valor en Wikidata

Brundle disputou o Campionato Británico de Fórmula 3 de 1983, terminando preto de Ayrton Senna, e os dous pasaron á Fórmula 1 ao ano seguinte. Brundle foi o World Sportscar Championship de 1988 con Silk Cut Jaguar, cunha puntuación récord de puntos, e gañou as 24 Horas de Daytona de 1988 e as 24 Horas de Le Mans de 1990 para Jaguar Cars.

Traxectoria

editar

Principios nas carreiras

editar

Brundle tivo unha ruta pouco ortodoxa cara á Fórmula Un.[2] Comezou a súa carreira como piloto aos 12 anos, competindo en carreiras de pista de herba,[3] na aldea de Pott Row en Norfolk.[2] En 1975, trasladouse as carreiras de Hot Rod e recibiu o status de 'Star grade'. En 1979, comezou nas carreiras de monoprazas na Formula Ford. Durante este tempo tamén correu cos turismos BMW de Tom Walkinshaw, durante os cales quedou segundo contra un grupo de pilotos internacionais no circuíto de Snetterton. Gañou o campionato BMW en 1980 e colaborou con Stirling Moss no equipo BP/Audi dirixido por TWR durante a tempada do Campionato británico de berlinas de 1981. En 1982, pasou á Fórmula 3 logrando cinco pole positions e dúas vitorias na súa tempada de debut. Gañou o Grovewood Award como o piloto da Commonwealth máis prometedor.[3] O ano seguinte, competiu con Ayrton Senna polo campionato de Fórmula Tres, que Brundle perdeu nas últimas voltas da última carreira.[4] En 1984, ofrecéronlle unha entrada á Fórmula Un.

Fórmula Un (1984–1987)

editar

A súa carreira na Fórmula Un comezou con Tyrrell Racing Organisation en 1984.[5] Realizou unha serie de conducións agresivas e rápidas, terminando quinto na súa primeira carreira no Brasil e despois segundo en Detroit antes de ser descualificado.[5] No Gran Premio de Dallas de 1984 Brundle rompeuse os nocellos e os dous pés nun choque durante unha sesión de adestramentos,[4] e viuse obrigado a perderse o resto da tempada mentres se recuperaba; a gravidade do dano no nocello esquerdo de Brundle levou inicialmente aos médicos a considerar a amputación do seu pé esquerdo. Mentres Brundle se recuperou, o dano deixaríao con feridas permanentes, impedindolle correr e frear co pé esquerdo.[6] Máis tarde, ese ano, Tyrrell foi descualificado do Campionato do Mundo debido a unha infracción técnica e os logros de Brundle desa tempada borráronse dos libros de récords.

 
Brundle durante os adestramentos para o Gran Premio de Europa de 1985

Durante as dúas tempadas seguintes permaneceu con Tyrrell, e a pesar do cambio do equipo dos motores Cosworth DFV aos motores Renault turboalimentados a mediados de 1985, o equipo loitou contra os equipos oficiais. Só anotou oito puntos no seu tempo con Tyrrell, todos na tempada 1986. En 1987 deixou Tyrrell e pasou ao equipo Zakspeed de Alemaña Occidental, pero só anotou dous puntos durante o ano, ambos anotounos ao quedar quinto no Gran Premio de San Marino de 1987. O coche Zakspeed 871 non puido competir cos cohes punteiros. Os dous puntos conseguidos por Brundle en 1987 foron os únicos puntos que o equipo Zakspeed anotou nos seus cinco anos (1985–89) na Fórmula Un. Irónicamente, o piloto ao que substituíu en Zakspeed, o tamén inglés Jonathan Palmer, uniríase a Tyrrell en 1987, quen usaba unha vez máis un motor Cosworth. Mentres que Brundle só tivo un punto ao final da tempada, Palmer conseguiría seis puntos no Campionato do Mundo para Tyrrell e tamén gañaría a Copa Jim Clark como o "campión Atmo" para pilotos de coches con motor de aspiración natural.

Sportscars e Brabham (1988–1991)

editar

Catro anos de carreiras de Fórmula 1 para equipos con pouco financiamento levaron a Brundle a buscar un novo desafío e, polo tanto, en 1988 quedouse un ano fóra. Brundle levaba asociado con Jaguar desde 1983, cando conducía turismos Jaguar XJS preparados para TWR no Campionato Europeo de Turismos. Dos seus dous inicios co equipo Jaguar Brundle levou dúas vitorias, a segunda en colaboración co propietario de TWR Tom Walkinshaw. Cando Jaguar decidiu regresar ao Campionato Mundial de Automóbiles Deportivos e ao campionato estadounidense da IMSA, en colaboración con TWR, Walkinshaw escolleu a Brundle como o seu piloto principal. O equipo funcionou ben na tempada do Campionato do Mundo de Automóbiles Deportivos de 1988, e Brundle gañou o título mundial de automóbiles deportivos cun récord de puntos.[7] Tamén gañou as 24 Horas de Daytona ese mesmo ano. Converteuse no piloto de probas da Williams e substituíu a Nigel Mansell no Gran Premio de Bélxica de 1988,[7] despois de que Mansell caese enfermo con varicela. Brundle ía pilotar de novo o Williams-Judd de Mansell na seguinte carreira no Monza en Italia pero os compromisos previos da IMSA con TWR fixeron que o impulso fose para o seu compañeiro Jean-Louis Schlesser (xa que ningunha carreira do WSC coincidía co GP de Italia). Schlesser estaría implicado no incidente que provocou a retirada de Ayrton Senna de McLaren ao final da carreira, dándolle a vitoria ao Gerhard Berger de Ferrari e provocou a única derrota de McLaren na tempada 1988.

 
Brundle (dianteira dereita) ao comezo do Gran Premio de Bélxica de 1989
 
Brundle no Gran Premio IMSA Del Mar de 1990.

En 1989 volveu á Fórmula Un a tempo completo co equipo Brabham que regresaba e correria co motor Judd V8. Pero aínda que os antigos campións foron inicialmente competitivos, con Brundle marchaba terceiro en Mónaco ata que unha batería descargada obrigouno a entrar en boxes para substituila mentres o seu compañeiro de equipo Stefano Modena terminaba terceiro, Brabham non puido recuperar os seus éxitos pasados e Brundle, que non conseguira pre-clasificar tanto para o Canadá como para Francia durante a tempada, optou por volver ás carreiras de automóbiles deportivos para 1990. A súa vitoria nas 24 Horas de Le Mans de 1990 rexuveneceu a súa carreira, pero aínda así non logrou un asento de primeira liña na Fórmula Un. Ademais de disputar carreiras en prototipos deportivos, Brundle tamén disputou a serie estadounidense da IROC en 1990. Obtivo a vitoria no circuíto temporal do aeroporto de Burke Lakefront (a única vitoria do IROC para un piloto británico)[Cómpre referencia] e terminou terceiro na clasificación xeral. En 1991 reincorporouse a Brabham, pero o equipo caera aínda máis abaixo na grella e os bos resultados foron escasos.

Fórmula Un (1992–1996)

editar
 
Benetton B191B de Brundle no Gran Premio do Reino Unido de 1992
 
Traxe e casco de carreiras de 1992 de Brundle

Os observadores experimentados notaron os impulsos de Brundle cara aos puntos no non competitivo Brabham Yamaha en 1991, que foi o último punto final para o equipo Brabham. Isto axudou a Brundle a cambiar en 1992 a Benetton, con quen finalmente conseguiría un recoñecido podio e uns puntos consistentes.

En 1992 tivo unha tempada produtiva, cun gran final de ano. Estivo preto dunha vitoria no Canadá, onde superando a Schumacher e acercándose ao líder Gerhard Berger, a transmisión fallou.[5] Nunca superou ao seu compañeiro de equipo Michael Schumacher, pero conseguiu prazas con excelentes saídas (sexto a terceiro en Silverstone), superou ao alemán en Imola, Montreal, Magny-Cours e Silverstone, e logrou un notable segundo posto en Monza. En Spa, Brundle pasou cando Schumacher saíu da pista. Schumacher notou burbullas nos pneumáticos do seu compañeiro de equipo ao regresar ao circuíto e entrou a boxes a montar slicks, un movemento que permetiulle gañar a carreira. Se Brundle non se distraera, entraría en boxes como estaba previsto ao final desa volta, sendo a vitoria o resultado máis probable.

 
Brundle pilotando para o Ligier no Gran Premio do Reino Unido de 1993

Para a sorpresa do paddock da F1, Brundle foi despedido de Benetton para 1993, o italiano Riccardo Patrese tomou o seu lugar. Achegouse moito a un asento co campión do mundo Williams, pero ao final Damon Hill conseguiu a unidade no seu lugar. Aínda demandado na F1, Brundle correu para o Ligier en 1993. Conseguiu máis puntos e un bo terceiro posto en Imola cun coche sen suspensión activa. Terminou 7º no Campionato do Mundo de Pilotos por detrás dos dous pilotos de Williams Alain Prost (1º) e Damon Hill (3º), o líder do equipo McLaren Ayrton Senna (2º), os pilotos de Benetton Michael Schumacher (4º) e Riccardo Patrese (5º), o piloto de Ferrari Jean Alesi (6º), Brundle foi o piloto máis exitoso que non tiña un sistema de suspensión activo no seu coche e Ligier foi o equipo máis exitoso sen suspensión activa.

 
Brundle pilotando o McLaren MP4/9 no Gran Premio do Reino Unido de 1994

Para 1994, Brundle estivo entre os candidatos para o asento vacante de McLaren xunto a Mika Häkkinen. McLaren tiña a esperanza de volver a fichar Alain Prost, que se retirara a finais de 1993 tras gañar o seu cuarto título de campionato, pero decidiu non renunciar á súa retirada en marzo, e Brundle conseguiu o sitio, superando ao piloto de probas de McLaren Philippe Alliot. Foi confirmado menos de dúas semanas antes do Gran Premio do Brasil de 1994, que abriu a tempada.[8]

Unirse ao equipo foi un caso de mal momento en moitos sentidos. McLaren estaba en desaceleración e ao longo de 1994 non puido gañar un Gran Premio por primeira vez desde 1980. Os motores Peugeot V10 do equipo non eran fiables, como era de esperar dun provedor de motores debutante. Na primeira carreira, Brundle escapou por pouco dunha lesión grave ou peor nun accidente espectacular no que participou Jos Verstappen, o seu casco recibiu un forte golpe cando o Benetton volteou sobre a súa cabeza. En Adelaida, o seu motor estoupou cando marchaba terceiro mentres que en Silverstone o seu motor parecía estourar xusto cando as luces de arranque se volvían verdes. En realidade o culpable foi un embrague que rachou derramando os seus lubricantes enriba do motor quente provocando un incendio espectacular. O motor, unha vez limpo, funcionou sen problema. Outro terceiro posto seguro perdeuse na última volta en Hungría. Non obstante, cando o coche era fiable, Brundle realizou unhas boas actuacións esa tempada, sobre todo en Mónaco onde quedou segundo detrás de Schumacher.

 
Brundle pilotando para o Ligier no Gran Premio do Reino Unido de 1995.

Tras ter mala sorte e con Mansell fichado por McLaren para 1995, Brundle volveu correr para a Ligier ese ano, aínda que non durante a tempada completa. Para aplacar a Mugen-Honda tivo que compartir o segundo asento con Aguri Suzuki, un movemento denunciado por moitos comentaristas e fans. Non obstante, impresionou cunha forte cuarta posición en Magny-Cours e o que sería o seu último podio de F1, en Spa de 1995, sendo o máis destacado. En 1996 asociouse con Rubens Barrichello en Jordan e gozou dunha boa tempada, a pesar dun comezo lento e dunha caída espectacular no GP inaugural de Melbourne, con puntos regulares, cuarto o seu mellor resultado. Rematou quinto no Gran Premio do Xapón de 1996, que foi o seu último Gran Premio de Fórmula Un.

Brundle conseguiu 9 podios, e anotou un total de 98 puntos de campionato, cun mellor final de campionato de 6º en 1992. Foi especialmente forte en circuítos urbanos e trazados de baixa velocidade e sinuosos: Mónaco, Adelaida e Hungaroring cada un doulle 4 puntos.[5]

Vida persoal

editar

Fillo dun concesionario de automóbiles, el e o seu irmán Robin fíxose cargo do concesionario familiar do seu pai. O negocio pechou en 2003 tras perder as franquías locais de Toyota e Peugeot.[9] Robin tamén é un piloto de carreiras, que compite en históricos eventos de carreiras, e foi director xerente de Lola Cars.

Brundle está casado con Liz[2] e teñen unha filla, Charlie, e un fillo, Alex.[10] Alex seguiu ao seu pai na súa carreira como condutor; competiu na 2012 GP3 Series e no FIA World Endurance Championship. Brundle sempre viviu nun radio de 10 millas de King's Lynn,[2] e actualmente vive en Gayton, Norfolk.

En 2017, Brundle revelou que mentres cubría o Gran Premio de Mónaco de 2016 para Sky Sports, sufriu un ataque cardíaco mentres corría para facer as entrevistas do podio.[11]

Vida persoal

editar

Fillo do propietario dun concesionario de automóbiles, el e o seu irmán Robin fíxose cargo do concesionario familiar do seu pai. O negocio pechou en 2003 tras perder as franquías locais de Toyota e Peugeot.[12] Robin tamén é un piloto de carreiras, que compite en eventos históricos de carreiras, e foi director xerente de Lola Cars.

Brundle está casado con Liz[2] e teñen unha filla, Charlie, e un fillo, Alex.[13] Alex seguiu ao seu pai na súa carreira como piloto, competiu nas 2012 GP3 Series e no FIA World Endurance Championship. Brundle sempre viviu nun radio de 16 quilómetros de King's Lynn,[2] e actualmente vive en Gayton, Norfolk.

En 2017, Brundle revelou que mentres cubría o Gran Premio de Mónaco de 2016 para Sky Sports, sufriu un ataque cardíaco mentres corría para facer as entrevistas do podio.[14]

Rexistro de carreiras

editar

Traxectoria profesional

editar
Tempada Series Equipo Carreiras Vitorias Poles V/rápidas Podios Puntos Posición
1977 British Saloon Car Championship John Brundle Motors Ltd 8 1 0 1 5 ?
1978 British Saloon Car Championship John Brundle Motors Ltd 11 0 0 0 8 ?
1979 British Saloon Car Championship Team Toyota GB / Hughes of Beaconsfield 2 0 0 0 2 ? ?
1980 British Saloon Car Championship Team Toyota GB / Hughes of Beaconsfield 2 0 0 0 0 18 NC
1981 British Saloon Car Championship TWR Team BP 11 2 1 0 3 30
1982 FIA European Formula 3 Championship David Price Racing 1 0 0 0 0 0 NC
British Formula Three 19 2 6 2 7 60
1983 British Formula Three Eddie Jordan Racing 20 7 3 5 19 123
FIA European Formula 3 Championship 2 2 2 0 2 18
European Touring Car Championship Tom Walkinshaw Racing 2 2 1 0 2 0 NC
British Saloon Car Championship Unipart with Daily Express 1 0 0 0 0 2
1984 Fórmula 1 Tyrrell Racing Organisation 7 0 0 0 0 0 NC
European Touring Car Championship Tom Walkinshaw Racing 1 1 1 1 1 0 NC
1985 Fórmula 1 Tyrrell Racing Organisation 15 0 0 0 0 0 NC
World Sportscar Championship TWR Jaguar 3 0 0 0 1 8 42º
1986 Fórmula 1 Data General Team Tyrrell 16 0 0 0 0 8 11º
World Sportscar Championship Silk Cut Jaguar 1 0 0 0 0 0 NC
1987 Fórmula 1 West Zakspeed Racing 16 0 0 0 0 2 18º
World Sportscar Championship Silk Cut Jaguar 3 1 0 0 1 20 25º
1988 IMSA GT Championship Castrol/Jaguar Racing 12 2 2 1 7 127
World Sportscar Championship Silk Cut Jaguar 11 5 0 0 9 240
24 Horas de Daytona Castrol/Jaguar Racing 1 1 0 0 1 N/A
Formula One Canon Williams Team 1 0 0 0 0 0 NC
1989 Fórmula 1 Motor Racing Developments 14 0 0 0 0 4 20º
1990 World Sportscar Championship Silk Cut Jaguar 9 1 1 1 3 19
IMSA GT Championship Castrol/Jaguar Racing 3 0 0 1 1 33 20º
24 Horas de Le Mans Silk Cut Jaguar 1 1 0 0 1 N/A
1991 Fórmula 1 Motor Racing Developments Ltd 14 0 0 0 0 2 15º
World Sportscar Championship Silk Cut Jaguar 3 1 1 2 2 12 24º
IMSA GT Championship Bud Light Jaguar Cars 1 0 0 0 0 10 34º
1992 Fórmula 1 Camel Benetton Ford 16 0 0 0 5 38
1993 Fórmula 1 Ligier Gitanes Blondes 16 0 0 0 1 13
1994 Fórmula 1 Marlboro McLaren Peugeot 16 0 0 0 2 16
1995 Fórmula 1 Ligier Gitanes Blondes 11 0 0 0 1 7 13º
1996 Fórmula 1 B&H Total Jordan Peugeot 16 0 0 0 0 8 11º
1997 24 Horas de Le Mans Nissan Motorsport/TWR 1 0 0 0 0 N/A Ret
1998 24 Horas de Le Mans Toyota Motorsports 1 0 0 0 0 N/A Ret
1999 24 Horas de Le Mans Toyota Motorsports 1 0 0 0 0 N/A Ret
World Rally Championship Toyota Castrol Team 1 0 0 0 0 0 NC
2001 24 Horas de Le Mans Team Bentley 1 0 0 0 0 N/A Ret
2010 Volkswagen Scirocco R-Cup 2 0 0 0 0 0 NC†
2012 FIA World Endurance Championship Greaves Motorsport 2 0 0 0 0 0 NC
24 Horas de Le Mans 1 0 0 0 0 N/A 15º
2016 Road to Le Mans United Autosports 1 0 1 0 1 0

Como Brundle era un piloto invitador, non podía puntuar.
Resultados completos no campionato British Saloon Car

(chave) (Carreiras en negra indican pole position, carreiras en itálica indican volta rápida.)

Ano Equipo Coche Clase 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Pos. Pts Clase
1977 John Brundle Motors Ltd Toyota Celica GT B SIL BRH OUL
Ret†
THR SIL
?
THR
Ret†
DON
4†
SIL
15
DON
Ret†
BRH
?
THR BRH
9
? ?
1978 John Brundle Motors Ltd Toyota Celica GT B SIL
?
OUL
2†
THR
?
BRH
4†
SIL
4†
DON
5†
MAL
4†
BRH
?
DON
5†
BRH
?
THR
?
OUL
NTS†
? 3ºd
1979 Team Toyota GB / Hughes of Beaconsfield Toyota Celica GT B SIL OUL THR SIL DON SIL MAL DON BRH THR SNE
10
OUL
3†
? ? ?
1980 Team Toyota GB / Hughes of Beaconsfield Toyota Celica GT B MAL OUL THR SIL SIL BRH MAL BRH
13
THR
?
SIL NC 18 NC
1981 TWR Team BP Audi 80 GLE B MAL
2†
SIL
6
OUL
12†
THR
?
BRH
Ret†
SIL
Ret
SIL
Ret
DON
4†
BRH
DSC
THR
10
SIL
Ret
15º 30 4th
1983 Unipart with Daily Express MG Metro Turbo B SIL OUL THR BRH THR SIL DON SIL DON BRH SIL
19
31º 2

† Eventos con 2 carreiras organizadas para as distintas clases.

Resultados completos na Fórmula 3 británica

editar

(chave) (Carreiras en negra indican pole position) (carreiras en itálica indican volta rápida)

Ano Equipo Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 Pos. Pts
1982 David Price Racing Volkswagen SIL
2
THR
17
SIL
3
DON
THR
15
MAL
15
SNE
4
SIL
6
CAD
4
SIL
3
BRH
5
MAL
12
OUL
9
BRH
2
SIL
14
SNE
4
OUL
1
SIL
19
BRH
2
THR
1
60
1983 Eddie Jordan Racing Toyota SIL
2
THR
2
SIL
2
DON
2
THR
2
SIL
3
THR
2
BRH
2
SIL
2
SIL1
1
CAD
1
SNE
1
SIL
2
DON
1
OUL
Ret
SIL
2
OUL
1
THR
1
SIL
1
THR
(3)
123

^1 Brundle non era apto para puntuar xa que usaba pneumáticos de especificación europea. Polo tanto, Allen Berg conseguiu o máximo de puntos nesta rolda.[15]

Resultados completos no European Touring Car Championship

editar

(clave) (Carreiras en negra indican pole position) (carreiras en itálica indican volta rápida)

Ano Equipo Coche 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Pos Puntos
1984   Tom Walkinshaw Racing Jaguar XJS MNZ
13
VAL DON PER
1†
BRN ZEL SAL NUR SPA SIL ZOL MUG
5†/Ret
NC 0

† Non elexible para puntuar.

Resultados completos na Fórmula Un

editar

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Tempada Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 Pos. Pts
1984 Tyrrell Racing Organisation Tyrrell 012 Ford Cosworth DFY 3.0 V8 BRA
DSC
RSA
DSC
BEL
DSC
SMR
DSC
FRA
DSC
MON
NSC
CAN
DSC
DET
DSC
DAL
NSC
GBR ALE AUT NED ITA EUR POR NC[16] 0
1985 Tyrrell Racing Organisation Tyrrell 012 Ford Cosworth DFY 3.0 V8 BRA
8
POR
Ret
SMR
9
MON
10
CAN
12
DET
Ret
ALE
10
AUT
NSC
NC 0
Tyrrell 014 Renault EF4B 1.5 V6t FRA
Ret
GBR
7
NED
7
ITA
8
BEL
13
EUR
Ret
RSA
7
AUS
NC
1986 Data General Team Tyrrell Tyrrell 014 Renault EF4B 1.5 V6t BRA
5
ESP
Ret
SMR
8
11º 8
Tyrrell 015 MON
Ret
BEL
Ret
CAN
9
DET
Ret
FRA
10
GBR
5
ALE
Ret
HUN
6
AUT
Ret
ITA
10
POR
Ret
MEX
11
AUS
4
1987 West Zakspeed Racing Zakspeed 861 Zakspeed 1500/4 1.5 L4t BRA
Ret
DET
Ret
18º 2
Zakspeed 871 SMR
5
BEL
Ret
MON
7
FRA
Ret
GBR
NC
ALE
NC
HUN
Ret
AUT
DSC
ITA
Ret
POR
Ret
ESP
11
MEX
Ret
XPN
Ret
AUS
Ret
1988 Canon Williams Team Williams FW12 Judd CV 3.5 V8 BRA SMR MON MEX CAN DET FRA GBR ALE HUN BEL
7
ITA POR ESP XPN AUS NC 0
1989 Motor Racing Developments Brabham BT58 Judd EV 3.5 V8 BRA
Ret
SMR
Ret
MON
6
MEX
9
USA
Ret
CAN
NSCP
FRA
NSCP
GBR
Ret
ALE
8
HUN
12
BEL
Ret
ITA
6
POR
8
ESP
Ret
XPN
5
AUS
Ret
20º 4
1991 Motor Racing Developments Ltd Brabham BT59Y Yamaha OX99 3.5 V12 USA
11
BRA
12
15º 2
Brabham BT60Y SMR
11
MON
EX
CAN
Ret
MEX
Ret
FRA
Ret
GBR
Ret
ALE
11
HUN
Ret
BEL
9
ITA
13
POR
12
ESP
10
XPN
5
AUS
NSC
1992 Camel Benetton Ford Benetton B191B Ford HBA5 3.5 V8 RSA
Ret
MEX
Ret
BRA
Ret
38
Benetton B192 Ford HBA7 3.5 V8 ESP
Ret
SMR
4
MON
5
CAN
Ret
FRA
3
GBR
3
ALE
4
HUN
5
BEL
4
ITA
2
POR
4
XPN
3
AUS
3
1993 Ligier Gitanes Blondes Ligier JS39 Renault RS5 3.5 V10 RSA
Ret
BRA
Ret
EUR
Ret
SMR
3
ESP
Ret
MON
6
CAN
5
FRA
5
GBR
14
ALE
8
HUN
5
BEL
7
ITA
Ret
POR
6
XPN
9
AUS
6
13
1994 Marlboro McLaren Peugeot McLaren MP4/9 Peugeot A6 3.5 V10 BRA
Ret
PAC
Ret
SMR
8
MON
2
ESP
11
CAN
Ret
FRA
Ret
GBR
Ret
ALE
Ret
HUN
4
BEL
Ret
ITA
5
POR
6
EUR
Ret
XPN
Ret
AUS
3
16
1995 Ligier Gitanes Blondes Ligier JS41 Mugen-Honda MF-301 3.0 V10 BRA ARX SMR ESP
9
MON
Ret
CAN
10
FRA
4
GBR
Ret
ALE HUN
Ret
BEL
3
ITA
Ret
POR
8
EUR
7
PAC JPN AUS
Ret
13º 7
1996 B&H Total Jordan Peugeot Jordan 196 Peugeot A12 EV5 3.0 V10 AUS
Ret
BRA
12
11º 8
Total Jordan Peugeot ARx
Ret
EUR
6
SMR
Ret
MON
Ret
ESP
Ret
CAN
6
FRA
8
GBR
6
ALE
10
HUN
Ret
BEL
Ret
ITA
4
POR
9
XPN
5
  • Non rematou, pero clasificouse xa que completara máis do 90 % da distancia da carreira.

Resultados completos no World Sportscar Championship

editar

(clave) (Carreiras en negra indican pole position) (Carreiras en itálica indican volta rápida)

Ano Equipo Clase Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Pos. Pts
1985 TWR Jaguar C1 Jaguar XJR-6 Jaguar 6.2 V12 MUG MNZ SIL LMS HOC MOS
3
SPA
5
BRH FUJ SHA 42º 8
1986 Silk Cut Jaguar C1 Jaguar XJR-6 Jaguar 6.5 V12 MNZ SIL LMS NOR BRH JER
Ret
NÜR SPA FUJ NC 0
1987 Silk Cut Jaguar C1 Jaguar XJR-8 Jaguar 7.0 V12 JAR JER MNZ MNZ
Ret
LMS
Ret
NOR BRH NÜR SPA
1
FUJ 25º 20
1988 Silk Cut Jaguar C1 Jaguar XJR-9 Jaguar 7.0 V12 JER
Ret
JAR
1
MNZ
1
SIL
1
LMS
Ret
BRN
2
BRH
1
NÜR
2
SPA
2
FUJ
1
SAN
3
240
1990 Silk Cut Jaguar C Jaguar XJR-11 Jaguar JV6 3.5 V6 t SUZ
Ret
MNZ
3
SIL
1
SPA
Ret
DIJ
5
NÜR
3
DON
DSC
CGV
15
MEX
Ret
19
1991 Silk Cut Jaguar C Jaguar XJR-14 Jaguar HB 3.5 V8 SUZ
Ret
MNZ
1
SIL
3
LMS NÜR MAG MEX AUT 17º 12
Fontes:[17]

Resultados completos nas 24 Horas de Le Mans

editar
Ano Equipo Co-Pilotos Coche Clase Voltas Pos. Pos. Clase
1987   Silk Cut Jaguar
  Tom Walkinshaw Racing
  John Nielsen Jaguar XJR-8LM C1 231 Ret Ret
1988   Silk Cut Jaguar
  Tom Walkinshaw Racing
  John Nielsen Jaguar XJR-9LM C1 306 Ret Ret
1990*   Silk Cut Jaguar
  Tom Walkinshaw Racing
  Alain Ferté
  David Leslie
Jaguar XJR-12 C1 220 Ret Ret
  Silk Cut Jaguar
  Tom Walkinshaw Racing
  John Nielsen
  Price Cobb
Jaguar XJR-12 C1 359
1997   Nissan Motorsport
  TWR
  Jörg Müller
  Wayne Taylor
Nissan R390 GT1 GT1 139 Ret Ret
1998   Toyota Motorsports
  Toyota Team Europe
  Emmanuel Collard
  Éric Hélary
Toyota GT-One GT1 191 Ret Ret
1999   Toyota Motorsports
  Toyota Team Europe
  Emmanuel Collard
  Vincenzo Sospiri
Toyota GT-One LMGTP 90 Ret Ret
2001   Team Bentley   Stéphane Ortelli
  Guy Smith
Bentley EXP Speed 8 LMGTP 56 Ret Ret
2012   Greaves Motorsport   Lucas Ordóñez
  Alex Brundle
Zytek Z11SN-Nissan LMP2 340 15º
  • Despois de problemas eléctricos co seu propio coche, Brundle substituíu a Eliseo Salazar no coche Jaguar #3 camiño da vitoria.

Resultados completos no WRC

editar
ano Equipo Coche 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 Pos Puntos
Modelo:WRC Toyota Castrol Team Toyota Corolla WRC MON SWE KEN POR ESP FRA ARX GRC NZL FIN CHN ITA AUS GBR
Ret
NC 0
  1. "Sky Sports announcement". Arquivado dende o orixinal o 15 de febreiro de 2012. 
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 "BBC Norfolk interview (Audio Clip)". 
  3. 3,0 3,1 "Martin Brundle BRDC Biography". Arquivado dende o orixinal o 31 de maio de 2009. 
  4. 4,0 4,1 "Martin Brundle Biography". 
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 "Drivers Martin Brundle". 
  6. Sport.co.uk meets...Martin Brundle
  7. 7,0 7,1 ITV F1. "Martin Brundle". Arquivado dende o orixinal o 1 de decembro de 2008. 
  8. "Motorsport information for March 1994". Teamdan.com. Arquivado dende o orixinal o 21 de decembro de 2007. Consultado o 2012-01-03. 
  9. "Pecha a sala de exposicións de pilotos de carreiras". BBC News. 2 de xullo de 2003. Consultado o 2010-12-13. 
  10. "Valores relativos: Martin Brundle e o seu fillo Alex". The Times (Londres). 10 de xuño de 2007. Consultado o 12 de maio de 2010. [Ligazón morta]
  11. "Martin Brundle revela que sufriu un ataque cardíaco no Gran Premio de Mónaco". AOL (UK) Limited. 13 de xaneiro de 2017. Arquivado dende o orixinal o 16 de xaneiro de 2017. Consultado o 11 de novembro de 2020. 
  12. "Racing driver's showroom closes". BBC News. 2 de xullo de 2003. Consultado o 2010-12-13. 
  13. "Relative Values: Martin Brundle and his son Alex". The Times (Londres). 10 de xuño de 2007. Consultado o 12 de maio de 2010. [Ligazón morta]
  14. "Martin Brundle reveals he had heart attack at Monaco Grand Prix". AOL (UK) Limited. 13 de xaneiro de 2017. Arquivado dende o orixinal o 16 de xaneiro de 2017. Consultado o 11 de novembro de 2020. 
  15. "British Formula 3 Championship (1951-2014)". motorsportwinners.com. Consultado o 12 de marzo de 2015. 
  16. Tyrrell foi descualificado de todo o campionato mundial de 1984 debido a unha infracción técnica.
  17. "Martin Brundle | Racing career profile". www.driverdb.com. Consultado o 22 de febreiro de 2023. 

Véxase tamén

editar

Ligazóns externas

editar