Gran Premio de Francia de 1989

O Gran Premio de Francia de fórmula 1 de 1989 celebrouse no Circuíto Paul Ricard en Francia o 9 de xullo de 1989. Foi a sétima proba da tempada de Fórmula Un de 1989, o 67º Gran Premio de Francia, ou o 75º Gran Prix de l'ACF e o décimo terceiro que tivo lugar no circuíto de Paul Ricard, e o cuarto, que se celebrou na versión curta do circuíto. A carreira disputouse sobre 80 voltas ao circuíto de 3´81 quilómetros para unha distancia total de carreira de 305 quilómetros.

Modelo:Competición deportivaGran Premio de Francia de 1989
Nome oficialLXXV Rhône-Poulenc French Grand Prix Editar o valor en Wikidata
TipoGran Premio de Francia Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Parte deCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1989 Editar o valor en Wikidata
Distancia do evento80 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
LocalizaciónCircuíto Paul Ricard (Le Castellet) 43°15′02″N 5°47′30″L / 43.250555555556, 5.7916666666667 Editar o valor en Wikidata
Lonxitude5,842 km Editar o valor en Wikidata
PaísFrancia Editar o valor en Wikidata
Data9 de xullo de 1989 Editar o valor en Wikidata
Competición
Primeiro postoAlain Prost Editar o valor en Wikidata
Pole positionAlain Prost Editar o valor en Wikidata
Volta máis rápidaMaurício Gugelmin (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata

Informe

editar

A carreira viu a catro pilotos substituídos polos pilotos que facían a súa primeira saída na Fórmula 1: Jean Alesi substituíu a Michele Alboreto en Tyrrell logo dunha disputa de contrato rumoreada (Alboreto era patrocinado persoalmente por Marlboro e o xefe do equipo Ken Tyrrell asinou co seu rival Camel como o patrocinador principal do equipo. Ironicamente Alboreto perdeu o apoio de Marlboro pouco despois). Éric Bernard substituíu a Yannick Dalmas en Larrousse despois de que se descubrise que Dalmas seguía sufrindo os efectos da lexionelosis e o piloto de probas de Lotus Martin Donnelly (por recomendación de Drew Warwick) substituíu a Warwick en Arrows por unha carreira logo deque Warwick lesionárase as costas nunha carreira de karts.

Outro novo rostro foi o piloto de probas de McLaren Emanuele Pirro quen substituíu a Johnny Herbert en Benetton despois de que se decidira que Herbert necesitaba máis tempo para recuperarse das lesións de perna e nocello sufridas (Herbert e Benetton atoparon que aínda non podía empuxar fortemente os freos o que significaba o freado cedo que resultaba en tempos máis lentos da volta) en Brands Hatch en 1988. O nomeamento de Pirro causou algunhas caras infelices entre a xerencia do equipo de Benetton que supostamente desexaba que un piloto británico substituíra a Herbert. Con todo, foron rexeitados polos donos do equipo, o grupo Benetton italiano quería un piloto italiano. Pirro, que estivera no Xapón para probar por McLaren e estaba preto de Honda, asinou rápido e a pesar de ter que coller un voo internacional e uns poucos días sen durmir, informou ser feliz de estar alí. Como piloto de probas de McLaren, Pirro necesitaba permiso para competir por outro equipo de Fórmula Un, aínda que o xefe de McLaren Ron Dennis non puxo problema ao movemento. Malia ser presuntamente infeliz, o equipo de Benetton quedou moi impresionado coas habilidades de Pirro, xa que axudou a cualificar o novo Benetton B189 co que Alessandro Nannini debutou en Francia. Pirro continuou pilotando o vello B188 ata que un segundo B189 púxose a súa disposición en Alemaña.

Por primeira vez, os Onyx clasificáronse para un Gran Premio, Bertrand Gachot e Stefan Johansson dominaron a pre-cualificación antes de sorprender a moitos por clasificarse 11º e 13º, respectivamente. Por outra banda, Brabham, que dominara xeralmente na pre-cualificación, loitou cos seus pneumáticos Pirelli no abrasivo circuíto Paul Ricard, do mesmo xeito que todos os outros corredores de Pirelli (Onyx utilizou Goodyear). Stefano Modena foi o último en pre-cualificar, mentres que Martin Brundle non pre-cualificou. Unha proba dos problemas de Pirelli en Francia, foi que só tres coches co caucho italiano disputaron a carreira. O rápido e experimentado Andrea de Cesaris, que terminara terceiro na anterior carreira no Gran Premio do Canadá de 1989, non logrou cualificar o seu Dallara-Ford calzado con Pirelli.

O compañeiro de equipo de Dalmas, Philippe Alliot, fora despedido polo equipo Larrousse despois do Gran Premio do Canadá, pero cando o equipo non puido atopar un substituto con experiencia co seu compañeiro Bernard foi contratado novamente e mantivo o seu asento o resto da tempada. Alliot, cun punto a demostrar, respondeu cualificando 7º, só 1,3 segundos máis lento que o home da pole Alain Prost. Ata ese momento foi a mellor cualificación en carreira para Larrousse e o seu novo chasis Lola LC89 de 1989 co seu tamén novo motor para 1989 Lamborghini V12 engine.

A carreira é famosa pola colisión múltiple que involucrou a Nigel Mansell, Maurício Gugelmin, Thierry Boutsen e outros coches na primeira volta, o que resultou nun reinicio. Houbo en realidade un segundo accidente pouco notado na primeira curva no que René Arnoux utilizou o lento Tyrrell de Jonathan Palmer para que o seu Ligier JS33, lanzara as súas rodas dianteiras polo aire. Todos os pilotos involucrados reiniciaron a carreira. Algúns en autos de reposto. Alain Prost gañou a carreira co McLaren-Honda, por diante de Nigel Mansell, que comezou desde o pit lane nun coche preparado para o seu compañeiro de equipo Gerhard Berger. Berger, que correu co coche de reposto do equipo logo de crer que había unha pequena fuga de aceite no seu coche de carreiras (no que Mansell terminou en segundo lugar), de novo tivo problemas co Ferrari cun fallo no embrague que custoulle a súa 6ª retirada da tempada, sen anotar aínda puntos. Jean Alesi converteuse nunha estrela instantánea cando levou o seu Tyrrell á 4ª posición e anotou puntos no seu debut na F1 (no seu primeiro contacto co motor Ford DFR 018 na práctica da mañá do venres, sorprendera a todos ao facer o sétimo mellor tempo, aínda que en última instancia cualificaría máis lento que os outros 3 debutantes). Olivier Grouillard anotou o seu único punto na F1 na casa, salvando a cara para o equipo francés Ligier, mentres que o experimentado Stefan Johansson anotou os primeiros puntos do equipo Onyx. Incriblemente, Gugelmin, que logo do accidente da saída, lentamente levou o March de novo a boxes, saíu no coche de reposto, marcou a súa primeira volta rápida, aínda que non clasificou ao final da carreira. Doce coches non puideron terminar a carreira, sete deles con fallas no motor.

Un que non puido terminar, nin sequera reiniciar, foi o campión do mundo Ayrton Senna, o diferencial do seu McLaren fallou cando os coches fixeron a segunda saída. Senna realmente saíu, pero cando cambiou a segunda marcha, o diferencial rompeuse e o seu coche só avanzou uns 10 metros. Foi o terceiro Gran Premio consecutivo no que Senna retirouse debido a un fallo mecánico e foi o Gran Premio máis curto da súa ilustre carreira. A segunda vitoria de Prost da tempada deulle unha vantaxe de 11 puntos sobre Senna no Campionato de Pilotos. A carreira foi a cuarta vitoria de Alain Prost no país logo de triunfos en Dijon en 1981 e Paul Ricard en 1983 co Renault, e en 1988 con McLaren.

Clasificación

editar

Pre Cualificación

editar
Pos Piloto Construtor Tempo diferenza
1 37   Bertrand Gachot Onyx-Ford 1:09.617
2 36   Stefan Johansson Onyx-Ford 1:09.668 +0.051
3 21   Alex Caffi Dallara-Ford 1:09.726 +0.109
4 8   Stefano Modena Brabham-Judd 1:09.917 +0.300
5 17   Nicola Larini Osella-Ford 1:09.989 +0.372
6 7   Martin Brundle Brabham-Judd 1.10.181 +0.564
7 39   Volker Weidler Rial-Ford 1:11.059 +1.442
8 34   Bernd Schneider Zakspeed-Yamaha 1:11.098 +1.481
9 18   Piercarlo Ghinzani Osella-Ford 1:11.528 +1.911
10 32   Pierre-Henri Raphanel Coloni-Ford 1:11.953 +2.336
11 35   Aguri Suzuki Zakspeed-Yamaha 1:12.031 +2.414
12 33   Gregor Foitek EuroBrun-Judd 1:12.179 +2.562
13 41   Joachim Winkelhock AGS-Ford 1:13.173 +3.556

Cualificación

editar
Pos Piloto Construtor Q1 Q2 Diferenza
1 2   Alain Prost McLaren-Honda 1:08.285 1:07.203
2 1   Ayrton Senna McLaren-Honda 1:07.920 1:07.228 +0.025
3 27   Nigel Mansell Ferrari 1:09.030 1:07.455 +0.252
4 19   Alessandro Nannini Benetton-Ford 1:09.615 1:08.137 +0.934
5 5   Thierry Boutsen Williams-Renault 1:08.299 1:08.211 +1.008
6 28   Gerhard Berger Ferrari 1:09.011 1:08.233 +1.030
7 30   Philippe Alliot Lola-Lamborghini 1:09.478 1:08.561 +1.358
8 6   Riccardo Patrese Williams-Renault 1:09.326 1:08.993 +1.790
9 3   Jonathan Palmer Tyrrell-Ford 1:10.238 1:09.026 +1.823
10 15   Maurício Gugelmin March-Judd 1:10.122 1:09.036 +1.833
11 37   Bertrand Gachot Onyx-Ford 1:10.564 1:09.122 +1.919
12 16   Ivan Capelli March-Judd 1:09.569 1:09.283 +2.080
13 36   Stefan Johansson Onyx-Ford 1:10.600 1:09.299 +2.096
14 9   Martin Donnelly Arrows-Ford 1:11.223 1:09.524 +2.321
15 29   Éric Bernard Lola-Lamborghini 1:25.401 1:09.596 +2.393
16 4   Jean Alesi Tyrrell-Ford 1:09.668 1:09.909 +2.465
17 26   Olivier Grouillard Ligier-Ford 1:10.410 1:09.717 +2.514
18 25   René Arnoux Ligier-Ford 1:10.725 1:10.077 +2.874
19 12   Satoru Nakajima Lotus-Judd 1:12.125 1:10.119 +2.916
20 11   Nelson Piquet Lotus-Judd 1:10.473 1:10.135 +2.932
21 40   Gabriele Tarquini AGS-Ford 1:11.136 1:10.216 +3.013
22 8   Stefano Modena Brabham-Judd 1:10.910 1:10.254 +3.051
23 23   Pierluigi Martini Minardi-Ford 1:10.640 1:10.267 +3.064
24 20   Emanuele Pirro Benetton-Ford 1:11.566 1:10.292 +3.089
25 10   Eddie Cheever Arrows-Ford 1:10.372 +3.169
26 21   Alex Caffi Dallara-Ford 1:11.409 1:10.468 +3.265
27 22   Andrea de Cesaris Dallara-Ford 1:12.078 1:10.591 +3.388
28 24   Luis Pérez-Sala Minardi-Ford 1:11.539 1:11.079 +3.876
29 38   Christian Danner Rial-Ford 1:12.569 1:11.178 +3.975
30 31   Roberto Moreno Coloni-Ford 1:14.746 1:11.372 +4.169

Carreira

editar
Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 2   Alain Prost McLaren-Honda 80 1:38:29.411 1 9
2 27   Nigel Mansell Ferrari 80 + 44.017 3 6
3 6   Riccardo Patrese Williams-Renault 80 + 1:06.921 8 4
4 4   Jean Alesi Tyrrell-Ford 80 + 1:13.232 16 3
5 36   Stefan Johansson Onyx-Ford 79 + 1 volta 13 2
6 26   Olivier Grouillard Ligier-Ford 79 + 1 volta 17 1
7 10   Eddie Cheever Arrows-Ford 79 + 1 volta 25
8 11   Nelson Piquet Lotus-Judd 78 + 2 voltas 20
9 20   Emanuele Pirro Benetton-Ford 78 + 2 voltas 24
10 3   Jonathan Palmer Tyrrell-Ford 78 + 2 voltas 9
11 29   Éric Bernard Lola-Lamborghini 77 + 3 voltas 15
12 9   Martin Donnelly Arrows-Ford 77 + 3 voltas 14
13 37   Bertrand Gachot Onyx-Ford 76 Motor 11
NC 15   Maurício Gugelmin March-Judd 71 Non clasificado 10
Ret 8   Stefano Modena Brabham-Judd 67 Motor 22
Ret 5   Thierry Boutsen Williams-Renault 50 Caixa de cambios 5
Ret 12   Satoru Nakajima Lotus-Judd 49 Motor 19
Ret 16   Ivan Capelli March-Judd 43 Motor 12
Ret 19   Alessandro Nannini Benetton-Ford 40 Suspensión 4
Ret 23   Pierluigi Martini Minardi-Ford 31 Motor 23
Ret 30   Philippe Alliot Lola-Lamborghini 30 Motor 7
Ret 40   Gabriele Tarquini AGS-Ford 30 Motor 21
Ret 28   Gerhard Berger Ferrari 29 Embrague 6
Ret 21   Alex Caffi Dallara-Ford 27 Embrague 26
Ret 25   René Arnoux Ligier-Ford 14 Caixa de cambios 18
Ret 1   Ayrton Senna McLaren-Honda 0 Diferencial 2
NSC 22   Andrea de Cesaris Dallara-Ford
NSC 24   Luis Pérez-Sala Minardi-Ford
NSC 38   Christian Danner Rial-Ford
NSC 31   Roberto Moreno Coloni-Ford
NSCP 17   Nicola Larini Osella-Ford
NSCP 7   Martin Brundle Brabham-Judd
NSCP 39   Volker Weidler Rial-Ford
NSCP 34   Bernd Schneider Zakspeed-Yamaha
NSCP 18   Piercarlo Ghinzani Osella-Ford
NSCP 32   Pierre-Henri Raphanel Coloni-Ford
NSCP 35   Aguri Suzuki Zakspeed-Yamaha
NSCP 33   Gregor Foitek EuroBrun-Judd
NSCP 41   Joachim Winkelhock AGS-Ford
Fonte:[1]

Posicións logo da carreira

editar
  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos na clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio do Canadá de 1989
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1989
Carreira seguinte:
Gran Premio do Reino Unido de 1989
Carreira anterior:
Gran Premio de Francia de 1988
Gran Premio de Francia Carreira seguinte:
Gran Premio de Francia de 1990
  1. "1989 French Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 18 January 2015. Consultado o 23 December 2015. 

Véxase tamén

editar

Ligazóns externas

editar