Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1988

O Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1988 foi a 39ª tempada de Fórmula 1 organizada pola Fédération Internationale de l'Automobile (FIA), e a 31ª Copa Internacional de Construtores de F1. O campionato contou con dezaseis Grandes Premios que se iniciaron o 3 de abril e finalizaron o 13 de novembro. O Campionato Mundial de pilotos gañouno Ayrton Senna, e o Campionato Mundial de Construtores gañouno facilmente o equipo McLaren-Honda. Alain Prost terminou como segundo clasificado aínda que no total logrou máis puntos que Senna porque só contaban os 11 mellores resultados. Senna gañou oito carreiras e Prost sete, establecendo McLaren unha marca de 15 carreiras gañadas nunha tempada de 16 carreiras, que só foi igualada en tempadas con máis carreiras. Ferrari e Gerhard Berger terminou terceiro no campionato de pilotos. A tempada de Ferrari viuse empanada pola morte do seu fundador Enzo Ferrari. O equipo fixo con todo un emocionante dobrete na súa carreira de casa en Italia, impedíndolle a McLaren facer unha tempada perfecta.

Modelo:Competición deportivaCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1988
Imaxe
TipoFórmula 1 Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
OrganizadorFederación Internacional do Automóbil Editar o valor en Wikidata
Número de participantes36 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
Intervalo de tempo3 de abril de 1988 – 13 de novembro de 1988 Editar o valor en Wikidata
Número de edición39  (1988) Editar o valor en Wikidata
Competición

Campionato do Mundo de Construtores McLaren
Campionato do Mundo de pilotos de Fórmula 1 Ayrton Senna
Editar o valor en Wikidata
Datos estatísticos
Carreires16 Editar o valor en Wikidata

1987 Editar o valor en Wikidata
1989Editar o valor en Wikidata
O tricampión do mundo Ayrton Senna gañou o seu primeiro título en 1988.
Ayrton Senna gañou o seu primeiro campionato mundial na súa primeira tempada en McLaren.
Nun ano dominado por McLaren, Alain Prost foi derrotado polo seu compañeiro de equipo.
Gerhard Berger rematou terceiro no campionato mundial de pilotos, e Ferrari foi subcampión no Campionato de Construtores, pero ambos estaban moi por detrás de McLaren e os seus pilotos

Resumo

editar

Incriblemente, nas 14 carreiras que terminou Alain Prost en 1988 logrou sete vitorias e sete segundos lugares, pero, non foron suficientes para gañar o campionato. As súas vitorias totais igualaron a marca que só el mesmo igualara en 1984 (Jim Clark gañara 7 carreiras en 1963), cando tamén perdera o campionato do mundo entón en McLaren co seu compañeiro de equipo Niki Lauda. Con todo a diferenza lograda por Lauda, que logrou 5 vitorias, fora nos puntos totais que lle deron o seu 3º campionato, a marca de máis vitorias agora pertencía a Senna que terminou con oito vitorias. Senna tamén estableceu a marca de poles nunha soa tempada logrando o tempo máis rápido en trece ocasións durante o ano, terminou a tempada con 29 poles no total da súa carreira, só catro detrás da marca en poder do gran Jim Clark.

En Adelaida, o presidente da FOCA Bernie Ecclestone, resumiu a tempada dicindo que en realidade o que fixera McLaren non era nada máis que o seu traballo profesional habitual e que en realidade non fixera nada excepcional. Co turbo Honda tiñan claramente os mellores motores, e en Senna e Prost tiñan os dous mellores pilotos. O problema era que case todos os demais equipos estaban moi por baixo da media e os McLaren raramente foron desafiados.

Mentres que McLaren-Honda dominou a tempada 1988 da Fórmula Un como ninguén fixera antes, as regras da FIA de limitar o soprado do turbo nos coches e o tamaño do tanque de combustible tivo o efecto desexado de levar os coches atmosféricos á contenda. Isto demostrouse coa saída en primeira fila de Nigel Mansell no Brasil e Hungría, así como con tres 2º e oito 3º postos dos coches non-turbo, e en todas as ocasións que un coche non turbo terminou no podio, os únicos coches en acabar por diante deles foron os McLaren-Honda.

Pilotos e construtores

editar

Lista completa de pilotos e construtores no campionato mundial de 1988

Equipo Construtor Chasis Motor Pneum. Pilotos Probadores
  Camel Team Lotus Honda Lotus 100T Honda RA168E 1.5 V6T G 1   Nelson Piquet   Martin Donnelly
2   Satoru Nakajima
  Tyrrell Racing Organisation Tyrrell 017 Ford Cosworth DFZ 3.5 V8 G 3   Jonathan Palmer n/a
4   Julian Bailey
  Canon Williams Team Williams FW12 Judd CV 3.5 V8 G 5   Nigel Mansell   Jean-Louis Schlesser
  Martin Brundle
  Jean-Louis Schlesser
6   Riccardo Patrese
  West Zakspeed Racing Zakspeed 881 Zakspeed 1500/4 1.5 L4T G 9   Piercarlo Ghinzani   Christian Danner
10   Bernd Schneider
  Honda Marlboro McLaren McLaren MP4/4 Honda RA168E 1.5 V6T G 11   Ayrton Senna   Emanuele Pirro
12   Alain Prost
  Automobiles Gonfaronaise Sportive AGS JH22
JH23
Ford Cosworth DFZ 3.5 V8 G 14   Philippe Streiff n/a
  Leyton House March Racing Team March 881 Judd CV 3.5 V8 G 15   Mauricio Gugelmin n/a
16   Ivan Capelli
  USF&G Arrows Megatron Arrows A10B Megatron M12/13 1.5 L4T G 17   Derek Warwick n/a
18   Eddie Cheever
  Benetton Formula Ltd Benetton B188 Ford Cosworth DFR 3.5 V8 G 19   Alessandro Nannini   Johnny Dumfries
  Gary Brabham
20   Thierry Boutsen
  Osella Squadra Corse Osella FA1I
FA1L
Osella 890T 1.5 V8T G 21   Nicola Larini n/a
  Rial Racing Rial ARC1 Ford Cosworth DFZ 3.5 V8 G 22   Andrea de Cesaris n/a
  Lois Minardi Team SpA Minardi M188 Ford Cosworth DFZ 3.5 V8 G 23   Adrián Campos   Pierluigi Martini
  Pierluigi Martini
24   Luis Perez-Sala
  Ligier Loto Ligier JS31 Judd CV 3.5 V8 G 25   René Arnoux
26   Stefan Johansson
  Scuderia Ferrari SpA SEFAC Ferrari F187/88C Ferrari 033E 1.5 V6T G 27   Michele Alboreto   Roberto Moreno
  Gianni Morbidelli
  Dario Benuzzi
28   Gerhard Berger
  Larrousse Calmels Lola LC88 Ford Cosworth DFZ 3.5 V8 G 29   Yannick Dalmas n/a
  Pierre-Henri Raphanel
  Aguri Suzuki
30   Philippe Alliot
  Coloni SpA Coloni FC188
FC188B
Ford Cosworth DFZ 3.5 V8 G 31   Gabriele Tarquini n/a
  EuroBrun Racing EuroBrun ER188 Ford Cosworth DFZ 3.5 V8 G 32   Oscar Larrauri n/a
33   Stefano Modena
  BMS Scuderia Italia Dallara 188 Ford Cosworth DFZ 3.5 V8 G 36   Alex Caffi n/a

Calendario de Grandes Premios

editar
Rolda Carreira Data Circuíto Pole position Volta rápida Gañador Construtor Resultados
1   Gran Premio do Brasil 3 de abril Jacarepaguá   Ayrton Senna   Gerhard Berger   Alain Prost McLaren-Honda Resultados
2   Gran Premio de San Marino 1 de maio Imola   Ayrton Senna   Alain Prost   Ayrton Senna McLaren-Honda Resultados
3   Gran Premio de Mónaco 15 de maio Mónaco   Ayrton Senna   Ayrton Senna   Alain Prost McLaren-Honda Resultados
4   Gran Premio de México 29 de maio Hermanos Rodríguez   Ayrton Senna   Alain Prost   Alain Prost McLaren-Honda Resultados
5   Gran Premio do Canadá 12 de xuño Circuíto Gilles Villeneuve   Ayrton Senna   Ayrton Senna   Ayrton Senna McLaren-Honda Resultados
6   Gran Premio de Detroit 19 de xuño Detroit   Ayrton Senna   Alain Prost   Ayrton Senna McLaren-Honda Resultados
7   Gran Premio de Francia 3 de xullo Circuíto Paul Ricard   Alain Prost   Alain Prost   Alain Prost McLaren-Honda Resultados
8   Gran Premio do Reino Unido 10 de xullo Silverstone   Gerhard Berger   Nigel Mansell   Ayrton Senna McLaren-Honda Resultados
9   Gran Premio de Alemaña 24 de xullo Hockenheimring   Ayrton Senna   Alessandro Nannini   Ayrton Senna McLaren-Honda Resultados
10   Gran Premio de Hungría 7 de agosto Hungaroring   Ayrton Senna   Alain Prost   Ayrton Senna McLaren-Honda Resultados
11   Gran Premio de Bélxica 28 de agosto Spa-Francorchamps   Ayrton Senna   Gerhard Berger   Ayrton Senna McLaren-Honda Resultados
12   Gran Premio de Italia 11 de setembro Monza   Ayrton Senna   Michele Alboreto   Gerhard Berger Ferrari Resultados
13   Gran Premio de Portugal 25 de setembro Estoril   Alain Prost   Gerhard Berger   Alain Prost McLaren-Honda Resultados
14   Gran Premio de España 2 de outubro Xerez   Ayrton Senna   Alain Prost   Alain Prost McLaren-Honda Resultados
15   Gran Premio do Xapón 30 de outubro Suzuka   Ayrton Senna   Ayrton Senna   Ayrton Senna McLaren-Honda Resultados
16   Gran Premio de Australia 13 de novembro Adelaida   Ayrton Senna   Alain Prost   Alain Prost McLaren-Honda Resultados

Clasificación do Mundial de Pilotos de 1988

editar
Pos Piloto BRA
 
SMR
 
MON
 
MEX
 
CAN
 
DET
 
FRA
 
GBR
 
ALE
 
HUN
 
BEL
 
ITA
 
POR
 
ESP
 
XPN
 
AUS
 
Puntos[1]
1   Ayrton Senna DSC 1 Ret 2 1 1 2 1 1 1 1 10 6 4 1 2 90 (94)*
2   Alain Prost 1 2 1 1 2 2 1 Ret 2 2 2 Ret 1 1 2 1 87 (105)*
3   Gerhard Berger 2 5 2 3 Ret Ret 4 9 3 4 Ret 1 Ret 6 4 Ret 41
4   Thierry Boutsen 7 4 8 8 3 3 Ret Ret 6 3 DSC 6 3 9 3 5 27
5   Michele Alboreto 5 18 3 4 Ret Ret 3 17 4 Ret Ret 2 5 Ret 11 Ret 24
6   Nelson Piquet 3 3 Ret Ret 4 Ret 5 5 Ret 8 4 Ret Ret 8 Ret 3 22
7   Ivan Capelli Ret Ret 10 16 5 NTS 9 Ret 5 Ret 3 5 2 Ret Ret 6 17
8   Derek Warwick 4 9 4 5 7 Ret Ret 6 7 Ret 5 4 4 Ret Ret Ret 17
9   Nigel Mansell Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret 2 Ret Ret Ret 2 Ret Ret 12
10   Alessandro Nannini Ret 6 Ret 7 Ret Ret 6 3 18 Ret DSC 9 Ret 3 5 Ret 12
11   Riccardo Patrese Ret 13 6 Ret Ret Ret Ret 8 Ret 6 Ret 7 Ret 5 6 4 8
12   Eddie Cheever 8 7 Ret 6 Ret Ret 11 7 10 Ret 6 3 Ret Ret Ret Ret 6
13   Maurício Gugelmin Ret 15 Ret Ret Ret Ret 8 4 8 5 Ret 8 Ret 7 10 Ret 5
14   Jonathan Palmer Ret 14 5 NSC 6 5 Ret Ret 11 Ret 12 NSC Ret Ret 12 Ret 5
15   Andrea de Cesaris Ret Ret Ret Ret 9 4 10 Ret 13 Ret Ret Ret Ret Ret Ret 8 3
16   Satoru Nakajima 6 8 NSC Ret 11 NSC 7 10 9 7 Ret Ret Ret Ret 7 Ret 1
17   Pierluigi Martini 6 15 15 NSC Ret NSC Ret Ret Ret 13 7 1
  Yannick Dalmas Ret 12 7 9 NSC 7 13 13 19 9 Ret Ret Ret 11 0
  Alex Caffi NSCP Ret Ret Ret NSCP 8 12 11 15 Ret 8 Ret 7 10 Ret Ret 0
  Martin Brundle 7 0
  Philippe Streiff Ret 10 Ret 12 Ret Ret Ret Ret Ret Ret 10 Ret 9 Ret 8 11 0
  Luis Perez-Sala Ret 11 Ret 11 13 Ret NC Ret NSC 10 NSC Ret 8 12 15 Ret 0
  Gabriele Tarquini Ret Ret Ret 14 8 NSC NSCP NSCP NSCP 13 Ret NSC 11 NSCP NSCP NSC 0
  Philippe Alliot Ret 17 Ret Ret 10 Ret Ret 14 Ret 12 9 Ret Ret 14 9 10 0
  Stefan Johansson 9 NSC Ret 10 Ret Ret NSC NSC NSC Ret 11 NSC Ret Ret NSC 9 0
  Julian Bailey NSC Ret NSC NSC Ret 9 NSC 16 NSC NSC NSC 12 NSC NSC 14 NSC 0
  Nicola Larini NSC EX 9 NSC NSC Ret Ret 19 Ret NSCP Ret Ret 12 Ret Ret NSCP 0
  René Arnoux Ret NSC Ret Ret Ret Ret NSC 18 17 Ret Ret 13 10 Ret 17 Ret 0
  Stefano Modena Ret NC DSC DSC 12 Ret 14 12 Ret 11 NSC NSC NSC 13 NSC Ret 0
  Jean-Louis Schlesser 11 0
  Bernd Schneider NSC NSC NSC Ret NSC NSC Ret NSC 12 NSC 13 Ret NSC NSC Ret NSC 0
  Oscar Larrauri Ret NSC Ret 13 Ret Ret Ret NSC 16 NSC NSCP NSCP NSCP NSC NSC Ret 0
  Piercarlo Ghinzani NSC Ret Ret 15 14 NSC EX NSC 14 NSC Ret Ret NSC NSC NSC Ret 0
  Adrián Campos Ret 16 NSC NSC NSC 0
  Aguri Suzuki 16 0
  Pierre-Henri Raphanel NSC 0
Pos Piloto BRA
 
SMR
 
MON
 
MEX
 
CAN
 
DET
 
FRA
 
GBR
 
ALE
 
HUN
 
BEL
 
ITA
 
POR
 
ESP
 
XPN
 
AUS
 
Puntos
Lenda
Cor Resultado
Ouro Gañador
Prata 2º posto
Bronce 3º posto
Verde Remata nos puntos
Azul Non remata nos puntos
Non se califica (NC)
Púrpura Non remata (Ret)
Vermello Non se califica (NSC)
Non se precalifica (NSPC)
Negro Descualificado (DSC)
Branco Non tomou a saída (NTS)
Carreira cancelada (C)
Azul claro Prácticas só (PS)
Piloto de probas dos venres (PP)
(desde 2003 en diante)
En branco Non participou nas prácticas (NPP)
Excluído (EX)
Non chegou (NCG)

Negra – Pole
Cursiva – Volta rápida
† Condutores que non terminaron o Gran Premio, pero se clasificaron ao completar máis do 90% da distancia de carreira.

  • Só os 11 mellores resultados contan para o Campionato. Prost logrou 105 puntos durante o ano, pero só 87 puntos foron tidos en conta para o campionato. Senna logrou 94 puntos, con 90 puntos validos para o campionato. Así, Senna converteuse no Campión do Mundo, a pesar de que non tivese unha puntuación maior de puntos durante o transcurso do ano.
Posto Piloto Número Pais Puntos[1] Gañados Podios Poles
1   Ayrton Senna 12 Brasil 90 (94) 8 11 13
2   Alain Prost 11 Francia 87 (105) 7 14 2
3   Gerhard Berger 28 Austria 41 1 5 1
4   Thierry Boutsen 20 Bélxica 27 5
5   Michele Alboreto 27 Italia 24 3
6   Nelson Piquet 1 Brasil 22 3
7   Ivan Capelli 16 Italia 17 2
8   Derek Warwick 17 Reino Unido 17
9   Nigel Mansell 5 Reino Unido 12 2
10   Alessandro Nannini 19 Italia 12 2
11   Riccardo Patrese 6 Italia 8
12   Eddie Cheever 18 USA 6 1
13   Mauricio Gugelmin 15 Brasil 5
14   Jonathan Palmer 3 Reino Unido 5
15   Andrea de Cesaris 22 Italia 3
16   Satoru Nakajima 2 Xapón 1
17   Pierluigi Martini 23 Italia 1
18   Yannick Dalmas 29 Francia 0
19   Alex Caffi 36 Italia 0
20   Martin Brundle 5 Reino Unido 0
21   Philippe Streiff 14 Francia 0
22   Luis Perez-Sala 24 España 0
23   Gabriele Tarquini 31 Italia 0
24   Philippe Alliot 30 Francia 0
25   Stefan Johansson 26 Suecia 0
26   Julian Bailey 4 Reino Unido 0
27   Nicola Larini 21 Italia 0
28   René Arnoux 25 Francia 0
29   Stefano Modena 33 Italia 0
30   Jean-Louis Schlesser 5 Francia 0
31   Bernd Schneider 10 Alemaña 0
32   Oscar Larrauri 32 Arxentina 0
33   Piercarlo Ghinzani 9 Italia 0
34   Adrián Campos 23 España 0
35   Aguri Suzuki 29 Xapón 0
  Pierre-Henri Raphanel 29 Francia 0

Clasificación do Mundial de Construtores de 1988

editar
Pos Construtor Coche
BRA
 
SMR
 
MON
 
MEX
 
CAN
 
DET
 
FRA
 
GBR
 
ALE
 
HUN
 
BEL
 
ITA
 
POR
 
ESP
 
XPN
 
AUS
 
Puntos
1   McLaren-Honda 11 1 2 1 1 2 2 1 Ret 2 2 2 Ret 1 1 2 1 199
12 DSC 1 Ret 2 1 1 2 1 1 1 1 10 6 4 1 2
2   Ferrari 27 5 18 3 4 Ret Ret 3 17 4 Ret Ret 2 5 Ret 11 Ret 65
28 2 5 2 3 Ret Ret 4 9 3 4 Ret 1 Ret 6 4 Ret
3   Benetton-Ford 19 Ret 6 Ret 7 Ret Ret 6 3 18 Ret DSC 9 Ret 3 5 Ret 39
20 7 4 8 8 3 3 Ret Ret 6 3 DSC 6 3 9 3 5
4   Lotus-Honda 1 3 3 Ret Ret 4 Ret 5 5 Ret 8 4 Ret Ret 8 Ret 3 23
2 6 8 NSC Ret 11 NSC 7 10 9 7 Ret Ret Ret Ret 7 Ret
5   Arrows-Megatron 17 4 9 4 5 7 Ret Ret 6 7 Ret 5 4 4 Ret Ret Ret 23
18 8 7 Ret 6 Ret Ret 11 7 10 Ret 6 3 Ret Ret Ret Ret
6   March-Judd 15 Ret 15 Ret Ret Ret Ret 8 4 8 5 Ret 8 Ret 7 10 Ret 22
16 Ret Ret 10 16 5 NTS 9 Ret 5 Ret 3 5 2 Ret Ret 6
7   Williams-Judd 5 Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret 2 Ret Ret 7 11 Ret 2 Ret Ret 20
6 Ret 13 6 Ret Ret Ret Ret 8 Ret 6 Ret 7 Ret 5 6 4
8   Tyrrell-Ford 3 Ret 14 5 NSC 6 5 Ret Ret 11 Ret 12 NSC Ret Ret 12 Ret 5
4 NSC Ret NSC NSC Ret 9 NSC 16 NSC NSC NSC 12 NSC NSC 14 NSC
9   Rial-Ford 22 Ret Ret Ret Ret 9 4 10 Ret 13 Ret Ret Ret Ret Ret Ret 8 3
10   Minardi-Ford 23 Ret 16 NSC NSC NSC 6 15 15 NSC Ret NSC Ret Ret Ret 13 7 1
24 Ret 11 Ret 11 13 Ret NC Ret NSC 10 NSC Ret 8 12 15 Ret
  Lola-Ford 29 Ret 12 7 9 NSC 7 13 13 19 9 Ret Ret Ret 11 16 NSC 0
30 Ret 17 Ret Ret 10 Ret Ret 14 Ret 12 9 Ret Ret 14 9 10
  Dallara-Ford 36 NSCP Ret Ret Ret NSCP 8 12 11 15 Ret 8 Ret 7 10 Ret Ret 0
  AGS-Ford 14 Ret 10 Ret 12 Ret Ret Ret Ret Ret Ret 10 Ret 9 Ret 8 11 0
  Coloni-Ford 31 Ret Ret Ret 14 8 NSC NSCP NSCP NSCP 13 Ret NSC 11 NSCP NSCP NSC 0
  Ligier-Judd 25 Ret NSC Ret Ret Ret Ret NSC 18 17 Ret Ret 13 10 Ret 17 Ret 0
26 9 NSC Ret 10 Ret Ret NSC NSC NSC Ret 11 NSC Ret Ret NSC 9
  Osella-Alfa Romeo 21 NSC EX 9 NSC NSC Ret Ret 19 Ret NSCP Ret Ret 12 Ret Ret NSCP 0
  EuroBrun-Ford 32 Ret NSC Ret 13 Ret Ret Ret NSC 16 NSC NSCP NSCP NSCP NSC NSC Ret 0
33 Ret NC DSC DSC 12 Ret 14 12 Ret 11 NSC NSC NSC 13 NSC Ret
  Zakspeed 9 NSC Ret Ret 15 14 NSC EX NSC 14 NSC Ret Ret NSC NSC NSC Ret 0
10 NSC NSC NSC Ret NSC NSC Ret NSC 12 NSC 13 Ret NSC NSC Ret NSC
Pos Construtor Car
no.
BRA
 
SMR
 
MON
 
MEX
 
CAN
 
DET
 
FRA
 
GBR
 
ALE
 
HUN
 
BEL
 
ITA
 
POR
 
ESP
 
XPN
 
AUS
 
Puntos
  1. 1,0 1,1 Só os 11 mellores resultados contan para o Campionato. Os números sen paréntese son os puntos do Campionato; os números entre paréntese representan o total de puntos anotados

Véxase tamén

editar