Thierry Boutsen
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde decembro de 2015.) |
Thierry Marc Boutsen (nado o 13 de xullo de 1957 en Bruxelas, Bélxica) é un ex piloto de carreiras que competiu cos equipos Arrows, Benetton, Williams, Ligier e Jordan na Fórmula Un. Participou en 164 Grandes Premios do Campionato do Mundo (163 saídas), gañando tres carreiras, logrando 15 podios e anotando 132 puntos na súa carreira. O seu mellor resultado no Campionato Mundial de pilotos foi cuarto en 1988 mentres pilotaba para Benetton. En 1996 terminou primeiro na clase e segundo na xeral en Le Mans.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 13 de xullo de 1957 (66 anos) Bruxelas-Capital, Bélxica |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Bélxica |
| Actividade | |
| Ocupación | piloto de Fórmula Un , piloto de automobilismo |
| Deporte | automobilismo |
| Participou en | |
| 24 Horas de Le Mans |
|
| Familia | |
| Fillos | Cedric Boutsen (en)  |
| Páxina web | boutsen.com |
 | |
Andaina editar
Fórmulas Júnior e Sportscars editar
Logo de gañar o "Volant V" en 1977 na André Pilette Racing School, Zolder, Boutsen participou no campionato belga da Fórmula Ford 1600 e gañouno en 1978 con 15 vitorias en 18 carreiras.[1] Tamén participou na carreira das 24 Horas de Spa de 1978, a última carreira no circuíto de 14 km de Spa-Francorchamps pilotando un Toyota Trueno.[2] En 1979 pasouse a Fórmula 3, gañando tres carreiras en 1980 e logrando o segundo lugar na carreira polo título europeo, detrás de Michele Alboreto. En 1981 correu na Fórmula 2, e foi de novo segundo no Campionato de Europa, esta vez detrás de Geoff Lees.[1]
Tamén participou nas 24 Horas de Le Mans de 1981. A carreira comezou ás 15:00, unha hora antes do habitual debido ás eleccións parlamentarias francesas celebradas no mesmo fin de semana. Ás 16:06 Boutsen sufriu un grande accidente xusto logo da curva Hunaudières, uns 400 m. antes da recta de Mulsanne cando o seu Peugeot WM P81 ía a 350 km/h. Unha peza da suspensión fallou e o coche golpeou a varanda perdendo toda a parte traseira. Boutsen saíu ileso, pero a pista quedou inzada de restos da carrozaría estendida por máis de 150 m. Tres comisarios foron golpeados polos restos. Un deles, Thierry Mabillat, morreu golpeado no peito por unha peza da varanda. Dous dos seus colegas, Claude Hertault e Serge David (quen perdeu un brazo), resultaron gravemente feridos.
En 1983 Boutsen participou en carreiras do Campionato Europeo de Turismos e do Mundial Sportscar[1], onde gañou a primeira carreira do grupo C, os 1000 quilómetros de Monza con Bob Wollek pilotando un Porsche 956. Tamén gañou a famosa carreira das 24 horas de Daytona en 1985, co-pilotando o Porsche 956 de Preston Henn Racing con Bob Wollek, AJ Foyt e Ao Unser Sr.
Fórmula Un editar
Boutsen era considerado un piloto prometedor, e probou para McLaren e Brabham. Uniuse brevemente ao proxecto Spirit Honda F1 antes de perder ao seu compañeiro na Fórmula Dúas Stefan Johansson.
En 1983 pagou 500.000$ por unha unidade na Fórmula Un e debutou con Arrows na súa carreira de casa, o Gran Premio de Bélxica de 1983 no circuíto de 7 quilómetros de Spa.[1] Aínda que non anotou ningún punto en 1983 destacou o seu coidadoso manexo e rendemento en comparación co seu experimentado compañeiro de equipo Marc Surer. Co apoio de Barclay permaneceu co equipo durante tres tempadas. Os primeiros Arrows loitaron co seu difícil primeiro coche turboalimentado, cun potente motor BMW turbo, pero de difícil manexo. Boutsen anotou puntos dúas veces unha co vello A6 co potente Cosworth DFV e outra vez co motor turbo. A súa segunda tempada viu varios resultados notables, incluíndo o segundo lugar en Imola. Boutsen cruzou a meta terceiro, detrás de Alain Prost e Elio de Angelis, pero logo da carreira, Prost foi descualificado porque o seu coche estaba 2 kg por debaixo do límite permitido. Tres puntos máis permitíronlle rematar 11º na clasificación xeral. Na última tempada con Arrows, Boutsen non puntuou cun coche pouco competitivo, pero en paralelo á F1 pilotou para o equipo Walter Brun de Grupo C e levouse o título do Campionato do Mundo con eles en 1986, gañando os 1000 km de Spa.
Tivo a súa grande oportunidade cando pasou a traballar para o equipo oficial de Ford na F1, Benetton, para a tempada de 1987. Aínda que o paquete non era un paquete gañador, permitiulle correr regularmente nos primeiros 6 postos. Anotou puntos en seis carreiras, o seu mellor posto foi o 3º lugar en Adelaide logo da descualificación de Ayrton Senna de Lotus quedando 8º na clasificación final. Para 1988 Benetton cambiou aos motores Cosworth normalmente aspirados en previsión da prohibición dos turbos en 1989. A consistencia de Boutsen, a fiabilidade mecánica e a velocidade vírono gañar puntos en 10 das 16 carreiras, con cinco terceiros postos e un 4º lugar en conxunto o mellor piloto non-turbo na táboa.
A súa reputación como piloto rápido, fiable con boas habilidades de desenvolvemento convenceron a Frank Williams para contratalo por dous anos para pilotar o novo Williams Renault. 1989 comezou con Boutsen á defensiva co seu veterano compañeiro de equipo Riccardo Patrese que tivo un rexurdimento importante na forma, pero no Gran Premio do Canadá Boutsen pilotando ben en condicións de mollado logrou a súa primeira vitoria logo de que Senna sufrira un fallo de motor. Chegaron tres podios máis antes de que Boutsen redondeara o ano cunha segunda vitoria no empapado pola choiva Gran Premio de Australia. Boutsen fora un dos pilotos que protestaran polas condicións do circuíto antes da carreira.
En 1990 continuou anotando puntos de forma constante, incluíndo á súa terceira e última vitoria nun Gran Premio, no Gran Premio de Hungría onde logrou a súa primeira pole position e mantivo baixo control a presión sostida de Alessandro Nannini e Ayrton Senna para gañar. Con todo, Nigel Mansell estaba dispoñible en 1991 e Williams Renault sentiu que necesitaban un piloto 'estrela' para armar unha candidatura ao campionato. Malia que Boutsen gañara tres carreiras en dous anos e Patrese só unha decidiron manter ao italiano para pilotar xunto a Mansell.
Sen vacantes entre os mellores equipos Boutsen tivo que baixar ao equipo Ligier. Malia ter un orzamento importante e motores Lamborghini V12 o coche non era competitivo e con frecuencia Boutsen era incapaz de disimular o seu desgusto coa máquina que tiña. A chegada dos motores Renault en 1992 mellorou un pouco o asunto e na súa última carreira para o equipo logrou o quinto lugar, os seus primeiros puntos desde que saíu de Williams.
Inicialmente foi incapaz de atopar unha unidade para o ano 1993, pero Barclay buscoulle un asento en Jordan, en substitución de Ivan Capelli. Boutsen estaba oxidado, demasiado alto para o coche e en gran medida superado polo seu novo compañeiro de equipo Rubens Barrichello, non sumou ningún punto en dez carreiras. Con Eddie Jordan disposto a contratar pilotos máis novos como forma de patrocinio tomouse a decisión de converter a carreira de casa de Boutsen nun evento de despedida, malia que se retirou na primeira volta .
Sportscars editar
Logo Boutsen pilotou coches deportivos nos Estados Unidos, pilotando para Champion Racing nun Porsche 911 GT1, xunto a Bill Adam e Hans Stuck. O trío terminou segundo en clase nas 24 Horas de Daytona en 1997, Boutsen gañou o Campionato GT-One dos Estados Unidos con Champion Racing en 1998. Logo dun accidente en Le Mans en 1999 ao volante dun Toyota GT-One retirouse da competición por completo.
Negocio editar
Hoxe Boutsen dirixe a súa propia compañía, Boutsen Aviation, en Mónaco.[3] O seu negocio é a "venda e adquisición de jets de negocios". Fundou a compañía en 1997 coa súa esposa Daniela e ata maio de 2011, a compañía vendera 205 avións, que van desde Airbus Corporate Jets ao Cessna Citation. Tamén é copropietario de Boutsen Energy Racing xunto ao seu cuñado Olivier Lainé e Georges Kaczka. O equipo compite na clase Fórmula Le Mans nas Le Mans Series. Boutsen tamén xestiona coches na Eurocup Mégane Trophy e na Formula Renault.
Casco editar
O casco de Boutsen era negro cun deseño dunha fita de cor vermella, laranxa e amarela que rodeaba a viseira e a zona traseira. As cores utilizadas son as cores da bandeira belga (agás polo laranxa).
Rexistro de carreiras editar
Resultados completos do Campionato de Europa de Fórmula Dous editar
(key) ( As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.)
| ano | Equipo | Chasis | Motor | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | Pos | Pts |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1981 | March Racing Ltd. | March/812 | BMW | SIL Ret |
HOC Ret |
THR Ret |
NÜR 1 |
VAL 3 |
MUG Ret |
PAU 2 |
PER 1 |
SPA 2 |
DON 12 |
MIS 8 |
MAN 4 |
2º | 37 | |
| 1982 | Marlboro Team Spirit | Spirit/201 | Honda | SIL 12 |
HOC 2 |
THR 3 |
NÜR 1 |
MUG 4 |
VAL 6 |
PAU 2 |
SPA 1 |
HOC Ret |
DON 9 |
MAN 4 |
PER 1 |
MIS 6 |
3º | 50 |
Resultados completos na Fórmula Un editar
(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.
Resultados completos nas 24 Horas de Le Mans editar
Notas editar
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 "DRIVERS: THIERRY BOUTSEN". GrandPrix.com. Consultado o 14 September 2011.
- ↑ Photo by courtesy of: Didier Steyaert (22 July 1978). "Spa 24 Hours 1978 - Photo Gallery". Racing Sports Cars. Arquivado dende o orixinal o 15 de xullo de 2011. Consultado o 2012-08-15.
- ↑ http://www.boutsen.com/
Véxase tamén editar
Ligazóns externas editar
| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Thierry Boutsen |