Brian Hart Ltd., tamén coñecido como Hart e Hart Racing Engines, foi un fabricante de motores para automobilismo que participou en 157 Grandes Premios de Fórmula Un, cun total de 368 saídas.

Historia

editar

Fundada en 1969 polo enxeñeiro británico Brian Hart, Hart concentrouse inicialmente en axustar os motores doutros fabricantes para os equipos privados británicos en todos os niveis dos deportes de motor. Hart atopou un éxito particular coa evolución do motor Ford Cosworth FVA, provocando que a grande empresa multinacional se achegara á Hart para encargarlle o desenvolvemento do motor Cosworth da serie Ford BDA de 1.6 L para a clase de 2.0L. O título Europeo de Fórmula Dúas gañouse en 1971 e 1972 con motores Ford construídos por Hart, e os motores BDA 2,0 L forneceron a maioría dos dos éxitos de Ford nos rallyes nos anos 1970.

Coa retirada de Ford da F2 a mediados da década de 1970, Hart comezou a concentrarse na construción dos seus propios deseños. O primeiro motor que leva o nome Hart foi o unha unidade twin-cam, catro cilindros Hart 420R F2, que apareceu en 1976 e montaríase nos coches de carreiras gañadores ata o final da década. En 1978, o equipo Toleman asociouse con Hart, Toleman proporcionou financiamento para desenvolver novos deseños de motores Hart. Os froitos desta colaboración resultou no logro dun dóbrete de Toleman no Campionato de Europa de F2 de 1980.

En 1981 Hart seguiu a Toleman na Fórmula Un, cun motor de catro cilindros en liña 1.5 L turbo nomeado o 415T. Pero, o ano foi un desastre, a pequena empresa de Brian Hart non podía seguir o ritmo dos equipos mellor financiados. Os Toleman só cualificáronse para competir dúas veces. Hart persistiu, o mellor resultado da relación de cinco anos con Toleman foi cando Ayrton Senna obtivo o segundo lugar no Gran Premio de Mónaco de 1984 e Toleman foi sétimo no Campionato de Construtores de 1984. Teo Fabi tamén logrou a pole position nun Toleman-Hart no Gran Premio de Alemaña de 1985, a primeira das dúas únicas poles na F1 dun coche con motor Hart.

Durante este período, os motores turbos Hart foron utilizados por outros tres equipos RAM (1984-1985); Spirit (1984-1985); e o equipo Haas Lola (1985-1986). Aínda que ningún dos seus equipos logrou grandes resultados, Hart gañou unha gran reputación polo seu excelente traballo cun pequeno orzamento.

A partir de 1984 empresas como Renault, Honda, BMW, TAG - Porsche e Ferrari foron capaces de desenvolver os seus motores cun rendemento moito máis alto que o turbo 415T de Hart. Como consecuencia Brian Hart detivo o desenvolvemento do motor. A última vez que se utilizou foi no equipo Haas Lola no Gran Premio de San Marino de 1986, con Patrick Tambay clasificando 11º na grella, pero retirado con problemas de motor logo de apenas 5 voltas.

No seu punto álxido en 1986, o Hart 415T produciu 750 bhp (559 kW; 760 PS) @ 11.000 rpm.[1]

A raíz disto e a prohibición dos motores turbo en logo da tempada de Fórmula 1 de 1988 Hart retirouse da F1, aínda que fixo algún traballo independente. A compañía tuneou principalmente variantes do motor Cosworth DFR V8 para unha serie de equipos de F1, incluíndo Footwork Arrows en 1990 e 1991 Tyrrell en 1990, Larrousse en 1991 e AGS en 1991.

Hart volveu a F1 en 1993 cun motor totalmente propio un V10 de 3.5 L chamado o 1035, mediante un contrato de dous anos co equipo Jordan. Culminou cunha exitosa tempada de Fórmula Un de 1994, con Rubens Barrichello terminando terceiro no Gran Premio do Pacífico e logrando a última 'pole position' na F1 no Gran Premio de Bélxica.

Coa introdución da regras de 3.0 L en 1995, Hart cambiou a un motor V8 nomeado o 830, foron utilizados polo equipo Arrows en 1995 e 1996. Gianni Morbidelli foi terceiro no Gran Premio de Australia de 1995. En 1997, estes motores foron contratados polo equipo Minardi, mentres que o propio Brian Hart deseñaba o novo motor V10 de Yamaha.

Máis tarde nese ano, Tom Walkinshaw Racing (TWR) comprou Hart, e fusionouno co seu equipo Arrows de Fórmula Un. O Yamaha V10 foi modificado e correu en 1998-1999 como o Arrows V10, con Mika Salo, logrando un cuarto lugar no Gran Premio de Mónaco de 1998. Frustrado coa falta de desenvolvemento, Brian Hart deixou Arrows en 1999. Coa creba de TWR en 2002, a compañía do motor desapareceu co seu pai.

Resultados Completos na Fórmula Un

editar

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Equipo Chasis Motor Pneu. Pilotos 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 Pos Puntos
1981 Candy Toleman Motorsport Toleman TG181 415T 1.5 S4 (t/c) P USW BRA ARX SMR BEL MON ESP FRA GBR ALE AUT NED ITA CAN LVS NC 0
Brian Henton NSC NSC NSCP NSC NSC NSC NSC NSC NSC 10 NSC NSC
Derek Warwick NSC NSC NSCP NSC NSC NSC NSC NSC NSC NSC NSC Ret
1982 Candy Toleman Motorsport
Toleman Group Motorsport
Toleman TG181B
Toleman TG181C
Toleman TG183
415T 1.5 S4 (t/c) P RSA BRA USW SMR BEL MON DET CAN NED GBR FRA ALE AUT SUI ITA LVS NC 0
Derek Warwick Ret NSC NSCP Ret Ret NSC WD Ret Ret 15 10 Ret Ret Ret Ret
Teo Fabi NSC NSC NSC NC Ret NSC WD NSC Ret Ret NSC Ret Ret Ret NSC
1983 Candy Toleman Motorsport Toleman TG183B 415T 1.5 S4 (t/c) P BRA USW FRA SMR MON BEL DET CAN GBR ALE AUT NED ITA EUR RSA 10
Derek Warwick 8 Ret Ret Ret Ret 7 Ret Ret Ret Ret Ret 4 6 5 4
Bruno Giacomelli Ret Ret 13 Ret NSC 8 9 Ret Ret Ret Ret 13 7 6 Ret
1984 Skoal Bandit Formula 1 Team RAM 01
RAM 02
415T 1.5 S4 (t/c) P BRA RSA BEL SMR FRA MON CAN DET DAL GBR ALE AUT NED ITA EUR POR NC 0
Philippe Alliot Ret Ret NSC Ret Ret NSC 10 Ret NTS Ret Ret 11 10 Ret Ret Ret
Jonathan Palmer 8 Ret 10 9 13 NSC Ret Ret Ret Ret 9 9 Ret Ret Ret
Mike Thackwell Ret
Toleman Group Motorsport Toleman TG183B
Toleman TG184
P

M


Ayrton Senna Ret 6 6 NSC Ret 2 7 Ret Ret 3 Ret Ret Ret Ret 3 16
Johnny Cecotto Ret Ret Ret NC Ret Ret 9 Ret Ret NSC
Stefan Johansson 4 Ret 11
Pierluigi Martini NSC
Spirit Racing Spirit 101 P Mauro Baldi Ret 8 Ret 8 Ret NSC 8 15 NC 0
Huub Rothengatter NC Ret NC 9 NC Ret 8
1985 Skoal Bandit Formula 1 Team RAM 03 415T 1.5 S4 (t/c) P BRA POR SMR MON CAN DET FRA GBR ALE AUT NED ITA BEL EUR RSA AUS NC 0
Manfred Winkelhock 13 Ret Ret NSC Ret Ret 12 Ret Ret
Philippe Alliot 9 Ret Ret NSC Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret
Kenny Acheson Ret NSC Ret
Toleman Group Motorsport Toleman TG185 P Stefan Johansson WD WD WD NC 0
Teo Fabi Ret Ret Ret 14 Ret Ret Ret Ret 12 Ret Ret Ret Ret
John Watson WD WD WD
Piercarlo Ghinzani NTS Ret NTS Ret Ret Ret Ret
Spirit Enterprises Ltd Spirit 101D P Mauro Baldi Ret Ret Ret WD NC 0
Team Haas (USA) Ltd Lola THL1 G Alan Jones Ret Ret NTS Ret NC 0
1986 Team Haas (USA) Ltd Lola THL1 415T 1.5 S4 (t/c) G BRA ESP SMR MON BEL CAN DET FRA GBR ALE HUN AUT ITA POR MEX AUS NC 0
Alan Jones Ret Ret
Patrick Tambay Ret 8 Ret
1993 Sasol Jordan Jordan 193 1035 3.5 V10 G RSA BRA EUR SMR ESP MON CAN FRA GBR ALE HUN BEL ITA POR XPN AUS 11º 3
Rubens Barrichello Ret Ret 10 Ret 12 9 Ret 7 10 Ret Ret Ret Ret 13 5 11
Ivan Capelli Ret NSC
Thierry Boutsen Ret Ret 11 Ret 12 11 Ret 13 9 Ret
Marco Apicella Ret
Emanuele Naspetti Ret
Eddie Irvine 6 Ret
1994 Sasol Jordan Jordan 194 1035 3.5 V10 G BRA PAC SMR MON ESP CAN FRA GBR ALE HUN BEL ITA POR EUR XPN AUS 28
Rubens Barrichello 4 3 NSC Ret Ret 7 Ret 4 Ret Ret Ret 4 4 12 Ret 4
Eddie Irvine Ret EX EX EX 6 Ret Ret Ret Ret Ret 13 Ret 7 4 5 Ret
Aguri Suzuki Ret
Andrea de Cesaris Ret 4
1995 Footwork Hart Footwork FA16 830 3.0 V8 G BRA ARX SMR ESP MON CAN FRA GBR ALE HUN BEL ITA POR EUR PAC XPN AUS 5
Gianni Morbidelli Ret Ret 13 11 9 6 14 Ret Ret 3
Massimiliano Papis Ret Ret Ret Ret 7 Ret 12
Taki Inoue Ret Ret Ret Ret Ret 9 Ret Ret Ret Ret 12 8 15 Ret Ret 12 Ret
1996 Footwork Hart Footwork FA17 830 3.0 V8 G AUS BRA ARX EUR SMR MON ESP CAN FRA GBR ALE HUN BEL ITA POR XPN 1
Ricardo Rosset 9 Ret Ret 11 Ret Ret Ret Ret 11 Ret 11 8 9 Ret 14 13
Jos Verstappen Ret Ret 6 Ret Ret Ret Ret Ret Ret 10 Ret Ret Ret 8 Ret 11
1997 Minardi Team Minardi M197 830 3.0 V8 B AUS BRA ARX SMR MON ESP CAN FRA GBR ALE HUN BEL ITA AUT LUX XPN EUR NC 0
Ukyo Katayama Ret 18 Ret 11 10 Ret Ret 11 Ret Ret 10 14 Ret 11 Ret Ret 17
Jarno Trulli 9 12 9 NTS Ret 15 Ret
Tarso Marques Ret 10 Ret 12 Ret 14 EX Ret Ret 15

Véxase tamén

editar

Ligazóns externas

editar