Gran Premio de Australia de 1997

O Gran Premio de Australia de 1997 foi unha carreira de motor de Fórmula Un celebrada o 9 de marzo de 1997 en Melbourne. Foi a primeira carreira do Campionato Mundial de Fórmula Un de 1997. Foi o segundo Gran Premio albergado en Melbourne. A carreira de 58 voltas gañouna o piloto de McLaren David Coulthard tras comezar desde a cuarta posición. Michael Schumacher terminou segundo para Ferrari e o seu compañeiro de equipo, Mika Häkkinen, foi o terceiro.

Gran Premio de Australia de 1997

Detalles da carreira
Carreira 1 de 17 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1997.
Trazado do circuíto de Adelaide.
Data	9 de marzo 1997
Nome oficial	LXII Qantas Australian Grand Prix
Localización	Circuíto de Melbourne Melbourne, Australia
Percorrido	Circuíto urbano 5´302 km
Distancia	58 voltas, 307´516 km
Clima	Parcialmente nubrado, seco
Pole position
Piloto	Jacques Villeneuve	Williams-Renault
Tempo	1:29.369
Volta rápida
Piloto	Heinz-Harald Frentzen	Williams-Renault
Tempo	1:30.585 na volta 36
Podio
Primeiro	David Coulthard	McLaren-Mercedes
Segundo	Michael Schumacher	Ferrari
Terceiro	Mika Häkkinen	McLaren-Mercedes

Nicola Larini logrou os seus últimos puntos de campionato mundial nesta carreira.

Informe

Antecedentes

Entraron dous novos equipos na Fórmula Un en 1997: Stewart e Lola. Footwork recuperou o seu antigo nome de Arrows e adquiriu motores Yamaha, mentres que Ligier foron comprados por Alain Prost e cambiou o seu nome a Prost Grand Prix. Tyrrell adquiriu os motores Ford.

O maior cambio na liña de pilotos foi o despedimento sorpresa de Damon Hill por Williams que acababa de gañar o Campionato Mundial para unirse a Tom Walkinshaw no seu recentemente adquirido equipo Arrows. Na semana previa á carreira, houbo rumores de que Hill abandonara Arrows debido ao mal desempeño do coche, rumores que foron desmentidos.

Pedro Diniz respaldado polo seu patrocinio foi contratado como o seu compañeiro de equipo. Williams retivo a Jacques Villeneuve e fixo equipo con Heinz-Harald Frentzen, que non foi visto como un bo substituto de Hill.

Villeneuve era o favorito dos corredores de apostas na nova tempada, sinalando que ser o favorito supoñía "unha presión extra, pero é unha boa presión [para min]".

Ferrari retivo a Michael Schumacher e Eddie Irvine, Benetton mantivo a Jean Alesi e Gerhard Berger e McLaren contratou a Mika Häkkinen e David Coulthard. Jordan tivo dous novos pilotos en Giancarlo Fisichella o mozo italiano de Minardi e contratara a Ralf Schumacher o irmán de Michael nunha interesante aliñación. O novo equipo de Prost Grand Prix mantivo a Olivier Panis e asinou ao novato piloto xaponés Shinji Nakano. Sauber mantivo a Johnny Herbert e a perda de Frentzen provocou que Peter Sauber contratara ao piloto de probas de Ferrari Nicola Larini. Tyrrell retivo Mika Salo por un terceiro ano e engadiu a Jos Verstappen ao equipo Arrows. Minardi cos motores Hart V8 contrataron a Ukyo Katayama e ao prometedor piloto italiano Jarno Trulli. Este foi un gran premio para Heinz-Harald Frentzen e Olivier Panis, ambos acadaron a súa 50ª carreira e a 100ª carreira para Johnny Herbert.

O novo equipo de Stewart Grand Prix contratou a Rubens Barrichello como o seu principal piloto e ao moi prometedor piloto dinamarqués Jan Magnussen. Lola recrutou ao piloto de pago Riccardo Rosset e ao expiloto de probas de Benetton Vincenzo Sospiri.

Bridgestone tamén fixo a súa primeira aparición oficial na Fórmula 1 rompendo o reinado de Goodyear como único fornecedor de pneumáticos desde que comezou en 1992. Bridgestone proporcionou pneumáticos a Minardi, Arrows, Prost, Stewart e Lola.

Na previa da fin de semana, Michael Schumacher foi criticado por dicir que o circuíto "non era particularmente especial", a prensa local chamouno "prima donna mal pagada". Tamén houbo protestas na preparación da carreira, con manifestantes derramando diésel na pista a semana anterior á carreira. Unha folga tamén significou que non funcionaban os servizos públicos, Jeff Kennett, Primeiro ministro de Victoria, etiquetounos como "de mentalidade sanguenta" e que deberán "incorrer na ira da comunidade".

Práctica e cualificación

O canadense Jacques Villeneuve logrou a súa cuarta pole tras unha sorprendente volta de 1:29.369, mentres que Heinz-Harald Frentzen só puido lograr un 1:31.121 para ocupar o lugar restante na primeira liña. Só 6 pilotos conseguiron cualificar dentro dos 3 segundos do tempo de pole. A sesión viu unha bandeira vermella a pouco máis de dous minutos para o final tras unha colisión entre Gerhard Berger e Nicola Larini na recta entre as curvas 10 e 11. Isto deu lugar a que moitos dos vehículos tivesen que completar unha volta ao Sprint para lograr un tempo de volta antes de finalizar a sesión. Damon Hill tivo problemas durante a sesión, só clasificando dentro do límite do 107% debido a unha fuga de aceite que dificultoulle os tempos de volta. Ambos os dous coches Lola non lograron o límite de clasificación e foron máis de dez segundos máis lentos que Villeneuve na súa primeira e única sesión de cualificación na F1, xa que o equipo tivo que retirarse da próxima carreira debido á falta de fondos. Pedro Diniz tamén quedou fóra do tempo do 107%, pero foi autorizado a competir, tendo establecido un tempo na práctica dentro do tempo do 107%.

Carreira

Antes de comezar a carreira, houbo problemas para o actual campión do mundo, Damon Hill. Na volta de quecemento, o seu acelerador atascouse deixándoo varado na pista e facéndoo retirarse da carreira. O drama continuou na primeira curva cando Eddie Irvine entrou na primeira curva e calculou mal a súa freada, golpeando tanto a Villeneuve como a Herbert. Os tres quedaron fóra da carreira. A carreira estaba marcada polas estratexias e aquí había un pouco de interese porque a de Williams era dun par de paradas aínda que a maioría dos autos era dunha soa parada. Jos Verstappen trompeou na volta dous mentres intentaba superar a Ukyo Katayama. Non obstante, nas primeiras voltas, Frentzen non tivo que preocuparse por estes problemas. O coche era lixeiro e diante tiña o camiño baleiro e ninguén o desafiaba. O boquete abriuse rapidamente: 2´7 segundos na primeira volta, 3´7 na segunda, 5´3 na terceira, 7´2 na cuarta e así sucesivamente. Ambos Jordan pronto se retiraron da carreira, Ralf Schumacher sufriu un problema na caixa de cambios e Fisichella trompeou fóra da pista mentres pasaba a Barrichello. Na 12ª volta, con todo, a brecha detívose e nas seis voltas seguintes a diferenza entre o primeiro e o segundo mantíbose entre 17 e 18 segundos. Frentzen entrou a boxes na volta 18 e volveu terceiro. Jean Alesi retirouse vergoñentamente da carreira logo de quedar sen combustible, a pesar de que o equipo de Benetton o chamara a boxes 5 voltas antes. Nas voltas seguintes, puido pechar a Coulthard e Schumacher pero non foi tan espectacular como se puidese esperar. Heinz perdeu tempo no tráfico, loitando cos freos e en ocasións parecía dubitativo. Coulthard e Schumacher entraron a boxes a media carreira e así Frentzen avanzou de novo e correu moi rápido durante unhas voltas antes de que se volvese a esvaecer. Na volta 40 entrou a facer a súa segunda parada. A diferenza con Coulthard era só de 23 segundos e unha parada no pitlane era de preto de 22 a 24 segundos, era dubidoso se sairía por adiante. En realidade era unha cuestión académica, o seu pneumático traseiro dereito causou problemas e Heinz-Harald parou seis segundos máis do habitual e Coulthard e Schumacher pasárono. Diante, David Coulthard continuou a afastarse destes incidentes para liderar a carreira, seguido por Michael Schumacher e Frentzen. Frentzen pechou a Coulthard e a Schumacher que estaban correndo xuntos, pero Schumacher tivo que facer unha parada de combustible non programada no final da carreira, promovendo a Frentzen á segunda posición. Por un tempo grandes cantidades de po saíron provenientes dos freos de Frentzen e a falta de tres voltas faloulle un disco de freo, enviándoo á trampa de grava ao final da recta principal. Coulthard logrou a súa segunda vitoria na carreira. Tamén foi a primeira vitoria de McLaren desde que Ayrton Senna gañara o Gran Premio de Australia de 1993.

Clasificación

Cualificación

Pos.	Nº	Piloto	Construtor	Tempo	Diferenza
1	3	Jacques Villeneuve	Williams-Renault	1:29.369	—
2	4	Heinz-Harald Frentzen	Williams-Renault	1:31.123	+1.754
3	5	Michael Schumacher	Ferrari	1:31.472	+2.103
4	10	David Coulthard	McLaren-Mercedes	1:31.531	+2.162
5	6	Eddie Irvine	Ferrari	1:31.881	+2.512
6	9	Mika Häkkinen	McLaren-Mercedes	1:31.971	+2.602
7	16	Johnny Herbert	Sauber-Petronas	1:32.287	+2.918
8	7	Jean Alesi	Benetton-Renault	1:32.593	+3.224
9	14	Olivier Panis	Prost-Mugen-Honda	1:32.842	+3.473
10	8	Gerhard Berger	Benetton-Renault	1:32.870	+3.501
11	22	Rubens Barrichello	Stewart-Ford	1:33.075	+3.706
12	11	Ralf Schumacher	Jordan-Peugeot	1:33.130	+3.761
13	17	Nicola Larini	Sauber-Petronas	1:33.327	+3.958
14	12	Giancarlo Fisichella	Jordan-Peugeot	1:33.552	+4.183
15	20	Ukyo Katayama	Minardi-Hart	1:33.798	+4.429
16	15	Shinji Nakano	Prost-Mugen-Honda	1:33.989	+4.620
17	21	Jarno Trulli	Minardi-Hart	1:34.120	+4.751
18	19	Mika Salo	Tyrrell-Ford	1:34.229	+4.860
19	23	Jan Magnussen	Stewart-Ford	1:34.623	+5.254
20	1	Damon Hill	Arrows-Yamaha	1:34.806	+5.437
21	18	Jos Verstappen	Tyrrell-Ford	1:34.943	+5.574
107% tempo: 1:35.625
22	2	Pedro Diniz	Arrows-Yamaha	1:35.972	+6.603
NSC	24	Vincenzo Sospiri	Lola-Ford	1:40.972	+11.603
NSC	25	Ricardo Rosset	Lola-Ford	1:42.086	+12.717
Fonte:

Carreira

Pos.	Nº	Piloto	Construtor	Voltas	Tempo/Retirada	Grella	Puntos
1	10	David Coulthard	McLaren-Mercedes	58	1:30:28.718	4	10
2	5	Michael Schumacher	Ferrari	58	+20.046	3	6
3	9	Mika Häkkinen	McLaren-Mercedes	58	+22.177	6	4
4	8	Gerhard Berger	Benetton-Renault	58	+22.841	10	3
5	14	Olivier Panis	Prost-Mugen-Honda	58	+1:00.308	9	2
6	17	Nicola Larini	Sauber-Petronas	58	+1:36.040	13	1
7	15	Shinji Nakano	Prost-Mugen-Honda	56	+2 voltas	16
8	4	Heinz-Harald Frentzen	Williams-Renault	55	Freos	2
9	21	Jarno Trulli	Minardi-Hart	55	+3 voltas	17
10	2	Pedro Diniz	Arrows-Yamaha	54	+4 voltas	22
Ret	22	Rubens Barrichello	Stewart-Ford	49	Motor	11
Ret	19	Mika Salo	Tyrrell-Ford	42	Motor	18
Ret	23	Jan Magnussen	Stewart-Ford	36	Suspensión	19
Ret	7	Jean Alesi	Benetton-Renault	34	Sen combustible	8
Ret	20	Ukyo Katayama	Minardi-Hart	32	Eléctrico	15
Ret	12	Giancarlo Fisichella	Jordan-Peugeot	14	Trompo	14
Ret	18	Jos Verstappen	Tyrrell-Ford	2	Trompo	21
Ret	11	Ralf Schumacher	Jordan-Peugeot	1	Caixa de cambios	12
Ret	3	Jacques Villeneuve	Williams-Renault	0	Colisión	1
Ret	6	Eddie Irvine	Ferrari	0	Colisión	5
Ret	16	Johnny Herbert	Sauber-Petronas	0	Colisión	7
NTS	1	Damon Hill	Arrows-Yamaha	0	Acelerador	20
Fonte:

Posicións logo da carreira

Clasificación no campionato de pilotos

Pos	Piloto	Puntos
1	David Coulthard	10
2	Michael Schumacher	6
3	Mika Häkkinen	4
4	Gerhard Berger	3
5	Olivier Panis	2

Clasificación do campionato de construtores

Pos	Construtor	Puntos
1	McLaren-Mercedes	14
2	Ferrari	6
3	Benetton-Renault	3
4	Prost-Mugen-Honda	2
5	Sauber-Petronas	1

• Nota: Só se inclúen as cinco primeiras posicións en ambas as clasificacións.

Carreira anterior: Gran Premio do Xapón de 1996	Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1997	Carreira seguinte: Gran Premio do Brasil de 1997
Carreira anterior: Gran Premio de Australia de 1996	Gran Premio de Australia	Carreira seguinte: Gran Premio de Australia de 1998

Véxase tamén

Ligazóns externas

Detalles da carreira: "1997 Australian Grand Prix". Chicane F1. Arquivado dende o orixinal o 29 de setembro de 2007. Consultado o 2 de agosto de 2007.