Gran Premio de Europa de 1993
O Gran Premio de Europa de 1993 (oficialmente o Sega European Grand Prix[1]) foi unha carreira de Fórmula 1 celebrada o 11 de abril de 1993 en Donington Park. Foi a terceira carreira do Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1993. A carreira se disputou sobre 76 voltas e foi gañada por Ayrton Senna para o equipo McLaren, por diante do segundo Damon Hill e Alain Prost (terceiro), ambos conducindo para o equipo Williams.[2]
| Detalles da carreira | ||
|---|---|---|
| Carreira 3 de 16 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1993. | ||
 Trazado do circuíto de Donington Park | ||
| Data | 11 de abril 1993 | |
| Nome oficial | III [[Gran Premio de Europa|Sega European Grand Prix]] | |
| Localización | Circuíto de Donington Park, Leicestershire, Reino Unido | |
| Percorrido | Percorrido permanente de carreira 4´023 km | |
| Distancia | 76 voltas, 305´748 km | |
| Clima | Chuvia con períodos secos | |
| Pole position | ||
| Piloto |  Alain Prost
|
Williams-Renault |
| Tempo | 1:10.458 | |
| Volta rápida | ||
| Piloto |  Ayrton Senna
|
McLaren-Ford |
| Tempo | 1:18.029 (volta rápida) na volta 57 | |
| Podio | ||
| Primeiro | Ayrton Senna
|
McLaren-Ford |
| Segundo |  Damon Hill
|
Williams-Renault |
| Terceiro | Alain Prost
|
Williams-Renault |
A pilotaxe de Senna cara á vitoria é considerada unha das súas mellores,[3] e as súas fazañas na primeira volta son particularmente eloxiadas, nas que superou a catro pilotos, Michael Schumacher, Karl Wendlinger, Damon Hill e Alain Prost, para tomar a dianteira nunha soa volta en condicións de chuvia torrencial.[4][5] A carreira foi a primeira realizada baixo o título do Gran Premio de Europa desde 1985, e ata a data é o único Gran Premio de Fórmula Un que se celebrou no circuíto de Donington Park.[6]
Informe editar
Antecedentes editar
Os plans para celebrar un Gran Premio de Asia na Nippon Autopolis no Xapón non se materializaron, o primeiro Gran Premio de Europa logo de oito anos correuse como a terceira carreira da tempada de 1993. Donington Park foi designado para a carreira, logo de intentar sen éxito ser a sede do Gran Premio do Reino Unido. A compañía de videojuegos Sega patrocinou a carreira e o seu logotipo podíase ver ao longo do Grand Prix e no podio. Sega tamén tiña os dereitos de denominación para o Grand Prix.[7]
Carreira editar
Os Williams foron 1-2 en cualificación con Prost na pole por diante de Hill, Schumacher, Senna, Wendlinger e Michael Andretti. Ao principio, chovía e Schumacher bloqueou a Senna, ambos perderon tempo e Wendlinger quedou terceiro. Logo de caer ao quinto posto, Senna pasou rapidamente a Schumacher na terceira curva. Logo foi tras Wendlinger, adiantandoo nas curvas Craner con Schumacher e Andretti tratando de seguilo. Schumacher adiantouno pero Andretti golpeou a Wendlinger e ambos saíronse. Senna foise por Hill e tomou o segundo lugar na curva McLean. Agora Prost era o obxectivo e tomou o liderado na penúltima curva, a Forquita Melbourne. Ná segunda volta, Senna lideraba diante de Prost, Hill, Rubens Barrichello (que comezara no 12º posto), Jean Alesi, Schumacher e JJ Lehto.
A pista comezou a secarse e todo o mundo entrou en boxes para poñer pneumáticos secos. Lehto era quinto, logo de comezar desde o pit lane, pero retirouse con problemas de manexo na 14ª volta. Gerhard Berger tomou o lugar, pero tamén se retirou con problemas de suspensión seis voltas máis tarde. A chuvia regresou e os líderes entraron agora en boxes para volver a cambiar pneumáticos de chuvia. Schumacher non entrou e lideraba a carreira cando trompeou na volta 23 porque estaba cos pneumáticos equivocados. A pista comezou a secarse e todos entraron outra vez máis en boxes, Senna tivo un problema e perdeu 20 segundos. Prost lideraba agora diante de Senna, Hill, Barrichello, Derek Warwick e Johnny Herbert. Comezou a chover e os dous Williams volveron a parar mentres que Senna quedábase fóra. Foi a decisión correcta porque de novo comezou a secarse a pista. Os Williams entraron en boxes novamente. Prost tivo problemas na súa parada e cando volveu á pista, era cuarto cunha volta perdida. Barrichello agora estaba en segundo lugar pero comezou a chover e detívose novamente. Entrou aos boxes dúas veces e agora Hill estaba en segundo lugar, aínda que unha volta por detrás. Barrichello, terceiro, tivo problemas coa súa presión de combustible e retirouse, deixándolle o lugar a Prost. Senna estableceu a volta rápida na volta 57, nunha volta cando conduciu polo pit lane pero abortou a parada en boxes, mostrando que en realidade había un atallo a través do pit lane. Isto débese á configuración Grand Prix de Donington, que ten a entrada ao pit antes da curva final na recta principal. Esta é posiblemente a única volta rápida na historia moderna da F1 conducindo a través do pit lane. Senna gañou diante de Hill e Prost, logo de facer catro paradas en boxes en condicións de seco e mollado en comparación coas sete de Prost, que é un récord que permanece en 2014.[Cómpre referencia] Herbert terminou cuarto para Lotus ao deterse só unha vez, mentres que todos os demais finalistas detivéronse en boxes varias veces. Riccardo Patrese e Fabrizio Barbazza completaron os seis primeiros. Ao final, só Senna percorrera toda lonxitude total da pista, agás Hill, que terminou cun minuto de atraso. Ao final da carreira, Senna subiu ao podio e déuselle un trofeo que representaba á mascota de Sega, Sonic the Hedgehog sostendo un trofeo co logo de Sega debaixo.[7] Unha imaxe amplamente difundida en Internet mostra a Senna sostendo o trofeo.[7][8] Contrariamente á crenza popular, este non foi o premio que obtivo Senna por gañar o Grand Prix, era un trofeo falso para un photocall. As imaxes de vídeo mostran que logo de tomarse a fotografía, outorgóuselle o premio real, un trofeo no que non aparece Sonic nin o logo de Sega. A localización actual do famoso trofeo Sega é descoñecido.
Clasificación editar
Cualificación editar
| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Q1 | Q2 | Diferenza |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 2 | Alain Prost
|
Williams-Renault | 1:24.467 | 1:10.458 | — |
| 2 | 0 | Damon Hill
|
Williams-Renault | 1:24.014 | 1:10.762 | +0.304 |
| 3 | 5 |  Michael Schumacher
|
Benetton-Ford | 1:26.264 | 1:12.008 | +1.550 |
| 4 | 8 | Ayrton Senna
|
McLaren-Ford | 1:23.976 | 1:12.107 | +1.649 |
| 5 | 29 |  Karl Wendlinger
|
Sauber | 1:26.805 | 1:12.738 | +2.280 |
| 6 | 7 |  Michael Andretti
|
McLaren-Ford | 1:26.859 | 1:12.739 | +2.281 |
| 7 | 30 |  JJ Lehto
|
Sauber | 1:25.469 | 1:12.763 | +2.305 |
| 8 | 28 | Gerhard Berger
|
Ferrari | 1:25.971 | 1:12.862 | +2.404 |
| 9 | 27 | Jean Alesi
|
Ferrari | 1:25.699 | 1:12.980 | +2.522 |
| 10 | 6 |  Riccardo Patrese
|
Benetton-Ford | 1:27.273 | 1:12.982 | +2.524 |
| 11 | 12 | Johnny Herbert
|
Lotus-Ford | 1:27.173 | 1:13.328 | +2.870 |
| 12 | 14 | Rubens Barrichello
|
Jordan-Hart | 1:26.557 | 1:13.514 | +3.056 |
| 13 | 11 | Alessandro Zanardi
|
Lotus-Ford | 1:28.782 | 1:13.560 | +3.102 |
| 14 | 9 | Derek Warwick
|
Footwork-Mugen-Honda | 1:28.096 | 1:13.664 | +3.206 |
| 15 | 19 | Philippe Alliot
|
Larrousse-Lamborghini | 1:28.648 | 1:13.665 | +3.207 |
| 16 | 23 | Christian Fittipaldi
|
Minardi-Ford | 1:28.065 | 1:13.666 | +3.208 |
| 17 | 20 | Érik Comas
|
Larrousse-Lamborghini | 1:29.310 | 1:13.970 | +3.512 |
| 18 | 3 |  Ukyo Katayama
|
Tyrrell-Yamaha | 1:29.851 | 1:14.121 | +3.663 |
| 19 | 15 |  Thierry Boutsen
|
Jordan-Hart | 1:28.701 | 1:14.246 | +3.788 |
| 20 | 24 | Fabrizio Barbazza
|
Minardi-Ford | 1:27.275 | 1:14.274 | +3.816 |
| 21 | 26 | Mark Blundell
|
Ligier-Renault | 1:27.302 | 1:14.301 | +3.843 |
| 22 | 25 | Martin Brundle
|
Ligier-Renault | 1:26.788 | 1:14.306 | +3.848 |
| 23 | 10 | Aguri Suzuki
|
Footwork-Mugen-Honda | 1:30.107 | 1:14.927 | +4.469 |
| 24 | 21 | Michele Alboreto
|
Lola-Ferrari | 1:30.049 | 1:15.322 | +4.864 |
| 25 | 4 | Andrea de Cesaris
|
Tyrrell-Yamaha | 1:29.177 | 1:15.417 | +4.959 |
| 26 | 22 | Luca Badoer
|
Lola-Ferrari | 1:31.178 | 1:15.641 | +5.183 |
Carreira editar
| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Voltas | Tempo/Retirada | Grella | Puntos |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 8 | Ayrton Senna
|
McLaren-Ford | 76 | 1:50:46.570 | 4 | 10 |
| 2 | 0 | Damon Hill
|
Williams-Renault | 76 | + 1:23.199 | 2 | 6 |
| 3 | 2 | Alain Prost
|
Williams-Renault | 75 | + 1 volta | 1 | 4 |
| 4 | 12 | Johnny Herbert
|
Lotus-Ford | 75 | + 1 volta | 11 | 3 |
| 5 | 6 | Riccardo Patrese
|
Benetton-Ford | 74 | + 2 voltas | 10 | 2 |
| 6 | 24 | Fabrizio Barbazza
|
Minardi-Ford | 74 | + 2 voltas | 20 | 1 |
| 7 | 23 | Christian Fittipaldi
|
Minardi-Ford | 73 | + 3 voltas | 16 | |
| 8 | 11 | Alessandro Zanardi
|
Lotus-Ford | 72 | + 4 voltas | 13 | |
| 9 | 20 | Érik Comas
|
Larrousse-Lamborghini | 72 | + 4 voltas | 17 | |
| 10 | 14 | Rubens Barrichello
|
Jordan-Hart | 70 | Presión combustible | 12 | |
| 11 | 21 | Michele Alboreto
|
Lola-Ferrari | 70 | + 6 voltas | 24 | |
| Ret | 9 | Derek Warwick
|
Footwork-Mugen-Honda | 66 | Caixa de cambios | 14 | |
| Ret | 15 | Thierry Boutsen
|
Jordan-Hart | 61 | Acelerador | 19 | |
| Ret | 4 | Andrea de Cesaris
|
Tyrrell-Yamaha | 55 | Caixa de cambios | 25 | |
| Ret | 27 | Jean Alesi
|
Ferrari | 36 | Caixa de cambios | 9 | |
| Ret | 10 | Aguri Suzuki
|
Footwork-Mugen-Honda | 29 | Caixa de cambios | 23 | |
| Ret | 19 | Philippe Alliot
|
Larrousse-Lamborghini | 27 | Colisión | 15 | |
| Ret | 5 | Michael Schumacher
|
Benetton-Ford | 22 | Trompo | 3 | |
| Ret | 26 | Mark Blundell
|
Ligier-Renault | 20 | Trompo | 21 | |
| Ret | 28 | Gerhard Berger
|
Ferrari | 19 | Suspensión | 8 | |
| Ret | 30 | JJ Lehto
|
Sauber | 13 | Dirección | 7 | |
| Ret | 3 | Ukyo Katayama
|
Tyrrell-Yamaha | 11 | Embrague | 18 | |
| Ret | 25 | Martin Brundle
|
Ligier-Renault | 7 | Trompo | 22 | |
| Ret | 29 | Karl Wendlinger
|
Sauber | 0 | Colisión | 5 | |
| Ret | 7 | Michael Andretti
|
McLaren-Ford | 0 | Colisión | 6 | |
| NSC | 22 | Luca Badoer
|
Lola-Ferrari | ||||
Fonte:[2]
| |||||||
Notas editar
- Esta foi a 19ª e derradeira volta rápida de Ayrton Senna.
- Fabrizio Barbazza anotou o seu primeiro punto de carreira.
Posicións logo da carreira editar
|
|
- Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.
Notas editar
- ↑ "Motor Racing Programme Covers: 1993". The Programme Covers Project. Consultado o 29 de outubro de 2017.
- ↑ 2,0 2,1 "1993 European Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 29 de novembro de 2014. Consultado o 23 de decembro de 2015.
- ↑ Harmer, Alex (1 de maio de 2013). "Ayrton Senna's greatest drives". Motor Sport magazine. Arquivado dende o orixinal o 22 de decembro de 2015. Consultado o 19 de setembro de 2013.
- ↑ Walker, Murray (11 de abril de 2013). "Murray's memories: European GP 1993 – Sensational Senna". BBC Sport. Arquivado dende o orixinal o 9 de marzo de 2014. Consultado o 19 de setembro de 2013.
- ↑ "Greatest single lap in F1 history was driven at Donington's first and last grand prix". Nottingham Post. 10 de xuño de 2011. Arquivado dende o orixinal o 29 de novembro de 2014. Consultado o 19 de setembro de 2013.
- ↑ Medland, Chris (24 de xuño de 2011). "Senna reigns supreme". ESPN. Arquivado dende o orixinal o 29 de novembro de 2014. Consultado o 19 de setembro de 2013.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Plunkett, Luke (23 de decembro de 2012). "The Day a Sporting Legend Became an Unwitting Sonic the Hedgehog Icon". Kotaku.com. Arquivado dende o orixinal o 3 de setembro de 2015.
- ↑ "High End Sonic the Hedgehog Merchandise". sonicgear.org. Arquivado dende o orixinal o 16 de xaneiro de 2016.
- Henry, Alan (1993). AUTOCOURSE 1993–94. Hazleton Publishing. ISBN 1-874557-15-2.
Véxase tamén editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Gran Premio de Europa de 1993  |
Ligazóns externas editar
| Carreira anterior: Gran Premio do Brasil de 1993 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1993 |
Carreira seguinte: Gran Premio de San Marino de 1993 |
| Carreira anterior: Gran Premio de Europa de 1985 |
Gran Premio de Europa | Carreira seguinte: Gran Premio de Europa de 1994 |