Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1985

O Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1985 foi a 36ª tempada de Fórmula 1 organizada pola Fédération Internationale de l'Automobile (FIA), e a 28ª Copa Internacional de Construtores de F1. O campionato contou con dezaseis Grandes Premios que se iniciaron o 7 de abril e finalizaron o 3 de novembro.

Modelo:Competición deportivaCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1985
Imaxe
TipoFórmula 1 Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
OrganizadorFederación Internacional do Automóbil Editar o valor en Wikidata
Número de participantes36 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
Intervalo de tempo7 de abril de 1985 – 3 de novembro de 1985 Editar o valor en Wikidata
Número de edición36  (1985) Editar o valor en Wikidata
Competición

Campionato do Mundo de pilotos de Fórmula 1 Alain Prost
Campionato do Mundo de Construtores McLaren
Editar o valor en Wikidata
Datos estatísticos
Carreires16 Editar o valor en Wikidata

1984 Editar o valor en Wikidata
1986Editar o valor en Wikidata

Resumo do campionato

editar

A tempada de Fórmula 1 de 1985 viu a continuación do éxito da escuadra McLaren-TAG. Logo de perder o campionato de pilotos por tan só medio punto o ano anterior, Alain Prost, asegurou o primeiro dos seus catro títulos por unha marxe de 23 puntos.

O defensor do título, Lauda, competiu na súa última tempada na Fórmula Un, pero non puido igualar os resultados de Prost, gañando só unha carreira en Zandvoort a pesar de estar preto do seu compañeiro de equipo en termos de ritmo. A maior parte tempada a táboa de puntos foi encabezada polo piloto de Ferrari, Michele Alboreto, que gozou da súa mellor tempada na F1. Gañou os Grandes Premios do Canadá e Alemaña, e estivo no podio en oito ocasións. Pero unha mala segunda metade da tempada levou a que destacaran outros pilotos emerxentes como Prost.

Entre estes pilotos atopábanse Ayrton Senna e Nigel Mansell, ambos os cales anotaron as súas primeiras vitorias en 1985. Peter Warr director do equipo Lotus substituíra a Mansell por Senna ao comezo da tempada, unha decisión que nun principio pareceu xustificarse cando Senna obtivo unha magnífica vitoria sobre mollado en Estoril. Con todo, Mansell defendeuse co seu Williams, e acadou dúas vitorias cerca do final da tempada. Talvez a combinación máis rápida do ano foi a de Keke Rosberg co outro Williams, que utilizaba o potente motor de Honda para establecer unha nova marca de volta rápida en Silverstone na clasificación para o Gran Premio do Reino Unido - converténdose no o primeiro home en acadar unha velocidade media de máis de 257 km/h. Terminou terceiro na clasificación logo de gañar nos circuítos urbanos de Detroit e Adelaida, pero carecían de fiabilidade para superar a Prost.

En 1985 os motores turbo de 1´5 litros convertéronse en universais, anunciando a extinción dos Ford Cosworth DFV de 3´0 litros de aspiración atmosférica. Entre 1985 e 1986 os motores da Fórmula Un acadarían os máis altos niveis de potencia nunca vistos antes neste deporte, antes das restricións e a súa "eliminación" que iniciouse en 1987. A potencia dos motores foi controlada en condicións de carreira por medio do estrito límite de consumo de combustible. Esta economía de combustible foi a clave para ter éxito na estratexia das carreiras de 1985; Mansell recorda o interese engadido da planificación do uso de combustible na súa autobiografía. Tamén resultou custoso para Ayrton Senna, quen perdeu a vitoria a só catro voltas en Imola, cando se lle acabou o combustible. Logo Prost foi descualificado por levar un McLaren con baixo peso, a vitoria caeu no Lotus de Elio de Angelis.

 
Bellof no 1985 Gran Premio de Alemaña .

A tempada 1985 é amplamente lembrada pola comunidade da F1 por ser unha das mellores e máis emocionantes de todos os tempos. Unha tempada chea de emoción, foi a primeira e a última de moitas cousas. A tempada 1985 foi a afirmación de Senna como un dos mellores pilotos do mundo en apenas a súa segunda tempada na Fórmula Un, o primeiro campionato dos 4 de Prost, as dúas primeiras vitorias das 31 de Mansell, tamén as dúas primeiras vitorias das 41 de Senna. Esta tempada foi tamén a última para o Gran Premio dos Países Baixos, foi a última carreira de Fórmula Un en Zandvoort. Tamén se viu a última carreira no orixinal circuíto de Kyalami, a última carreira no circuíto Paul Ricard, o último Gran Premio de Europa que se celebrará en Brands Hatch, a última carreira en Mónaco coa infame curva Dog leg e o último Gran Premio de Inglaterra en Silverstone coa chicane Woodcote, a incorporación permanente de Spa-Francorchamps como sede para o Gran Premio de Bélxica, e a última vitoria das 25 de Niki Lauda na súa última tempada na Fórmula Un.

O Gran Premio dos Países Baixos foi o último Gran Premio de Stefan Bellof, quen morreu na carreira do Campionato do Mundo de Resistencia celebrada en Spa Francorchamps na curva Eau Rouge.

Pilotos e construtores

editar
Equipo Construtor Chasis Motor Pneu. Piloto Carreiras Piloto de probas
  Marlboro McLaren International McLaren MP4/2B TAG TTE PO1 1.5 V6t G 1   Niki Lauda 1-13, 15-16 n/a
  John Watson 14
2   Alain Prost Todas
  Tyrrell Racing Organisation Tyrrell 012
014
Ford Cosworth DFV 3.0 V8
Renault EF4B 1.5 V6t
G 3   Martin Brundle 1-8, 11-16 n/a
  Stefan Bellof 9-10
4   Stefan Johansson 1
  Stefan Bellof 2-8, 11
  Martin Brundle 9-10
  Ivan Capelli 14, 16
  Philippe Streiff 15
  Canon Williams Honda Team Williams FW10 Honda RA164E 1.5 V6t G 5   Nigel Mansell Todas   Mike Thackwell
6   Keke Rosberg Todas
  Motor Racing Developments Brabham BT54 BMW M12/13 1.5 L4t P 7   Nelson Piquet Todas   Emanuele Pirro[Cómpre referencia]
  Willy T. Ribbs[Cómpre referencia]
8   François Hesnault 1-4
  Marc Surer 5-16
  Skoal Bandit Formula 1 Team RAM 03 Hart 415T 1.5 L4t P 9   Manfred Winkelhock 1-9 n/a
  Philippe Alliot 10-14
10 1-9
  Kenny Acheson 10-12
  John Player Special Team Lotus Lotus 97T Renault EF15 1.5 V6t G 11   Elio de Angelis Todas n/a
12   Ayrton Senna Todas
  Equipe Renault Elf Renault RE60
RE60B
Renault EF4B 1.5 V6t
Renault EF15 1.5 V6t
G 14   François Hesnault 9 n/a
15   Patrick Tambay 1-14, 16
16   Derek Warwick 1-14, 16
  Barclay Arrows BMW Arrows A8 BMW M12/13 1.5 L4t G 17   Gerhard Berger Todas n/a
18   Thierry Boutsen Todas
  Toleman Group Motorsport Toleman TG185 Hart 415T 1.5 L4t P 19   Teo Fabi 4-16   Alessandro Nannini[Cómpre referencia]
  Emanuele Pirro[Cómpre referencia]
  Luis Perez-Sala[Cómpre referencia]
  Gabriele Tarquini[Cómpre referencia]
  Oscar Larrauri[Cómpre referencia]
  Volker Weidler[Cómpre referencia]
20   Piercarlo Ghinzani 10-16
  Spirit Enterprises Ltd Spirit 101D Hart 415T 1.5 L4t P 21   Mauro Baldi 1-3 n/a
  Benetton Team Alfa Romeo Alfa Romeo 184TB
185T
Alfa Romeo 890T 1.5 V8t G 22   Riccardo Patrese Todas   Giorgio Francia
23   Eddie Cheever Todas
  Osella Squadra Corse Osella FA1F Alfa Romeo 890T 1.5 V8t P 24   Piercarlo Ghinzani 1-8   Giorgio Francia
  Huub Rothengatter 9-16
  Equipe Ligier
  Equipe Ligier Gitanes
Ligier JS25 Renault EF4B 1.5 V6t P 25   Andrea de Cesaris 1-11   Michel Ferté
  Philippe Streiff 12-14, 16
26   Jacques Laffite 1-14, 16
  Scuderia Ferrari SpA SEFAC Ferrari 156/85 Ferrari 031 1.5 V6t G 27   Michele Alboreto Todas   Johnny Dumfries
28   René Arnoux 1
  Stefan Johansson 2-16
  Minardi Team SpA Minardi M185 Ford Cosworth DFV 3.0 V8
Motori Moderni Tipo 615-90 1.5 V6t
P 29   Pierluigi Martini Todas   Michele Alboreto
  West Zakspeed Racing Zakspeed 841 Zakspeed 1500/4 1.5 L4t G 30   Jonathan Palmer 2-4, 7-11 n/a
  Christian Danner 13-14
  Team Haas (USA) Ltd Lola THL1 Hart 415T 1.5 L4t G 33   Alan Jones 12, 14-16 n/a

Calendario de Grandes Premios

editar
Rnd Carreira Data Circuíto Pole Position Volta rápida Piloto gañador Construtor Resultados
1   Gran Premio do Brasil 7 de abril Jacarepaguá   Michele Alboreto   Alain Prost   Alain Prost McLaren-TAG Resultados
2   Gran Premio de Portugal 21 de abril Estoril   Ayrton Senna   Ayrton Senna   Ayrton Senna Lotus-Renault Resultados
3   Gran Premio de San Marino 5 de maio Imola   Ayrton Senna   Michele Alboreto   Elio de Angelis Lotus-Renault Resultados
4   Gran Premio de Mónaco 19 de maio Mónaco   Ayrton Senna   Michele Alboreto   Alain Prost McLaren-TAG Resultados
5   Gran Premio do Canadá 16 de xuño Circuíto Gilles Villeneuve   Elio de Angelis   Ayrton Senna   Michele Alboreto Ferrari Resultados
6   Gran Premio de Detroit 23 de xuño Detroit   Ayrton Senna   Ayrton Senna   Keke Rosberg Williams-Honda Resultados
7   Gran Premio de Francia 7 de xullo Paul Ricard   Keke Rosberg   Keke Rosberg   Nelson Piquet Brabham-BMW Resultados
8   Gran Premio do Reino Unido 21 de xullo Silverstone   Keke Rosberg   Alain Prost   Alain Prost McLaren-TAG Resultados
9   Gran Premio de Alemaña 4 de agosto Nürburgring   Teo Fabi   Niki Lauda   Michele Alboreto Ferrari Resultados
10   Gran Premio de Austria 18 de agosto Österreichring   Alain Prost   Alain Prost   Alain Prost McLaren-TAG Resultados
11   Gran Premio dos Países Baixos 25 de agosto Zandvoort   Nelson Piquet   Alain Prost   Niki Lauda McLaren-TAG Resultado
12   Gran Premio de Italia 8 de setembro Monza   Ayrton Senna   Nigel Mansell   Alain Prost McLaren-TAG Resultados
13   Gran Premio de Bélxica 15 de setembro Spa-Francorchamps   Alain Prost   Alain Prost   Ayrton Senna Lotus-Renault Resultados
14   Gran Premio de Europa 6 de outubro Circuíto de Brands Hatch   Ayrton Senna   Jacques Laffite   Nigel Mansell Williams-Honda Resultados
15   Gran Premio de Suráfrica 19 de outubro Circuíto de Kyalami   Nigel Mansell   Keke Rosberg   Nigel Mansell Williams-Honda Resultados
16   Gran Premio de Australia 3 de novembro Adelaida   Ayrton Senna   Keke Rosberg   Keke Rosberg Williams-Honda Resultados

Clasificación do Mundial de Pilotos de 1985

editar
Pos. Piloto BRA
 
POR
 
SMR
 
MON
 
CAN
 
DET
 
FRA
 
RU
 
ALE
 
AUT
 
HOL
 
ITA
 
BEL
 
EUR
 
RSA
 
AUS
 
Pts[1]
1   Alain Prost 1 Ret DSC 1 3 Ret 3 1 2 1 2 1 3 (4) 3 Ret 73 (76)
2   Michele Alboreto 2 2 Ret 2 1 3 Ret 2 1 3 4 13 Ret Ret Ret Ret 53
3   Keke Rosberg Ret Ret Ret 8 4 1 2 Ret 12 Ret Ret Ret 4 3 2 1 40
4   Ayrton Senna Ret 1 7 Ret 16 Ret Ret 10 Ret 2 3 3 1 2 Ret Ret 38
5   Elio de Angelis 3 4 1 3 5 5 5 NC Ret 5 5 6 Ret 5 Ret DSC 33
6   Nigel Mansell Ret 5 5 7 6 Ret NTS Ret 6 Ret 6 11 2 1 1 Ret 31
7   Stefan Johansson 7 8 6 Ret 2 2 4 Ret 9 4 Ret 5 Ret Ret 4 5 26
8   Nelson Piquet Ret Ret 8 Ret Ret 6 1 4 Ret Ret 8 2 5 Ret Ret Ret 21
9   Jacques Laffite 6 Ret Ret 6 8 12 Ret 3 3 Ret Ret Ret 11 Ret 2 16
10   Niki Lauda Ret Ret 4 Ret Ret Ret Ret Ret 5 Ret 1 Ret NTS Ret Ret 14
11   Thierry Boutsen 11 Ret 2 9 9 7 9 Ret 4 8 Ret 9 10 6 6 Ret 11
12   Patrick Tambay 5 3 3 Ret 7 Ret 6 Ret Ret 10 Ret 7 Ret 12 Ret 11
13   Marc Surer 15 8 8 6 Ret 6 10 4 8 13 Ret Ret 5
14   Derek Warwick 10 7 10 5 Ret Ret 7 5 Ret Ret Ret Ret 6 Ret Ret 5
15   Philippe Streiff 10 9 8 Ret 3 4
16   Stefan Bellof 6 Ret DNQ 11 4 13 11 8 7 Ret 4
17   Ivan Capelli Ret 4 3
=   René Arnoux 4 3
=   Andrea de Cesaris Ret Ret Ret 4 14 10 Ret Ret Ret Ret Ret 3
20   Gerhard Berger Ret Ret Ret Ret 13 11 Ret 8 7 Ret 9 Ret 7 10 5 6 3
  Martin Brundle 8 Ret 9 10 12 Ret Ret 7 10 NSC 7 8 13 Ret 7 Ret 0
  Huub Rothengatter Ret 9 NC Ret NC NSC Ret 7 0
  John Watson 7 0
  Pierluigi Martini Ret Ret Ret NSC Ret Ret Ret Ret 11 Ret Ret Ret 12 Ret Ret 8 0
  Riccardo Patrese Ret Ret Ret Ret 10 Ret 11 9 Ret Ret Ret Ret Ret 9 Ret Ret 0
  Eddie Cheever Ret Ret Ret Ret 17 9 10 Ret Ret Ret Ret Ret Ret 11 Ret Ret 0
  Piercarlo Ghinzani 12 9 NC NSC Ret Ret 15 Ret NTS Ret NTS Ret Ret Ret Ret 0
  Philippe Alliot 9 Ret Ret NSC Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret 0
  Jonathan Palmer Ret Ret 11 Ret Ret Ret Ret Ret 0
  Manfred Winkelhock 13 NC Ret NSC Ret Ret 12 Ret Ret 0
  Teo Fabi Ret Ret Ret 14 Ret Ret Ret Ret 12 Ret Ret Ret Ret 0
  François Hesnault Ret Ret Ret NSC Ret 0
  Alan Jones Ret Ret NTS Ret 0
  Mauro Baldi Ret Ret Ret 0
  Christian Danner Ret Ret 0
  Kenny Acheson Ret NSC Ret 0
Pos Piloto BRA
 
POR
 
SMR
 
MON
 
CAN
 
DET
 
FRA
 
RU
 
ALE
 
AUT
 
HOL
 
ITA
 
BEL
 
EUR
 
RSA
 
AUS
 
Pts
Lenda
Cor Resultado
Ouro Gañador
Prata 2º posto
Bronce 3º posto
Verde Remata nos puntos
Azul Non remata nos puntos
Non se califica (NC)
Púrpura Non remata (Ret)
Vermello Non se califica (NSC)
Non se precalifica (NSPC)
Negro Descualificado (DSC)
Branco Non tomou a saída (NTS)
Carreira cancelada (C)
Azul claro Prácticas só (PS)
Piloto de probas dos venres (PP)
(desde 2003 en diante)
En branco Non participou nas prácticas (NPP)
Excluído (EX)
Non chegou (NCG)

Negra – Pole
Cursiva – Volta rápida
† Condutores que non terminaron o Gran Premio, pero se clasificaron ao completar máis do 90% da distancia de carreira.

Clasificación do Mundial de Construtores de 1985

editar
 
McLaren gañou o Campionato Mundial de Construtores de 1985
 
Ferrari quedou 2º no Campionato Mundial de Construtores de 1985
 
Williams remaou 3º no Campionato Mundial de Construtores de 1985
Pos Construtor Coche
BRA
 
POR
 
SMR
 
MON
 
CAN
 
DET
 
FRA
 
RU
 
ALE
 
AUT
 
HOL
 
ITA
 
BEL
 
EUR
 
RSA
 
AUS
 
Pts
1   McLaren-TAG 1 Ret Ret 4 Ret Ret Ret Ret Ret 5 Ret 1 Ret NTS 7 Ret Ret 90
2 1 Ret DSC 1 3 Ret 3 1 2 1 2 1 3 4 3 Ret
2   Ferrari 27 2 2 Ret 2 1 3 Ret 2 1 3 4 13 Ret Ret Ret Ret 82
28 4 8 6 Ret 2 2 4 Ret 9 4 Ret 5 Ret Ret 4 5
3   Williams-Honda 5 Ret 5 5 7 6 Ret NTS Ret 6 Ret 6 11 2 1 1 Ret 71
6 Ret Ret Ret 8 4 1 2 Ret 12 Ret Ret Ret 4 3 2 1
4   Lotus-Renault 11 3 4 1 3 5 5 5 NC Ret 5 5 6 Ret 5 Ret DSC 71
12 Ret 1 7 Ret 16 Ret Ret 10 Ret 2 3 3 1 2 Ret Ret
5   Brabham-BMW 7 Ret Ret 8 Ret Ret 6 1 4 Ret Ret 8 2 5 Ret Ret Ret 26
8 Ret Ret Ret NSC 15 8 8 6 Ret 6 10 4 8 13 Ret Ret
6   Ligier-Renault 25 Ret Ret Ret 4 14 10 Ret Ret Ret Ret Ret 10 9 8 3 23
26 6 Ret Ret 6 8 12 Ret 3 3 Ret Ret Ret 11 Ret 2
7   Renault 14 Ret 16
15 5 3 3 Ret 7 Ret 6 Ret Ret 10 Ret 7 Ret 12 Ret
16 10 7 10 5 Ret Ret 7 5 Ret Ret Ret Ret 6 Ret Ret
8   Arrows-BMW 17 Ret Ret Ret Ret 13 11 Ret 8 7 Ret 9 Ret 7 10 5 6 14
18 11 Ret 2 9 9 7 9 Ret 4 8 Ret 9 10 6 6 Ret
9   Tyrrell-Ford 3 8 Ret 9 10 12 Ret 4
4 7 6 Ret NSC 11 4 13 11 10 NSC
10   Tyrrell-Renault 3 Ret 7 8 7 7 8 13 Ret 7 Ret 3
4 Ret Ret Ret 4
  Osella-Alfa Romeo 24 12 9 NC NSC Ret Ret 15 Ret Ret 9 NC Ret NC NSC Ret 7 0
  Minardi-Motori Moderni 29 Ret NSC Ret Ret Ret Ret 11 Ret Ret Ret 12 Ret Ret 8 0
  Alfa Romeo 22 Ret Ret Ret Ret 10 Ret 11 9 Ret Ret Ret Ret Ret 9 Ret Ret 0
23 Ret Ret Ret Ret 17 9 10 Ret Ret Ret Ret Ret Ret 11 Ret Ret
  RAM-Hart 9 13 NC Ret NSC Ret Ret 12 Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret 0
10 9 Ret Ret NSC Ret Ret Ret Ret Ret Ret NSC Ret WD
  Zakspeed 30 Ret Ret 11 Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret 0
  Toleman-Hart 19 Ret Ret Ret 14 Ret Ret Ret Ret 12 Ret Ret Ret Ret 0
20 NTS Ret NTS Ret Ret Ret Ret
  Minardi-Ford 29 Ret Ret 0
  Spirit-Hart 21 Ret Ret Ret 0
  Lola-Hart 33 Ret Ret NTS Ret 0
Pos Construtor Coche
BRA
 
POR
 
SMR
 
MON
 
CAN
 
DET
 
FRA
 
RU
 
ALE
 
AUT
 
HOL
 
ITA
 
BEL
 
EUR
 
RSA
 
AUS
 
Pts
  1. Só os 11 mellores resultados contan para o campionato de pilotos. Os números sen paréntese son os puntos do campionato, os números entre paréntese corresponden ao total de puntos anotados.

Véxase tamén

editar

Ligazóns externas

editar