Gran Premio de Mónaco de 1984

O Gran Premio de Mónaco de 1984 foi unha carreira de Fórmula Un celebrada o 3 de xuño de 1984 no Circuíto de Mónaco en Monte Carlo, Mónaco. Foi a sexta carreira do Campionato do Mundo de pilotos de 1984.

Modelo:Competición deportivaGran Premio de Mónaco de 1984
TipoGran Premio de Mónaco Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Parte deCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1984 Editar o valor en Wikidata
Distancia do evento31 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
LocalizaciónCircuíto de Mónaco (Monte Carlo) 43°44′05″N 7°25′14″L / 43.734722222222, 7.4205555555556 Editar o valor en Wikidata
Lonxitude3,337 km Editar o valor en Wikidata
PaísMónaco Editar o valor en Wikidata
Data3 de xuño de 1984 Editar o valor en Wikidata
Competición
Primeiro postoAlain Prost
McLaren Editar o valor en Wikidata
Pole positionAlain Prost Editar o valor en Wikidata
Volta máis rápidaAyrton Senna Editar o valor en Wikidata

Informe

editar

A carreira, que tivo lugar no medio de fortes choivas, foi unha das máis polémicas na historia da Fórmula Un, e anunciou a aparición de polo menos dúas novas estrelas. Alain Prost logrou a primeira das súas catro vitorias no circuíto.[1]

Logo dunha demora por choiva de 45 minutos, (a pista estaba tan mollada que os pilotos solicitaron aos comisarios de pista que mollaran a sección do túnel porque os coches serían máis difíciles de pilotar nunha superficie seca, con pneumáticos de choiva). O pole Prost liderou a carreira desde o principio, mentres que un choque entre René Arnoux e Derek Warwick lanzou coche de Warwick contra o do seu seu compañeiro de equipo Patrick Tambay. Ambos os pilotos sufriron lesións nas pernas, e Tambay perdeuse a seguinte carreira no Canadá.

Prost foi adiantado na novena volta por Nigel Mansell, que lideraba un Gran Premio por primeira vez, Mansell abría dous segundos de vantaxe por volta, pero cinco voltas máis tarde un dos seus pneumáticos pasou sobre unha liña branca pintada e derrapou na Curva do Casino, danando o seu coche e retirándose da carreira.

Prost asumiu o liderado de novo, pero Ayrton Senna, quen, na súa primeira carreira nun circuíto urbano[2] na súa primeira tempada na Fórmula Un nun pouco competitivo coche Toleman, alcanzouno rapidamente, a pesar de comezar a carreira décimo terceiro. Na volta 29, Prost fixo acenos aos comisarios da carreira para indicar que a carreira debía ser detida. Fixo un novo xesto na volta 31 cando pasou a liña de meta. A bandeira vermella para deter a carreira móstrase na parte final da volta 32 logo de que o director de carreira Jacky Ickx decidira que as condicións eran demasiado perigosas para seguir a carreira. Senna pasou ao McLaren de Prost antes da liña de meta, pero de acordo ás regras, as posicións que contan son as da última volta completada por todos os pilotos, a volta 31, momento no que Prost era aínda líder.[3] A parada foi controvertida, xa que beneficiou Prost, que levaba un motor deseñado por Porsche, e que fora ideado por Ickx, empregado de Porsche nas carreiras de autos deportivos. Ickx foi suspendido das súas funcións de control das carreiras por non consultar cos delegados a súa decisión antes de tomala.[4] A choiva non caía tan forte nese momento como o caía previamente.

Se lle permitisen continuar ata completar o 75% das voltas, lograría a totalidade dos puntos e Prost puido ter os 6 puntos do 2º lugar no canto de 4´5 puntos da vitoria, a metade dos puntos concedidos ao non chegar a dito porcentaxe. Prost co tempo chegaría a perder o campionato con Niki Lauda por medio punto.

Senna e Mansell non foron os únicos pilotos novos en correr cerca da cabeza. Stefan Bellof, pilotando o único coche de aspiración natural da carreira, terminou terceiro. Os resultados do equipo Tyrrell foron borrados máis tarde debido ás infraccións por peso, o que significa que Bellof foi desposuído do seu podio, o seu lugar foi tomado por René Arnoux.

Esta foi a primeira vez que Ayrton Senna logrou unha volta rápida na Fórmula Un.

Clasificación

editar

Cualificación

editar
Pos Piloto Construtor Tempo Diferenza
1 7   Alain Prost McLaren-TAG 1:22.661
2 12   Nigel Mansell Lotus-Renault 1:22.752 +0.091
3 28   René Arnoux Ferrari 1:22.935 +0.274
4 27   Michele Alboreto Ferrari 1:22.937 +0.276
5 16   Derek Warwick Renault 1:23.237 +0.576
6 15   Patrick Tambay Renault 1:23.414 +0.753
7 26   Andrea de Cesaris Ligier-Renault 1:23.578 +0.917
8 8   Niki Lauda McLaren-TAG 1:23.886 +1.225
9 1   Nelson Piquet Brabham-BMW 1:23.918 +1.257
10 6   Keke Rosberg Williams-Honda 1:24.151 +1.490
11 11   Elio de Angelis Lotus-Renault 1:24.426 +1.765
12 14   Manfred Winkelhock ATS-BMW 1:24.473 +1.812
13 19   Ayrton Senna Toleman-Hart 1:25.009 +2.348
14 22   Riccardo Patrese Alfa Romeo 1:25.101 +2.440
15 2   Corrado Fabi Brabham-BMW 1:25.290 +2.629
16 5   Jacques Laffite Williams-Honda 1:25.719 +3.058
17 25   François Hesnault Ligier-Renault 1:25.815 +3.154
18 20   Johnny Cecotto Toleman-Hart 1:25.872 +3.211
19 24   Piercarlo Ghinzani Osella-Alfa Romeo 1:25.877 +3.216
20 4   Stefan Bellof Tyrrell-Ford 1:26.117 +3.456
NSC 17   Marc Surer Arrows-Ford 1:26.273 +3.612
NSC 3   Martin Brundle Tyrrell-Ford 1:26.773 +3.712
NSC 23   Eddie Cheever Alfa Romeo 1:26.471 +3.810
NSC 18   Thierry Boutsen Arrows-BMW 1:26.514 +3.853
NSC 10   Jonathan Palmer RAM-Hart 1:27.458 +4.797
NSC 21   Mauro Baldi Spirit-Hart 1:28.360 +5.699
NSC 9   Philippe Alliot RAM-Hart 1:29.576 +6.915

Carreira

editar
Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 7   Alain Prost McLaren-TAG 31 1:01:07.740 1 4´5
2 19   Ayrton Senna Toleman-Hart 31 + 7.446 13 3
3 28   René Arnoux Ferrari 31 + 29.077 3 2
4 6   Keke Rosberg Williams-Honda 31 + 35.246 10 1´5
5 11   Elio de Angelis Lotus-Renault 31 + 44.439 11 1
6 27   Michele Alboreto Ferrari 30 + 1 volta 4 0´5
7 24   Piercarlo Ghinzani Osella-Alfa Romeo 30 + 1 volta 19
8 5   Jacques Laffite Williams-Honda 30 + 1 volta 16
DSC 4   Stefan Bellof Tyrrell-Ford 31 Descualificado 20
Ret 22   Riccardo Patrese Alfa Romeo 24 Erro de pilotaxe 14
Ret 8   Niki Lauda McLaren-TAG 23 Trompo 8
Ret 14   Manfred Winkelhock ATS-BMW 22 Trompo 12
Ret 12   Nigel Mansell Lotus-Renault 15 Trompo 2
Ret 1   Nelson Piquet Brabham-BMW 14 Eléctrico 9
Ret 25   François Hesnault Ligier-Renault 12 Eléctrico 17
Ret 2   Corrado Fabi Brabham-BMW 9 Eléctrico 15
Ret 20   Johnny Cecotto Toleman-Hart 1 Trompo 18
Ret 16   Derek Warwick Renault 0 Colisión 5
Ret 15   Patrick Tambay Renault 0 Colisión 6
Ret 26   Andrea de Cesaris Ligier-Renault 0 Accidente 7
NSC 17   Marc Surer Arrows-Ford
NSC 3   Martin Brundle Tyrrell-Ford
NSC 23   Eddie Cheever Alfa Romeo
NSC 18   Thierry Boutsen Arrows-BMW
NSC 10   Jonathan Palmer RAM-Hart
NSC 21   Mauro Baldi Spirit-Hart  
NSC 9   Philippe Alliot RAM-Hart

Posicións logo da carreira

editar
  • Notas: Só están incluídos os cinco primeiros postos da clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio de Francia de 1984
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1984
Carreira seguinte:
Gran Premio do Canadá de 1984
Carreira anterior:
Gran Premio de Mónaco de 1983
Gran Premio de Mónaco Carreira seguinte:
Gran Premio de Mónaco de 1985
  1. http://formula1.india-server.com/championships/monaco-grand-prix.html
  2. "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 18 de febreiro de 2012. Consultado o 26 de maio de 2012. 
  3. Hamilton, Maurice (1984)) Autocourse 1984–85 p.141 Hazleton publishing ISBN 0-905138-32-5
  4. http://www.redeyeevents.co.uk/index.php?option=com_content&view=article&id=53&Itemid=60[Ligazón morta]

Véxase tamén

editar

Ligazóns externas

editar