Gran Premio do Reino Unido de 1983

O Gran Premio do Reino Unido de 1983 (oficialmente o XXXVI Marlboro British Grand Prix) foi unha carreira de automobilismo de Fórmula Un, celebrada o 16 de xullo de 1983 no circuíto de Circuíto de Silverstone, Northamptonshire, Inglaterra. Foi a novena carreira do Campionato do Mundo da tempada de 1983, disputada sobre 67 voltas.

Gran Premio de Reino Unido de 1983
Detalles da carreira
Carreira 9 de 15 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1983.
Trazado do circuíto de Silverstone
Trazado do circuíto de Silverstone
Data 16 de xullo de 1983
Nome oficial XXXVI Marlboro British Grand Prix
Localización Circuíto de Silverstone, Northamptonshire, Reino Unido
Percorrido Percorrido permanente de carreira
4´719 km
Distancia 67 voltas, 316´173 km
Pole position
Piloto Francia René Arnoux Ferrari
Tempo 1:09.462[1]
Volta rápida
Piloto Francia Alain Prost Renault
Tempo 1:14.212[2] na volta 32
Podio
Primeiro Francia Alain Prost Renault
Segundo Nelson Piquet Brabham-BMW
Terceiro Francia Patrick Tambay Ferrari

Resumo da carreira editar

A cualificación viu aos Ferrari copando a primeira fila con René Arnoux que bateu a Patrick Tambay por máis de 0,6 segundos. O líder do campionato Alain Prost co Renault foi terceiro, con Elio de Angelis co Lotus xunto a el na segunda fila. Os dous Brabham formaron a terceira fila con Riccardo Patrese diante de Nelson Piquet, mentres que na cuarta fila estaban Eddie Cheever no segundo Renault e Manfred Winkelhock no ATS. Completando os dez primeiros estaban Andrea de Cesaris no Alfa Romeo e Derek Warwick no Toleman. Máis abaixo na grella, o equipo Spirit co seu Honda con motor turbo fixo un impresionante debut con Stefan Johansson décimo cuarto clasificado, por diante de ambos McLarens e só un posto por detrás do vixente Campión do Mundo Keke Rosberg no Williams.

Ao comezo da carreira, Tambay superou a Arnoux, mentres que de Angelis retirouse pronto co turbo roto. O motor de Cheever fallou dúas voltas máis tarde, mentres que Johansson retirouse na volta 5 con problemas no sistema de combustible. Cando o turbo de Patrese rompeu na volta 9, Piquet quedou no cuarto lugar detrás dos Ferrari e Prost, con de Cesaris quinto e Winkelhock sexto. Prost superou a Arnoux na volta 14, seguido de Piquet cinco voltas máis tarde. Logo, na volta 20, Prost pasou a Tambay e púxose líder, Piquet situouse segundo na volta 31. Nas últimas etapas da carreira, o motor de Winkelhock fallou e de Cesaris caeu detrás do seu compañeiro Mauro Baldi, mentres que Nigel Mansell, que cualificara 18º no segundo Lotus, fixo unha gran remontada, e pasou a Arnoux na volta 48 para poñerse 4º. Na bandeira a cadros, Prost estaba 19 segundos por diante de Piquet con Tambay, Mansell, Arnoux e Niki Lauda completando os seis primeiros.

No campionato de pilotos, Prost duplicou a súa vantaxe sobre Piquet a seis puntos, con Tambay dous puntos máis atrás. Renault logrou o liderado absoluto do Campionato de Construtores, tres puntos por diante de Ferrari.

Clasificación editar

Cualificación editar

Pos Piloto Construtor Q1 Q2 Diferenza
1 28   René Arnoux Ferrari 1:10.436 1:09.462
2 27   Patrick Tambay Ferrari 1:10.874 1:10.104 +0.642
3 15   Alain Prost Renault 1:10.170 1:10.808 +0.708
4 11   Elio de Angelis Lotus-Renault 1:10.771 1:11.114 +1.309
5 6   Riccardo Patrese Brabham-BMW 1:11.246 1:10.881 +1.419
6 5   Nelson Piquet Brabham-BMW 1:11.098 1:10.933 +1.471
7 16   Eddie Cheever Renault 1:11.055 1:11.520 +1.593
8 9   Manfred Winkelhock ATS-BMW 1:13.493 1:11.687 +2.225
9 22   Andrea de Cesaris Alfa Romeo 1:13.163 1:12.150 +2.688
10 35   Derek Warwick Toleman-Hart 1:12.528 1:12.541 +3.066
11 23   Mauro Baldi Alfa Romeo 1:14.006 1:12.860 +3.398
12 36   Bruno Giacomelli Toleman-Hart 1:13.792 1:13.422 +3.960
13 1   Keke Rosberg Williams-Ford 1:13.755 +4.293
14 40   Stefan Johansson Spirit-Honda 1:15.535 1:13.962 +4.500
15 8   Niki Lauda McLaren-Ford 1:14.267 1:15.118 +4.805
16 3   Michele Alboreto Tyrrell-Ford 1:14.651 1:14.970 +5.189
17 30   Thierry Boutsen Arrows-Ford 1:14.964 1:15.686 +5.502
18 12   Nigel Mansell Lotus-Renault 1:16.377 1:15.133 +5.671
19 29   Marc Surer Arrows-Ford 1:15.135 1:15.350 +5.673
20 2   Jacques Laffite Williams-Ford 1:15.234 1:16.762 +5.772
21 33   Roberto Guerrero Theodore-Ford 1:15.441 1:15.317 +5.855
22 26   Raul Boesel Ligier-Ford 1:15.386 1:16.134 +5.924
23 4   Danny Sullivan Tyrrell-Ford 1:15.449 1:16.347 +5.987
24 7   John Watson McLaren-Ford 1:15.609 1:16.091 +6.147
25 25   Jean-Pierre Jarier Ligier-Ford 1:15.383† 1:15.767 +6.305
26 32   Piercarlo Ghinzani Osella-Alfa Romeo 1:17.162 1:16.544 +7.082
27 34   Johnny Cecotto Theodore-Ford 1:16.714 1:16.786 +7.252
28 31   Corrado Fabi Osella-Alfa Romeo 1:20.400 1:17.594 +8.132
29 17   Kenny Acheson RAM-Ford 1:19.267 1:18.103 +8.641
Fonte:[3]
  • † — Tempo anulado.

Carreira editar

Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 15   Alain Prost Renault 67 1:24:39.780 3 9
2 5   Nelson Piquet Brabham-BMW 67 + 19.161 6 6
3 27   Patrick Tambay Ferrari 67 + 26.246 2 4
4 12   Nigel Mansell Lotus-Renault 67 + 38.952 18 3
5 28   René Arnoux Ferrari 67 + 58.874 1 2
6 8   Niki Lauda McLaren-Ford 66 + 1 Lap 15 1
7 23   Mauro Baldi Alfa Romeo 66 + 1 volta 11
8 22   Andrea de Cesaris Alfa Romeo 66 + 1 volta 9
9 7   John Watson McLaren-Ford 66 + 1 volta 24
10 25   Jean-Pierre Jarier Ligier-Ford 65 + 2 voltas 25
11 1   Keke Rosberg Williams-Ford 65 + 2 voltas 13
12 2   Jacques Laffite Williams-Ford 65 + 2 voltas 20
13 3   Michele Alboreto Tyrrell-Ford 65 + 2 voltas 16
14 4   Danny Sullivan Tyrrell-Ford 65 + 2 voltas 23
15 30   Thierry Boutsen Arrows-Ford 65 + 2 voltas 17
16 33   Roberto Guerrero Theodore-Ford 64 + 3 voltas 21
17 29   Marc Surer Arrows-Ford 64 + 3 voltas 19
Ret 9   Manfred Winkelhock ATS-BMW 49 Motor 8
Ret 26   Raul Boesel Ligier-Ford 48 Suspensión 22
Ret 32   Piercarlo Ghinzani Osella-Alfa Romeo 46 Sistema combustible 26
Ret 35   Derek Warwick Toleman-Hart 27 Caixa de cambios 10
Ret 6   Riccardo Patrese Brabham-BMW 9 Turbo 5
Ret 40   Stefan Johansson Spirit-Honda 5 Sistema combustible 14
Ret 16   Eddie Cheever Renault 3 Motor 7
Ret 36   Bruno Giacomelli Toleman-Hart 3 Turbo 12
Ret 11   Elio de Angelis Lotus-Renault 1 Turbo 4
NSC 34   Johnny Cecotto Theodore-Ford
NSC 31   Corrado Fabi Osella-Alfa Romeo
NSC 17   Kenny Acheson RAM-Ford

Posicións logo da carreira editar

  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio do Canadá de 1983
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1983
Carreira seguinte:
Gran Premio de Alemaña de 1983
Carreira anterior:
Gran Premio do Reino Unido de 1982
Gran Premio do Reino Unido Carreira seguinte:
Gran Premio do Reino Unido de 1984

Notas editar

A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Consultado o 2007-06-17. 

  1. Lang, Mike (1992). Grand Prix! Vol 4. Haynes Publishing Group. p. 187. ISBN 0-85429-733-2. 
  2. Lang, Mike (1992). Grand Prix! Vol 4. Haynes Publishing Group. p. 190. ISBN 0-85429-733-2. 
  3. Hamilton, Maurice (ed.) (1983). AUTOCOURSE 1983–84. Hazleton Publishing Ltd. p. 174. ISBN 0-905138-25-2. 

Véxase tamén editar