Gran Premio do Reino Unido de 1984
O Gran Premio do Reino Unido de 1984 (oficialmente o XXXVII John Player British Grand Prix) foi unha carreira de automobilismo de Fórmula Un, celebrada o 22 de xullo de 1984 no circuíto de Circuíto de Brands Hatch cerca de Swanley, Kent, Inglaterra. Foi a décima carreira do Campionato do Mundo da tempada de 1984, a carreira, disputada sobre 71 voltas, foi gañada por Niki Lauda para o equipo McLaren, logo de saír desde a terceira posición. Derek Warwick terminou segundo nun Renault, e Ayrton Senna terceiro para o equipo Toleman.
Nome oficial | XXXVII John Player British Grand Prix |
---|---|
Tipo | Gran Premio do Reino Unido |
Deporte | automobilismo |
Parte de | Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1984 |
Distancia do evento | 71 |
Localización e Datas | |
Localización | Circuíto de Brands Hatch (Kent) 51°21′24″N 0°15′45″L / 51.356666666667, 0.2625 |
Lonxitude | 3,703 km |
País | Reino Unido |
Data | 22 de xullo de 1984 |
Competición | |
Primeiro posto | Niki Lauda |
Pole position | Nelson Piquet |
Volta máis rápida | Niki Lauda |
Resumo da carreira
editarAntecedentes
editarO Gran Premio foi disputado por catorce equipos, cada un con dous pilotos. Os equipos, tamén coñecidos como Construtores, foron Brabham, McLaren, Lotus, Williams, Renault, Ferrari, ATS, Arrows, Alfa Romeo , Ligier, Osella, RAM, Spirit e Tyrrell.
Ao inicio da carreira, o piloto de McLaren Alain Prost lideraba o Campionato de Pilotos con 34´5 puntos, por diante do seu compañeiro de equipo Niki Lauda con 24 puntos e Elio de Angelis con 23´5. René Arnoux era cuarto con 22´5 puntos, mentres que Keke Rosberg era quinto con 20 puntos. No Campionato Mundial de Construtores, McLaren era o líder con 58´5 puntos, Ferrari e Lotus eran segundo e terceiro, con 31´5 e 29´5 puntos respectivamente, mentres que Williams con 24 e Brabham con 21 puntos loitaban polo cuarto lugar.
Antes da carreira, a Federación Internacional do Automóbil (FIA) anunciou que Tyrrell sería descualificado do Campionato Mundial polo uso de combustible e lastre ilegal nos seus coches. A decisión deu lugar a que todos os puntos anotados por Tyrrell durante toda a tempada quitáronselle.[1] Ao propietario de Tyrrell Ken Tyrrell concedéuselle un permiso do Tribunal Superior para que os seus coches competiran na sesión de clasificación do venres.[2]
Cualificación
editarJohnny Cecotto rompeuse ambas pernas logo dun forte choque durante a cualificación. Nunca máis puido competir na Fórmula Un. Nelson Piquet logrou a pole position. A vitoria de Niki Lauda co McLaren converteuno no máximo anotador de puntos na historia da Fórmula Un, pasando os 390 de Jackie Stewart.
O piloto de Renault Derek Warwick deu aos fans británicos algo que celebrar cando terminou 42 segundos detrás de Lauda no segundo lugar, mentres que Ayrton Senna o compañeiro de Cecotto en Toleman terminou terceiro, 21 segundos detrás de Warwick. O piloto de Lotus - Renault Elio de Angelis mantivo vivas as súas esperanzas no campionato ao terminar unha volta atrás no cuarto lugar. Foi seguido polos dous Ferraris de Michele Alboreto e René Arnoux nas posicións dos puntos finais.
A vitoria deulle a Lauda 33 puntos e recortou a vantaxe co seu compañeiro de equipo Alain Prost a só 1´5 puntos. Con 67´5 puntos, McLaren logrou case o dobre da cantidade de puntos no campionato de construtores que o segundo clasificado, Ferrari que estaba en 34´5 puntos.
Clasificación
editarPos | Nº | Piloto | Construtor | Voltas | Tempo/Retirada | Grella | Puntos |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | 8 | Niki Lauda | McLaren-TAG | 71 | 1:29:28.532 | 3 | 9 |
2 | 16 | Derek Warwick | Renault | 71 | + 42.123 | 6 | 6 |
3 | 19 | Ayrton Senna | Toleman-Hart | 71 | + 1:03.328 | 7 | 4 |
4 | 11 | Elio de Angelis | Lotus-Renault | 70 | + 1 volta | 4 | 3 |
5 | 27 | Michele Alboreto | Ferrari | 70 | + 1 volta | 9 | 2 |
6 | 28 | René Arnoux | Ferrari | 70 | + 1 volta | 13 | 1 |
7 | 1 | Nelson Piquet | Brabham-BMW | 70 | + 1 volta | 1 | |
8 | 15 | Patrick Tambay | Renault | 69 | Turbo | 10 | |
9 | 24 | Piercarlo Ghinzani | Osella-Alfa Romeo | 68 | + 3 voltas | 21 | |
10 | 26 | Andrea de Cesaris | Ligier-Renault | 68 | + 3 voltas | 19 | |
11 | 17 | Marc Surer | Arrows-BMW | 67 | + 4 voltas | 15 | |
12 | 22 | Riccardo Patrese | Alfa Romeo | 66 | + 5 voltas | 17 | |
DSC | 4 | Stefan Bellof | Tyrrell-Ford | 68 | Descualificado | 26 | |
NC | 21 | Huub Rothengatter | Spirit-Hart | 62 | Non clasificado | 22 | |
Ret | 25 | François Hesnault | Ligier-Renault | 43 | Eléctrico | 20 | |
Ret | 7 | Alain Prost | McLaren-TAG | 37 | Caixa de cambios | 2 | |
Ret | 12 | Nigel Mansell | Lotus-Renault | 24 | Caixa de cambios | 8 | |
Ret | 18 | Thierry Boutsen | Arrows-BMW | 24 | Eléctrico | 12 | |
Ret | 5 | Jacques Laffite | Williams-Honda | 14 | bomba auga | 16 | |
Ret | 10 | Jonathan Palmer | RAM-Hart | 10 | Accidente | 23 | |
Ret | 2 | Teo Fabi | Brabham-BMW | 9 | Eléctrico | 14 | |
Ret | 14 | Manfred Winkelhock | ATS-BMW | 8 | Trompo | 11 | |
Ret | 6 | Keke Rosberg | Williams-Honda | 5 | Motor | 5 | |
DSC | 3 | Stefan Johansson | Tyrrell-Ford | 1 | Descualificado | 25 | |
Ret | 23 | Eddie Cheever | Alfa Romeo | 0 | Accidente | 18 | |
Ret | 9 | Philippe Alliot | RAM-Hart | 0 | Accidente | 24 | |
Ret | 30 | Jo Gartner | Osella-Alfa Romeo | 0 | Accidente | 27 | |
NSC | 20 | Johnny Cecotto | Toleman-Hart |
Posicións logo da carreira
editar
|
|
- Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación. Tyrrell e os seus pilotos foron posteriormente descalificados do campionato mundial de 1984 e os seus resultados e puntos reasignados.
Carreira anterior: Gran Premio de Dallas de 1984 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1984 |
Carreira seguinte: Gran Premio de Alemaña de 1984 |
Carreira anterior: Gran Premio do Reino Unido de 1983 |
Gran Premio do Reino Unido | Carreira seguinte: Gran Premio do Reino Unido de 1985 |
Notas
editarA menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Consultado o 2007-06-17.
- ↑ "Tyrrell are banned for rest of season". The Glasgow Herald. 19 de xullo de 1984. p. 16.
- ↑ "Tyrrell wins ruiling, to be in British Grand Prix". The Tuscaloosa News. 20 de xullo de 1984. p. 15.
Véxase tamén
editarWikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Gran Premio do Reino Unido de 1984 |
A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1 |