Kenny Acheson
Kenneth Henry Acheson (nado o 27 de novembro de 1957 en Cookstown, Irlanda do Norte) é un ex piloto de carreiras británico que participou durante as tempadas dee 1983 e 1985 Fórmula 1 para o equipo RAM. Completou só unha das súas tres saídas de carreira, rematando na 12ª posición no Gran Premio de Suráfrica de 1983. En 1985, substituíu a Manfred Winkelhock, que morreu nunha carreira de autos deportivos durante a tempada.
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 27 de novembro de 1957 (67 anos) Cookstown, Reino Unido (en) |
Actividade | |
Ocupación | piloto de automobilismo, piloto de Fórmula Un |
Deporte | automobilismo |
Participou en | |
24 Horas de Le Mans |
Carreira
editarPrimeira carreira
editarNado en Cookstown, o seu pai, o dono dunha fábrica de ladrillos do Ulster, correu na década de 1970 en motocicletas e na Fórmula Ford.
En 1976 fixo unha proba no vello Crosslé FF1600 do seu pai no Circuíto de Kirkistown e, en pronto estivo a tres segundos do récord de volta. Participou na súa primeira carreira a finais do ano, unha vez máis en Kirkistown pilotando o Crosslé FF1600 do seu pai. Resultou bastante ben e o seu pai aceptou mercar un novo Crosslé para a tempada 1977 se Kenny deixaba de fumar.
Así, equipado cun novo coche, gañou o Campionato FF1600 de Irlanda do Norte de 1977.
Outro éxito e Fórmula 1
editarPara 1978 mudouse a Inglaterra para disputar tres das Fórmula Ford series. Pilotando un dos Royales de Alan Cornock co patrocinio de RMC, gañou 29 carreiras e os tres campionatos. Tamén recibiu o Premio Grovewood a finais de ano.
Pasou á Fórmula 3 en 1979, comezou cun Ralt de segunda man, pero pronto pediu un novo March 793 nun esforzo para ser máis competitivo. Non obstante, non conseguiu ningunha vitoria no Campionato, aínda que marcou a volta rápida na carreira de apoio á F3 no Gran Premio do Reino Unido de 1979 e gañou tres carreiras fóra de campionato.
En 1980 uniuse a Murray Taylor Racing en Stone en Oxfordshire, para disputar o Campionato Británico Vandervell de F3. A mediados da tempada Acheson lideraba o Campionato por diante de Stefan Johansson que pilotaba para Project 4 Racing. Pero entón Johansson adquiriu un novo Ralt RT3 e pechou a brecha. Na última carreira do Campionato, Kenny cometeu un pequeno erro e Johansson fíxose co título.
Pasou á Fórmula 2 en 1981, uniuse ao Docking Spitzley Racing pilotando un Toleman TG280. Non obstante a súa tempada rematou prematuramente cun grande accidente mentres disputaba o liderado con Michele Alboreto polo circuíto de carreiras urbano francés de Pau. Correndo roda a roda, Alboreto pechou a Acheson e estrelouse gravemente, o seu coche acabou nunha árbore. Rompeu ambas pernas e tivo sorte de sobrevivir.
Non obstante, regresou en 1982 co equipo Ralt Honda, quedando sétimo no Campionato de Europa.
Logrou un F2 oficial con [[Maurer Motorsport (Alemaña) | Maurer Motorsport] ]en 1983 e, máis tarde no ano, debutou na F1 nun dos coches RAM March F1 de John McDonald co patrocinio de RMC. En sete carreiras, non conseguiu cualificar o pesado coche antes de que finalmente chegase á grella para o GP de Suráfrica.
Sen pilotar en 1984, regresou ao equipo RAM para substituír a Manfred Winkelhock que morrera tráxicamente correndo cun Kremer Porsche 962C en Mosport Park. Co RAM 03 máis competitiva de Hart, Kenny cualificouse para o GP de Austria e Italia, pero os seus fondos acabáronse e ese foi o final da súa andaina na F1.
Carreira posterior
editarTamén tivo un breve coqueteo coa CART ese ano. Ingresou na Indy 500 nun Lworth T800 Cosworth pero non pilotou. Logo estrelou o seu March 83 C Cosworth en Meadowlands antes de non clasificarse en Elkhart Lake e estrelarse na práctica en Laguna Seca nun Skoal Bandit Lola T800 Cosworth.
Durante os seguintes anos gañouse a vida no Xapón, onde correu para o equipo Alpha de Kunimitsu Takahashi patrocinado por Advan na Fórmula 3000 e coches deportivos. Gañou o Campionato Sportscar xaponés en 1987 e, tras el, volveu a Europa en 1988 con Sauber - Mercedes e tiña previsto pilotar en Le Mans, pero o equipo retirouse na práctica.
Empezou unha tempada completa con Sauber-Mercedes en 1989 e logrou un bo segundo posto en Le Mans ese ano pilotando con Mauro Baldi, a parella gañou en Brands Hatch e Spa.
A finais de 1989 Sauber despediuno a pesar das súas actuacións e fichou por Nissan para 1990 para a tempada WSPC. En Le Mans retirouse co R90CK cun fallo na caixa de cambios durante a volta de quecemento.
Para Le Mans en 1991 formou parte do equipo Silk Cut Jaguar, quedando terceiro no XJR12. En 1992 volveu a Le Mans, esta vez con Toyota pilotando o TS010 deseñado por Tony Southgate e marcando outro segundo posto, aínda que ao ano seguinte non conseguiu rematar. Cando rematou o Campionato Mundial de vehículos deportivos, Acheson cambiou ás carreiras GT no Xapón co equipo SARD. Isto levou a unha última visita a Sarthe en 1995, cando pilotou o SARD MC8R, retirándose despois de só 14 voltas cando o coche sufriu un fallo total dos freos.
En 1996 Acheson acudiu ás 24 horas do Daytona co equipo patrocinado polo equipo de fútbol Newcastle United coa librea Lister Storm, compartindo o coche con Geoff Lees e Tiff Needell. Nos derradeiros momentos da carreira, o seu Lister resultou destruído nun violento accidente cando chocou cun coche máis lento. Por sorte, afastouse da escena e tamén decidiu afastarse das carreiras por completo.[1]
Rexistro de carreiras
editarResultados completos do Campionato de Europa de Fórmula Dúas
editar(key) (Carreiras en grosa indican pole position, carreiras en italica indican volta rápida)
Ano | Equipo | Chasis | Motor | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | Pos. | Pts |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Modelo:F2 | Docking Spitzley Team Toleman | Lola T850 | Hart | SIL 19 |
HOC Ret |
THR Ret |
NÜR 6 |
VAL 10 |
MUG 15 |
PAU Ret |
PER | SPA | DON | MIS | MAN 3 |
15º | 5 | |
Modelo:F2 | Ralt Racing Ltd. | Ralt RH6/82 | Honda | SIL Ret |
HOC 13 |
THR 2 |
NÜR 4 |
MUG 6 |
VAL 14 |
PAU 5 |
SPA 10 |
HOC 11 |
DON 10 |
MAN Ret |
PER Ret |
MIS Ret |
7º | 12 |
Modelo:F2 | Maurer Motorsport | Maurer MM83 | BMW | SIL Ret |
THR 10 |
HOC 10 |
NÜR 9 |
VAL 11 |
PAU 2 |
JAR Ret |
DON 8 |
MIS | PER | ZOL | MUG | 10º | 6 |
Resultado no Campionato Fórmula Top do Xapón
editar(key) (Carreiras en grosa indican pole position, carreiras en italica indican volta rápida)
Ano | Equipo | Chasis | Motor | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | Pos. | Pts |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1981 | Suzuki Racing | Toleman TG280 | Hart | SUZ | SUZ | SUZ | SUZ | SUZ Ret |
NC | 0 | ||||||
1982 | Ralt Racing Ltd. | Ralt RH6/82 | Honda | SUZ | FUJ | SUZ | SUZ | SUZ 15 |
SUZ 4 |
12º | 10 | |||||
1985 | Advan Sports Nova | March 85J | Honda | SUZ 4 |
FUJ 3 |
MIN 6 |
SUZ Ret |
SUZ 5 |
FUJ 1 |
SUZ 4 |
SUZ 8 |
3º | 66 (69) | |||
1987 | Advan Sports Tomei | March 87B | Cosworth | SUZ 8 |
FUJ 16 |
MIN |
SUZ 10 |
SUZ 15 |
SUG Ret |
FUJ 7 |
SUZ Ret |
SUZ Ret |
15º | 8 | ||
1988 | Team Kitamura | March 87B | Mugen-Honda | SUZ 8 |
FUJ Ret |
MIN 9 |
SUZ 15 |
SUG Ret |
FUJ 14 |
SUZ | SUZ | NC | 0 | |||
1989 | Team LeMans | Reynard 89D | Mugen-Honda | SUZ | FUJ | MIN | SUZ | SUG Ret |
FUJ 14 |
SUZ | SUZ | NC | 0 | |||
1991 | Ad Racing Team | Reynard 91D | Mugen-Honda | SUZ EX |
AUT | FUJ | MIN | SUZ | SUG | FUJ | SUZ | FUJ | SUZ | FUJ | NC | 0 |
Resultados completos na Fórmula Un
editar(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.
Ano | Equipo | Chasis | Motor | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | WDC | Pts |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1983 | RAM Automotive Team March | RAM March 01 | Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | BRA | USW | FRA | SMR | MON | BEL | DET | CAN | GBR NSC |
ALE NSC |
AUT NSC |
NED NSC |
ITA NSC |
EUR NSC |
RSA 12 |
NC | 0 | |
1985 | Skoal Bandit Formula 1 Team | RAM 03 | Hart 415T 1.5 L4t | BRA | POR | SMR | MON | CAN | DET | FRA | GBR | ALE | AUT Ret |
NED NSC |
ITA Ret |
BEL | EUR | RSA | AUS | NC | 0 |
Fonte:[2]
|
American Open-Wheel racing
editar(key) (Carreiras en grosa indican pole position)
CART PPG Indy Car World Series
editarAnos | Equipo | Chasis | Motor | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | Pos. | Pts |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1984 | WIT Promotions | March 83C | Cosworth DFX V8t | LBH | PHX | INDY | MIL | POR | MEA 28 |
CLE | MCH | 40º | 0 | ||||||||
H&R Racing | March 84C | ROA NSC |
POC | MDO | SAN | MCH | PHX | ||||||||||||||
Forsythe Racing | Lola T800 | LAG NSC |
CPL |
Resultados completos nocampionato do mundo de Sportscar
editar(key) (Carreiras en grosa indican pole position, carreiras en italica indican volta rápida)
Resultados completos nas 24 Horas de Le Mans
editarAno | Equipo | Co-Pilotos | Coche | Clase | Voltas | Pos. | Clase Pos. |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1985 | John Fitzpatrick Racing | Dudley Wood Jean-Louis Schlesser |
Porsche 962C | C1 | - | NSC | NSC |
1988 | Team Sauber Mercedes | Modelo:FRGb Klaus Niedzwiedz | Sauber C9-Mercedes | C1 | - | NTS | NTS |
1989 | Modelo:FRGb Team Sauber Mercedes | Mauro Baldi Gianfranco Brancatelli |
Sauber C9-Mercedes | C1 | 384 | 2º | 2º |
1990 | Nissan Motorsports International | Martin Donnelly Olivier Grouillard |
Nissan R90CK | C1 | 0 | Ret | Ret |
1991 | Silk Cut Jaguar Tom Walkinshaw Racing |
Teo Fabi Bob Wollek |
Jaguar XJR-12 | C2 | 358 | 3º | 3º |
1992 | Toyota Team Tom's | Pierre-Henri Raphanel Masanori Sekiya |
Toyota TS010 | C1 | 346 | 2º | 2º |
1993 | Toyota Team Tom's | Pierre-Henri Raphanel Andy Wallace |
Toyota TS010 | C1 | 212 | Ret | Ret |
1995 | SARD Co. Ltd. | Alain Ferté Tomiko Yoshikawa |
SARD MC8-R-Toyota | GT1 | 14 | Ret | Ret |
Fonte:[3]
|
Resultados completos na Fórmula 3000 Internacional
editar(clave)
Ano | Equipo | Chasis | Motor | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | Pos. | Pts |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1986 | Eddie Jordan Racing | March 86B | Ford Cosworth | SIL | VAL | PAU | SPA | IMO | MUG | PER | ÖST Ret |
BIR | BUG | JAR | NC | 0 |
Notas
editar- Referencias
- ↑ Copeman, Richard (2007-02-13). "historicracing.com". Arquivado dende o orixinal o 7 de abril de 2018. Consultado o 2007-02-13.
- ↑ Small, Steve (1994). The Guinness Complete Grand Prix Who's Who. Guinness. p. 12. ISBN 0851127029.
- ↑ "All Results of Kenny Acheson". racingsportscars.com. Consultado o 9 de xullo de 2020.
Véxase tamén
editarWikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Kenny Acheson |