Kenneth Henry Acheson (nado o 27 de novembro de 1957 en Cookstown, Irlanda do Norte) é un ex piloto de carreiras británico que participou durante as tempadas dee 1983 e 1985 Fórmula 1 para o equipo RAM. Completou só unha das súas tres saídas de carreira, rematando na 12ª posición no Gran Premio de Suráfrica de 1983. En 1985, substituíu a Manfred Winkelhock, que morreu nunha carreira de autos deportivos durante a tempada.

Modelo:BiografíaKenny Acheson
Biografía
Nacemento27 de novembro de 1957 Editar o valor en Wikidata (67 anos)
Cookstown, Reino Unido (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónpiloto de automobilismo, piloto de Fórmula Un Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Participou en
24 Horas de Le Mans Editar o valor en Wikidata

Carreira

editar

Primeira carreira

editar

Nado en Cookstown, o seu pai, o dono dunha fábrica de ladrillos do Ulster, correu na década de 1970 en motocicletas e na Fórmula Ford.

En 1976 fixo unha proba no vello Crosslé FF1600 do seu pai no Circuíto de Kirkistown e, en pronto estivo a tres segundos do récord de volta. Participou na súa primeira carreira a finais do ano, unha vez máis en Kirkistown pilotando o Crosslé FF1600 do seu pai. Resultou bastante ben e o seu pai aceptou mercar un novo Crosslé para a tempada 1977 se Kenny deixaba de fumar.

Así, equipado cun novo coche, gañou o Campionato FF1600 de Irlanda do Norte de 1977.

Outro éxito e Fórmula 1

editar

Para 1978 mudouse a Inglaterra para disputar tres das Fórmula Ford series. Pilotando un dos Royales de Alan Cornock co patrocinio de RMC, gañou 29 carreiras e os tres campionatos. Tamén recibiu o Premio Grovewood a finais de ano.

Pasou á Fórmula 3 en 1979, comezou cun Ralt de segunda man, pero pronto pediu un novo March 793 nun esforzo para ser máis competitivo. Non obstante, non conseguiu ningunha vitoria no Campionato, aínda que marcou a volta rápida na carreira de apoio á F3 no Gran Premio do Reino Unido de 1979 e gañou tres carreiras fóra de campionato.

En 1980 uniuse a Murray Taylor Racing en Stone en Oxfordshire, para disputar o Campionato Británico Vandervell de F3. A mediados da tempada Acheson lideraba o Campionato por diante de Stefan Johansson que pilotaba para Project 4 Racing. Pero entón Johansson adquiriu un novo Ralt RT3 e pechou a brecha. Na última carreira do Campionato, Kenny cometeu un pequeno erro e Johansson fíxose co título.

Pasou á Fórmula 2 en 1981, uniuse ao Docking Spitzley Racing pilotando un Toleman TG280. Non obstante a súa tempada rematou prematuramente cun grande accidente mentres disputaba o liderado con Michele Alboreto polo circuíto de carreiras urbano francés de Pau. Correndo roda a roda, Alboreto pechou a Acheson e estrelouse gravemente, o seu coche acabou nunha árbore. Rompeu ambas pernas e tivo sorte de sobrevivir.

Non obstante, regresou en 1982 co equipo Ralt Honda, quedando sétimo no Campionato de Europa.

Logrou un F2 oficial con [[Maurer Motorsport (Alemaña) | Maurer Motorsport] ]en 1983 e, máis tarde no ano, debutou na F1 nun dos coches RAM March F1 de John McDonald co patrocinio de RMC. En sete carreiras, non conseguiu cualificar o pesado coche antes de que finalmente chegase á grella para o GP de Suráfrica.

Sen pilotar en 1984, regresou ao equipo RAM para substituír a Manfred Winkelhock que morrera tráxicamente correndo cun Kremer Porsche 962C en Mosport Park. Co RAM 03 máis competitiva de Hart, Kenny cualificouse para o GP de Austria e Italia, pero os seus fondos acabáronse e ese foi o final da súa andaina na F1.

Carreira posterior

editar

Tamén tivo un breve coqueteo coa CART ese ano. Ingresou na Indy 500 nun Lworth T800 Cosworth pero non pilotou. Logo estrelou o seu March 83 C Cosworth en Meadowlands antes de non clasificarse en Elkhart Lake e estrelarse na práctica en Laguna Seca nun Skoal Bandit Lola T800 Cosworth.

Durante os seguintes anos gañouse a vida no Xapón, onde correu para o equipo Alpha de Kunimitsu Takahashi patrocinado por Advan na Fórmula 3000 e coches deportivos. Gañou o Campionato Sportscar xaponés en 1987 e, tras el, volveu a Europa en 1988 con Sauber - Mercedes e tiña previsto pilotar en Le Mans, pero o equipo retirouse na práctica.

Empezou unha tempada completa con Sauber-Mercedes en 1989 e logrou un bo segundo posto en Le Mans ese ano pilotando con Mauro Baldi, a parella gañou en Brands Hatch e Spa.

A finais de 1989 Sauber despediuno a pesar das súas actuacións e fichou por Nissan para 1990 para a tempada WSPC. En Le Mans retirouse co R90CK cun fallo na caixa de cambios durante a volta de quecemento.

Para Le Mans en 1991 formou parte do equipo Silk Cut Jaguar, quedando terceiro no XJR12. En 1992 volveu a Le Mans, esta vez con Toyota pilotando o TS010 deseñado por Tony Southgate e marcando outro segundo posto, aínda que ao ano seguinte non conseguiu rematar. Cando rematou o Campionato Mundial de vehículos deportivos, Acheson cambiou ás carreiras GT no Xapón co equipo SARD. Isto levou a unha última visita a Sarthe en 1995, cando pilotou o SARD MC8R, retirándose despois de só 14 voltas cando o coche sufriu un fallo total dos freos.

En 1996 Acheson acudiu ás 24 horas do Daytona co equipo patrocinado polo equipo de fútbol Newcastle United coa librea Lister Storm, compartindo o coche con Geoff Lees e Tiff Needell. Nos derradeiros momentos da carreira, o seu Lister resultou destruído nun violento accidente cando chocou cun coche máis lento. Por sorte, afastouse da escena e tamén decidiu afastarse das carreiras por completo.[1]

Rexistro de carreiras

editar

Resultados completos do Campionato de Europa de Fórmula Dúas

editar

(key) (Carreiras en grosa indican pole position, carreiras en italica indican volta rápida)

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 Pos. Pts
Modelo:F2 Docking Spitzley Team Toleman Lola T850 Hart SIL
19
HOC
Ret
THR
Ret
NÜR
6
VAL
10
MUG
15
PAU
Ret
PER SPA DON MIS MAN
3
15º 5
Modelo:F2 Ralt Racing Ltd. Ralt RH6/82 Honda SIL
Ret
HOC
13
THR
2
NÜR
4
MUG
6
VAL
14
PAU
5
SPA
10
HOC
11
DON
10
MAN
Ret
PER
Ret
MIS
Ret
12
Modelo:F2 Maurer Motorsport Maurer MM83 BMW SIL
Ret
THR
10
HOC
10
NÜR
9
VAL
11
PAU
2
JAR
Ret
DON
8
MIS PER ZOL MUG 10º 6

Resultado no Campionato Fórmula Top do Xapón

editar

(key) (Carreiras en grosa indican pole position, carreiras en italica indican volta rápida)

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Pos. Pts
1981 Suzuki Racing Toleman TG280 Hart SUZ SUZ SUZ SUZ SUZ
Ret
NC 0
1982 Ralt Racing Ltd. Ralt RH6/82 Honda SUZ FUJ SUZ SUZ SUZ
15
SUZ
4
12º 10
1985 Advan Sports Nova March 85J Honda SUZ
4
FUJ
3
MIN
6
SUZ
Ret
SUZ
5
FUJ
1
SUZ
4
SUZ
8
66 (69)
1987 Advan Sports Tomei March 87B Cosworth SUZ
8
FUJ
16
MIN
SUZ
10
SUZ
15
SUG
Ret
FUJ
7
SUZ
Ret
SUZ
Ret
15º 8
1988 Team Kitamura March 87B Mugen-Honda SUZ
8
FUJ
Ret
MIN
9
SUZ
15
SUG
Ret
FUJ
14
SUZ SUZ NC 0
1989 Team LeMans Reynard 89D Mugen-Honda SUZ FUJ MIN SUZ SUG
Ret
FUJ
14
SUZ SUZ NC 0
1991 Ad Racing Team Reynard 91D Mugen-Honda SUZ
EX
AUT FUJ MIN SUZ SUG FUJ SUZ FUJ SUZ FUJ NC 0

Resultados completos na Fórmula Un

editar

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 WDC Pts
1983 RAM Automotive Team March RAM March 01 Ford Cosworth DFV 3.0 V8 BRA USW FRA SMR MON BEL DET CAN GBR
NSC
ALE
NSC
AUT
NSC
NED
NSC
ITA
NSC
EUR
NSC
RSA
12
NC 0
1985 Skoal Bandit Formula 1 Team RAM 03 Hart 415T 1.5 L4t BRA POR SMR MON CAN DET FRA GBR ALE AUT
Ret
NED
NSC
ITA
Ret
BEL EUR RSA AUS NC 0
Fonte:[2]

American Open-Wheel racing

editar

(key) (Carreiras en grosa indican pole position)

CART PPG Indy Car World Series

editar
Anos Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 Pos. Pts
1984 WIT Promotions March 83C Cosworth DFX V8t LBH PHX INDY MIL POR MEA
28
CLE MCH 40º 0
H&R Racing March 84C ROA
NSC
POC MDO SAN MCH PHX
Forsythe Racing Lola T800 LAG
NSC
CPL

Resultados completos nocampionato do mundo de Sportscar

editar

(key) (Carreiras en grosa indican pole position, carreiras en italica indican volta rápida)

Ano Equipo Clase Coche Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Pos. Pts
1985 John Fitzpatrick Racing C1 Porsche 956B Porsche Type 935 2.6 F6t MUG MNZ
Ret
SIL NC 0
Porsche 962C LMS
DNQ
HOC MOS SPA BRH
Richard Lloyd Racing Porsche 956 Gti FUJ
Ret
SHA
1986 Team Ikuzawa C1 Tom's 86C Toyota 4T-GT 2.1 L4t MNZ SIL LMS NOR BRH XER NÜR SPA FUJ
Ret
NC 0
1987 Advan Alpha Nova C1 Porsche 962C Porsche Type 935 3.0 F6t JAR XER MNZ SIL LMS NOR BRH NÜR SPA FUJ
11
NC 0
1988 Team Sauber Mercedes C1 Sauber C9 Mercedes-Benz M117 5.0 V8t JER JAR MNZ SIL LMS
DNS
BRN BRH NÜR SPA FUJ
5
SAN NC 0
1989 Team Sauber Mercedes C1 Sauber C9 Mercedes-Benz M117 5.0 V8t SUZ
2
DIJ
3
JAR
5
BRH
1
NÜR
2
DON
2
SPA
1
MEX
Ret
4th 97 (105)
1990 Nissan Motorsports International C Nissan R89C Nissan VRH35Z 3.5 V8t SUZ
Ret
11
Nissan R90CK MNZ
7
SIL
Ret
SPA
3
DIJ
21
NÜR
9
DON
4
CGV
5
MEX
4
1991 Silk Cut Jaguar C2 Jaguar XJR-12 Jaguar 7.4L V12 SUZ MNZ SIL LMS
3
NÜR MAG MEX AUT 24º 12
1992 Toyota Team Tom's C1 Toyota TS010 Toyota RV10 3.5 V10 MNZ SIL LMS
2
DON SUZ
Ret
MAG 16º 15

Resultados completos nas 24 Horas de Le Mans

editar
Ano Equipo Co-Pilotos Coche Clase Voltas Pos. Clase
Pos.
1985   John Fitzpatrick Racing   Dudley Wood
  Jean-Louis Schlesser
Porsche 962C C1 - NSC NSC
1988   Team Sauber Mercedes Modelo:FRGb Klaus Niedzwiedz Sauber C9-Mercedes C1 - NTS NTS
1989 Modelo:FRGb Team Sauber Mercedes   Mauro Baldi
  Gianfranco Brancatelli
Sauber C9-Mercedes C1 384
1990   Nissan Motorsports International   Martin Donnelly
  Olivier Grouillard
Nissan R90CK C1 0 Ret Ret
1991   Silk Cut Jaguar
  Tom Walkinshaw Racing
  Teo Fabi
  Bob Wollek
Jaguar XJR-12 C2 358
1992   Toyota Team Tom's   Pierre-Henri Raphanel
  Masanori Sekiya
Toyota TS010 C1 346
1993   Toyota Team Tom's   Pierre-Henri Raphanel
  Andy Wallace
Toyota TS010 C1 212 Ret Ret
1995   SARD Co. Ltd.   Alain Ferté
  Tomiko Yoshikawa
SARD MC8-R-Toyota GT1 14 Ret Ret
Fonte:[3]

Resultados completos na Fórmula 3000 Internacional

editar

(clave)

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Pos. Pts
1986 Eddie Jordan Racing March 86B Ford Cosworth SIL VAL PAU SPA IMO MUG PER ÖST
Ret
BIR BUG JAR NC 0
Referencias
  1. Copeman, Richard (2007-02-13). "historicracing.com". Arquivado dende o orixinal o 7 de abril de 2018. Consultado o 2007-02-13. 
  2. Small, Steve (1994). The Guinness Complete Grand Prix Who's Who. Guinness. p. 12. ISBN 0851127029. 
  3. "All Results of Kenny Acheson". racingsportscars.com. Consultado o 9 de xullo de 2020. 

Véxase tamén

editar

Bibliografía

editar

Outros artigos

editar

Ligazóns externas

editar