Gran Premio de San Marino de 1985
O Gran Premio de San Marino de 1985 foi unha carreira de Fórmula Un celebrada o 5 de maio de 1985 no Autódromo Enzo e Dino Ferrari en Imola, Italia. Foi a terceira carreira do Campionato do Mundo de pilotos de 1985 e o quinto Gran Premio de San Mariño.
| Detalles da carreira | ||
|---|---|---|
| Carreira 3 de 16 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1985. | ||
 Trazado do circuíto de Imola. | ||
| Data | 5 de maio de 1985 | |
| Nome oficial | V Gran Premio de San Marino | |
| Localización | Autódromo Enzo e Dino Ferrari Imola, Emilia-Romagna, Italia | |
| Percorrido | Circuíto permanente 5´040 km | |
| Distancia | 60 voltas, 302´400 km | |
| Pole position | ||
| Piloto |  Ayrton Senna
|
Lotus-Renault |
| Tempo | 1:27.327 | |
| Volta rápida | ||
| Piloto |  Michele Alboreto
|
Ferrari |
| Tempo | 1:30.961 na volta 29 | |
| Podio | ||
| Primeiro | Elio de Angelis
|
Lotus-Renault |
| Segundo |  Thierry Boutsen
|
Arrows-BMW |
| Terceiro |  Patrick Tambay
|
Renault |
Cualificación editar
Antes da carreira anterior en Portugal anunciouse que René Arnoux fora despedido por Ferrari, sen explicación algunha da súa repentina partida por parte do equipo ou Arnoux. Foi substituído polo piloto sueco Stefan Johansson. Arnoux estaba nos pits en Imola, pero viuse co equipo Brabham, empezando o falso rumor de que pronto formaría parte do equipo xunto a Nelson Piquet. Ao final resultou que, Arnoux non volvería a pilotar de novo na F1 ata a súa incorporación en Ligier en 1986.
O gañador do Gran Premio portugués Ayrton Senna tamén logrou a pole no seu Lotus - Renault cun tempo de 1: 27.327, que foi 1,19 segundos máis rápido que o pole de 1984 Nelson Piquet. Keke Rosberg demostrou que o Williams - Honda era moita máis competitivo en 1985 que o seu antecesor logrando o segundo posto na grella só 0.027 segundos detrás do Lotus. Para Senna sería a primeira de sete poles consecutivas en Imola, unha andaina que terminou en 1992.
A segunda fila foi para os italianos. Elio de Angelis no seu Lotus-Renault foi terceiro, seguido de posiblemente do único coche e piloto que interesaba realmente aos Tifosi, o italiano Michele Alboreto no seu Ferrari. O belga Thierry Boutsen foi sorprendentemente quinto, no seu Arrows-BMW por diante do McLaren-TAG de Alain Prost. Na súa segunda carreira para Ferrari, Johansson cualificouse en 15ª posición.
O cualificador máis lento, Mauro Baldi no Spirit - Hart, foi 9,595 segundos máis lento que Senna nos 5,040 quilómetros do circuíto de Imola.
Carreira editar
As limitación de combustible xogaron un papel importante na carreira, e unha sucesión de pilotos retiráronse nas últimas voltas. Alain Prost pasou a bandeira a cadros antes de parar na volta ralentización e atopouse que faltábanlle 2 kg de peso, insuficiente para a verificación técnica posterior á carreira, o que levou á súa descualificación. Elio de Angelis foi descualificado inicialmente pola mesma razón, pero foi readmitido despois[1]. En resumo o sentimento xeral era de que as regras de límite de combustible da FISA reduciran as carreiras de Fórmula Un a unha mera carreira de economía de combustible, o piloto de Williams Nigel Mansell (que foi o último piloto en terminar realmente, a 2 voltas no quinto lugar, e foi un dos só cinco dos dez finalistas clasificados que non quedou sen combustible) sinalou que "non foi moi rápido".
Stefan Johansson fixo unha boa carreira na súa segunda unidade para o Cavallino Rampante. Logo de comezar 15º remontou progresivamente na pista e preto do final da carreira colocouse segundo (beneficiado porque os demais quedaron sen combustible), e estaba a piques de pasar a Senna que tamén corría seco a 3 voltas da meta. Johansson logrou pasar ao Lotus baixo un estrondoso aplauso dos tifosi, só para quedar sen combustible media volta máis tarde saíndo da chicana Acque Minerali. Un exame post carreira do seu coche revelou que o Ferrari tivo un mal funcionamento eléctrico que causou que o motor consumira máis combustible que o que a lectura marcáballe ao equipo e Johansson. A lectura do Ferrari marcáballe a Johansson que aínda tiña suficiente combustible para terminar a carreira.
A vitoria foi a segunda e última vitoria nun Gran Premio para Elio de Angelis quen terminou unha volta por diante dos demais. Tamén foi a segunda vitoria do ano para o John Player Special Team Lotus logo de que Ayrton Senna anotara a súa primeira vitoria na F1 na carreira anterior en Portugal. O segundo lugar foi finalmente outorgado ao piloto belga Thierry Boutsen, que quedou sen combustible ao chegar á recta de meta na súa última volta e empuxou o seu Arrows ata a liña de meta, co francés Patrick Tambay terceiro no seu Renault RE60.
Clasificación editar
Cualificación editar
| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Q1 | Q2 | Diferenza |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 12 | Ayrton Senna
|
Lotus-Renault | 1:27.589 | 1:27.327 | — |
| 2 | 6 |  Keke Rosberg
|
Williams-Honda | 1:28.347 | 1:27.354 | +0.027 |
| 3 | 11 | Elio de Angelis
|
Lotus-Renault | 1:30.325 | 1:27.852 | +0.525 |
| 4 | 27 | Michele Alboreto
|
Ferrari | 1:27.871 | 1:30.637 | +0.544 |
| 5 | 18 | Thierry Boutsen
|
Arrows-BMW | 1:28.829 | 1:27.918 | +0.591 |
| 6 | 2 | Alain Prost
|
McLaren-TAG | 1:28.604 | 1:28.099 | +0.772 |
| 7 | 5 |  Nigel Mansell
|
Williams-Honda | 1:29.756 | 1:28.202 | +0.875 |
| 8 | 1 |  Niki Lauda
|
McLaren-TAG | 1:29.413 | 1:28.399 | +1.072 |
| 9 | 7 | Nelson Piquet
|
Brabham-BMW | 1:29.427 | 1:28.489 | +1.162 |
| 10 | 17 | Gerhard Berger
|
Arrows-BMW | 1:28.697 | 1:29.654 | +1.370 |
| 11 | 15 | Patrick Tambay
|
Renault | 1:30.201 | 1:29.102 | +1.775 |
| 12 | 23 |  Eddie Cheever
|
Alfa Romeo | 1:30.605 | 1:29.259 | +1.932 |
| 13 | 25 | Andrea de Cesaris
|
Ligier-Renault | 1:30.339 | 1:29.406 | +2.079 |
| 14 | 16 | Derek Warwick
|
Renault | 1:30.440 | 1:29.466 | +2.139 |
| 15 | 28 |  Stefan Johansson
|
Ferrari | 1:30.240 | 1:29.806 | +2.479 |
| 16 | 26 | Jacques Laffite
|
Ligier-Renault | 1:31.625 | 1:30.982 | +3.655 |
| 17 | 30 | Jonathan Palmer
|
Zakspeed | 2:30.990 | 1:31.028 | +3.701 |
| 18 | 22 | Riccardo Patrese
|
Alfa Romeo | 1:31.388 | 1:31.108 | +3.781 |
| 19 | 29 | Pierluigi Martini
|
Minardi-Motori Moderni | 1:32.770 | 1:48.391 | +5.443 |
| 20 | 8 | François Hesnault
|
Brabham-BMW | 1:33.142 | 1:33.160 | +5.833 |
| 21 | 10 | Philippe Alliot
|
RAM-Hart | 1:34.201 | 2:05.141 | +6.874 |
| 22 | 24 | Piercarlo Ghinzani
|
Osella-Alfa Romeo | 1:34.974 | 1:34.209 | +6.882 |
| 23 | 9 |  Manfred Winkelhock
|
RAM-Hart | 1:34.936 | 1:34.579 | +7.252 |
| 24 | 4 | Stefan Bellof
|
Tyrrell-Ford | 1:35.774 | 1:35.653 | +8.326 |
| 25 | 3 | Martin Brundle
|
Tyrrell-Ford | 1:36.397 | 1:36.661 | +9.334 |
| 26 | 21 | Mauro Baldi
|
Spirit-Hart | 1:36.922 | 1:38.235 | +9.595 |
Carreira editar
| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Voltas | Tempo/Retirada | Grella | Puntos |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 11 | Elio de Angelis
|
Lotus-Renault | 60 | 1:34:35.955 | 3 | 9 |
| 2 | 18 | Thierry Boutsen
|
Arrows-BMW | 59 | + 1 volta | 5 | 6 |
| 3 | 15 | Patrick Tambay
|
Renault | 59 | + 1 volta | 11 | 4 |
| 4 | 1 | Niki Lauda
|
McLaren-TAG | 59 | + 1 volta | 8 | 3 |
| 5 | 5 | Nigel Mansell
|
Williams-Honda | 58 | + 2 voltas | 7 | 2 |
| 6 | 28 | Stefan Johansson
|
Ferrari | 57 | Sen combustible | 15 | 1 |
| 7 | 12 | Ayrton Senna
|
Lotus-Renault | 57 | Sen combustible | 1 | |
| 8 | 7 | Nelson Piquet
|
Brabham-BMW | 57 | Sen combustible | 9 | |
| 9 | 3 | Martin Brundle
|
Tyrrell-Ford | 56 | Sen combustible | 25 | |
| 10 | 16 | Derek Warwick
|
Renault | 56 | Sen combustible | 14 | |
| DSC | 2 | Alain Prost
|
McLaren-TAG | 60 | Descualificado | 6 | |
| Ret | 23 | Eddie Cheever
|
Alfa Romeo | 50 | Motor | 12 | |
| NC | 24 | Piercarlo Ghinzani
|
Osella-Alfa Romeo | 46 | Non clasificado | 22 | |
| Ret | 27 | Michele Alboreto
|
Ferrari | 29 | Eléctrico | 4 | |
| Ret | 9 | Manfred Winkelhock
|
RAM-Hart | 27 | Motor | 23 | |
| Ret | 10 | Philippe Alliot
|
RAM-Hart | 24 | Motor | 21 | |
| Ret | 6 | Keke Rosberg
|
Williams-Honda | 23 | Freos | 2 | |
| Ret | 26 | Jacques Laffite
|
Ligier-Renault | 22 | Turbo | 16 | |
| Ret | 29 | Pierluigi Martini
|
Minardi-Motori Moderni | 14 | Turbo | 19 | |
| Ret | 25 | Andrea de Cesaris
|
Ligier-Renault | 11 | Trompo | 13 | |
| Ret | 21 | Mauro Baldi
|
Spirit-Hart | 9 | Eléctrico | 26 | |
| Ret | 8 | François Hesnault
|
Brabham-BMW | 5 | Motor | 20 | |
| Ret | 4 | Stefan Bellof
|
Tyrrell-Ford | 5 | Motor | 24 | |
| Ret | 17 | Gerhard Berger
|
Arrows-BMW | 4 | Motor | 10 | |
| Ret | 22 | Riccardo Patrese
|
Alfa Romeo | 4 | Motor | 18 | |
| NTS | 30 | Jonathan Palmer
|
Zakspeed | 0 | Non Saíu | 17 |
Posicións logo da carreira editar
|
|
- Nota:Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.
Referencias editar
- ↑ "{title}". Arquivado dende o orixinal o 17 de decembro de 2015. Consultado o 24 de xullo de 2015.
A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Consultado o 2018-05-18.
| Carreira anterior: Gran Premio de Portugal de 1985 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1985 |
Carreira seguinte: Gran Premio de Mónaco de 1985 |
| Carreira anterior: Gran Premio de San Marino de 1984 |
Gran Premio de San Marino | Carreira seguinte: Gran Premio de San Marino de 1986 |
Véxase tamén editar
| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Gran Premio de San Marino de 1985 |