Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1986

Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1986
Tipo	Fórmula 1
Deporte	automobilismo
Organizador	Federación Internacional do Automóbil
Número de participantes	32
Localización e Datas
Intervalo de tempo	23 de marzo de 1986 – 26 de outubro de 1986
Número de edición	37 (1986)
Competición
Campionato do Mundo de Construtores	WilliamsF1
Campionato do Mundo de pilotos de Fórmula 1	Alain Prost
Datos estatísticos
Carreires	16
	← 1985 1987 →

O Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1986 foi a 37ª tempada de Fórmula 1 organizada pola Fédération Internationale de l'Automobile (FIA), e a 29ª Copa Internacional de Construtores de F1. O campionato contou con dezaseis Grandes Premios que se iniciaron o 23 de marzo e finalizaron o 26 de outubro. O Campionato Mundial de Pilotos de Fórmula Un foi gañado por Alain Prost^[1] e o de Construtores foi gañado por Williams.^[2] Prost converteuse no primeiro piloto desde Jack Brabham 26 anos antes en revalidar o seu título de campión.

Resumo do campionato

A tempada culminou nunha batalla de puntos entre o dúo de Williams Nelson Piquet e Nigel Mansell fronte ao equipo McLaren de Alain Prost na última carreira, o Gran Premio de Australia de 1986. Os pneumáticos de Mansell estalaron de forma espectacular e Piquet, á cabeza no momento do incidente, foi obrigado a facer un pit stop imprevisto pouco despois para evitar que sucedera o mesmo cos seus pneumáticos. Isto permitiu a Prost poder tomar a iniciativa e a vitoria na carreira (a cuarta da tempada) logrando o seu segundo campionato consecutivo de pilotos.^[3] Mansell, Piquet, Prost, xunto coa nova estrela ascendente Ayrton Senna, dominaron durante toda a tempada e formaron o que se denominou popularmente como a "Banda dos Catro".^[4]

Por primeira vez (e ata a data a única), os motores turbo foron obrigatorios debido á prohibición dos motores de aspiración natural (atmosféricos). A lei que prohibía os motores atmosféricos foi derogada en 1987, como preparación previa á prohibición de todos os motores de indución forzada en 1989. En 2015 os motores turbo son a norma habitual.

Os coches de Fórmula Un de 1986 son os máis potentes coches de Gran Premio que correron nunca. Aínda non había límites na potencia dos motores, e algúns motores incluíndo os potentes aínda que máis ben pouco fiables BMW M12 / 13 1´5 litros turbo 4 en liña utilizado polos equipos Benetton, Brabham e Arrows, proporcionaba 1.350 CV a 5´5 bar (79´7 psi) durante a cualificación; isto sucedeu cando os enxeñeiros restrinxiron a potencia do motor, entón a potencia dos motores turbo era tan grande que nin sequera puido medirse con precisión ata anos máis tarde, cando a tecnoloxía foi o suficientemente avanzada. As transmisións tiveron que ser construídas expresamente para ser instaladas no chasis de cada coche para cada sesión específica, había motores de cualificación (como se describe máis arriba) alcumados "granadas" que tiñan a presión de sobrealimentación sen restricións, e caixas de cambio de cualificación, que foron deseñadas para soportar a inmensa potencia do motor; estes compoñentes só aguantaban uns 3-4 minutos (2-3 voltas) durante o uso. Estas unidades motrices eran substituídas polos motores de potencia limitada e, especificamente, as caixas de cambios preparadas para as carreiras (se se utilízase demasiada potencia, os motores terían tanto desgaste que a cámara de combustión estalaría a través do bloque debido á inmensa presión sobre o metal causada polas temperaturas extremas das combustións nas partes internas do motor, de aí o alcumo de "granada"). Cando estes motores turbo axustáronse aos coches, todo o paquete pesaba uns 540 kg., polo que as relacións de potencia-peso eran extremas. Para a cualificación, a proporción peso potencia era aproximadamente 2500 hp/ton no Benetton-BMW e 1.850 hp/ton para a carreira; en comparación cos aproximadamente 1175 CV/tonelada dun coche de F1 moderno. Todos os coches de Fórmula 1 tiñan caixas de cambios manuais con panca de desprazamento. Para poñer isto en perspectiva, un coche familiar moderno produce aproximadamente 80-100 hp/ton e os coches de estrada modernos máis rápidos producen ao redor de 450 a 550 hp/ton. Con todo, un problema constante para estes novos motores turbo, que foi algo suavizado (sobre todo por parte de Ford e Honda) nos últimos anos, era o terrible atraso do turbo; os motores neses días eran turboalimentados mecanicamente. A potencia chegaba de golpe 2-3 segundos despois de que o piloto puxera o seu pé no chan; polo xeral proporcionaba 100-300 hp nos primeiros 2-3 segundos e logo o motor ía inmediatamente á parte superior da gama de potencia (xeralmente 900 a 1000 hp). A natureza destes motores facíalles moi difícil de conducir, os pilotos tiñan que calcular cando entraba a potencia, polo que pisaban o pedal do gas moito antes do habitual para conseguir a potencia no momento adecuado.

Esquece todo o que veu despois. O coches turbo de Fórmula Un de 1986... realmente eran foguetes. E para manexalos, creo eu, que tiñas que ser un home-. Gerhard Berger ^[5]

En moitas carreiras, sobre todo en circuítos de alta velocidade, tales como Imola, Spa-Francorchamps, Hockenheim, o Österreichring e Monza, o consumo de combustible foi sempre unha preocupación, xa que a FIA diminuíu a cantidade de combustible permitida de 220 litros en 1984 e 1985 a 195 litros para 1986. Como resultado, o consumo de combustible converteuse nun problema para a maioría dos equipos xa que os motores eran lixeiramente máis potentes que antes. Houbo moitas carreiras nas que varios pilotos quedaron sen combustible, sobre todo Alain Prost en Hockenheim, que case terminou terceiro pero quedou sen combustible a menos de catrocentos metros da liña de meta. Baixouse e empuxou desesperadamente o seu coche ata a liña de meta, en última instancia, acabou sexto. Os motores Honda (segundos en potencia tralos motores de BMW) tiveron vantaxe no consumo de combustible e na fiabilidade, os enxeñeiros de TAG/Porsche, Renault e BMW foron capaces de gañar algo de terreo ao longo da tempada.

A finais da tempada de 1986 se retiraron os pilotos Patrick Tambay, así como os Campións Mundiais de 1980 Alan Jones e de 1982 Keke Rosberg, mentres que as lesións sufridas no Gran Premio de Gran Bretaña forzaron a retirada de Jacques Laffite. Os que nunca volveron a pilotar de novo nunha carreira de F1 logo de 1986 foron Johnny Dumfries, Huub Rothengatter e Allen Berg, mentres que Marc Surer sufriu unha grave accidente nun rally logo do seu noveno posto final no Gran Premio de Bélxica o que obrigou á súa completa retirada do automobilismo. Elio de Angelis morreu nun accidente durante unhas probas no Circuíto de Paul Ricard logo do Gran Premio de Mónaco; foi o último piloto en morrer nun accidente de F1 ata que Roland Ratzenberger morreu no Gran Premio de San Mariño de 1994.

O calendario de Fórmula Un de 1986 contou con dúas novas carreiras, o Gran Premio de Hungría, e o Gran Premio de México, o último dos cales regresou ao calendario logo dunha ausencia de dezaseis anos. Dúas carreiras caeron do calendario foron o Gran Premio dos Países Baixos logo de 33 anos, e o Gran Premio de Suráfrica logo de 21 anos.

Pilotos e construtores

Equipo	Construtor	Chasis	Motor	Pneumáticos	Nº	Piloto	Carreira	Piloto de probas
Marlboro McLaren International	McLaren	MP4/2C	TAG TTE PO1 1.5 V6 t	G	1	Alain Prost	Todas	n/a
Marlboro McLaren International	McLaren	MP4/2C	TAG TTE PO1 1.5 V6 t	G	2	Keke Rosberg	Todas	n/a
Data General Team Tyrrell	Tyrrell	014 015	Renault EF4B 1.5 V6 t	G	3	Martin Brundle	Todas	n/a
Data General Team Tyrrell	Tyrrell	014 015	Renault EF4B 1.5 V6 t	G	4	Philippe Streiff	Todas	n/a
Canon Williams Honda Team	Williams	FW11	Honda RA166E 1.5 V6 t	G	5	Nigel Mansell	Todas	n/a
Canon Williams Honda Team	Williams	FW11	Honda RA166E 1.5 V6 t	G	6	Nelson Piquet	Todas	n/a
Motor Racing Developments	Brabham	BT55	BMW M12/13/1 1.5 L4 t	P	7	Riccardo Patrese	Todas	Josele Garza
					8	Elio de Angelis	1-4
					8	Derek Warwick	6-16
John Player Special Team Lotus	Lotus	98T	Renault EF15B 1.5 V6 t	G	11	Johnny Dumfries	Todas	Derek Warwick
John Player Special Team Lotus	Lotus	98T	Renault EF15B 1.5 V6 t	G	12	Ayrton Senna	Todas	Derek Warwick
West Zakspeed Racing	Zakspeed	861	Zakspeed 1500/4 1.5 L4 t	G	14	Jonathan Palmer	Todas	Luis Perez-Sala
West Zakspeed Racing	Zakspeed	861	Zakspeed 1500/4 1.5 L4 t	G	29	Huub Rothengatter	3-16	Luis Perez-Sala
Team Haas (USA) Ltd	Lola	THL1 THL2	Hart 415T 1.5 L4 t Ford Cosworth GBA 1.5 V6 t	G	15	Alan Jones	Todas	n/a
					16	Patrick Tambay	1-6, 8-16
					16	Eddie Cheever	7
Barclay Arrows BMW	Arrows	A8 A9	BMW M12/13 1.5 L4 t	G	17	Marc Surer	1-5	Jari Nurminen
					17	Christian Danner	7-16
					18	Thierry Boutsen	Todas
Benetton Formula Ltd	Benetton	B186	BMW M12/13 1.5 L4 t	P	19	Teo Fabi	Todas	Andy Wallace Giovanna Amati Paolo Barilla
Benetton Formula Ltd	Benetton	B186	BMW M12/13 1.5 L4 t	P	20	Gerhard Berger	Todas	Andy Wallace Giovanna Amati Paolo Barilla
Osella Squadra Corse	Osella	FA1G FA1F FA1H	Alfa Romeo 890T 1.5 V8 t	P	21	Piercarlo Ghinzani	Todas	n/a
					22	Christian Danner	1-6
						Allen Berg	7-12, 14-16
						Alex Caffi	13
Minardi Team SpA	Minardi	M185B M186	Motori Moderni Tipo 615-90 1.5 V6 t	P	23	Andrea de Cesaris	Todas	n/a
Minardi Team SpA	Minardi	M185B M186	Motori Moderni Tipo 615-90 1.5 V6 t	P	24	Alessandro Nannini	Todas	n/a
Equipe Ligier	Ligier	JS27	Renault EF4B 1.5 V6 t	P	25	René Arnoux	Todas	n/a
					26	Jacques Laffite	1-9
					26	Philippe Alliot	10-16
Scuderia Ferrari SpA SEFAC	Ferrari	F1/86	Ferrari 032 1.5 V6 t	G	27	Michele Alboreto	Todas	n/a
Scuderia Ferrari SpA SEFAC	Ferrari	F1/86	Ferrari 032 1.5 V6 t	G	28	Stefan Johansson	Todas	n/a
Team El Charro AGS	AGS	JH21C	Motori Moderni Tipo 615-90 1.5 V6 t	G	31	Ivan Capelli	13-14	n/a

Calendario de Grandes Premios

Rnd	Carreira	Data	Circuíto	Pole Position	Volta rápida	Piloto gañador	Construtor	Resultados
1	Gran Premio do Brasil	23 de marzo	Jacarepaguá	Ayrton Senna	Nelson Piquet	Nelson Piquet	Williams-Honda	Resultados
2	Gran Premio de España	13 de abril	Jerez	Ayrton Senna	Nigel Mansell	Ayrton Senna	Lotus-Renault	Resultados
3	Gran Premio de San Marino	27 de abril	Imola	Ayrton Senna	Nelson Piquet	Alain Prost	McLaren-TAG	Resultados
4	Gran Premio de Mónaco	11 de maio	Mónaco	Alain Prost	Alain Prost	Alain Prost	McLaren-TAG	Resultados
5	Gran Premio de Bélxica	25 de maio	Spa-Francorchamps	Nelson Piquet	Alain Prost	Nigel Mansell	Williams-Honda	Resultados
6	Gran Premio do Canadá	15 de xuño	Circuíto Gilles Villeneuve	Nigel Mansell	Nelson Piquet	Nigel Mansell	Williams-Honda	Resultados
7	Gran Premio de Detroit	22 de xuño	Detroit	Ayrton Senna	Nelson Piquet	Ayrton Senna	Lotus-Renault	Resultados
8	Gran Premio de Francia	6 de xullo	Paul Ricard	Ayrton Senna	Nigel Mansell	Nigel Mansell	Williams-Honda	Resultados
9	Gran Premio do Reino Unido	13 de xullo	Circuíto de Brands Hatch	Nelson Piquet	Nigel Mansell	Nigel Mansell	Williams-Honda	Resultados
10	Gran Premio de Alemaña	27 de xullo	Hockenheimring	Keke Rosberg	Gerhard Berger	Nelson Piquet	Williams-Honda	Resultados
11	Gran Premio de Hungría	10 de agosto	Hungaroring	Ayrton Senna	Nelson Piquet	Nelson Piquet	Williams-Honda	Resultados
12	Gran Premio de Austria	17 de agosto	Österreichring	Teo Fabi	Gerhard Berger	Alain Prost	McLaren-TAG	Resultados
13	Gran Premio de Italia	7 de setembro	Monza	Teo Fabi	Teo Fabi	Nelson Piquet	Williams-Honda	Resultados
14	Gran Premio de Portugal	21 de setembro	Estoril	Ayrton Senna	Nigel Mansell	Nigel Mansell	Williams-Honda	Resultados
15	Gran Premio de México	12 de outubro	Hermanos Rodríguez	Ayrton Senna	Nelson Piquet	Gerhard Berger	Benetton-BMW	Resultados
16	Gran Premio de Australia	26 de outubro	Adelaida	Nigel Mansell	Nelson Piquet	Alain Prost	McLaren-TAG	Resultados

Clasificación do Mundial de Pilotos de 1986

Pos	Piloto	BRA	ESP	SMR	MON	BEL	CAN	DET	FRA	RU	ALE	HUN	AUT	ITA	POR	MEX	AUS	Pts^[6]
1	Alain Prost	Ret	3	1	1	6	2	3	2	3	6^†	Ret	1	DSC	2	2	1	72 (74)
2	Nigel Mansell	Ret	2	Ret	4	1	1	5	1	1	3	3	Ret	2	1	5	Ret	70 (72)
3	Nelson Piquet	1	Ret	2	7	Ret	3	Ret	3	2	1	1	Ret	1	3	4	2	69
4	Ayrton Senna	2	1	Ret	3	2	5	1	Ret	Ret	2	2	Ret	Ret	4^†	3	Ret	55
5	Stefan Johansson	Ret	Ret	4	10	3	Ret	Ret	Ret	Ret	11^†	4	3	3	6	12^†	3	23
6	Keke Rosberg	Ret	4	5^†	2	Ret	4	Ret	4	Ret	5^†	Ret	9^†	4	Ret	Ret	Ret	22
7	Gerhard Berger	6	6	3	Ret	10	Ret	Ret	Ret	Ret	10	Ret	7	5	Ret	1	Ret	17
8	Jacques Laffite	3	Ret	Ret	6	5	7	2	6	Ret								14
9	Michele Alboreto	Ret	Ret	10^†	Ret	4	8	4	8	Ret	Ret	Ret	2	Ret	5	Ret	Ret	14
10	René Arnoux	4	Ret	Ret	5	Ret	6	Ret	5	4	4	Ret	10	Ret	7	15^†	7	14
11	Martin Brundle	5	Ret	8	Ret	Ret	9	Ret	10	5	Ret	6	Ret	10	Ret	11	4	8
12	Alan Jones	Ret	Ret	Ret	Ret	11^†	10	Ret	Ret	Ret	9	Ret	4	6	Ret	Ret	Ret	4
13	Johnny Dumfries	9	Ret	Ret	NSC	Ret	Ret	7	Ret	7	Ret	5	Ret	Ret	9	Ret	6	3
14	Philippe Streiff	7	Ret	Ret	11	12	11	9	Ret	6	Ret	8	Ret	9	Ret	Ret	5^†	3
15	Patrick Tambay	Ret	8	Ret	Ret	Ret	Ret		Ret	Ret	8	7	5	Ret	NC	Ret	NC	2
16	Teo Fabi	10	5	Ret	Ret	7	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	8	Ret	10	2
17	Riccardo Patrese	Ret	Ret	6^†	Ret	8	Ret	6	7	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	13^†	Ret	2
18	Christian Danner	Ret	Ret	Ret	NSC	Ret	Ret	Ret	11	Ret	Ret	Ret	6	8	11	9	Ret	1
19	Philippe Alliot										Ret	9	Ret	Ret	Ret	6	8	1
—	Thierry Boutsen	Ret	7	7	8	Ret	Ret	Ret	NC	NC	Ret	Ret	Ret	7	10	7	Ret	0
—	Derek Warwick						Ret	10	9	8	7	Ret	NTS	Ret	Ret	Ret	Ret	0
—	Jonathan Palmer	Ret	Ret	Ret	12	13	Ret	8	Ret	9	Ret	10	Ret	Ret	12	10^†	9	0
—	Huub Rothengatter			Ret	NSC	Ret	12	NTS	Ret	Ret	Ret	Ret	8	Ret	Ret	NTS	Ret	0
—	Andrea de Cesaris	Ret	Ret	Ret	NSC	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	8	Ret	0
—	Elio de Angelis	8	Ret	Ret	Ret													0
—	Marc Surer	Ret	Ret	9	9	9												0
—	Piercarlo Ghinzani	Ret	Ret	Ret	NSC	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	11	Ret	Ret	Ret	Ret	0
—	Allen Berg							Ret	Ret	Ret	12	Ret	Ret		13	16	NC	0
—	Alessandro Nannini	Ret	Ret	Ret	NSC	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	NC	14	Ret	0
—	Alex Caffi													NC				0
—	Ivan Capelli													Ret	Ret			0
—	Eddie Cheever							Ret										0
Pos	Piloto	BRA	ESP	SMR	MON	BEL	CAN	DET	FRA	RU	ALE	HUN	AUT	ITA	POR	MEX	AUS	Pts

Lenda
Cor	Resultado
Ouro	Gañador
Prata	2º posto
Bronce	3º posto
Verde	Remata nos puntos
Azul	Non remata nos puntos
Azul	Non se califica (NC)
Púrpura	Non remata (Ret)
Vermello	Non se califica (NSC)
Vermello	Non se precalifica (NSPC)
Negro	Descualificado (DSC)
Branco	Non tomou a saída (NTS)
Branco	Carreira cancelada (C)
Azul claro	Prácticas só (PS)
Azul claro	Piloto de probas dos venres (PP) (desde 2003 en diante)
En branco	Non participou nas prácticas (NPP)
	Excluído (EX)
	Non chegou (NCG)

Negra – Pole
Cursiva – Volta rápida
† Condutores que non terminaron o Gran Premio, pero se clasificaron ao completar máis do 90% da distancia de carreira.

Clasificación do Mundial de Construtores de 1986

Pos	Construtor	Coche nº	BRA	ESP	SMR	MON	BEL	CAN	DET	FRA	RU	ALE	HUN	AUT	ITA	POR	MEX	AUS	Pts
1	Williams-Honda	5	Ret	2	Ret	4	1	1	5	1	1	3	3	Ret	2	1	5	Ret	141
1	Williams-Honda	6	1	Ret	2	7	Ret	3	Ret	3	2	1	1	Ret	1	3	4	2	141
2	McLaren-TAG	1	Ret	3	1	1	6	2	3	2	3	6	Ret	1	DSC	2	2	1	96
2	McLaren-TAG	2	Ret	4	5	2	Ret	4	Ret	4	Ret	5	Ret	9	4	Ret	Ret	Ret	96
3	Lotus-Renault	11	9	Ret	Ret	NSC	Ret	Ret	7	Ret	7	Ret	5	Ret	Ret	9	Ret	6	58
3	Lotus-Renault	12	2	1	Ret	3	2	5	1	Ret	Ret	2	2	Ret	Ret	4	3	Ret	58
4	Ferrari	27	Ret	Ret	10	Ret	4	8	4	8	Ret	Ret	Ret	2	Ret	5	Ret	Ret	37
4	Ferrari	28	Ret	Ret	5	10	3	Ret	Ret	Ret	Ret	11	4	3	3	6	12	3	37
5	Ligier-Renault	25	4	Ret	Ret	5	Ret	6	Ret	5	4	4	Ret	10	Ret	7	15	7	29
5	Ligier-Renault	26	3	Ret	Ret	6	5	7	2	6	Ret	Ret	9	Ret	Ret	Ret	6	8	29
6	Benetton-BMW	19	10	5	Ret	Ret	7	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	8	Ret	10	19
6	Benetton-BMW	20	6	6	3	Ret	10	Ret	Ret	Ret	Ret	10	Ret	7	5	Ret	1	Ret	19
7	Tyrrell-Renault	3	5	Ret	8	Ret	Ret	9	Ret	10	5	Ret	6	Ret	10	Ret	11	4	11
7	Tyrrell-Renault	4	7	Ret	Ret	11	12	11	9	Ret	6	Ret	8	Ret	9	Ret	Ret	5	11
8	Haas Lola-Ford	15			Ret	Ret	11	10	Ret	Ret	Ret	9	Ret	4	6	Ret	Ret	Ret	6
8	Haas Lola-Ford	16				Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	8	7	5	Ret	NC	Ret	NC	6
9	Brabham-BMW	7	Ret	Ret	6	Ret	8	Ret	6	7	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	13	Ret	2
9	Brabham-BMW	8	8	Ret	Ret	Ret		Ret	10	9	8	7	Ret	NTS	Ret	Ret	Ret	Ret	2
10	Arrows-BMW	17	Ret	Ret	9	9	9		Ret	11	Ret	Ret	Ret	6	8	11	9	Ret	1
10	Arrows-BMW	18	Ret	7	7	8	Ret	Ret	Ret	NC	NC	Ret	Ret	Ret	7	10	7	Ret	1
—	Zakspeed	14	Ret	Ret	Ret	12	13	Ret	8	Ret	9	Ret	10	Ret	Ret	12	10	9	0
—	Zakspeed	29			Ret	NSC	Ret	12	DNS	Ret	Ret	Ret	Ret	8	Ret	Ret	DNS	Ret	0
—	Minardi-Motori Moderni	23	Ret	Ret	Ret	NSC	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	8	Ret	0
—	Minardi-Motori Moderni	24	Ret	Ret	Ret	NSC	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	NC	14	Ret	0
—	Haas Lola-Hart	15	Ret	Ret															0
—	Haas Lola-Hart	16	Ret	8	Ret														0
—	Osella-Alfa Romeo	21	Ret	Ret	Ret	NSC	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	11	Ret	Ret	Ret	Ret	0
—	Osella-Alfa Romeo	22	Ret	Ret	Ret	NSC	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	12	Ret	Ret	NC	13	16	NC	0
—	AGS-Motori Moderni	31													Ret	Ret			0
Pos	Construtor	Coche nº	BRA	ESP	SMR	MON	BEL	CAN	DET	FRA	RU	ALE	HUN	AUT	ITA	POR	MEX	AUS	Pts

Notas

↑ 1986 Formula One World Championship for Drivers (points table), 1987 FIA Yearbook, Red section, page 86
↑ 1986 Formula One World Championship for Manufacturers (points table), 1987 FIA Yearbook, Red section, page 87
↑ ESPN coverage of the 1997 Japanese Grand Prix, end-of-year F1 championship battles segment narrated by Bob Varsha
↑ "F1 season goes down to the wire". The Globe and Mail. 2010-11-08. Consultado o April 12, 2015.
↑ http://www.youtube.com/watch?v=OVyxRhgpIGQ
↑ Só contan os 11 mellores resultados para o campionato de pilotos. Os números sen paréntese son os puntos do campionato; os números entre paréntese son o total de puntos anotados

Véxase tamén

Ligazóns externas

1986 Formula 1 review
1986 Formula 1 results & images Arquivado 03 de outubro de 2011 en Wayback Machine. Consultado en f1-facts.com o 4 de setembro de 2008

[FIA_P86-1] 1986 Formula One World Championship for Drivers (points table), 1987 FIA Yearbook, Red section, page 86

[FIA_P87-2] 1986 Formula One World Championship for Manufacturers (points table), 1987 FIA Yearbook, Red section, page 87

[3] ESPN coverage of the 1997 Japanese Grand Prix, end-of-year F1 championship battles segment narrated by Bob Varsha

[4] "F1 season goes down to the wire". The Globe and Mail. 2010-11-08. Consultado o April 12, 2015.

[5] ttp://www.youtube.com/watch?v=OVyxRhgpIGQ

[6] Só contan os 11 mellores resultados para o campionato de pilotos. Os números sen paréntese son os puntos do campionato; os números entre paréntese son o total de puntos anotados

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]