Gran Premio de Italia de 1993
O Gran Premio de Italia de 1993 (oficialmente Pioneer 64° Gran Premio d'Italia[1]) foi unha carreira de Fórmula 1 que se disputou o 12 de setembro de 1993 en Monza. Foi a décimo terceira carreira da tempada de Fórmula Un de 1993.
| Detalles da carreira | ||
|---|---|---|
| Carreira 13 de 16 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1993. | ||
 Trazado do circuíto de Monza | ||
| Data | 12 de setembro 1993 | |
| Nome oficial | LXIV Pioneer Gran Premio d'Italia | |
| Localización | Autodromo Nazionale Monza, Monza, Italia | |
| Percorrido | Percorrido permanente de carreira 5´800 km | |
| Distancia | 53 voltas, 307´400 km | |
| Clima | Asollado, cálido | |
| Pole position | ||
| Piloto |  Alain Prost
|
Williams-Renault |
| Tempo | 1:21.179 | |
| Volta rápida | ||
| Piloto |  Damon Hill
|
Williams-Renault |
| Tempo | 1:23.575 na volta 45 | |
| Podio | ||
| Primeiro | Damon Hill
|
Williams-Renault |
| Segundo | Jean Alesi
|
Ferrari |
| Terceiro |  Michael Andretti
|
McLaren-Ford |
A carreira de 53 voltas gañouna o piloto británico Damon Hill, pilotando un Williams - Renault, logo de que comezase desde a segunda posición. O francés Jean Alesi terminou segundo nun Ferrari, mentres que o estadounidense Michael Andretti terminou terceiro nun McLaren - Ford, na súa última carreira de F1 antes de regresar as IndyCars. O compañeiro de equipo de Hill, o francés Alain Prost, logrou a pole position e liderou ata sufrir unha falla no motor a falta de cinco voltas, o que permitiu a Hill alcanzar a súa terceira vitoria consecutiva.
Informe editar
Os coches de Williams unha vez máis dominaron a cualificación, copando a primeira fila da grella con Alain Prost na pole e Damon Hill xunto a el. Jean Alesi obtivo o terceiro lugar no seu Ferrari, para gran alegría dos Tifosi; uniuse na segunda fila Ayrton Senna no McLaren. Michael Schumacher en Benetton e Gerhard Berger no segundo Ferrari ocuparon á terceira fila. Máis abaixo na grella, había dúas caras novas: Pedro Lamy facendo o seu debut no Gran Premio para un equipo con problemas de liquidez Lotus, tomando o lugar dos lesionados Alessandro Zanardi, mentres que o equipo Jordan, que necesitaba un substituto para Thierry Boutsen trala retirada do belga da F1, había decidido evaliar ao novo e prometedor piloto Fórmula 3000 xaponesa Marco Apicella, despois de que o seu piloto de probas, Emanuele Naspetti, rexeitara a oportunidade de competir.
Ao principio, Alesi adiantouse a Hill e Senna tratou de facer o mesmo, pero houbo contacto entre Hill e Senna, o que provocou que os dous pilotos retrocedesen, con Senna terminando no noveno lugar e Hill xusto detrás del no décimo. Máis atrás houbo caos, xa que dous incidentes separados viron a eliminación de cinco autos na primeira chicana. No primeiro incidente, os Footworks de Derek Warwick e Aguri Suzuki colisionaron e leváronse por diante o un ao outro. No segundo incidente, o piloto de Sauber JJ Lehto, que tivo que comezar desde a parte posterior da grella, esperaba recuperar o terreo perdido e procedeu a levarse a si mesmo e os Jordans de Rubens Barrichello e Apicella fóra da carreira. O debut de Apicella, que tamén sería o seu único inicio nun Grand Prix, non durou máis de 800 metros, converténdoo extraoficialmente no piloto cunha da carreira máis curta na Fórmula Un. Prost levou a Alesi, Schumacher, Berger, Johnny Herbert e Martin Brundle á volta 2. Na volta 4, Schumacher superou a Alesi para tomar a segunda posición.
Na volta 8, Senna colisionou co Ligier de Brundle, abandonando ambos. As ambicións de campionato de Prost recibiron un grande impulso coa retirada de Senna. Mentres tanto, Hill subira ao cuarto lugar e superara a Alesi polo terceiro posto na10ª volta, antes de pasar ao segundo posto na volta 22 cando o motor de Schumacher fallou.
Neste punto, Prost lideraba por case 20 segundos, pero na volta 48 Hill reducira esta vantaxe a dous segundos. Logo, na volta 49, cinco antes do final, o motor Renault do auto de Prost soltouse. Hill logrou a súa terceira vitoria consecutiva con 40 segundos sobre Alesi, con Michael Andretti terceiro e Karl Wendlinger, Riccardo Patrese (anotando os seus puntos finais na F1) e Érik Comas completando os seis primeiros. O final da carreira tamén brindou á Fórmula Un un dos seus momentos máis espectaculares. Os Minardis de Pierluigi Martini e Christian Fittipaldi achegáronse á liña da bandeira a cadros cando a roda dianteira esquerda de Fittipaldi fixo contacto coa roda traseira dereita do seu compañeiro de equipo. O contacto lanzou o automóbil de Fittipaldi ao aire, onde fixo unha voltereta case perfecta antes de aterrar sobre as súas rodas e patinar alén da liña. Ningún condutor resultou ferido e ambos terminaron a carreira sen perder unha posición.
Esta foi a sétima vitoria consecutiva do equipo Williams. Antes da fin de semana da carreira, McLaren informoulle a Andretti que esta sería a súa última carreira co equipo debido ás malas actuacións, [Cómpre referencia] e sería substituído polo piloto de probas do equipo, Mika Häkkinen. Ironicamente, a súa carreira final na Fórmula Un tamén resultaría ser o seu mellor resultado co seu terceiro posto.
Clasificación editar
Cualificación editar
| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Q1 | Q2 | Diferenza |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 2 | Alain Prost
|
Williams-Renault | 1:22.163 | 1:21.179 | — |
| 2 | 0 | Damon Hill
|
Williams-Renault | 1:22.283 | 1:21.491 | +0.318 |
| 3 | 27 | Jean Alesi
|
Ferrari | 1:22.625 | 1:21.986 | +0.807 |
| 4 | 8 |  Ayrton Senna
|
McLaren-Ford | 1:23.310 | 1:22.633 | +1.454 |
| 5 | 5 |  Michael Schumacher
|
Benetton-Ford | 1:23.888 | 1:22.910 | +1.731 |
| 6 | 28 |  Gerhard Berger
|
Ferrari | 1:23.750 | 1:23.150 | +1.971 |
| 7 | 12 | Johnny Herbert
|
Lotus-Ford | 1:25.463 | 1:23.769 | +2.590 |
| 8 | 10 |  Aguri Suzuki
|
Footwork-Mugen-Honda | 1:26.127 | 1:23.856 | +2.677 |
| 9 | 7 | Michael Andretti
|
McLaren-Ford | 1:25.348 | 1:23.899 | +2.720 |
| 10 | 6 |  Riccardo Patrese
|
Benetton-Ford | 1:26.082 | 1:23.918 | +2.739 |
| 11 | 9 | Derek Warwick
|
Footwork-Mugen-Honda | 1:24.673 | 1:24.048 | +2.869 |
| 12 | 25 | Martin Brundle
|
Ligier-Renault | 1:24.608 | 1:24.137 | +2.958 |
| 13 | 30 |  JJ Lehto
|
Sauber | 1:24.298 | 1:24.419 | +3.119 |
| 14 | 26 | Mark Blundell
|
Ligier-Renault | 1:25.238 | 1:24.344 | +3.165 |
| 15 | 29 | Karl Wendlinger
|
Sauber | 1:25.016 | 1:24.473 | +3.294 |
| 16 | 19 | Philippe Alliot
|
Larrousse-Lamborghini | 1:25.529 | 1:24.807 | +3.628 |
| 17 | 3 | Ukyo Katayama
|
Tyrrell-Yamaha | 1:26.300 | 1:24.886 | +3.707 |
| 18 | 4 | Andrea de Cesaris
|
Tyrrell-Yamaha | 1:25.482 | 1:24.916 | +3.737 |
| 19 | 14 | Rubens Barrichello
|
Jordan-Hart | 1:26.664 | 1:25.144 | +3.965 |
| 20 | 20 | Érik Comas
|
Larrousse-Lamborghini | 1:26.323 | 1:25.257 | +4.078 |
| 21 | 21 | Michele Alboreto
|
Lola-Ferrari | 1:26.287 | 1:25.368 | +4.189 |
| 22 | 24 | Pierluigi Martini
|
Minardi-Ford | 1:25.903 | 1:25.478 | +4.299 |
| 23 | 15 | Marco Apicella
|
Jordan-Hart | 1:51.300 | 1:25.672 | +4.493 |
| 24 | 23 | Christian Fittipaldi
|
Minardi-Ford | 1:26.135 | 1:25.699 | +4.520 |
| 25 | 22 | Luca Badoer
|
Lola-Ferrari | 1:26.049 | 1:25.957 | +4.778 |
| 26 | 11 |  Pedro Lamy
|
Lotus-Ford | 1:26.380 | 1:26.324 | +5.145 |
Carreira editar
| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Voltas | Tempo/Retirada | Grella | Puntos |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 0 | Damon Hill
|
Williams-Renault | 53 | 1:17:07.509 | 2 | 10 |
| 2 | 27 | Jean Alesi
|
Ferrari | 53 | + 40.012 | 3 | 6 |
| 3 | 7 | Michael Andretti
|
McLaren-Ford | 52 | + 1 Lap | 9 | 4 |
| 4 | 29 | Karl Wendlinger
|
Sauber | 52 | + 1 volta | 15 | 3 |
| 5 | 6 | Riccardo Patrese
|
Benetton-Ford | 52 | + 1 volta | 10 | 2 |
| 6 | 20 | Érik Comas
|
Larrousse-Lamborghini | 52 | + 1 volta | 20 | 1 |
| 7 | 24 | Pierluigi Martini
|
Minardi-Ford | 51 | + 2 voltas | 22 | |
| 8 | 23 | Christian Fittipaldi
|
Minardi-Ford | 51 | + 2 voltas | 24 | |
| 9 | 19 | Philippe Alliot
|
Larrousse-Lamborghini | 51 | + 2 voltas | 16 | |
| 10 | 22 | Luca Badoer
|
Lola-Ferrari | 51 | + 2 voltas | 25 | |
| 11 | 11 | Pedro Lamy
|
Lotus-Ford | 49 | Eléctrico | 26 | |
| 12 | 2 | Alain Prost
|
Williams-Renault | 48 | Motor | 1 | |
| 13 | 4 | Andrea de Cesaris
|
Tyrrell-Yamaha | 47 | Presión aceite | 18 | |
| 14 | 3 | Ukyo Katayama
|
Tyrrell-Yamaha | 47 | + 6 voltas | 17 | |
| Ret | 21 | Michele Alboreto
|
Lola-Ferrari | 23 | Suspensión | 21 | |
| Ret | 5 | Michael Schumacher
|
Benetton-Ford | 21 | Motor | 5 | |
| Ret | 26 | Mark Blundell
|
Ligier-Renault | 20 | Trompo | 14 | |
| Ret | 28 | Gerhard Berger
|
Ferrari | 15 | Suspensión | 6 | |
| Ret | 12 | Johnny Herbert
|
Lotus-Ford | 14 | Trompo | 7 | |
| Ret | 25 | Martin Brundle
|
Ligier-Renault | 8 | Colisión | 12 | |
| Ret | 8 | Ayrton Senna
|
McLaren-Ford | 8 | Colisión | 4 | |
| Ret | 10 | Aguri Suzuki
|
Footwork-Mugen-Honda | 0 | Colisión | 8 | |
| Ret | 9 | Derek Warwick
|
Footwork-Mugen-Honda | 0 | Colisión | 11 | |
| Ret | 30 | JJ Lehto
|
Sauber | 0 | Colisión | 13 | |
| Ret | 14 | Rubens Barrichello
|
Jordan-Hart | 0 | Colisión | 19 | |
| Ret | 15 | Marco Apicella
|
Jordan-Hart | 0 | Colisión | 23 | |
Fonte:[2]
| |||||||
Posicións logo da carreira editar
- Texto en negra indica Campión do Mundo.
|
|
- Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.
Notas editar
- ↑ "Motor Racing Programme Covers: 1993". The Programme Covers Project. Consultado o 12 de novembro de 2017.
- ↑ "1993 Italian Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 2 de decembro de 2014. Consultado o 23 de decembro de 2015.
- Henry, Alan (1993). AUTOCOURSE 1993–94. Hazleton Publishing. ISBN 1-874557-15-2.
| Carreira anterior: Gran Premio de Bélxica de 1993 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1993 |
Carreira seguinte: Gran Premio de Portugal de 1993 |
| Carreira anterior: Gran Premio de Italia de 1992 |
Gran Premio de Italia | Carreira seguinte: Gran Premio de Italia de 1994 |
Véxase tamén editar
| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Gran Premio de Italia de 1993 |
Ligazóns externas editar
| A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1 |