Gran Premio de Alemaña de 1990

O Gran Premio de Alemaña de Fórmula 1 de 1990 (oficialmente o LI Grosser Mobil 1 Preis von Deutschland) foi unha carreira de Fórmula 1 que se celebrou en Hockenheimring o 29 de xullo de 1990. Foi a novena rolda da tempada de 1990, o 52º Gran Premio de Alemaña e o décimo cuarto que se celebrou no circuíto de Hockenheim. Foi o 39º e último Gran Premio de Fórmula Un que se celebrou en Alemaña Occidental antes da súa reunificación con Alemaña Oriental. A carreira disputouse sobre 45 voltas do circuíto de sete quilómetros para unha distancia de carreira de 306 quilómetros.

Modelo:Competición deportivaGran Premio de Alemaña de 1990
Nome oficialGerman Grand Prix Editar o valor en Wikidata
TipoGran Premio de Alemaña Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Parte deCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1990 Editar o valor en Wikidata
Distancia do evento45 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
LocalizaciónHockenheimring (Hockenheim) 49°19′40″N 8°33′57″L / 49.327777777778, 8.5658333333333 Editar o valor en Wikidata
Lonxitude4,574 km Editar o valor en Wikidata
PaísAlemaña Editar o valor en Wikidata
Data29 de xullo de 1990 Editar o valor en Wikidata
Competición
Primeiro postoAyrton Senna
McLaren Editar o valor en Wikidata
Pole positionAyrton Senna Editar o valor en Wikidata
Volta máis rápidaThierry Boutsen Editar o valor en Wikidata

A carreira gañouna o Campión do Mundo de 1988, o piloto brasileiro Ayrton Senna pilotando un McLaren MP4 / 5B. Logrou a vitoria por seis segundos sobre o italiano Alessandro Nannini que pilotaba un Benetton B190 que estaba só dous segundos diante do compañeiro de equipo de Senna, o austríaco Gerhard Berger.

A vitoria de Senna púxoo de novo no liderado de puntos do campionato, catro por diante do piloto de Ferrari Alain Prost.

Pre-cualificación

editar

O equipo Coloni terminou a súa relación co pouco competitivo motor Subaru. O Coloni C3C modificado chegou ao circuíto cun Cosworth DFR V8 (que segundo o equipo pesaba uns 100 kg menos que o Subaru) e permanecería co V8 ata o final da tempada.

Cualificación

editar

Logo de tres vitorias consecutivas de Alain Prost, McLaren-Honda demostrou que estaban de volta á loita. Honda prometera a McLaren un motor V10 máis potente en Hockenheim e entregaron a pole a Senna e o segundo posto a Berger (só 0,2 segundos máis lento), os únicos pilotos que rodaron no 1:40 e fixérono durante a primeira sesión de cualificación. O Ferrari 641 de Prost e Nigel Mansell foron máis de 1,5 segundos máis lento (co inglés queixándose dunha caída de potencia no motor en comparación co seu compañeiro de equipo), e o Williams-Renault de Riccardo Patrese e Thierry Boutsen ocupando a terceira fila. McLaren estaba tan confiado que os seus tempos non ían ser superados, que Senna e Berger fixeron máis de 20 voltas cada un e pasaron toda a segunda sesión de cualificación traballando na preparación da carreira sen establecer ningún tempo de cualificación, os seus tempos máis rápidos foron 6 segundos máis lentos que o día anterior.[1] McLaren tamén presentou unha nova cuberta aerodinámica do carenado para o MP4 / 5B en Hockenheim deseñado para diminuír o efecto de buffeting (zarandeo) nas cabezas dos pilotos desviando o aire aos lados do coche. Isto permanecería no coche para o resto da tempada.

Completaron os 10 primeiros Nelson Piquet (Benetton-Ford), Jean Alesi (Tyrrell-Ford), Alessandro Nannini (Benetton-Ford), quen sufriu un forte choque durante a cualificación do venres na Bremsschikane 2 logo de montar unha beirarrúa e golpear a barreira o suficientemente forte como para lanzar o coche ao aire e de novo caer na pista facendo deter a sesión. Nannini sobreviviu ao choque con pouco máis que o orgullo mallado. O décimo mellor cualificador foi Ivan Capelli no Leyton House-Judd. Tal foi a diferenza en tempos que Capelli foi uns 4.151 segundos máis lento que Senna.[2]

Informe da carreira

editar

A natureza rápida do circuíto deu como resultado varios fallos de motor, aínda que os catro equipos grandes tomaron os seis postos de puntos.

Ambos compañeiros do equipo Onyx Grand Prix JJ Lehto e Gregor Foitek conseguiron meter o seu renomeado Monteverdi ORE-2 na carreira, foi a última vez que calquera dos coches cualificaría para unha carreira antes da disolución do equipo en agosto.

Philippe Alliot foi descualificado porque os comisarios axudaron ao seu Ligier JS33B a reincorporarse á carreira logo de ser bloqueado polo Dallara 190 de Emanuele Pirro. A volta rápida da carreira logrouna Thierry Boutsen no seu Williams, por primeira vez na súa carreira.

Clasificación

editar

Pre Cualificación

editar
Pos Piloto Construtor Tempo Diferenza
1 26   Philippe Alliot Ligier-Ford 1:45.513
2 25   Nicola Larini Ligier-Ford 1:46.186 +0.673
3 14   Olivier Grouillard Osella-Ford 1:46.828 +1.315
4 18   Yannick Dalmas AGS-Ford 1:47.125 +1.612
5 17   Gabriele Tarquini AGS-Ford 1:48.127 +2.614
6 33   Roberto Moreno EuroBrun-Judd 1:48.983 +3.470
7 31   Bertrand Gachot Coloni-Ford 1:50.460 +4.947
8 34   Claudio Langes EuroBrun-Judd 1:50.897 +5.384
9 39   Bruno Giacomelli Life 2:10.786 +25.273

Cualificación

editar
Pos Piloto Construtor Q1 Q2 diferenza
1 27   Ayrton Senna McLaren-Honda 1:40.198 1:46.843
2 28   Gerhard Berger McLaren-Honda 1:40.434 1:46.628 +0.236
3 1   Alain Prost Ferrari 1:41.732 1:42.590 +1.532
4 2   Nigel Mansell Ferrari 1:42.313 1:42.057 +1.859
5 6   Riccardo Patrese Williams-Renault 1:43.736 1:42.195 +1.997
6 5   Thierry Boutsen Williams-Renault 1:43.620 1:42.380 +2.182
7 20   Nelson Piquet Benetton-Ford 1:42.926 1:42.872 +2.674
8 4   Jean Alesi Tyrrell-Ford 1:43.255 1:44.652 +3.057
9 19   Alessandro Nannini Benetton-Ford 1:43.594 1:44.559 +3.396
10 16   Ivan Capelli Leyton House-Judd 1:45.025 1:44.349 +4.151
11 30   Aguri Suzuki Lola-Lamborghini 1:45.382 1:44.363 +4.165
12 29   Éric Bernard Lola-Lamborghini 1:44.998 1:44.496 +4.298
13 3   Satoru Nakajima Tyrrell-Ford 1:44.873 1:44.650 +4.452
14 15   Maurício Gugelmin Leyton House-Judd 1:45.193 +4.995
15 23   Pierluigi Martini Minardi-Ford 1:45.736 1:45.237 +5.039
16 11   Derek Warwick Lotus-Lamborghini 1:45.364 1:45.244 +5.046
17 8   Stefano Modena Brabham-Judd 1:45.547 1:47:269 +5.349
18 10   Alex Caffi Arrows-Ford 1:46.201 1:45.604 +5.406
19 9   Michele Alboreto Arrows-Ford 1:45.871 1:45.755 +5.557
20 12   Martin Donnelly Lotus-Lamborghini 1:47.723 1:45.790 +5.592
21 7   David Brabham Brabham-Judd 1:46.110 1:46.518 +5.912
22 25   Nicola Larini Ligier-Ford 1:47.068 1:46.187 +5.989
23 21   Emanuele Pirro Dallara-Ford 1:46.904 1:46.506 +6.308
24 26   Philippe Alliot Ligier-Ford 1:46.596 1:57.287 +6.398
25 36   JJ Lehto Onyx-Ford 1:48.856 1:46.867 +6.669
26 35   Gregor Foitek Onyx-Ford 1:47.209 1:47.726 +7.011
27 14   Olivier Grouillard Osella-Ford 1:47.429 1:48.172 +7.231
28 24   Paolo Barilla Minardi-Ford 1:47.747 1:47.958 +7.549
29 18   Yannick Dalmas AGS-Ford 1:47.789 1:47.874 +7.591
30 22   Andrea de Cesaris Dallara-Ford 1:48.118 1:48.032 +7.834

Carreira

editar
Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 27   Ayrton Senna McLaren-Honda 45 1:20:47.164 1 9
2 19   Alessandro Nannini Benetton-Ford 45 + 6.520 9 6
3 28   Gerhard Berger McLaren-Honda 45 + 8.553 2 4
4 1   Alain Prost Ferrari 45 + 45.270 3 3
5 6   Riccardo Patrese Williams-Renault 45 + 48.028 5 2
6 5   Thierry Boutsen Williams-Renault 45 + 1:21.491 6 1
7 16   Ivan Capelli Leyton House-Judd 44 + 1 volta 10  
8 11   Derek Warwick Lotus-Lamborghini 44 + 1 volta 16  
9 10   Alex Caffi Arrows-Ford 44 + 1 volta 18  
10 25   Nicola Larini Ligier-Ford 43 + 2 voltas 22  
11 4   Jean Alesi Tyrrell-Ford 40 Transmisión 8  
NC 36   JJ Lehto Onyx-Ford 39 +6 voltas 25  
Ret 29   Éric Bernard Lola-Lamborghini 35 Bomba combustible 12  
Ret 30   Aguri Suzuki Lola-Lamborghini 33 Embrague 11  
Ret 3   Satoru Nakajima Tyrrell-Ford 24 Motor 13  
Ret 20   Nelson Piquet Benetton-Ford 23 Motor 7  
Ret 23   Pierluigi Martini Minardi-Ford 20 Motor 15  
Ret 35   Gregor Foitek Onyx-Ford 19 Trompo 26  
Ret 2   Nigel Mansell Ferrari 15 Á rota 4  
Ret 15   Maurício Gugelmin Leyton House-Judd 12 Motor 14  
Ret 7   David Brabham Brabham-Judd 12 Motor 21  
Ret 9   Michele Alboreto Arrows-Ford 10 Motor 19  
Ret 12   Martin Donnelly Lotus-Lamborghini 1 Embrague 20  
Ret 8   Stefano Modena Brabham-Judd 0 Embrague 17  
Ret 21   Emanuele Pirro Dallara-Ford 0 Colisión 23  
DSC 26   Philippe Alliot Ligier-Ford 0 Descualificado 24  
NSC 14   Olivier Grouillard Osella-Ford    
NSC 24   Paolo Barilla Minardi-Ford    
NSC 18   Yannick Dalmas AGS-Ford    
NSC 22   Andrea de Cesaris Dallara-Ford    
NSCP 17   Gabriele Tarquini AGS-Ford    
NSCP 33   Roberto Moreno EuroBrun-Judd    
NSCP 31   Bertrand Gachot Coloni-Ford    
NSCP 34   Claudio Langes EuroBrun-Judd    
NSCP 39   Bruno Giacomelli Life    
Fonte:[3]

Posicións logo da carreira

editar
  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio do Reino Unido de 1990
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1990
Carreira seguinte:
Gran Premio de Hungría de 1990
Carreira anterior:
Gran Premio de Alemaña de 1989
Gran Premio de Alemaña Carreira seguinte:
Gran Premio de Alemaña de 1991
  1. 1990 German Grand Prix 1st Qualifying Session
  2. 1990 German Grand Prix 2nd Qualifying Session
  3. "1990 German Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 21 de decembro de 2014. Consultado o 23 de decembro de 2015. 

Ligazóns externas

editar