Gran Premio do Xapón de 1991

O Gran Premio do Xapón de 1991 (oficialmente o XVII Fuji Television Japanese Grand Prix) foi unha carreira de Fórmula Un disputada en Suzuka o 20 de outubro de 1991. Foi a décimo quinta e penúltima proba da tempada 1991 da Fórmula Un, o 18º Gran Premio do Xapón, o quinto en Suzuka e o sétimo que se celebrou no marco do campionato mundial de pilotos de Fórmula Un. A carreira disputouse ao longo de 53 voltas ao circuíto de seis quilómetros por unha carreira de 310 quilómetros. Foi gañada polo piloto de McLaren Gerhard Berger despois de comezar desde a pole position. O seu compañeiro de equipo Ayrton Senna terminou en segundo lugar e Riccardo Patrese foi terceiro para o equipo Williams.

Modelo:Competición deportivaGran Premio do Xapón de 1991
Nome oficialXVII Fuji Television Japanese Grand Prix Editar o valor en Wikidata
TipoGran Premio do Xapón Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Parte deCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1991 Editar o valor en Wikidata
Distancia do evento53 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
LocalizaciónCircuíto de Suzuka (Suzuka) 34°50′30″N 136°32′20″L / 34.8417, 136.5389 Editar o valor en Wikidata
Lonxitude5,807 km Editar o valor en Wikidata
PaísXapón Editar o valor en Wikidata
Data20 de outubro de 1991 Editar o valor en Wikidata
Competición
Primeiro postoGerhard Berger Editar o valor en Wikidata
Pole positionGerhard Berger Editar o valor en Wikidata
Volta máis rápidaAyrton Senna Editar o valor en Wikidata

Informe

editar

A Fórmula Un chegou ao Xapón coa loita polo título aínda aberta, foi o quinto ano consecutivo en que o título decidirase no circuíto de Suzuka. Os organizadores esperaban que os eventos do Gran Premio do Xapón de 1990 non se repetisen. Ambos contendentes ao campionato Ayrton Senna e Nigel Mansell sabían exactamente o que tiñan que facer, Mansell tiña que gañar con axuda e Senna necesitaba vencer a Mansell. Houbo varios cambios na aliñación de pilotos, sendo o máis notable o de Leyton House, onde Ivan Capelli foi substituído polo mozo austríaco Karl Wendlinger. Por outra parte, AGS quedou sen diñeiro e non fixo a viaxe ao Xapón, mentres que outros atrasados como Coloni contrataron ao condutor local Naoki Hattori, pero non puido precualificarse. Johnny Herbert estaba detrás do volante do Lotus logo de perderse unhas carreiras na segunda metade da tempada debido aos compromisos de Fórmula 3000 xaponesa.

A cualificación viu moitos grandes accidentes, incluída a nova sensación Michael Schumacher e o piloto de Ferrari Jean Alesi. O maior destes accidentes foi o que lle sucedeu a Éric Bernard que rompeu o nocello e non tomou parte na carreira. Ao final das sesións de cualificación, quedou unha primeira fila de McLaren con Gerhard Berger, por diante de Ayrton Senna. Mansell foi terceiro seguido polo infeliz Alain Prost, Riccardo Patrese, Jean Alesi, Pierluigi Martini, Gianni Morbidelli, Michael Schumacher, e Nelson Piquet.

No comezo da carreira, Berger saíu ben e Senna bloqueou a Mansell como lle fixo Mansell en Portugal. Por outra parte, o día de Jean Alesi terminou na primeira volta en mdio dunha nube de fume, o seu motor Ferrari explotara. Ao final da 1ª volta, a orde era Berger, Senna, Mansell, Patrese e Prost. Houbo un grande accidente na segunda volta cando Andrea de Cesaris trompeou co seu Jordan mentres lideraba a outros autos, e o accidente resultante levou a Wendlinger, Pirro, e Lehto con el. diante, Berger púxose na cabeza mentres Mansell acosaba a Senna. Todo terminou na volta 10 cando Mansell cometeu un erro na primeira curva e saíuse. O seu Williams quedou atrapado na grava e Mansell estaba fóra da loita polo campionato.

Coa noticia da retirada de Mansell, Senna e Berger perdéronse na distancia, con Berger saudando ao seu compañeiro de equipo campión do mundo cando o pasou. Os dous correron en formación durante o resto da carreira con Senna deixando pasar a Berger na última volta para gañar a súa primeira carreira para McLaren.

Patrese terminou en terceiro lugar seguido de Prost, Martin Brundle anotou os últimos puntos na historia do equipo de Brabham, e Stefano Modena no Tyrrell. Senna gañara o seu terceiro campionato mundial, pero o brasileiro freou as celebracións na entrevista posterior á carreira facendo comentarios mordaces sobre o presidente sainte da FISA Jean-Marie Balestre e admitindo que sacou intencionadamente a Alain Prost da pista o ano anterior en Suzuka, o que provocou moito resentimento e críticas a Senna da comunidade da F1.

Clasificación

editar

Cualificación Previa

editar
Pos Piloto Construtor Tempo Diferenza
1 7   Martin Brundle Brabham-Yamaha 1:41.289
2 10   Alex Caffi Footwork-Ford 1:42.382 +1.093
3 9   Michele Alboreto Footwork-Ford 1:42.479 +1.190
4 14   Gabriele Tarquini Fondmetal-Ford 1:43.025 +1.736
5 8   Mark Blundell Brabham-Yamaha 1:44.025 +2.736
6 31   Naoki Hattori Coloni-Ford 2:00.035 +18.746

Cualificación

editar
Pos Piloto Construtor Q1 Q2 diferenza
1 2   Gerhard Berger McLaren-Honda 1:36.458 1:34.700
2 1   Ayrton Senna McLaren-Honda 1:36.490 1:34.898 +0.198
3 5   Nigel Mansell Williams-Renault 1:36.529 1:34.922 +0.222
4 27   Alain Prost Ferrari 1:37.565 1:36.670 +1.970
5 6   Riccardo Patrese Williams-Renault 1:37.874 1:36.882 +2.182
6 28   Jean Alesi Ferrari 1:37.718 1:37.140 +2.740
7 23   Pierluigi Martini Minardi-Ferrari 1:40.176 1:38.154 +3.454
8 24   Gianni Morbidelli Minardi-Ferrari 1:41.088 1:38.248 +3.548
9 19   Michael Schumacher Benetton-Ford 1:39.742 1:38.363 +3.663
10 20   Nelson Piquet Benetton-Ford 1:40.557 1:38.614 +3.914
11 33   Andrea de Cesaris Jordan-Ford 1:40.407 1:38.842 +4.142
12 22   JJ Lehto Dallara-Judd 1:40.191 1:38.911 +4.211
13 32   Alessandro Zanardi Jordan-Ford 1:39.051 1:38.923 +4.223
14 4   Stefano Modena Tyrrell-Honda 1:39.245 1:38.926 +4.226
15 3   Satoru Nakajima Tyrrell-Honda 1:40.100 1:39.118 +4.418
16 21   Emanuele Pirro Dallara-Judd 1:41.246 1:39.238 +4.538
17 25   Thierry Boutsen Ligier-Lamborghini 1:39.946 1:39.499 +4.799
18 15   Maurício Gugelmin Leyton House-Ilmor 1:40.714 1:39.518 +4.818
19 7   Martin Brundle Brabham-Yamaha 1:40.867 1:39.697 +4.997
20 26   Érik Comas Ligier-Lamborghini 1:41.251 1:39.820 +5.120
21 11   Mika Häkkinen Lotus-Judd 1:41.485 1:40.024 +5.324
22 16   Karl Wendlinger Leyton House-Ilmor 1:41.639 1:40.092 +5.392
23 12   Johnny Herbert Lotus-Judd 1:40.512 1:40.170 +5.470
24 14   Gabriele Tarquini Fondmetal-Ford 1:42.835 1:40.184 +5.484
25 30   Aguri Suzuki Lola-Ford 1:41.528 1:40.255 +5.555
26 10   Alex Caffi Footwork-Ford 1:40.517 1:40.402 +5.702
27 9   Michele Alboreto Footwork-Ford 1:41.536 1:40.844 +6.144
28 34   Nicola Larini Lambo-Lamborghini 1:43.057 1:42.492 +7.792
29 35   Eric van de Poele Lambo-Lamborghini 1:46.641 1:42.724 +8.024
30 29   Éric Bernard Lola-Ford NTS*

* Precualificado pero lesionado durante a práctica (perna rota)

Carreira

editar
Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 2   Gerhard Berger McLaren-Honda 53 1:32:10.695 1 10
2 1   Ayrton Senna McLaren-Honda 53 + 0.344 2 6
3 6   Riccardo Patrese Williams-Renault 53 + 56.731 5 4
4 27   Alain Prost Ferrari 53 + 1:20.761 4 3
5 7   Martin Brundle Brabham-Yamaha 52 + 1 volta 19 2
6 4   Stefano Modena Tyrrell-Honda 52 + 1 volta 14 1
7 20   Nelson Piquet Benetton-Ford 52 + 1 volta 10
8 15   Maurício Gugelmin Leyton House-Ilmor 52 + 1 volta 18
9 25   Thierry Boutsen Ligier-Lamborghini 52 + 1 volta 17
10 10   Alex Caffi Footwork-Ford 51 + 2 voltas 26
11 14   Gabriele Tarquini Fondmetal-Ford 50 + 3 voltas 24
Ret 26   Érik Comas Ligier-Lamborghini 41 Alternador 20
Ret 23   Pierluigi Martini Minardi-Ferrari 39 Eléctrico 7
Ret 19   Michael Schumacher Benetton-Ford 34 Motor 9
Ret 12   Johnny Herbert Lotus-Judd 31 Motor 23
Ret 3   Satoru Nakajima Tyrrell-Honda 30 Trompo 15
Ret 30   Aguri Suzuki Lola-Ford 26 Motor 25
Ret 24   Gianni Morbidelli Minardi-Ferrari 15 Roda 8
Ret 5   Nigel Mansell Williams-Renault 9 Trompo 3
Ret 32   Alessandro Zanardi Jordan-Ford 7 Caixa de cambios 13
Ret 11   Mika Häkkinen Lotus-Judd 4 Motor 21
Ret 33   Andrea de Cesaris Jordan-Ford 1 Colisión 11
Ret 22   JJ Lehto Dallara-Judd 1 Colisión 12
Ret 21   Emanuele Pirro Dallara-Judd 1 Colisión 16
Ret 16   Karl Wendlinger Leyton House-Ilmor 1 Colisión 22
Ret 28   Jean Alesi Ferrari 0 Motor 6
NSC 9   Michele Alboreto Footwork-Ford
NSC 34   Nicola Larini Lambo-Lamborghini
NSC 35   Eric van de Poele Lambo-Lamborghini
NSC 29   Éric Bernard Lola-Ford
NSCP 8   Mark Blundell Brabham-Yamaha
NSCP 31   Naoki Hattori Coloni-Ford
Fonte:[1]

Posicións logo da carreira

editar
  • Texto en negra indica quen aínda ten unha oportunidade teórica de converterse en Campión do Mundo.
  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.

Footnotes

editar

Referencias

editar
  1. "1991 Japanese Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 3 de novembro de 2014. Consultado o 23 de decembro de 2015. 

Ligazóns externas

editar
Carreira anterior:
Gran Premio de España de 1991
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1991
Carreira seguinte:
Gran Premio de Australia de 1991
Carreira anterior:
Gran Premio do Xapón de 1990
Gran Premio do Xapón Carreira seguinte:
Gran Premio do Xapón de 1992