Gran Premio do Xapón de 1992

O Gran Premio do Xapón de 1992 (oficialmente o XVIII Fuji Television Japanese Grand Prix) foi unha carreira de Fórmula Un disputada en Suzuka o 25 de outubro de 1992. Foi a décimo quinta e penúltima proba da tempada 1992 da Fórmula Un, o 19º Gran Premio do Xapón, o sexto en Suzuka e o oitavo que se celebrou no marco do campionato mundial de pilotos de Fórmula Un. A carreira disputouse ao longo de 53 voltas ao circuíto de seis quilómetros por unha carreira de 310 quilómetros. Gañouno Riccardo Patrese pilotando un Williams - Renault, con Gerhard Berger en segundo lugar para o equipo McLaren e Martin Brundle en terceiro lugar para Benetton. Esta foi a última vitoria de Patrese nun Gran Premio.

Modelo:Competición deportivaGran Premio do Xapón de 1992
Nome oficialXVIII Fuji Television Japanese Grand Prix Editar o valor en Wikidata
TipoGran Premio do Xapón Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Parte deCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1992 Editar o valor en Wikidata
Distancia do evento53 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
LocalizaciónCircuíto de Suzuka (Suzuka) 34°50′30″N 136°32′20″L / 34.8417, 136.5389 Editar o valor en Wikidata
Lonxitude5,807 km Editar o valor en Wikidata
PaísXapón Editar o valor en Wikidata
Data25 de outubro de 1992 Editar o valor en Wikidata
Competición
Primeiro postoRiccardo Patrese Editar o valor en Wikidata
Pole positionNigel Mansell Editar o valor en Wikidata
Volta máis rápidaNigel Mansell Editar o valor en Wikidata

Informe

editar

Antes da carreira

editar

Antes da carreira houbo dous cambios de piloto: Ferrari substituíu a Ivan Capelli polo seu piloto de probas Nicola Larini, mentres que Karl Wendlinger deixou March para unirse ao programa preparatorio de Sauber antes do debut do equipo suízo en 1993, o seu lugar ocupouno Jan Lammers, facendo a súa primeira saída na F1 logo de máis de 10 anos.[1]

Cualificación

editar

Na cualificación, o Williams de Nigel Mansell obtivo a súa 13ª pole position da tempada, igualando o récord establecido por Ayrton Senna en 1988 e 1989. O seu compañeiro de equipo Riccardo Patrese estaba ao seu carón na primeira fila, mentres que os McLarens de Senna e Gerhard Berger encheron a segunda fila. Michael Schumacher no Benetton foi o quinto, seguido polos dous Lotus de Johnny Herbert e Mika Häkkinen. O top ten foi completado por Érik Comas no Ligier, Andrea de Cesaris no Tyrrell e Thierry Boutsen no segundo Ligier.

Carreira

editar

Mansell fixo un rápido comezo e ao final da primeira volta lideraba diante de Patrese por tres segundos. Senna mantívose en terceiro lugar antes de converterse no primeiro retirado da carreira na volta 3 cunha falla no motor. Mentres tanto, Larini, que clasificara undécimo, calou o coche na grella e caeu ao final, mentres que a caixa de cambios de Boutsen fallou na volta 4.

Berger fixo unha temperá parada en boxes e reincorporouse á carreira en sexto lugar, detrás de Schumacher e os dous Lotus. Na volta 13, Schumacher retirouse cunha falla na caixa de cambios, a súa única retirada mecánica do ano. A caixa de cambios de Herbert tamén fallou dúas voltas máis tarde. Despois da parada en boxes a metade da carreira para cambiar pneumáticos, Mansell conservou unha cómoda vantaxe sobre Patrese, mentres que Berger adiantouse a Häkkinen en terceiro lugar e Martin Lutund, que só cualificara 13° no segundo Benetton, subiu ao quinto lugar diante de Comas e de Cesaris.

Na volta 36, Mansell reduciu a velocidade e Patrese adiantouno. A seguinte volta, Comas retirouse cunha falla do motor. Na volta 45, tanto Mansell como Häkkinen sufriron fallas no motor, isto moveu a Berger e Brundle ao segundo e terceiro lugar, respectivamente. Patrese logrou a súa sexta e última vitoria nun Gran Premio, terminando 13 segundos por diante de Berger con Brundle un minuto máis atrás, os seis primeiros os completaron de Cesaris, Jean Alesi no segundo Ferrari e Christian Fittipaldi, quen anotou o seu primeiro punto na Fórmula Un e o único punto da tempada para o equipo Minardi.

Clasificación

editar

Cualificación

editar
Pos Piloto Construtor Q1 Q2 Diferenza
1 5   Nigel Mansell Williams-Renault 1:37.360 2:07.703
2 6   Riccardo Patrese Williams-Renault 1:38.219 2:13.971 +0.859
3 1   Ayrton Senna McLaren-Honda 1:38.375 +1.015
4 2   Gerhard Berger McLaren-Honda 1:40.296 +2.936
5 19   Michael Schumacher Benetton-Ford 1:40.922 11:12.418 +3.562
6 12   Johnny Herbert Lotus-Ford 1:41.030 +3.670
7 11   Mika Häkkinen Lotus-Ford 1:41.415 +4.055
8 26   Érik Comas Ligier-Renault 1:42.187 +4.827
9 4   Andrea de Cesaris Tyrrell-Ilmor 1:42.361 +5.001
10 25   Thierry Boutsen Ligier-Renault 1:42.428 +5.068
11 28   Nicola Larini Ferrari 1:42.488 +5.128
12 23   Christian Fittipaldi Minardi-Lamborghini 1:42.617 +5.257
13 20   Martin Brundle Benetton-Ford 1:42.626 +5.266
14 24   Gianni Morbidelli Minardi-Lamborghini 1:42.627 2:10.260 +5.267
15 27   Jean Alesi Ferrari 1:42.824 +5.464
16 10   Aguri Suzuki Footwork-Mugen-Honda 1:43.029 +5.669
17 32   Stefano Modena Jordan-Yamaha 1:43.117 2:19.944 +5.757
18 29   Bertrand Gachot Larrousse-Lamborghini 1:43.156 +5.796
19 22   Pierluigi Martini Dallara-Ferrari 1:43.251 +5.891
20 30   Ukyo Katayama Larrousse-Lamborghini 1:43.488 5:40.775 +6.128
21 3   Olivier Grouillard Tyrrell-Ilmor 1:43.941 +6.581
22 21   JJ Lehto Dallara-Ferrari 1:44.037 +6.677
23 16   Jan Lammers March-Ilmor 1:44.075 +6.715
24 9   Michele Alboreto Footwork-Mugen-Honda 1:44.149 2:25.413 +6.789
25 33   Maurício Gugelmin Jordan-Yamaha 1:44.253 +6.893
26 17   Emanuele Naspetti March-Ilmor 1:47.303 +9.943
Fonte:[2][3][4]

Carreira

editar
Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 6   Riccardo Patrese Williams-Renault 53 1:33:09.533 2 10
2 2   Gerhard Berger McLaren-Honda 53 + 13.729 4 6
3 20   Martin Brundle Benetton-Ford 53 + 1:15.503 13 4
4 4   Andrea de Cesaris Tyrrell-Ilmor 52 + 1 volta 9 3
5 27   Jean Alesi Ferrari 52 + 1 volta 15 2
6 23   Christian Fittipaldi Minardi-Lamborghini 52 + 1 volta 12 1
7 32   Stefano Modena Jordan-Yamaha 52 + 1 volta 17
8 10   Aguri Suzuki Footwork-Mugen-Honda 52 + 1 volta 16
9 21   JJ Lehto Dallara-Ferrari 52 + 1 volta 22
10 22   Pierluigi Martini Dallara-Ferrari 52 + 1 volta 19
11 30   Ukyo Katayama Larrousse-Lamborghini 52 + 1 volta 20
12 28   Nicola Larini Ferrari 52 + 1 volta 11
13 17   Emanuele Naspetti March-Ilmor 51 + 2 voltas 26
14 24   Gianni Morbidelli Minardi-Lamborghini 51 + 2 voltas 14
15 9   Michele Alboreto Footwork-Mugen-Honda 51 + 2 voltas 24
Ret 5   Nigel Mansell Williams-Renault 44 Motor 1
Ret 11   Mika Häkkinen Lotus-Ford 44 Motor 7
Ret 29   Bertrand Gachot Larrousse-Lamborghini 39 Colisión 18
Ret 26   Érik Comas Ligier-Renault 36 Motor 8
Ret 16   Jan Lammers March-Ilmor 27 Embrague 23
Ret 33   Maurício Gugelmin Jordan-Yamaha 22 Trompo 25
Ret 12   Johnny Herbert Lotus-Ford 15 Caixa de cambios 6
Ret 19   Michael Schumacher Benetton-Ford 13 Caixa de cambios 5
Ret 3   Olivier Grouillard Tyrrell-Ilmor 6 Trompo 21
Ret 25   Thierry Boutsen Ligier-Renault 3 Caixa de cambios 10
Ret 1   Ayrton Senna McLaren-Honda 2 Motor 3
Fonte:[5]

Posicións logo da carreira

editar
  • Texto en negra indica ao Campión do Mundo.
  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.

Referencias

editar
  1. "Jan Lammers - Biography". Formula One Rejects. Arquivado dende o orixinal o 21 de marzo de 2013. Consultado o 1 de xuño de 2016. 
  2. "Fuji Television Japanese Grand Prix - QUALIFYING 1". formula1.com. Consultado o 14 de setembro de 2017. 
  3. "Fuji Television Japanese Grand Prix - QUALIFYING 2". formula1.com. Consultado o 14 de setembro de 2017. 
  4. "Fuji Television Japanese Grand Prix - OVERALL QUALIFYING". formula1.com. Consultado o 14 de setembro de 2017. 
  5. "1992 Japanese Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 3 de novembro de 2014. Consultado o 23 de decembro de 2015. 

Ligazóns externas

editar
Carreira anterior:
Gran Premio de Portugal de 1992
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1992
Carreira seguinte:
Gran Premio de Australia de 1992
Carreira anterior:
Gran Premio do Xapón de 1991
Gran Premio do Xapón Carreira seguinte:
Gran Premio do Xapón de 1993