Gran Premio de Bélxica de 1987
O Gran Premio de Bélxica de 1987 foi unha carreira de Fórmula 1 disputada no circuíto de Spa-Francorchamps o 17 de maio de 1987. Foi a terceira rolda da tempada de Fórmula Un de 1987. A carreira foi o 45º Gran Premio de Bélxica e o 33º, que se celebrou en Spa-Francorchamps.
| Nome oficial | XLV Belgian Grand Prix  |
|---|---|
| Tipo | Gran Premio de Bélxica |
| Deporte | automobilismo |
| Parte de | Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1987 |
| Distancia do evento | 43 |
| Localización e Datas | |
| Localización | Circuíto de Spa-Francorchamps (Provincia de Liexa) 50°26′14″N 5°58′17″L / 50.437222222222, 5.9713888888889 |
| Lonxitude | 7,003 km |
| País | Bélxica |
| Data | 17 de maio de 1987 |
| Competición | |
| Primeiro posto | Alain Prost |
| Pole position | Nigel Mansell |
| Volta máis rápida | Alain Prost |
A carreira foi gañada polo piloto francés de McLaren Alain Prost pilotando un McLaren MP4/3. Foi a segunda vitoria de Prost no Gran Premio de Bélxica e a súa 27ª vitoria nun Gran Premio, igualando a mellor marca de todos os tempos de Jackie Stewart. Prost gañou a carreira por 25 segundos sobre o seu compañeiro de equipo o sueco Stefan Johansson. Foi o primeiro dobrete para McLaren desde o ano anterior no Gran Premio de Mónaco. Terceiro foi Andrea de Cesaris pilotando un Brabham BT56. Sería o mellor posto en 1987 de De Cesaris e unha das dúas únicas carreiras que terminaría no ano. Tamén foi o cuarto podio de De Cesaris, o primeiro desde que terminara segundo no Gran Premio de Suráfrica de 1983.
A vitoria, a segunda de Prost en 1987, afirmouno na cabeza do campionato, cinco puntos por diante do seu compañeiro de equipo Johansson e oito por diante do piloto de Williams Nigel Mansell.
Resumo da carreira
editarA cualificación viu aos dous Williams FW11B na primeira fila, con Nigel Mansell na pole, preto de 1,5 segundos máis rápido que Nelson Piquet. Certamente, Piquet seguía sufrindo as secuelas do seu accidente en Imola. Ayrton Senna logrou o terceiro lugar no seu Lotus 99T por diante dos dous Ferrari F1/87 de Gerhard Berger e Michele Alboreto.
A carreira tivo dúas saídas. Na primeira Mansell conseguiu a vantaxe por diante de Senna, Piquet e Alboreto. Ao final da grella René Arnoux (Ligier JS29B) e Andrea de Cesaris (Brabham BT56) tocáronse, mentres Thierry Boutsen (Benetton B187) golpeou a Berger facéndoo trompear co Ferrari F1 / 87. Un accidente máis grave aconteceulle a Philippe Streiff que se estrelou con forza na curva Eau Rouge pouco despois golpeouno o seu compañeiro de equipo en Tyrrell Jonathan Palmer, ambos resultaron ilesos pero os seus Tyrrell DG016 quedaron reducidos a chatarra. A carreira foi suspendida e reiniciouse de novo. En virtude de cualificar 23º e o seu compañeiro de equipo 24º, e ironicamente ao chocar en primeiro lugar, a Streiff déuselle o coche de reserva para o reinicio deixando a Palmer fóra da carreira.
Na segunda saída, Senna liderou sobre Mansell, pero durante a primeira volta o británico intentou adiantar ao brasileiro. Os dous tocáronse, o que provocou a retirada do Lotus 99T. Mansell reincorporouse á carreira na parte de atrás, ata que os danos sufridos na colisión obrigárono finalmente a abandonar na volta 17. Mansell posteriormente visitou o garaxe de Lotus, onde intercambiáronse duras palabras e lanzáronse golpes.
Berger retirouse na terceira volta cun pistón roto, mentres que na volta 10 Michele Alboreto que ía segundo rompeu o coxinete da roda e Nelson Piquet retirouse cunha tubaría do turbo rota, entregando o liderado a Alain Prost diante de Teo Fabi e Stefan Johansson. As paradas en boxes trouxeron poucos cambios na situación, e esta mantívose para gañar facilmente por 25 segundos, malia as preocupacións co seu consumo de combustible debido a un medidor defectuoso.
Esta foi a 27ª vitoria de Prost, igualando a marca de Jackie Stewart logrando un dobrete para McLaren co seu compañeiro de equipo Johansson. Andrea de Cesaris conduciu magnificamente para terminar terceiro co Brabham a pesar de ter que empuxar o seu coche sobre a liña con Eddie Cheever (Arrows A10), Satoru Nakajima (Lotus 99T) e Arnoux lograron os puntos restantes. Cos contratempos dos pilotos de Tyrrell, os puntos do trofeo Jim Clark foron gañados polo Lola LC87 de Philippe Alliot.
Clasificación
editarOs números entre parénteses refírense ás posicións dos participantes con motores normalmente aspirados que competían polo Jim Clark Trophy.
| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Voltas | Tempo/Retirada | Grella | Puntos |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 1 |  Alain Prost
|
McLaren-TAG | 43 | 1:27:03.217 | 6 | 9 |
| 2 | 2 |  Stefan Johansson
|
McLaren-TAG | 43 | + 24.764 | 10 | 6 |
| 3 | 8 |  Andrea de Cesaris
|
Brabham-BMW | 42 | + 1 volta | 13 | 4 |
| 4 | 18 |  Eddie Cheever
|
Arrows-Megatron | 42 | + 1 volta | 11 | 3 |
| 5 | 11 |  Satoru Nakajima
|
Lotus-Honda | 42 | + 1 volta | 15 | 2 |
| 6 | 25 | René Arnoux
|
Ligier-Megatron | 41 | + 2 voltas | 16 | 1 |
| 7 | 26 | Piercarlo Ghinzani
|
Ligier-Megatron | 40 | + 3 voltas | 17 | |
| 8 (1) | 30 | Philippe Alliot
|
Lola-Ford | 40 | + 3 voltas | 22 | |
| 9 (2) | 4 | Philippe Streiff
|
Tyrrell-Ford | 39 | + 4 voltas | 23 | |
| 10 (3) | 14 | Pascal Fabre
|
AGS-Ford | 38 | + 5 voltas | 25 | |
| Ret | 19 | Teo Fabi
|
Benetton-Ford | 34 | Motor | 9 | |
| Ret | 9 |  Martin Brundle
|
Zakspeed | 19 | Temperatura | 18 | |
| Ret | 20 |  Thierry Boutsen
|
Benetton-Ford | 18 | coxinete da roda | 7 | |
| Ret | 5 | Nigel Mansell
|
Williams-Honda | 17 | Accidente | 1 | |
| Ret | 16 | Ivan Capelli
|
March-Ford | 14 | Motor | 21 | |
| Ret | 6 |  Nelson Piquet
|
Williams-Honda | 11 | Escape | 2 | |
| Ret | 21 | Alex Caffi
|
Osella-Alfa Romeo | 11 | Fuga combustible | 26 | |
| Ret | 27 | Michele Alboreto
|
Ferrari | 9 | Transmisión | 5 | |
| Ret | 10 |  Christian Danner
|
Zakspeed | 9 | Freos | 20 | |
| Ret | 17 | Derek Warwick
|
Arrows-Megatron | 8 | Radiador | 12 | |
| Ret | 7 | Riccardo Patrese
|
Brabham-BMW | 5 | Embrague | 8 | |
| Ret | 28 |  Gerhard Berger
|
Ferrari | 2 | Motor | 4 | |
| Ret | 24 | Alessandro Nannini
|
Minardi-Motori Moderni | 1 | Turbo | 14 | |
| Ret | 12 | Ayrton Senna
|
Lotus-Honda | 0 | Colisión | 3 | |
| Ret | 23 |  Adrián Campos
|
Minardi-Motori Moderni | 0 | Caixa de cambios | 19 | |
| Ret | 3 | Jonathan Palmer
|
Tyrrell-Ford | 0 | Colisión | 24 | |
fonte:[1]
| |||||||
Posicións logo da carreira
editar
|
|
|
|
}
- Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.
Notas
editar- ↑ "1987 Belgian Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 3 November 2014. Consultado o 23 December 2015.
Ligazóns externas
editar| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Gran Premio de Bélxica de 1987 |
| Carreira anterior: Gran Premio de San Marino de 1987 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1987 |
Carreira seguinte: Gran Premio de Mónaco de 1987 |
| Carreira anterior: Gran Premio de Bélxica de 1986 |
Gran Premio de Bélxica | Carreira seguinte: Gran Premio de Bélxica de 1988 |