Gran Premio do Reino Unido de 1989

O Gran Premio do Reino Unido de 1989 (oficialmente o XLII Shell Oils British Grand Prix) foi unha carreira de automobilismo de Fórmula Un, celebrada o 16 de xullo de 1989 no circuíto de Circuíto de Silverstone en Silverstone, Reino Unido. Foi a oitava carreira do Campionato do Mundo da tempada de 1989. A carreira disputouse sobre 64 voltas ao circuíto de cinco quilómetros en distancia de carreira de 305 quilómetros, foi gañada polo piloto de McLaren Alain Prost despois de que comezara na segunda posición. Nigel Mansell terminou en segundo lugar co Ferrari e o Benetton do piloto Alessandro Nannini terminou terceiro.

Modelo:Competición deportivaGran Premio do Reino Unido de 1989
Nome oficialXLII Shell British Grand Prix Editar o valor en Wikidata
TipoGran Premio do Reino Unido Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Parte deCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1989 Editar o valor en Wikidata
Distancia do evento64 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
LocalizaciónCircuíto de Silverstone (Silverstone) 52°04′30″N 1°01′00″O / 52.075, -1.0167 Editar o valor en Wikidata
Lonxitude5,891 km Editar o valor en Wikidata
PaísReino Unido Editar o valor en Wikidata
Data16 de xullo de 1989 Editar o valor en Wikidata
Competición
Primeiro postoAlain Prost Editar o valor en Wikidata
Pole positionAyrton Senna Editar o valor en Wikidata
Volta máis rápidaNigel Mansell Editar o valor en Wikidata

Informe

editar

McLaren presentouse na carreira cun novo sistema de aceite e caixa de cambios transversal que se temía que non fora fiable. Con todo, o equipo de Woking tomou o control da cualificación con Senna por diante de Prost. Prost anunciou antes da carreira que deixaría McLaren ao final da tempada. O March de Gugelmin tivo un problema relacionado coa auga momentos antes da carreira e polo tanto tivo que comezar a carreira desde o pitlane. Derek Warwick comezou a carreira cun asento especial malia un accidente de karting que causoulle un forte dor de costas. Nelson Piquet cualificouse ben e foi o sétimo máis rápido no Warm up. Prost logrou facer a mellor saída na luz verde, pero Senna freou máis tarde e volveu tomar a dianteira na curva Copse. As primeiras voltas estiveron moi apertadas entre Senna, Prost, Mansell e Berger. Pero pront Berger entrou aos boxes ao final da 4ª volta con problemas eléctricos. O austríaco reincorporouse á carreira unhas voltas despois. Na volta 5 a orde da carreira era Senna, Prost, Mansell, Boutsen, Patrese e Nannini. O trío líder desfíxose do resto con Mansell alentando á multitude británica facendo a volta rápida na volta 6, 1,6 detrás do líder e tamén nas voltas 7 e 10. Ayrton Senna saíuse da pista na volta 12 entrando en Becketts debido a problemas de selección de marchas, permitindo ao seu compañeiro de equipo Alain Prost tomar o liderado diante do Ferrari de Nigel Mansell. Patrese era perseguido por Nannini e Piquet pero na volta 19 Patrese sufriu un grande accidente na Club Corner. Prost comezou a ampliar a súa vantaxe, axudado pola potencia do motor Honda. Na volta 22, a orde de carreira era Prost 2,5 segundos por diante de Mansell, Boutsen 32 segundos máis atrás, un segundo antes de Piquet (Nannini había entrado en boxes para poñer pneumáticos novos), que estaba 25 segundos por diante de Alliot, que estaba a 1 segundo de Jean Alesi no seu segundo Gran Premio. Na volta 29 Prost lideraba sobre Mansell por 3.2 segundos, Piquet estaba 42 segundos detrás do líder, Nannini 62 segundos detrás Prost, Gugelmin que comezou na parte traseira 64 segundos detrás e na sexta posición estaba Alliot unha volta por abaixo. Alesi retirouse logo de trompear á saída da Club Corner. Prost construíra un coxín de entre 7-9 segundos, na volta 42, o Ferrari de Mansell sufriu unha picada no pneumático dianteiro dereito, facendo que o coche para arrastrara na superficie creando fume e faíscas. Mansell arrastrouse de regreso aos boxes desde a recta do Hangar e fixo un pitstop que lle levou 11 segundos, quedou a 54 segundos detrás de Prost e aínda en segunda posición. Prost fixo entón o que parecía un pitstop de precaución para cambiar os pneumáticos, pero un problema coa instalación da parte traseira dereita significou que trdase 25 segundos antes de poder soltarse dos gatos. A súa vantaxe sobre Mansell reduciuse a 12 segundos. Na volta 56 Nannini pasou a Piquet para reclamar a posición final do podio.

Clasificación

editar

Precualificación

editar
Pos Piloto Construtor Tempo Diferenza
1 37   Bertrand Gachot Onyx-Ford 1:11.506
2 17   Nicola Larini Osella-Ford 1:11.766 +0.260
3 8   Stefano Modena Brabham-Judd 1:11.809 +0.303
4 7   Martin Brundle Brabham-Judd 1:12.021 +0.515
5 36   Stefan Johansson Onyx-Ford 1:12.248 +0.742
6 21   Alex Caffi Dallara-Ford 1.12.501 +0.995
7 33   Gregor Foitek EuroBrun-Judd 1:13.128 +1.622
8 18   Piercarlo Ghinzani Osella-Ford 1:13.429 +1.923
9 41   Yannick Dalmas AGS-Ford 1:13.720 +2.214
10 34   Bernd Schneider Zakspeed-Yamaha 1:14.124 +2.618
11 32   Pierre-Henri Raphanel Coloni-Ford 1:14.206 +2.700
12 35   Aguri Suzuki Zakspeed-Yamaha 1:14.266 +2.760
13 39   Volker Weidler Rial-Ford 1:15.096 +3.590

Cualificación

editar
Pos Piloto Construtor Q1 Q2 Diferenza
1 1   Ayrton Senna McLaren-Honda 1:09.124 1:09.099
2 2   Alain Prost McLaren-Honda 1:10.156 1:09.266 +0.167
3 27   Nigel Mansell Ferrari 1:09.488 1:10.279 +0.389
4 28   Gerhard Berger Ferrari 1:09.855 1:10.130 +0.756
5 6   Riccardo Patrese Williams-Renault 1:09.865 1:09.963 +0.766
6 15   Maurício Gugelmin March-Judd 1:10.336 1:12.665 +1.237
7 5   Thierry Boutsen Williams-Renault 1:10.376 1:10.771 +1.277
8 16   Ivan Capelli March-Judd 1:10.650 1:11.544 +1.551
9 19   Alessandro Nannini Benetton-Ford 1:11.034 1:10.798 +1.699
10 11   Nelson Piquet Lotus-Judd 1:11.589 1:10.925 +1.826
11 23   Pierluigi Martini Minardi-Ford 1:11.368 1:11.582 +2.269
12 30   Philippe Alliot Lola-Lamborghini 1:11.541 1:12.408 +2.442
13 29   Éric Bernard Lola-Lamborghini 1:12.193 1:11.687 +2.588
14 8   Stefano Modena Brabham-Judd 1:12.262 1:11.755 +2.656
15 24   Luis Pérez-Sala Minardi-Ford 1:11.955 1:11.826 +2.727
16 12   Satoru Nakajima Lotus-Judd 1:12.326 1:11.960 +2.861
17 17   Nicola Larini Osella-Ford 1:12.061 1:12.395 +2.962
18 3   Jonathan Palmer Tyrrell-Ford 1:12.070 1:12.157 +2.971
19 9   Derek Warwick Arrows-Ford 1:12.295 1:12.208 +3.109
20 7   Martin Brundle Brabham-Judd 1:12.616 1:12.327 +3.228
21 37   Bertrand Gachot Onyx-Ford 1:12.329 1:12.928 +3.230
22 4   Jean Alesi Tyrrell-Ford 1:12.994 1:12.341 +3.242
23 31   Roberto Moreno Coloni-Ford 1:12.680 1:12.412 +3.313
24 26   Olivier Grouillard Ligier-Ford 1:12.853 1:12.605 +3.506
25 22   Andrea de Cesaris Dallara-Ford 1:13.335 1:12.904 +3.805
26 20   Emanuele Pirro Benetton-Ford 1:13.233 1:13.148 +4.049
27 25   René Arnoux Ligier-Ford 1:13.240 1:13.550 +4.141
28 10   Eddie Cheever Arrows-Ford 1:13.655 1:13.386 +4.287
29 40   Gabriele Tarquini AGS-Ford 1:13.496 1:13.997 +4.397
30 38   Christian Danner Rial-Ford 1:15.387 1:15.394 +6.288

Carreira

editar
Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 2   Alain Prost McLaren-Honda 64 1:19:22.131 2 9
2 27   Nigel Mansell Ferrari 64 + 19.369 3 6
3 19   Alessandro Nannini Benetton-Ford 64 + 48.019 9 4
4 11   Nelson Piquet Lotus-Judd 64 + 1:06.735 10 3
5 23   Pierluigi Martini Minardi-Ford 63 + 1 volta 11 2
6 24   Luis Pérez-Sala Minardi-Ford 63 + 1 volta 15 1
7 26   Olivier Grouillard Ligier-Ford 63 + 1 volta 24
8 12   Satoru Nakajima Lotus-Judd 63 + 1 volta 16
9 9   Derek Warwick Arrows-Ford 62 + 2 voltas 19
10 5   Thierry Boutsen Williams-Renault 62 + 2 voltas 7
11 20   Emanuele Pirro Benetton-Ford 62 + 2 voltas 26
12 37   Bertrand Gachot Onyx-Ford 62 + 2 voltas 21
Ret 15   Maurício Gugelmin March-Judd 54 Caixa de cambios 6
Ret 7   Martin Brundle Brabham-Judd 49 Motor 20
Ret 28   Gerhard Berger Ferrari 49 Lume 4
Ret 29   Éric Bernard Lola-Lamborghini 46 Motor 13
Ret 30   Philippe Alliot Lola-Lamborghini 39 Motor 12  
Ret 3   Jonathan Palmer Tyrrell-Ford 32 Accidente 18
Ret 8   Stefano Modena Brabham-Judd 31 Motor 14
Ret 4   Jean Alesi Tyrrell-Ford 28 Trompo 22
Ret 17   Nicola Larini Osella-Ford 23 Dirección 17
Ret 6   Riccardo Patrese Williams-Renault 19 Radiador/Accidente 5
Ret 16   Ivan Capelli March-Judd 15 Transmisión 8
Ret 22   Andrea de Cesaris Dallara-Ford 14 Motor 25
Ret 1   Ayrton Senna McLaren-Honda 11 Trompo/Caixa de cambios 1
Ret 31   Roberto Moreno Coloni-Ford 2 Caixa de cambios 23  
NSC 25   René Arnoux Ligier-Ford        
NSC 10   Eddie Cheever Arrows-Ford        
NSC 40   Gabriele Tarquini AGS-Ford        
NSC 38   Christian Danner Rial-Ford        
NSCP 36   Stefan Johansson Onyx-Ford        
NSCP 21   Alex Caffi Dallara-Ford        
NSCP 33   Gregor Foitek EuroBrun-Judd        
NSCP 18   Piercarlo Ghinzani Osella-Ford        
NSCP 41   Yannick Dalmas AGS-Ford        
NSCP 34   Bernd Schneider Zakspeed-Yamaha        
NSCP 32   Pierre-Henri Raphanel Coloni-Ford        
NSCP 35   Aguri Suzuki Zakspeed-Yamaha        
NSCP 39   Volker Weidler Rial-Ford        
Fonte:[1]

Posicións logo da carreira

editar
  • Nota:Só están incluídos os cinco primeiros postos na clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio de Francia de 1989
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1989
Carreira seguinte:
Gran Premio de Alemaña de 1989
Carreira anterior:
Gran Premio do Reino Unido de 1988
Gran Premio do Reino Unido Carreira seguinte:
Gran Premio do Reino Unido de 1990
  1. "1989 British Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 18 de xaneiro de 2015. Consultado o 23 de decembro de 2015. 

Véxase tamén

editar