Gran Premio de Mónaco de 1999
O Gran Premio de Mónaco de 1999 (oficialmente o LVII Grand Prix Automobile de Monaco) foi unha carreira de Fórmula Un celebrada o 16 de maio de 1999 no Circuíto de Mónaco en Monte Carlo, Mónaco. Foi a cuarta carreira do Campionato do Mundo de pilotos de 1999, disputada sobre 78 voltas, e gañouna Michael Schumacher co equipo Ferrari logo de saír desde a segunda posición na pole. Foi a 16ª vitoria de Schumacher con Ferrari, rompendo o récord de Niki Lauda. O seu compañeiro Eddie Irvine terminou segundo con Mika Häkkinen terceiro para o equipo de McLaren.
| Nome oficial | LVII Grand Prix Automobile de Monaco  |
|---|---|
| Tipo | Gran Premio de Mónaco |
| Deporte | automobilismo |
| Parte de | Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1999 |
| Distancia do evento | 78 |
| Localización e Datas | |
| Localización | Circuíto de Mónaco (Monte Carlo) 43°44′05″N 7°25′14″L / 43.734722222222, 7.4205555555556Coordenadas: 43°44′05″N 7°25′14″L / 43.734722222222, 7.4205555555556 |
| Lonxitude | 3,337 km |
| País | Mónaco |
| Data | 16 de maio de 1999 |
| Competición | |
| Primeiro posto | Michael Schumacher |
| Pole position | Mika Häkkinen |
| Volta máis rápida | Mika Häkkinen |
A carreira foi a segunda vitoria de Schumacher da tempada, o seu cuarto en Mónaco, e o resultado significou que estendeu o liderado no Campionato de Pilotos, a oito puntos sobre Irvine e doce sobre Häkkinen. Ferrari estendeu o seu liderado a vinte e catro puntos por diante de McLaren e vinte e oito por diante do Jordan a falta de 12 carreiras na tempada.
Informe
editarAntecedentes
editarO Gran Premio disputárono once equipos, cada un con dous pilotos.[1] Os equipos, tamén coñecidos como construtores, foron McLaren, Ferrari, Williams, Jordan, Benetton, Sauber, Arrows, Stewart, Prost, Minardi e BAR.[1]
Antes da carreira, o piloto de Ferrari Michael Schumacher lideraba con 16 puntos, por diante de Eddie Irvine con 12 puntos e Mika Häkkinen con 10 puntos. Heinz-Harald Frentzen era cuarto con 10 puntos mentres que Ralf Schumacher era quinto con 7 puntos. Na lista de Campionatos de Construtores de Fórmula Un Mundial, Ferrari lideraba con 28 puntos, McLaren e Jordan seguían segundo e terceiro con 16 e 13 puntos respectivamente, mentres que Williams con 7 e Stewart con 6 puntos seguían no cuarto e quinto lugar. Ferrari dominaba o campionato, gañando dúas das tres carreiras anteriores, con Häkkinen gañando o Gran Premio do Brasil. Os contendentes do campionato Frentzen e David Coulthard lograron un segundo posto e Ralf Schumacher e Rubens Barrichello conseguiron un terceiro posto no podio.
Carreira
editarAs condicións da carreira foron de seco coa temperatura do aire a 19 °C e a temperatura da pista a 34 °C.[2] Os pilotos chegaron á pista ás 09:30 ( GMT +1) para unha sesión de quentamento de 30 minutos.
Ambos Ferraris gañaron unha posición no inicio, con Michael Schumacher liderando diante de Mika Häkkinen, Eddie Irvine e David Coulthard. A orde mantívose así ata a volta 35 cando o coche de Coulthard comezou a perder potencia, o que o fixo retirarse. A mala sorte chegou a McLaren unhas voltas despois cando Häkkinen fixo un recto en Mirabeau debido a unha mancha de aceite que quedou despois da rotura do motor de Toranosuke Takagi. Eddie Irvine acadou o segundo lugar e quedou alí.
No podio, a bandeira irlandesa foi erroneamente izada por Irvine en lugar da británica.[3]
Post-carreira
editarO resultado da carreira deixou a Michael Schumacher ampliando o seu liderado no Campionato de Pilotos con 26 puntos. O segundo lugar de Irvine aseguroulle manter a segunda posición no Campionato con 18 puntos, catro puntos por diante de Häkkinen e cinco por diante de Frentzen. No Campionato de Construtores, Ferrari ampliou o liderado a 44 puntos, McLaren mantivo o segundo posto con 20 puntos e Jordan terceiro con 16 puntos, a falta de 12 carreiras para o fin da tempada.
Clasificación
editarCualificación
editarCarreira
editar| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Voltas | Tempo/Retirada | Grella | Puntos |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 3 |  Michael Schumacher
|
Ferrari | 78 | 1:49:31.812 | 2 | 10 |
| 2 | 4 |  Eddie Irvine
|
Ferrari | 78 | +30.476 | 4 | 6 |
| 3 | 1 |  Mika Häkkinen
|
McLaren-Mercedes | 78 | +37.483 | 1 | 4 |
| 4 | 8 | Heinz-Harald Frentzen
|
Jordan-Mugen-Honda | 78 | +54.009 | 6 | 3 |
| 5 | 9 |  Giancarlo Fisichella
|
Benetton-Playlife | 77 | +1 volta | 9 | 2 |
| 6 | 10 |  Alexander Wurz
|
Benetton-Playlife | 77 | +1 volta | 10 | 1 |
| 7 | 19 | Jarno Trulli
|
Prost-Peugeot | 77 | +1 volta | 7 | |
| 8 | 5 | Alessandro Zanardi
|
Williams-Supertec | 76 | +2 voltas | 11 | |
| 9 | 16 |  Rubens Barrichello
|
Stewart-Ford | 71 | Suspensión | 5 | |
| Ret | 6 | Ralf Schumacher
|
Williams-Supertec | 54 | Accidente | 16 | |
| Ret | 11 |  Jean Alesi
|
Sauber-Petronas | 50 | Suspensión | 14 | |
| Ret | 12 | Pedro Diniz
|
Sauber-Petronas | 49 | Suspensión | 15 | |
| Ret | 18 | Olivier Panis
|
Prost-Peugeot | 40 | Motor | 18 | |
| Ret | 2 | David Coulthard
|
McLaren-Mercedes | 36 | Caixa de cambios | 3 | |
| Ret | 23 | Mika Salo
|
BAR-Supertec | 36 | Freos | 12 | |
| Ret | 15 |  Toranosuke Takagi
|
Arrows | 36 | Motor | 19 | |
| Ret | 22 |  Jacques Villeneuve
|
BAR-Supertec | 32 | Fuaga aceite | 8 | |
| Ret | 17 | Johnny Herbert
|
Stewart-Ford | 32 | Suspensión | 13 | |
| Ret | 14 |  Pedro de la Rosa
|
Arrows | 30 | Caixa de cambios | 21 | |
| Ret | 21 | Marc Gené
|
Minardi-Ford | 24 | Accidente | 22 | |
| Ret | 20 | Luca Badoer
|
Minardi-Ford | 10 | Caixa de cambios | 20 | |
| Ret | 7 | Damon Hill
|
Jordan-Mugen-Honda | 3 | Colisión | 17 |
Posicións logo da carreira
editar
|
|
- Notas: Só están incluídos os cinco primeiros postos da clasificación.
| Carreira anterior: Gran Premio de San Marino de 1999 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1999 |
Carreira seguinte: Gran Premio de España de 1999 |
| Carreira anterior: Gran Premio de Mónaco de 1998 |
Gran Premio de Mónaco | Carreira seguinte: Gran Premio de Mónaco de 2000 |
Notas
editar- ↑ 1,0 1,1 "Formula One Teams and Drivers (1999)". Fédération Internationale de l'Automobile. Arquivado dende o orixinal o 27 de abril de 1999. Consultado o 16 de outubro de 2014.
- ↑ "Grand Prix of Monaco - Report: Ferrari One-Two at Monaco". Gale Force F1. 16 de maio de 1999. Arquivado dende o orixinal o 11 de agosto de 2006. Consultado o 16 de outubro de 2014.
- ↑ "gp de mônaco 1999 (Monaco Grand Prix 1999) 8/8". Consultado o 5 de abril de 2016 – vía YouTube. 3:06
Véxase tamén
editar| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Gran Premio de Mónaco de 1999 |