Gran Premio de España de 1998

O Gran Premio de España de 1998 foi unha carreira de motor de Fórmula Un celebrada o 10 de maio de 1998 no Circuíto de Cataluña, Barcelona. Foi a quinta carreira da tempada de 1998 da Fórmula Un. A carreira de 65 voltas gañouna o piloto de McLaren Mika Häkkinen despois de comezar desde a pole position. O seu compañeiro de equipo David Coulthard rematou en segundo lugar e o piloto da Scuderia Ferrari, Michael Schumacher, foi terceiro.

Modelo:Competición deportivaGran Premio de España de 1998
Imaxe
Nome oficialXL Gran Premio Marlboro de España Editar o valor en Wikidata
TipoGran Premio de España Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Parte deCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1998 Editar o valor en Wikidata
Distancia do evento65 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
LocalizaciónCircuíto de Cataluña (Vallès Oriental) 41°34′12″N 2°15′40″L / 41.57, 2.2611111111111 Editar o valor en Wikidata
Lonxitude4,675 km Editar o valor en Wikidata
PaísEspaña Editar o valor en Wikidata
Data10 de maio de 1998 Editar o valor en Wikidata
Competición
Primeiro postoMika Häkkinen Editar o valor en Wikidata
Pole positionMika Häkkinen Editar o valor en Wikidata
Volta máis rápidaMika Häkkinen Editar o valor en Wikidata

Resumo da carreira

editar

Mika Häkkinen clasificou na pole, 0,7 segundos por diante do seu compañeiro de equipo en McLaren, David Coulthard, no segundo lugar, co Michael Schumacher de Ferrari 0,8 segundos máis atrás en terceiro lugar. A carreira demostrou ser unha formalidade para Häkkinen, gañando a carreira por diante de Coulthard segundo, e Schumacher terceiro.

O piloto de Arrows Pedro Diniz comezou desde o pit lane debido a que calou o coche na volta de quecemento. Na saída, os McLarens saíron ben, pero Schumacher fixo un mal comezo e caeu ao quinto posto detrás do seu compañeiro de equipo Eddie Irvine e Giancarlo Fisichella no Benetton. Correron nestes postos ata a primeira rolda de paradas en boxes, cando Irvine atrasou a Fisichella o suficiente para que o seu compañeiro de equipo Schumacher emerxese por diante deles e volvera terceiro. Fisichella e Irvine continuaron a loitar ata a volta 28, cando Fisichella intentou unha manobra de paso polo exterior de Irvine, o que provocou unha colisión que os lanzou cara á trampa de grava. Isto deixou ao compañeiro en Benetton de Fisichella, Alexander Wurz, no cuarto posto que ocupou ata o final. Mika Häkkinen foi consistentemente máis rápido que o seu compañeiro de equipo David Coulthard durante a fin de semana da carreira, incapaz de igualar o seu ritmo, aínda que estivesen no mesmo coche. O respectado expiloto e experto Martin Brundle fixo o comentario que Häkkinen era "da súa clase".

Durante a carreira, Michael Schumacher e o Minardi de Esteban Tuero recibiron unha penalización dun stop and go de 10 segundos por exceso de velocidade no pit lane.[1]

O Stewart de Rubens Barrichello acadou dous puntos ao terminar na quinta posición, que foron os primeiros da tempada para o equipo, isto foi posible grazas ao novo motor e chasis que usou o equipo (no entanto o seu compañeiro de equipo Jan Magnussen correu co antigo chasis).[1] O campión do mundo reinante Jacques Villeneuve terminou no sexto lugar, despois de que o Williams tivera o seu peor resultado de clasificación desde o Gran Premio dos Estados Unidos de 1989.

Na última volta, o piloto de Williams Heinz-Harald Frentzen pasou a Jarno Trulli de Prost Grand Prix polo oitavo lugar cando a Trulli mostráronlle incorrectamente a bandeira azul cando os comisarios confundiron o Williams cun Ferrari.[1]

"Estou realmente irritado porque tiven que renunciar a unha gran batalla e non é xusto perder unha posición porque están cegos e non poden distinguir un coche doutro. Por suposto, non importa moito rematar o oitavo ou noveno, pero para un piloto importa. No caso da bandeira azul non tiven outra alternativa ". Jarno Trulli [1] </ blockquote>

Logo da carreira, Fisichella recibiu unha multa de 7.500 dólares estadounidenses pola colisión con Irvine.[1]

Clasificación

editar
 
Toranosuke Takagi no seu camiño para clasificarse 21º e último na grella, xa que o seu compañeiro de equipo Ricardo Rosset non conseguiu clasificarse para o Gran Premio, ao no conseguir o 107% do tempo da pole por 0,065 segundos.

Cualificación

editar
Pos Piloto Construtor Tempo diferenza
1 8   Mika Häkkinen McLaren-Mercedes 1:20.262
2 7   David Coulthard McLaren-Mercedes 1:20.996 +0.734
3 3   Michael Schumacher Ferrari 1:21.785 +1.523
4 5   Giancarlo Fisichella Benetton-Playlife 1:21.894 +1.632
5 6   Alexander Wurz Benetton-Playlife 1:21.965 +1.703
6 4   Eddie Irvine Ferrari 1:22.350 +2.088
7 15   Johnny Herbert Sauber-Petronas 1:22.794 +2.532
8 9   Damon Hill Jordan-Mugen-Honda 1:22.835 +2.573
9 18   Rubens Barrichello Stewart-Ford 1:22.860 +2.598
10 1   Jacques Villeneuve Williams-Mecachrome 1:22.885 +2.623
11 10   Ralf Schumacher Jordan-Mugen-Honda 1:22.927 +2.665
12 11   Olivier Panis Prost-Peugeot 1:22.963 +2.701
13 2   Heinz-Harald Frentzen Williams-Mecachrome 1:23.197 +2.935
14 14   Jean Alesi Sauber-Petronas 1:23.327 +3.065
15 16   Pedro Diniz Arrows 1:23.704 +3.442
16 12   Jarno Trulli Prost-Peugeot 1:23.748 +3.486
17 17   Mika Salo Arrows 1:23.887 +3.625
18 19   Jan Magnussen Stewart-Ford 1:24.112 +3.850
19 23   Esteban Tuero Minardi-Ford 1:24.265 +4.003
20 22   Shinji Nakano Minardi-Ford 1:24.538 +4.276
21 21   Toranosuke Takagi Tyrrell-Ford 1:24.722 +4.460
107% tempo: 1:25.880
NSC 20   Ricardo Rosset Tyrrell-Ford 1:25.946 +5.684
Fonte:[2]

Carreira

editar
Pos Piloto Construtor voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 8   Mika Häkkinen McLaren-Mercedes 65 1:33:37.621 1 10
2 7   David Coulthard McLaren-Mercedes 65 +9.439 2 6
3 3   Michael Schumacher Ferrari 65 +47.095 3 4
4 6   Alexander Wurz Benetton-Playlife 65 +1:02.538 5 3
5 18   Rubens Barrichello Stewart-Ford 64 +1 volta 9 2
6 1   Jacques Villeneuve Williams-Mecachrome 64 +1 volta 10 1
7 15   Johnny Herbert Sauber-Petronas 64 +1 volta 7
8 2   Heinz-Harald Frentzen Williams-Mecachrome 63 +2 voltas 13
9 12   Jarno Trulli Prost-Peugeot 63 +2 voltas 16
10 14   Jean Alesi Sauber-Petronas 63 +2 voltas 14
11 10   Ralf Schumacher Jordan-Mugen-Honda 63 +2 voltas 11
12 19   Jan Magnussen Stewart-Ford 63 +2 voltas 18
13 21   Toranosuke Takagi Tyrrell-Ford 63 +2 voltas 21
14 22   Shinji Nakano Minardi-Ford 63 +2 voltas 20
15 23   Esteban Tuero Minardi-Ford 63 +2 voltas 19
16 11   Olivier Panis Prost-Peugeot 60 Motor 12
Ret 9   Damon Hill Jordan-Mugen-Honda 46 Motore 8
Ret 4   Eddie Irvine Ferrari 28 Colisión 6
Ret 5   Giancarlo Fisichella Benetton-Playlife 28 Colisión 4
Ret 17   Mika Salo Arrows 21 Engine 17  
Ret 16   Pedro Diniz Arrows 20 Motor 15
Fonte:[3]

Posicións logo da carreira

editar
  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.
  • Volta rápida: Mika Häkkinen 1m 24.275s
  • Foi a primeira carreira da tempada de 1998 na que un piloto non logrou cualificar debido a que non completou un tempo dentro do 107% do tempo do pole position. O desafortunado piloto foi Ricardo Rosset, que non puido clasificarse por 7 milésimas de segundo.
    • Esta foi tamén a marxe máis pequena pola que un piloto non conseguiu cualificar debido á regra. Damon Hill perdeu por só 0,003 segundos no Gran Premio de Francia de 1999 pero foi autorizado a competir debido a "circunstancias excepcionais".


Carreira anterior:
Gran Premio de San Marino de 1998
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1998
Carreira seguinte:
Gran Premio de Mónaco de 1998
Carreira anterior:
Gran Premio de España de 1997
Gran Premio de España Carreira seguinte:
Gran Premio de España de 1999

{{#coordinates:}}: Non pode haber máis dunha etiqueta primaria por páxina

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 AtlasF1 (10 de maio de 1998). "Hakkinen increases Championship lead (Spanish GP)". Consultado o 17 de novembro de 2011. 
  2. "Gran Premio Marlboro de España 1998 – Qualifying". Formula1.com. Formula One World Championship Ltd. 9 de maio de 1998. Consultado o 27 de outubro de 2017. 
  3. "Gran Premio Marlboro de España 1998 – Race Result". Formula1.com. Formula One World Championship Ltd. 10 de maio de 1998. Consultado o 27 de outubros de 2017. 

Véxase tamén

editar

Bibliografía

editar

Outros artigos

editar

Ligazóns externas

editar