John Surtees

Carreira na Fórmula 1
Nacionalidade Reino Unido Reino Unido
Anos en activo 1960 - 1972
Escudería(s) Lotus, Cooper, Lola, Ferrari, Honda, BRM, McLaren, Surtees
Grandes Premios disputados 113 (111 saídas)
Campionatos 1 (1964)
Vitorias 6
Podios 24
Pole positions 8
Voltas rápidas 10
Primeiro GP Gran Premio de Mónaco de 1960
Primeira vitoria Gran Premio de Alemaña de 1963
Derradeira vitoria Gran Premio de Italia de 1967
Derradeiro GP Gran Premio de Italia de 1972

John Surtees, OBE nado o 11 de febreiro de 1934 en Tatsfield, Surrey e finado en Londres o 10 de marzo de 2017 foi un británico expiloto de motociclismo e de Fórmula Un. Foi Campión do Mundo de 500cc de motocicletas en 1956 e 1958-60, Campión do Mundo de Fórmula Un en 1964, e segue sendo a única persoa que gañou campionatos do mundo en dous e catro rodas. É tamén foi embaixador da Racing Steps Foundation.

Historia editar

 
Surtees (esquerda) e Mauro Forghieri en 1965
 
Surtees nos 1000 km de Nürburgring de 1965.
 
Surtees e Yoshio Nakamura no Gran Premio dos Países Baixos de 1968.
 
Surtees no Gran Premio dos Países Baixos de 1969
 
Surtees ao volante do Surtees TS7.

Surtees gañou sete títulos mundiais en carreiras de motocicletas, gañando o campionato de 350cc desde 1958 a 1960, e o campionato de 500cc en 1956 e desde 1958 a 1960.

Surtees cambiou as motocicletas polos automóbiles, facendo o seu debut en 1960 na Fórmula Un co equipo Lotus no Gran Premio de Mónaco, obtendo un segundo posto na súa segunda carreira, no circuíto de Silverstone. En 1961 correu co equipo Yeoman Credit a bordo dun Cooper TS3, con malos resultados: só logrou finalizar tres carreiras, con dous quintos postos como mellor resultado. En 1962 continuou no mesmo equipo, agora rebautizado Bowmaker-Yeoman, pero esta vez ao comando dun Lola Mk 4, obtendo dous segundos postos, un cuarto e dous quintos, que lle deron o cuarto lugar no campionato de pilotos detrás de Graham Hill, Jim Clark e Bruce McLaren.

Os bos resultados de 1962 fixeron que en 1963 contratáseo Ferrari, que buscaba un piloto en condicións de devolvela aos primeiros postos logo dun ano desastroso, en que o mellor dos seus pilotos quedou no 11° lugar no campionato. John gozaba ademais das simpatías do público italiano, logo dos numerosos campionatos de motociclismo gañados coa MV Agusta. Aínda que o ano non foi extraordinario, unha vitoria no GP de Alemaña, un segundo, un terceiro e un cuarto lugar déronlle os puntos suficientes para lograr outra vez o cuarto lugar no campionato, aínda que moi lonxe do indiscutido campión dese ano, Jim Clark. Surtees demostrou, de todos os xeitos, ser unha excelente adquisición para Ferrari: os seus compañeiros de equipo, Lorenzo Bandini e Ludovico Scarfiotti, terminaron o campionato en 10° e 17° lugar, con 6 e 1 puntos respectivamente.(Dous dos puntos de Bandini en 1963 foron obtidos correndo para BRM).

No campionato de 1964 Surtees, Graham Hill e Clark disputaron palmo a palmo o título. Surtees venceu nos grandes premios de Alemaña e Italia, Hill en Mónaco e os Estados Unidos, e Clark en Holanda, Bélxica e Gran Bretaña. Á última carreira do ano, o Gran Premio de México, chegaron os tres con posibilidades de ser campións, con Hill avantaxando a Surtees en 6 puntos e a Clark en 9. O segundo posto de John consagrouno campión pola mínima diferenza, nunha carreira esgotadora na que Clark foi primeiro ata a penúltima volta, na que o seu motor estalou.

En 1965 o seu Ferrari xa non era tan competitivo, e o desenvolvemento do novo motor de 12 cilindros atrasábase. Para maior complicación, sufriu un grave accidente no circuíto de Mosport Park, ao mando dun Lola T-70, durante unha práctica para unha carreira do campionato CanAm. Aínda co accidente e os pobres resultados, logrou o quinto posto no campionato de 1965, por diante do seu compañeiro de equipo Bandini.

Sorprendentemente repúxose do seu accidente (aínda que as secuelas afectariano ata moito despois) e competiu novamente para Ferrari nas tres primeiras carreiras de 1966. Pero logo de vencer en Spa-Francorchamps, e por mor dunha disputa co director deportivo de Ferrari, Eugenio Dragoni, pasouse a Cooper, marca coa que correu as restantes carreiras do ano adxudicándose un segundo posto, un terceiro, e a vitoria no Gran Premio de México. Jack Brabham resultou campión ese ano, con Surtees segundo.

Entre 1967 e 1968 participou no proxecto de Honda de pór un automóbil enteiramente xaponés na F-1. Os resultados foron en xeral desalentadores: o auto desenvolvía unha potencia infrecuente para aqueles tempos, pero adoecía de defectos de sustentabilidade e confiabilidade. En 1967 só logrou chegar á meta en 4 carreiras, pero tivo a enorme satisfacción de vencer no Gran Premio de Italia, na que moitos medios de prensa (en particular italianos) consideraron a súa "vinganza" por ser inxustamente despedido de Ferrari, e terminar o ano cun cuarto posto no campionato. En 1968 os resultados volveron ser esquivos. Surtees logrou chegar á meta só en catro ocasións, abandonando nas oito restantes, sendo o seu mellor resultado un segundo posto en Francia como mellor clasificación e obtendo un oitavo lugar no campionato. Honda decidiu terminar o seu proxecto ao final do ano.

En 1969 Surtees converteuse en piloto do equipo BRM. Foi outro ano sen resultados, en especial debido á complexidade do motor de 16 cilindros que equipaba aos BRM P138 e P139, e apenas puido terminar tres carreiras, cun terceiro posto en México como mellor resultado, que lle valeron o décimo primeiro posto no campionato.

En 1970 decidiu formar o seu propio equipo, Surtees Racing Organization, primeiro cun McLaren M7C da tempada anterior modificado, ata que a metade de ano saíu ás pistas o primeiro modelo propio, o Surtees TS/7. Competiu coa súa propia marca ata a súa retirada en 1972, e continuou dirixindo o seu equipo durante as 119 carreiras que este disputou ata abandonar a Fórmula 1 en 1978. A aventura do equipo propio acabouse ese ano, tanto por dificultades orzamentarias canto por un novo internamento hospitalario de John (secuela do seu accidente de 1965). Con todo, algo reconfortante, sacou do seu internamento: acabou casando cunha das súas enfermeiras, ca que tivo tres fillos e viviu ata a súa morte na zona rural de Kent, Inglaterra.

En 1996, foi incorporado ao Salón da Fama dos deportes de motor.

O seu fillo, Henry Surtees, tamén foi piloto de automobilismo de velocidade ata que nunha carreira de Fórmula 2 a roda doutro monopraza accidentado golpeoulle na cabeza creándolle fortes traumatismos e feridas na cabeza e pescozo que non conseguiu superar. O novo piloto de tan só 18 anos morría a tarde do 19 de xullo de 2009.

Vida persoal e morte editar

Surtees casou dúas veces, primeiro con Patricia Burke en 1962. A parella se divorciou en 1979. A súa segunda esposa foi Jane Sparrow, con quen casou en 1987, e con quen tivo tres fillos, Leonora, Edwina e Henry.[1]

Surtees morreu o 10 de marzo de 2017 no St George's Hospital en Londres de insuficiencia respiratoria á idade de 83 anos.[2][3]

Resultados completos en motociclismo editar

Posición 1 2 3 4 5 6
Puntos 8 6 4 3 2 1

(As carreiras en letra grosa indican "pole position"; as carreiras en itálica indican volta máis rápida)

Ano Cilindrada Equipo 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Puntos Posto Vitorias
1952 500cc Norton SUI

-

IOM

-

NED

-

BEL

-

GER

-

ULS

6

NAT

-

ESP

-

1 18º 0
1954 350cc Norton FRA

-

IOM

11

ULS

-

BEL

-

NED

-

GER

-

SUI

-

NAT

-

ESP

-

0 - 0
500cc Norton FRA

-

IOM

15

ULS

-

BEL

-

NED

-

GER

-

SUI

-

NAT

-

ESP

-

0 - 0
1955 250cc NSU FRA

-

IOM

-

GER

-

NED

-

ULS

1

NAT

-

8 1
350cc Norton IOM

4

GER

3

BEL

-

NED

-

ULS

3

NAT

-

11 0
500cc Norton ESP

-

FRA

-

IOM

29

GER

-

BEL

-

NED

-

ULS

-

NAT

-

0 - 0
1956 350cc MV Agusta IOM

-

NED

2

BEL

1

GER

-

ULS

-

NAT

-

14 1
500cc MV Agusta IOM

1

NED

1

BEL

1

GER

-

ULS

-

NAT

-

24 3
1957 350cc MV Agusta GER

-

IOM

4

NED

-

BEL

-

ULS

-

NAT

-

3 10º 0
500cc MV Agusta GER

-

IOM

2

NED

1

BEL

-

ULS

-

NAT

4

17 1
1958 350cc MV Agusta IOM

1

NED

1

BEL

1

GER

1

SWE

-

ULS

1

NAT

1

48 6
500cc MV Agusta IOM

1

NED

1

BEL

1

GER

1

SWE

-

ULS

1

NAT

1

48 6
1959 350cc MV Agusta FRA

1

IOM

1

GER

1

SWE

1

ULS

1

NAT

1

48 6
500cc MV Agusta FRA

1

IOM

1

GER

1

NED

1

BEL

1

ULS

1

NAT

1

56 7
1960 350cc MV Agusta FRA

3

IOM

2

NED

1

ULS

1

NAT

-

26 2
500cc MV Agusta FRA

1

IOM

1

NED

-

BEL

1

GER

1

ULS

2

NAT

1

46 5

Resultados completos na Fórmula Un editar

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 Pos. Pts
1960 Team Lotus Lotus 18 Climax FPF 2.5 L4 ARX MON
Ret
500 NED BEL FRA GBR
2
POR
Ret
ITA USA
Ret
14º 6
1961 Yeoman Credit Racing Team Cooper T53 Climax FPF 2.5 L4 MON
Ret
NED
7
BEL
5
FRA
Ret
GBR
Ret
ALE
5
ITA
Ret
USA
Ret
12º 4
1962 Bowmaker-Yeoman Racing Team Lola Mk4 Climax FWMV 1.5 V8 NED
Ret
MON
4
BEL
5
FRA
5
GBR
2
ALE
2
USA
Ret
RSA
Ret
19
Lola Mk4A ITA
Ret
1963 Scuderia Ferrari SpA SEFAC Ferrari 156 Ferrari 178 1.5 V6 MON
4
BEL
Ret
NED
3
FRA
Ret
GBR
2
ALE
1
ITA
Ret
USA
Ret
MEX
DSC
RSA
Ret
22
1964 Scuderia Ferrari SpA SEFAC Ferrari 158 Ferrari 205B 1.5 V8 MON
Ret
NED
2
BEL
Ret
FRA
Ret
GBR
3
ALE
1
AUT
Ret
ITA
1
40
North American Racing Team USA
2
MEX
2
1965 Scuderia Ferrari SpA SEFAC Ferrari 158 Ferrari 205B 1.5 V8 RSA
2
MON
4
BEL
Ret
FRA
3
17
Ferrari 1512 Ferrari 207 1.5 F12 GBR
3
NED
7
ALE
Ret
ITA
Ret
USA MEX
1966 Scuderia Ferrari SpA SEFAC Ferrari 312 Ferrari 218 3.0 V12 MON
Ret
BEL
1
28
Cooper Car Company Cooper T81 Maserati 9/F1 3.0 V12 FRA
Ret
GBR
Ret
NED
Ret
ALE
2
ITA
Ret
USA
3
MEX
1
1967 Honda Racing Honda RA273 Honda RA273E 3.0 V12 RSA
3
MON
Ret
NED
Ret
BEL
Ret
FRA GBR
6
ALE
4
CAN 20
Honda RA300 ITA
1
USA
Ret
MEX
4
1968 Honda Racing Honda RA300 Honda RA273E 3.0 V12 RSA
8
12
Honda RA301 Honda RA301E 3.0 V12 ESP
Ret
MON
Ret
BEL
Ret
NED
Ret
FRA
2
GBR
5
ALE
Ret
ITA
Ret
CAN
Ret
USA
3
MEX
Ret
1969 Owen Racing Organisation BRM P138 BRM P142 3.0 V12 RSA
Ret
ESP
5
MON
Ret
NED
9
FRA 11º 6
BRM P139 GBR
Ret
ALE
NTS
ITA
NC
CAN
Ret
USA
3
MEX
Ret
1970 Team Surtees McLaren M7C Ford Cosworth DFV 3.0 V8 RSA
Ret
ESP
Ret
MON
Ret
BEL NED
6
FRA 18º 3
Surtees TS7 GBR
Ret
ALE
9
AUT
Ret
ITA
Ret
CAN
5
USA
Ret
MEX
8
1971 Brooke Bond Oxo Team Surtees Surtees TS9 Ford Cosworth DFV 3.0 V8 RSA
Ret
ESP
11
MON
7
NED
5
FRA
8
GBR
6
ALE
7
AUT
Ret
ITA
Ret
CAN
11
USA
17
19º 3
1972 Team Surtees Surtees TS14 Ford Cosworth DFV 3.0 V8 ARX RSA ESP MON BEL FRA GBR ALE AUT ITA
Ret
CAN USA
NTS
NC 0
Predecesor:
Jim Clark
Campión da Fórmula 1
1964
Sucesor:
Jim Clark

Resultados completos nas 24 Horas de Le Mans editar

Ano Equipo Co-Piloto Coche Clase voltas Pos.
1963[4]   Ferrari   Willy Mairesse 250P P 3.0 252 15 (Ret)
1964[5]   Ferrari   Lorenzo Bandini 330P P 5.0 337 3
1965[6]   Ferrari   Ludovico Scarfiotti 330P2 P 5.0 225 17
1967[7]   Lola Cars   David Hobbs Lola T70 P 5.0 3 53 (Ret)

Notas editar

Ligazóns externas editar