Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1966
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA de 1966 | |
Previo: 1965 | Vindeiro: 1967 |
Índice: Carreiras por país | Carreiras por tempada |
O Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1966 foi a 17ª tempada de Fórmula 1 organizado pola Fédération Internationale de l'Automobile (FIA), e a 9ª Copa Internacional de construtores de F1. Os dous títulos disputáronse simultaneamente con nove Grandes Premios que se iniciaron o 22 de maio e finalizaron o 23 de outubro.

Resumo do campionato Editar
A tempada foi a primeira da fórmula de "3" litros, que viu duplicar a capacidade máxima do motor da campaña anterior. Os construtores británicos víronse obrigados a buscar outros motores logo da retirada das carreiras de Climax. Ferrari parecían os favoritos, pero John Surtees deixou o equipo tras a carreira de Le Mans, uníndose a Cooper. Jack Brabham gañou o seu terceiro campionato, esta vez nun coche de fabricación propia. Bruce McLaren e Dan Gurney emularon a Brabham mediante a construción do seu propio coche, aínda que con pouco éxito inicial. BRM e Lotus utilizaron motores de dous litros a maior parte da tempada. O novo motor BRM H16 foi un fracaso en gran medida, a pesar de que Jim Clark utilizouno no seu Lotus para gañar o Gran Premio dos Estados Unidos. Baixo as novas regulacións, os coches que non completaran polo menos o 90% da distancia da carreira non se clasificaban e non recibían puntos, aínda que terminaran entre os seis primeiros.
Calendario de Grandes Premios de Fórmula 1 Editar
Equipos e pilotos Editar
Os seguintes equipos e pilotos competiron no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1966.
- O fondo rosa denota aos participantes de F2 no Gran Premio de Alemaña
Clasificación do Mundial de Pilotos de 1966 Editar
Para o campionato só contaron os 5 mellores resultados. Os puntos para o Campionato Mundial de Condutores de 1966 outorgáronse da seguinte forma 9-6-4-3-2-1 aos seis finalistas en cada carreira.
|
Negra – Pole |
Clasificación do Mundial de Construtores de 1966 Editar
Os puntos para o Campionato Mundial de Construtores de 1966 outorgáronse da seguinte forma 9-6-4-3-2-1 aos seis finalistas en cada carreira. Só puntuaba o coche mellor clasificado de cada fabricante, en cada carreira.
Pos. | Construtor | MON |
BEL |
FRA |
RU |
NED |
ALE |
ITA |
USA |
MEX |
Pts.[1] |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | Brabham-Repco | Ret | 4 | 1 | 1 | 1 | 1 | 3 | Ret | 2 | 42 (49) |
2 | Ferrari | 2 | 1 | 2 | 6 | 6 | 1 | Ret | 31 (32) | ||
3 | Cooper-Maserati | NC | 2 | 4 | 5 | 7 | 2 | 4 | 2 | 1 | 30 (35) |
4 | BRM | 1 | Ret | Ret | 3 | 2 | 4 | 7 | Ret | Ret | 22 |
5 | Lotus-BRM | Ret | Ret | Ret | Ret | 5 | 8 | 5 | 1 | 7 | 13 |
6 | Lotus-Climax | Ret | Ret | Ret | 4 | 3 | Ret | 9 | 6 | 8 | |
7 | Eagle-Climax | NC | 5 | Ret | Ret | 7 | NSC | DSC | 5 | 4 | |
8 | Honda | Ret | NC | 4 | 3 | ||||||
9 | McLaren-Ford | Ret | 5 | Ret | 2 | ||||||
10 | Brabham-Climax | Ret | Ret | 7 | 7 | Ret | Ret | 6 | 1 | ||
11 | Brabham-BRM | Ret | 6 | 8 | 8 | Ret | NSC | 1 | |||
12 | McLaren-Serenissima | NTS | 6 | 1 | |||||||
— | Cooper-Ferrari | 11 | Ret | 0 | |||||||
— | Eagle-Weslake | Ret | Ret | Ret | 0 | ||||||
— | Shannon-Climax | Ret | 0 | ||||||||
Pos. | Construtor | MON |
BEL |
FRA |
RU |
NED |
ALE |
ITA |
USA |
MEX |
Pts. |
- Negra Resultados que contaron para o resultado final do campionato.
Notas Editar
- ↑ Só os 5 mellores resultados contaron para o campionato. Os números sen paréntese son os puntos do Campionato, as cifras entre paréntese son o total de puntos anotado.
Véxase tamén Editar
A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1966 |