Gran Premio de Bélxica de 1966

O Gran Premio de Bélxica de Fórmula 1 de 1966 disputouse en Spa-Francorchamps o 12 de xuño de 1966. Foi a segunda carreira da tempada de Fórmula Un de 1966. A carreira foi o 26 Gran Premio de Bélxica. A carreira levouse a cabo sobre 28 voltas ao circuíto de catorce quilómetros cunha distancia de carreira de 395 quilómetros.

Modelo:Competición deportivaGran Premio de Bélxica de 1966
Nome oficialXII Grote Prijs Van Belgie Editar o valor en Wikidata
TipoGran Premio de Bélxica Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Parte deCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1966 Editar o valor en Wikidata
Distancia do evento28 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
LocalizaciónCircuíto de Spa-Francorchamps (Provincia de Liexa) 50°26′14″N 5°58′17″L / 50.437222222222, 5.9713888888889 Editar o valor en Wikidata
Lonxitude7,003 km Editar o valor en Wikidata
PaísBélxica Editar o valor en Wikidata
Data12 de xuño de 1966 Editar o valor en Wikidata
Competición
Primeiro postoJohn Surtees Editar o valor en Wikidata
Pole positionJohn Surtees Editar o valor en Wikidata
Volta máis rápidaJohn Surtees Editar o valor en Wikidata

A carreira foi gañada polo piloto británico, campión do mundo de 1964 John Surtees pilotando un Ferrari 312 nunha carreira que se viu decimada polas condicións meteorolóxicas nas primeiras voltas. Foi a cuarta vitoria de Surtees nun Gran Premio e a primeira desde o Gran Premio de Italia de 1964. Surtees levouse a vitoria con 42 segundos de vantaxe sobre piloto austríaco Jochen Rindt que pilotaba un Cooper T81. Foi o primeiro podio do futuro campión do mundo Jochen Rindt e o primeiro para a nova combinación Cooper-Maserati o equipo de fábrica de Cooper Car Company buscou o motor V12 de tres litros de Maserati para adaptarse as novas regulacións. O compañeiro de equipo de Surtees o italiano Lorenzo Bandini terminou terceiro no seu Ferrari 246.

Cun par de podios, Bandini tomou a dianteira no campionato por un punto aos dous gañadores da carreira, Surtees e Jackie Stewart.

Resumo da carreira

editar

A distancia da carreira reduciuse con respecto ao ano anterior, de 32 a 28 voltas. Máis da metade dos corredoreso tiveron un accidente na primeira volta debido a unha forte tormenta e quedaban só sete corredores no inicio da segunda volta. Catro pilotos derraparon e estrelaronse na curva Burnenville, onde caía un espeso muro de choiva. O Cooper T81 de Jo Bonnier pasou por unha pequena zona libre no bordo da pista e o BRM P261 de Jackie Stewart estrelouse contra un poste de teléfono e logo aterrou nunha gabia en Masta Kink, quedanto atrapado no seu BRM envorcado, encharcado ata a cintura no combustible, durante 25 minutos. Graham Hill e Bob Bondurant, ambos dos cales estaban preto de Stewart, lograron rescatalo coa caixa de ferramentas dun espectador. Jack Brabham derrapou co Brabham BT19 en Kink Masta a 135 quilómetros por hora, pero recuperou o control do coche e reincorporouse á carreira. Había moita auga na pista que se lle meteu e inundou o motor Climax de Jim Clark no seu Lotus 33 e quedou fóra da carreira tamén na primeira volta. A primeira volta levouse toda a cabo baixo bandeiras verdes. E no inicio da segunda volta, 8 dos 15 pilotos que iniciaron estaban fóra da carreira.[1]

A carreira foi filmada para a película Gran Premio. Un segmento de oito minutos da película de 1966 utiliza unha combinación de imaxes en vivo e de escenas da carreira. As imaxes en vivo mostran a Surtees, Bonnier, Bandini, Ligier, Clark e Gurney en acción. Surtees e interpretado na ficción por Jean-Pierre Sarti mentres que Bandini é por Barlini Nino. A película cóidase de non recoller a Jackie Stewart en acción, interpretado por Scott Stoddard, xa que cando se estrenou estabase recuperando do accidente case fatal a principios de tempada. O Yamura (Honda) branco de James Garner, o número 24 non aparecía na carreira real e as escenas que o mostran son parte da filmación en estudo.

Logo do seu accidente nesta carreira, Jackie Stewart comezou os seus esforzos para aumentar a seguridade nas carreiras, que se prolongaron durante décadas, sobre todo logo de que a súa influencia como piloto de carreiras de Fórmula Un crecera a través das seguintes sete tempadas que competiu na Fórmula Un.

Clasificación

editar
Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 6   John Surtees Ferrari 28 2:09:11.3 1 9
2 19   Jochen Rindt Cooper-Maserati 28 + 42.1 2 6
3 7   Lorenzo Bandini Ferrari 27 + 1 volta 5 4
4 3   Jack Brabham Brabham-Repco 26 + 2 voltas 4 3
5 18   Richie Ginther Cooper-Maserati 25 + 3 voltas 8 2
NC 22   Guy Ligier Cooper-Maserati 24 Non Clasificado 12
NC 27   Dan Gurney Eagle-Climax 23 Non Clasificado 15
Ret 15   Jackie Stewart BRM 0 Accidente 3
Ret 20   Jo Bonnier Cooper-Maserati 0 Accidente 6
Ret 16   Mike Spence Lotus-BRM 0 Accidente 7
Ret 14   Graham Hill BRM 0 Accidente 9
Ret 10   Jim Clark Lotus-Climax 0 Motor 10
Ret 8   Bob Bondurant BRM 0 Accidente 11
Ret 4   Denny Hulme Brabham-Climax 0 Accidente 13
Ret 21   Jo Siffert Cooper-Maserati 0 Accidente 14
NTS 24   Bruce McLaren McLaren-Serenissima Coxinete da roda nas practicas
NTS 11   Peter Arundell Lotus-BRM Motor
NTS 8   Vic Wilson BRM Coche pilotado por Bondurant

Posicións logo da carreira

editar
  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.

Véxase tamén

editar

Ligazóns externas

editar


Carreira anterior:
Gran Premio de Mónaco de 1966
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1966
Carreira seguinte:
Gran Premio de Francia de 1966
Carreira anterior:
Gran Premio de Bélxica de 1965
Gran Premio de Bélxica Carreira seguinte:
Gran Premio de Bélxica de 1967