Joakim Bonnier

(Redirección desde «Jo Bonnier»)

Joaquín "Jo" Bonnier (nado en Estocolmo, Suecia o 31 de xaneiro de 1930 e finado en Le Mans, Francia o 11 de xuño de 1972) foi un piloto sueco de Fórmula 1 que competiu en varios equipos.

Modelo:BiografíaJoakim Bonnier

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento31 de xaneiro de 1930 Editar o valor en Wikidata
Estocolmo, Suecia Editar o valor en Wikidata
Morte11 de xuño de 1972 Editar o valor en Wikidata (42 anos)
Le Mans, Francia Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturaLidingö kyrkogård (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
EducaciónUniversidade de Oxford Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónpiloto de motociclismo, piloto de automobilismo, piloto de Fórmula Un Editar o valor en Wikidata
Nacionalidade deportivaSuecia Editar o valor en Wikidata
DeporteMotociclismo Editar o valor en Wikidata
Participou en
24 Horas de Le Mans Editar o valor en Wikidata
Familia
PaiGert Bonnier Editar o valor en Wikidata

Descrito pola fonteQ21586309 Traducir, (sec:BONNIER, J K JOAKIM, p.184)
Vem är det 1963 (en) Traducir, (sec:Bonnier, J K Joakim, p.145)
Vem är det 1967 (en) Traducir, (sec:Bonnier, J K Joakim, p.121) Editar o valor en Wikidata
Discogs: 5310199 WikiTree: Bonnier-74 Editar o valor en Wikidata
Bonnier no Gran Premio de Alemaña de 1962 pilotando un Porsche 804.

Primeiros anos

editar
 
Bonnier nun Chaparral, durante a práctica en Nürburgring en 1966.

Jo Bonnier naceu en Djurgården, Estocolmo, no seo da rica familia Bonnier. Falaba seis idiomas. Os seus pais esperaban que fora médico. O seu pai, Gert, foi profesor de xenética na Universidade de Estocolmo. Moitos membros da súa numerosa familia estaban no negocio editorial, e foi a súa aspiración unirse a eles durante un tempo. Asistiu á Universidade de Oxford durante un ano, estudou idiomas. A continuación, marchou a París, Francia pensando en aprender sobre o negocio editorial.

Primeira competición

editar

Bonnier comezou a competir nas carreiras en Suecia aos 17 anos, nunha vella motocicleta Harley-Davidson. Regresou a casa a Suecia en 1951 logo da súa viaxe a París. Participou en varios rallies como o orgulloso propietario dun Simca.[1]

Fórmula Un

editar

Bonnier entrou na Fórmula Un en 1956 cun Maserati. A carreira deportiva de Bonnier case terminou en setembro de 1958 nunha carreira en Imola, preto de Modena. Debutou nun Maserati 1500 e correu a través da pista logo dun mal comezo. Bonnier pasou a Luigi Musso e foi sacando ao líder Eugenio Castellotti ao redor de dous segundos por volta. Bonnier perdeu o control cando outro automóbil parou diante de el, mentres negociaba unha curva rápida. O seu Maserati golpeou unha roca grande no bordo da estrada e catapultouno. O outro condutor pasou por debaixo del mentres viraba unha e outra vez no aire. Mentres estaba boca abaixo o casco do seu competidor púxose en contacto co seu. O Maserati de Bonnier aterrou de costado antes de derrapar 75 metros e dirixirse a unha gabia, onde se detivo contra un poste. Bonnier foi lanzado fóra do coche. Sufriu unha conmoción cerebral, varias costelas rotas e unha vértebra rota. Nada quedaba do seu coche a parte dunha chea de chatarra fumeante.

O seu maior logro na F1 foi a vitoria lograda para BRM no Gran Premio dos Países Baixos de 1959 en Zandvoort, cando o seu moi pouco fiable coche funcionou ben por unha vez (Dan Gurney e Hans Herrmann tiveron accidentes logo de fallarlles os freos). Tamén gañou o Gran Premio de Alemaña de 1960 cun Porsche 718, unha carreira celebrada en Fórmula 2. Bonnier foi un dos impulsores da Asociación de Pilotos de Grandes Premios.

 
Bonnier en 1966

Malia a súa vitoria para BRM, Bonnier non pilotou en moitos equipos de fábrica en toda a súa carreira, cunhas participacións illadas como piloto substituto en Lotus, Brabham e Honda. Tralo seu debut nun Maserati de fábrica, logo conduciu á súa propia escudería Joakim Bonnier Team Racing e para a Scuderia Centro Sud de Mimmo Dei nos últimos anos da década dos 50, antes de atopar un lugar nos equipos BRM e Porsche.

Logo de que Porsche deixara os Grandes Premios a final da tempada 1962 de Fórmula Un, Bonnier marchou a Rob Walker Racing Team, o único equipo privado que anotara vitorias en probas do Mundial, onde pilotou Coopers e Brabhams, anotando algúns puntos.

En 1966 refundou o seu propio equipo como Anglo-Suisse Racing Team (que máis tarde sería renomeado como Ecurie Bonnier), pero o seu interese na F1 diminúe gradualmente. A súa última tempada completa foi a de 1968, no que cambiou o seu vello Cooper T86 por un vello McLaren. Correu en ocasionalmente na F1 ata 1971.

En 1966, xunto cos pilotos estadounidenses Phil Hill, Richie Ginther e Carroll Shelby, foi o asesor de carreiras da famosa película Grand Prix protagonizada por James Garner. Todas as persoas mencionadas (incluíndo Garner, que fixo toda á súa propia condución) foron empregados como pilotos das escenas de carreiras. Durante a rodaxe no Gran Premio de Bélxica de 1966 no circuíto de Spa-Francorchamps, Bonnier, xunto con máis da metade dos participantes, incluíndo Jackie Stewart, Bob Bondurant, Graham Hill e Denny Hulme, estreláronse na primeira volta da carreira. Segundo Phil Hill, Bonnier pasou por un espazo á beira da pista e non puido participar no rodaxe posterior no circuíto.

Carreiras de Coches Deportivos

editar
 
1965

Ademais de F1, Bonnier tamén participou en moitas carreiras de autos deportivos. Gañou a Targa Florio de 1960, co-pilotando un Porsche 718 de fábrica con Hans Herrmann, e en 1962 cun Ferrari 250 TRI patrocinado polo Conde Giovanni Volpi acadou os máximos honores nas 12 Horas de Sebring, compartindo o coche con Lucien Bianchi. En 1963 foi unha vez máis gañador na Targa Florio, con Carlo Mario Abate noutro Porsche 718 de fábrica.

1964 foi o seu mellor ano no automobilismo, onde co-pilotando un Ferrari P patrocinado por Maranello Concessionaires con Graham Hill, logrou cun 330P o segundo lugar nas 24 Horas de Le Mans e unha vitoria en Montlhéry, na carreira de 12 horas de Reims tamén logrou o primeiro lugar nun 250LM.

Logo gañou os 1000 quilómetros Nürburgring nun Chaparral en 1966 (con Phil Hill), a súa última vitoria nun grande evento deportivo, pero aínda logrou vitorias menores, os 1.000 quilómetros de Barcelona en Montjuïc en 1971 (con Ronnie Peterson) e as 4 horas de Le Mans en 1972 (con Hughes de Fierlant).

Bonnier comprou un McLaren M6B para facer a campaña nas Can-Am series de 1968. Na primeira saída no GP Karlskoga en Suecia, Bonnier tiña a pole, pero unha excursión fóra da pista na primeira volta levoulle a terminar segundo tras David Piper nun Ferrari 330P3 / 4. Logo correu co seu McLaren en cinco das seis carreiras Can-Am, o seu mellor resultado un oitavo en Las Vegas.[2] El estivo repleto de problemas mecánicos a maioría da tempada. Con todo, terminou terceiro no M6B na carreira das 200 millas do Monte Fuji.[3]

A principios dos anos setenta, tomou á dirección do seu equipo, presentando varios coches nas carreiras do Campionato do Mundo Sportscar quedando nun segundo plano como piloto. Tamén foi dos primeiros na loita pola seguridade nas pistas, que comezara nesa época. Con todo, viuse involucrado nun accidente na recta entre Mulsanne e a curva Indianápolis en Le Mans en 1972, cando o seu convertible Lola - Cosworth T280 colisionó cun Ferrari Daytona pilotado por un piloto suízo afeccionado Florian Vetsch. O seu coche foi catapultado ás árbores e matouse. O piloto Vic Elford viu o Ferrari ardendo furiosamente, sacou o seu Alfa Romeo Tipo 33 cara ao lado dereito da pista e correu a través da pista ata o Ferrari, abrindo a porta, tratando de sacar a Vetsch. Pero Vetsch xa saíra do coche e estaba no lado da pista onde Elford estacionara o seu Alfa. Elford viu Vetsch e logo viu os restos do Lola amarelo de Bonnier no bosque á beira da pista. Segundo Elford, o último que viu do Lola de Bonnier era que estaba "dando voltas nas árbores como un helicóptero". Máis tarde Elford entregou o seu Alfa a Helmut Marko, pero a caixa de cambios gripou e retirouse da carreira. Elford máis tarde dixo que "foi a primeira vez na miña carreira deportiva que alégrome de que o meu coche rompera."

Bonnier morreu nun accidente nas 24 Horas de Le Mans de 1972 no que o seu coche de carreiras Lola golpeou unha barreira e o auto doutro competidor antes de golpear contra as árbores do lado da pista, morrendo instantaneamente.[4][5]

Resultados Completos na Fórmula Un

editar

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 Pos Puntos
1956 Officine Alfieri Maserati Maserati 250F Maserati Straight-6 ARX
MON
500
BEL
FRA
RU
ALE
ITA
Ret
NC 0
1957 Scuderia Centro Sud Maserati 250F Maserati Straight-6 ARX
7
PES
Ret
ITA
Ret
NC 0
Joakim Bonnier Racing Team MON
NP
500
FRA
RU
Ret
ALE
1958 Scuderia Centro Sud Maserati 250F Maserati Straight-6 ARX
NP
ALE
Ret
18º 3
Joakim Bonnier Racing Team MON
Ret
NED
10
500
BEL
9
RU
Ret
POR
Ret
Giorgio Scarlatti FRA
8
Owen Racing Organisation BRM P25 BRM Straight-4 ITA
Ret
MOR
4
1959 Owen Racing Organisation BRM P25 BRM Straight-4 MON
Ret
500
NED
1
FRA
Ret
RU
Ret
ALE
5
POR
Ret
ITA
8
USA
10
1960 Owen Racing Organisation BRM P25 BRM Straight-4 ARX
7
18º 4
BRM P48 MON
5
500
NED
Ret
BEL
Ret
FRA
Ret
RU
Ret
POR
Ret
ITA
USA
5
1961 Porsche System Engineering Porsche 787 Porsche Flat-4 MON
Ret
NED
11
15º 3
Porsche 718 BEL
7
FRA
7
RU
5
ALE
Ret
ITA
Ret
USA
6
1962 Porsche System Engineering Porsche 804 Porsche Flat-4 NED
7
FRA
10
RU
Ret
ALE
7
ITA
6
USA
13
RSA
15º 3
Porsche 718 MON
5
BEL
WD
1963 Rob Walker Racing Team Cooper T60 Climax V8 MON
7
BEL
5
NED
11
FRA
NC
11º 6
Cooper T66 RU
Ret
ALE
6
ITA
7
USA
8
MEX
5
RSA
6
1964 Rob Walker Racing Team Cooper T66 Climax V8 MON
5
15º 3
Brabham BT11 BRM V8 NED
9
BEL
Ret
FRA
RU
Ret
ALE
Ret
Brabham BT7 Climax V8 AUT
6
ITA
12
USA
Ret
MEX
Ret
1965 Rob Walker Racing Team Brabham BT7 Climax V8 RSA
Ret
MON
7
BEL
Ret
FRA
Ret
RU
7
NED
Ret
ALE
7
ITA
7
USA
8
MEX
Ret
NC 0
1966 Anglo-Suisse Racing Cooper T81 Maserati V12 MON
NC
BEL
Ret
NED
7
ALE
Ret
ITA
Ret
USA
NC
MEX
6
17º 1
Brabham BT22 Climax Straight-4 FRA
NC
Brabham BT7 Climax V8 RU
Ret
1967 Joakim Bonnier Racing Team Cooper T81 Maserati V12 RSA
Ret
MON
NED
BEL
Ret
FRA
RU
Ret
ALE
6*
CAN
8
ITA
Ret
USA
6
MEX
10
15º 3
1968 Joakim Bonnier Racing Team Cooper T81 Maserati V12 RSA
Ret
ESP
22º 3
McLaren M5A BRM V12 MON
DNQ
BEL
Ret
NED
8
FRA
RU
Ret
ALE
DNA
ITA
6
CAN
Ret
USA
NC
Honda RA301 Honda V12 MEX
5
1969 Écurie Bonnier Lotus 63 Cosworth V8 RSA
ESP
MON
NED
FRA
RU
Ret
NC 0
Lotus 49B ALE
Ret
ITA
CAN
USA
MEX
1970 Écurie Bonnier McLaren M7C Cosworth V8 RSA
ESP
MON
BEL
NED
FRA
RU
ALE
AUT
ITA
DNQ
CAN
USA
Ret
MEX
NC 0
1971 Écurie Bonnier McLaren M7C Cosworth V8 RSA
Ret
ESP
MON
NED
FRA
RU
ALE
DNQ
AUT
DNS
ITA
10
CAN
USA
16
NC 0
  • Bonnier foi 6º no Gran Premio de Alemaña de 1967 pero otrogaronlle os puntos do quinto lugar porque os pilotos de F2 que competiron na mesma carreira non eran elixibles para gañar puntos.

Resultados nas carreiras non de campionato

editar

(Carreiras en letra grosa indican pole position) (Carreiras en itálica indican volta rápida)

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21
1957 Joakim Bonnier Racing Team Maserati 250F Maserati Straight-6 SYR
PAU
GLV
NAP RMS
Ret
CAE
4
INT
4
MOD
MOR
1958 Joakim Bonnier Racing Team Maserati 250F Maserati Straight-6 GLV
SYR
2
AIN
INT
Ret
CAE
2
1959 Owen Racing Organisation BRM P25 BRM Straight-4 GLV
4
AIN
Ret
INT OUL
DNA
SIL
1960 Owen Racing Organisation BRM P25 BRM Straight-4 GLV
6
INT
NC
SIL LOM
3
OUL
5
1961 Scuderia Colonia Lotus 18 Climax Str.-4 LOM GLV PAU
2
VIE
WD
Porsche System Engineering Porsche 718 Porsche Flat-4 BRX
Ret
AIN SYR
3
NAP LON SOL
2
KAN
2
DAN MOD
2
FLG
3
OUL
WD
LEW VAL RAN
3
NAT
3
RSA
3
UDT-Laystall Racing Lotus 18/21 Climax Str.-4 SIL
11
1962 Porsche System Engineering Porsche 718 Porsche Flat-4 CAP
3
BRX
2
LOM
3
LAV GLV PAU
Ret
AIN INT
12
NAP MAL
6
CLP RMS
8
Porsche 804 SOL
2
KAN
3
MED DAN MEX
DNA
RAN NAT
Rob Walker Racing Team Lotus 24 Climax V8 OUL
Ret
1963 Rob Walker Racing Team Cooper T60 Climax V8 LOM GLV PAU
Ret
IMO
Ret
INT
5
ROM SOL
9
MED
4
AUT
Ret
Lotus 24 SYR
5
AIN
Cooper T66 KAN
5
OUL
Ret
RAN
1964 Rob Walker Racing Team Cooper T66 Climax V8 DMT
2
NWT
Ret
SYR
4
AIN
4
INT
16
Brabham BT11 BRM V8 SOL
5
MED RAN
1965 Rob Walker Racing Team Brabham BT7 Climax V8 ROC
3
SYR
4
SMT
5
INT
5
MED
Ret
Lotus 25 RAN
Ret
1966 Rob Walker Racing Team Lotus 25 Climax V8 RSA
Ret
Brabham BT11 BRM V8 SYR
5
Anglo-Suisse Racing Cooper T81 Maserati V8 INT
3
OUL
1967 Écurie Bonnier Cooper T81 Maserati V8 ROC SPR INT
Ret
SYR
5
OUL ESP
1968 Écurie Bonnier McLaren M5A BRM V8 ROC
Ret
INT
Ret
OUL
Ret
1969 Écurie Bonnier Lotus 49B Cosworth V8 ROC
INT
MAD OUL
DNS
1971 Écurie Bonnier Lola T190 Chevrolet V8 ARX
NC
ROC QUE SPR INT
RIN
OUL VIC
  1. Bonnier Seeks Grand Prix Win, Los Angeles Times, October 9, 1962, Page B2.
  2. "1968 Can-Am Stardust Grand Prix, Las Vegas". Arquivado dende o orixinal o 08 de maio de 2009. Consultado o 17 de maio de 2013. 
  3. "1968 Fuji 200 World Challenge Cup". Arquivado dende o orixinal o 22 de outubro de 2007. Consultado o 17 de maio de 2013. 
  4. Unique Cars and Parts. Retrieved 2013-02-03.
  5. IMDB. Retrieved 2013-02-03.