Écurie Bonnier

**Ecurie Bonnier**

Nome completo	Ecurie Bonnier / Joakim Bonnier Racing Team / Anglo-Suisse Racing Team / Ecurie Suisse
Bandeira
Baseada en
Tempadas en activo
Número de pilotos	Joakim Bonnier Helmut Marko Harry Schell Phil Hill Giulio Cabianca Hans Herrmann
Debut	Gran Premio do Reino Unido de 1957
Carreiras	45
Campionatos de Construtores	0
Campionatos de Pilotos	0
Vitorias	0
Pole positions	0
Voltas Rápidas	0
Puntos totais
Derradeiro GP	Gran Premio dos Estados Unidos de 1971

Ecurie Bonnier, Ecurie Suisse, Joakim Bonnier Racing Team e Anglo-Suisse Racing Team foron nomes utilizados polo piloto de carreiras sueco Joakim Bonnier para correr cos seus propios coches na Fórmula 1, Fórmula 2 e carreiras de coches deportivos entre 1957 e a súa morte en 1972. Normalmente os vehículos eran pilotados polo propio Bonnier, pero tamén proporcionou coches a outros pilotos.

Fórmula Un editar

O Anglo-Suisse Racing Team Cooper-Maserati T81, usado de 1966 a 1968

Bonnier no seu McLaren M7C no Gran Premio de Alemaña de 1971

Jo Bonnier comezou a presentar coches na Fórmula 1 baixo o seu propio nome en 1957, primeiro cun Maserati 250F,^[1] sen moito éxito, rexistrando só dous finalizaciós sen puntos nas súas seis participacións no Campionato do Mundo en 1957 e 1958. Porén, con grandes actuacións noutras carreiras, Bonnier atraeu a atención de equipos máis establecidos, e durante os seguintes sete anos pilotou principalmente para os equipos oficiais de BRM e Porsche, e o equipo privado altamente organizado de Rob Walker.

Bonnier volveu correr co seu propio equipo en 1966, baixo o nome de Anglo-Suisse Racing para reflectir a súa residencia en Suíza naquel momento. A súa montura principal ese ano foi un Cooper-Maserati T81, pintado en vermello e branco suízo. O ano comezou de forma prometedora no Trofeo Internacional BRDC de 1966, que abriu a tempada, no Circuíto de Silverstone, con Bonnier clasificándose co Cooper no sexto lugar e rematando un gran terceiro posto,^[2] pero o resto da tempada houbo pouca alegría. Un accidente na primeira volta do Gran Premio de Bélxica destruíu o seu Cooper T81. Mentres se reparaba o coche, Bonnier correu nun Cooper-ATS construído por Alf Francis no Gran Premio de Francia. Despois de que o Cooper-ATS non demostrase ser competitivo nos adestramentos, Bonnier fixo un trato co equipo Brabham e pilotou o seu coche muleto durante o resto da fin de semana.^[3] O Cooper T81 de Bonnier foi reparado a tempo para o Gran Premio de Holanda despois de pilotar un Brabham BT7 no Gran Premio do Reino Unido. Os primeiros puntos de Anglo-Suisse Racing no campionato chegarían no Gran Premio de México de 1966, que pechou a tempada, dende o sexto lugar.

Bonnier continuou pilotando no Cooper durante 1967, pero baixo a bandeira do Joakim Bonnier Racing Team. A tempada foi lixeiramente máis produtiva que o ano anterior, con Bonnier anotando puntos para o Campionato en Alemaña e EE.UU.. En 1968 Bonnier comezou a tempada co vello Cooper, pero este foi rapidamente substituído polo único e exclusivo McLaren-BRM M5A para a maior parte das carreiras do ano. Na última carreira da tempada, o Gran Premio de México de 1968, Honda ofreceu a Bonnier o uso dun RA301 de recambio cando o motor BRM do McLaren fallou durante os adestramentos.^[2] Foi coa Honda cando Bonnier anotou o mellor resultado do seu equipo homónimo no Campionato do Mundo: quinto.

A finais de 1968 o propio Bonnier decidiu retirarse da competición de Fórmula Un e concentrarse nos seus compromisos con coches deportivos. Con todo, continuou facendo aparicións ocasionais. En 1969, o novo nome Ecurie Bonnier apareceu xunto co coche experimental con tracción nas catro rodas do Team Lotus co-inscrito Lotus 63 no Gran Premio do Reino Unido de 1969, e cun Lotus 49B convencional na seguinte carreira en Alemaña. Bonnier retirouse sen acadar puntos en ambas ocasións. En 1970 e 1971 Ecurie Bonnier correu cun McLaren M7C. Bonnier tomou medidas tentativas para actuar como mecenas doutros pilotos en 1971, presentandp ao mozo austríaco Helmut Marko para o Gran Premio de Alemaña de 1971. Non obstante, abandonou despois de quedar sen gasolina na súa primeira volta de adestramentos, deixando a Bonnier pilotando no seu lugar.^[4] Ao non conseguir sequera cualificar nalgunhas carreiras, Bonnier decidiu abandonar definitivamente a Fórmula Un a finais de 1971.

Resultados completos na Fórmula Un editar

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida. † indica a condución compartida.)

Ano	Chasis	Motor(es)	Pneum.	Pilotos	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13
1957	Maserati 250F	Maserati 250F1 2.5 L6	P		ARX	MON	500	FRA	GBR	ALE	PES	ITA
1957	Maserati 250F	Maserati 250F1 2.5 L6	P	Jo Bonnier					Ret
1958	Maserati 250F	Maserati 250F1 2.5 L6	P		ARX	MON	NED	500	BEL	FRA	GBR	ALE	POR	ITA	MAR
				Harry Schell	6
				Jo Bonnier		Ret	10		9		Ret		Ret
				Phil Hill						7
				Giulio Cabianca										Ret
				Hans Herrmann										Ret	9
1966	Cooper T81	Maserati 9/F1 3.0 V12	F		MON	BEL	FRA	GBR	NED	ALE	ITA	USA	MEX
	Cooper T81	Maserati 9/F1 3.0 V12		Jo Bonnier	NC	Ret			7	Ret	Ret	NC	6
	Brabham BT22	Climax FPF 2.8 L4					NC
	Brabham BT7	Climax FWMV 1.5 V8^{[note 1]}						Ret
1967					RSA	MON	NED	BEL	FRA	GBR	GER	CAN	ITA	USA	MEX
1967	Cooper T81	Maserati 9/F1 3.0 V12	F	Jo Bonnier	Ret			Ret		Ret	6	8	Ret	6	10
1968					RSA	ESP	MON	BEL	NED	FRA	GBR	GER	ITA	CAN	USA	MEX
	Cooper T81	Maserati 9/F1 3.0 V12	F	Jo Bonnier	Ret
	McLaren M5A	BRM P101 3.0 V12	G				DNQ	Ret	8		Ret		6	Ret	NC	DNS
	Honda RA301	Honda RA301E 3.0 V12	F													5
1969					RSA	ESP	MON	NED	FRA	GBR	GER	ITA	CAN	USA	MEX
	Lotus 63	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	F	Jo Bonnier						Ret
	Lotus 49B	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	F	Jo Bonnier							Ret
1970					RSA	ESP	MON	BEL	NED	FRA	GBR	GER	AUT	ITA	CAN	USA	MEX
1970	McLaren M7C	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	G	Jo Bonnier										DNQ		Ret
1971					RSA	ESP	MON	NED	FRA	GBR	GER	AUT	ITA	CAN	USA
	McLaren M7C	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	G	Jo Bonnier	Ret						DNQ	DNS	10		16
	McLaren M7C	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	G	Helmut Marko							DNS

Complete European Formula Two results editar

(key) (Results in bold indicate pole position; results in italics indicate fastest lap; † indicates shared drive.)

Year	Chassis	Engine(s)	Drivers	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11
Modelo:F2	Lola T240	Cosworth FVA		HOC	THR	NÜR	JAR	PAL	ROU	MAN	TUL	ALB	VAL	VAL
			Helmut Marko	Ret		8	Ret
			Jo Bonnier											12

Notas editar

↑ Sources differ in whether the engine for Bonnier's entry for the 1966 British Grand Prix was 1.5 or 2.0 litres. However, the contemporary race report in Motor Sport magazine suggests that there were only sufficient parts to create two 2.0L FWMV engines, both for Team Lotus, and that Bonnier's entry was not intended to be competitive as he was acting as a stand-in for the absent Ferrari cars for filming of John Frankenheimer's movie Grand Prix.^[5] Taking these factors into account, it appears most likely that the engine used was the car's original 1.5L unit.

Referencias

↑ "Photos of Jo Bonnier's cars". Racing Sports Cars. Consultado o 17 de xaneiro de 2011.
↑ ^2,0 ^2,1 Diepraam, Mattijs (Summer 2001). "The start of the 3-litre era". 8W. Consultado o 17 de xaneiro de 2011.
↑ "The 52nd Grand Prix of the A.C.F.". Motor Sport magazine archive. agosto de 1966. p. 15. Consultado o 3 de novembro de 2019.
↑ "The 33rd German Grand Prix". Motor Sport magazine archive. setembro de 1971. p. 34. Consultado o 3 de novembro de 2019.
↑ Jenkinson, Denis (August 1966). "The 19th British Grand Prix". Motor Sport 42 (8): 702–705. Consultado o 20 January 2021.

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar

[6] Sources differ in whether the engine for Bonnier's entry for the 1966 British Grand Prix was 1.5 or 2.0 litres. However, the contemporary race report in Motor Sport magazine suggests that there were only sufficient parts to create two 2.0L FWMV engines, both for Team Lotus, and that Bonnier's entry was not intended to be competitive as he was acting as a stand-in for the absent Ferrari cars for filming of John Frankenheimer's movie Grand Prix.^[5] Taking these factors into account, it appears most likely that the engine used was the car's original 1.5L unit.

[rsc-1] "Photos of Jo Bonnier's cars". Racing Sports Cars. Consultado o 17 de xaneiro de 2011.

[8W-2] 2,0 ^2,1 Diepraam, Mattijs (Summer 2001). "The start of the 3-litre era". 8W. Consultado o 17 de xaneiro de 2011.

[3] "The 52nd Grand Prix of the A.C.F.". Motor Sport magazine archive. agosto de 1966. p. 15. Consultado o 3 de novembro de 2019.

[4] "The 33rd German Grand Prix". Motor Sport magazine archive. setembro de 1971. p. 34. Consultado o 3 de novembro de 2019.

[5] Jenkinson, Denis (August 1966). "The 19th British Grand Prix". Motor Sport 42 (8): 702–705. Consultado o 20 January 2021.

[1]

[2]

[3]

[4]

[note 1]

[5]