David Hobbs
David Wishart Hobbs,[1], nado en Royal Leamington Spa o 9 de xuño de 1939,[2] é un expiloto de automobilismo británico. Orixinalmente comentarista para a canle Speed, traballa como comentarista para NBC e NBC Sports Network. En 1969 Hobbs foi incluído na lista de pilotos graduados, un grupo de 27 pilotos que polos seus logros foron avaliados como os mellores do mundo.[3]
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 9 de xuño de 1939 (85 anos) Royal Leamington Spa, Reino Unido (pt) |
Residencia | Vero Beach (pt) |
Actividade | |
Ocupación | piloto de Fórmula Un |
Deporte | automobilismo |
Participou en | |
24 Horas de Le Mans | |
Premios | |
A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1 |
Hobbs vive en Milwaukee (Wisconsin) coa súa esposa, Margaret, coa que ten dous fillos, Gregory e Guy. En 1986, Hobbs abriu un concesionario de automóbiles, David Hobbs Honda, en Glendale, Wisconsin, que segue a existir hoxe e no que se anuncia persoalmente. O seu fillo máis novo, Guy, traballou para Speed como un xornalista na súa cobertura deportiva. Hobbs foi contratado no Salón da Fama de América de Motorsports en 2009.[4]
É o avó do piloto Andrew Hobbs.
Traxectoria
editarHobbs naceu poucos meses antes do estalido da segunda guerra mundial e ten unha vasta historia de experiencia de condución internacional de máis de 30 anos en todos os niveis de deportes a motor, incluídos os coches deportivos, coches de turismo, Indy cars, IMSA, Can-Am e Fórmula Un. Participou nas 500 Millas de Indianápolis e nas 24 Horas de Daytona. Fixo vinte saídas na carreira das 24 Horas de Le Mans, terminando no 8º lugar no primeiro intento de 1962, seguido dunha pole position e un mellor remate de terceiro (en 1969 e 1984) no seu haber.
Hobbs debía debutar pilotando para Tim Parnell Racing no Gran Premio de Francia de 1965 en Clermont-Ferrand, pero un grave accidente de estrada o mandou ao hospital por tres semanas.[5]
En 1971, Hobbs gañou a L & M 5000 Continental Championship pilotando para Carl Hogan fóra de St. Louis, Missouri, nun McLaren M10B-Chevrolet. Gañou cinco das oito roldas dese ano en Laguna Seca, Seattle, Road América (Elkhart Lake), Edmonton e Lime Rock.[6] Doce anos despois, lograría tamén o campionato de 1983 da Serie Trans-Am. Tamén fixo dúas saídas na NASCAR Winston Cup en 1976, incluíndo dúas voltas nas 500 Millas de Daytona de 1976[7] e disputou unha carreira na International Race of Champions de 1979.
Outras aparicións
editarHobbs apareceu na película cómica de 1983 Stroker Ace, interpretando un comentarista de televisión de carreiras. Tamén apareceu na película Cars 2, que estreouse en xuño de 2011, como o locutor "David Hobbscap", un Jaguar de 1963 da cidade natal de Hobbs en Inglaterra.
Rexistro de carreiras
editarResultados Completos na Fórmula Un
editar(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.
Ano | Equipo | Chasis | Motor | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | Pos. | Pts. |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1967 | Bernard White Racing | BRM P261 | BRM P60 2.1 V8 | RSA | MON | NED | BEL | FRA | GBR 8 |
CAN 9 |
ITA | USA | MEX | — | 0 | |||||
Lola Cars | Lola T100 | BMW M10 2.0 L4 | ALE 10‡ |
|||||||||||||||||
1968 | Honda na Fórmula 1 | Honda RA301 | Honda RA301E 3.0 V12 | RSA | ESP | MON | BEL | NED | FRA | GBR | ALE | ITA Ret |
CAN | USA | MEX | — | 0 | |||
1971 | Penske-White Racing | McLaren M19A | Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | RSA | ESP | MON | NED | FRA | GBR | ALE | AUT | ITA | CAN | USA 10 |
— | 0 | ||||
1974 | Yardley Team McLaren | McLaren M23 | Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | ARX | BRA | RSA | ESP | BEL | MON | SWE | NED | FRA | GBR | ALE | AUT 7 |
ITA 9 |
CAN | USA | — | 0 |
‡ Indica que participou cun coche de F2.
Resultados completos nas 24 Horas de Le Mans
editarResultados nas 500 Millas de Indianápolis
editar
|
|
Resultados completos na Bathurst 1000
editarAno | Equipo | Co-Pilotos | Coche | Clase | Voltas | Pos. | Clase Pos. |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1981 | JPS Team BMW | Allan Grice | BMW 635 CSi | 6 Cylinder & Rotary | 113 | 7º | 2º |
1982 | JPS Team BMW | Jim Richards | BMW 635 CSi | A | 157 | 5º | 5º |
NASCAR
editar(clave) (Grosa - Pole position outorgada polo tempo de cualificación. Italica - Pole position gañado por posicións de puntos ou tempo de práctica. * – Most laps led.)
Winston Cup Series
editarNASCAR Winston Cup Series resultadoss | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Ano | Equipo | Nº | Feito | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | Pos. | Pts | |||||||||
1976 | DeWitt Racing | 73 | Chevy | RSD | DAY 34 |
CAR | RCH | BRI | ATL | NWS | DAR | MAR | TAL | NSV | DOV | CLT | RSD | MCH | DAY | NSV | POC | TAL | NA | 0 | ||||||||||||||||||||
Elliott Racing | 9 | Ford | MCH 17 |
BRI | DAR | RCH | DOV | MAR | NWS | CLT | CAR | ATL | ONT |
Notas
editar- ↑ FIA Year Book of Automobile Sport 1975. Patrick Stephens Ltd. white p. 37. ISBN 0-85059-195-3.
- ↑ H. H. Pitt and M. N. Wicks, The Pitt Family of Payneham (Adelaide, 1977)
- ↑ F.I.A. Year Book of Automobile Sport, P.S.L. Publications Limited., London, 1969.
- ↑ "The Class of 2009". AutoWeek (Detroit, Michigan: Crain Communications) 59 (17): 62. 24 de agosto de 2009. ISSN 0192-9674.
- ↑ "Archived copy". Arquivado dende o orixinal o 24 de xullo de 2011. Consultado o 2010-04-08.
- ↑ Trenton Evening Times, 7 September 1971, Page 37.
- ↑ "David Hobbs 1976 Winston Cup Results – Racing-Reference.info". Arquivado dende o orixinal o 29 de abril de 2018. Consultado o 29 de abril de 2018.
Véxase tamén
editarWikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: David Hobbs |
Ligazóns externas
editar- SpeedTV bio
- David Hobbs Honda
- Stats from David Hobbs' IROC and NASCAR careers on racing-reference.info
- David Hobbs – Test Driver Jaguar XJ13 – Building the Legend