Frank Gardner
Carreira na Fórmula 1
Nacionalidade
Anos en activo 3 (19641965, 19689
Escudería(s) Brabham, BRM non oficiais
Grandes Premios disputados 9 (8 saídas))
Campionatos 0
Vitorias 0
Podios 0
Pole positions 0
Voltas rápidas 0
Primeiro GP Gran Premio do Reino Unido de 1964
Derradeiro GP Gran Premio de Italia de 1968

Frank Gardner (OAM), nado en Sidney o 1 de outubro de 1931 e finado en Mermaid Waters o 29 de agosto de 2009 foi un piloto de automobilismo australiano.

Era máis coñecido como piloto automóbiles de turismo e de coches deportivos pero tamén foi un piloto de rodas abertas. Foi campión europeo de F5000 e participou en nove Grandes Premios do Mundial de Fórmula 1, debutando o 11 de xullo de 1964. Non logrou puntos de campionato. Gardner tamén participou en numerosas carreiras fora do campionato da Fórmula Un e os seus resultados incluíron unha terceira posición no Gran Premio do Mediterráneo de 1965 no Autódromo de Pergusa en Sicilia, o cuarto na Carreira de Campións de 1965 en Brands Hatch e terceiro na International Gold Cup de 1971 en Oulton Park. Participou cada ano no Wheeler Open Tasman Series celebrado en Nova Zelandia e Australia durante o inverno europeo e compartiu a grella con pilotos como Jim Clark, Graham Hill e Jochen Rindt.

Traxectoria editar

Cambiou a súa data de nacemento en documentos que permitiron obter unha licenza de carreiras sendo menor de idade Gardner. Trasladouse a Inglaterra a finais de 1958 logo de ter unha estación de servizo de Mobilgas en Avalon nas praias do norte de Sydney e unha exitosa andaina nas carreiras pilotando un Jaguar XK120s, a C-Type (XKC037) e un D-Type (XKD520).

A diferenza da maioría dos pilotos, Gardner naceu nunha familia moi pobre. O seu pai trasladou a gran familia a Ulladulla na costa sur de Nova Gales do Sur onde era pescador. Cando o seu pai morreu despois de atropelado por un condutor borracho, Gardner pasou a vivir co seu tío solteiro Hope Bartlett, unha lenda en Australia e Nova Zelandia como piloto de carreiras e golfista.

Bartlett puxo a Gardner baixo a súa tutela e apoiouno para ser enxeñeiro de automoción. Gardner sempre preferiu a enxeñaría á pilotaxe, e foi a Inglaterra para unirse a Jaguar. Posteriormente, uniuse a Aston Martin como mecánico de carreiras.

Foi membro do equipo que gañou Le Mans en 1959. Gardner díxolle ao xefe do equipo John Wyer que necesitaba unha caixa de cambios Colotti para gañar. Wyer ofendeuse polo seu comentario, pero cambiou a caixa de cambios nun dos coches, e gañou, mentres o outro rompeu.

Uniuse á Jim Russell Driving School onde preparou os coches e logo converteuse no "piloto de alumnos estrela". Máis tarde foi a primeira persoa empregada por Jack Brabham no novo equipo de carreiras de MRD F1, que pronto se converterá en Brabham.

En 1966 Gardner terminou segundo nos 1000 km de Spa do International Manufacturers Championship. En 1967 tamén terminou en segundo lugar no European Trophy for Formula 2 Drivers e segundo no British Autocar Formula Two Championship. En 1970 foi cuarto no Campionato Europeo de Fórmula 5000 e despois gañou o campionato ao ano seguinte.

Gañou a súa clase en Le Mans en 1961 compartindo un Lotus Elite oficial con David Hobbs.

Gardner tamén viaxou aos Estados Unidos e pilotou nas recentemente fundadas Trans-Am Series en 1966. En 1968 fixo a súa primeira e única saída na NASCAR en Rockingham pilotando un Ford.

 
Gardner ao volante do seu coche Lola T300 F5000, durante o 1971 World Championship Victory Race en Brands Hatch. Este é o mesmo coche co que máis tarde gañou o Gran Premio de Nova Zelandia de 1972 (chasis HU1)

A finais dos anos 60 e principios dos 70, Gardner terminou dúas veces no segundo lugar no Gran Premio de Australia, en 1966 en Lakeside detrás de Graham Hill e en 1972 en Sandown detrás de Graham McRae. No medio houbo un terceiro posto en 1967 no Warwick Farm Raceway na súa cidade natal de Sydney detrás do campión británico de Fórmula Un, Jim Clark e o futuro campión Jackie Stewart.

Morte editar

Gardner, que correu durante unha época en que a seguridade non era unha gran preocupación para os pilotos e onde moitos dos seus compañeiros (incluíndo algúns amigos íntimos como o Campión do Mundo Jim Clark) morreron en accidentes de carreiras, sempre mantivo que non lle importaba ser o piloto máis rápido, só quería ser o máis vello. Morreu no seu fogar en Mermaid Waters en Queensland o 29 de agosto de 2009 aos 78 anos despois dunha longa batalla coa enfermidade.

Deixou atrás a súa ex muller modelo Gloria, un fillo e unha filla.

Resultados nas carreiras editar

Resumo dalgúns dos logros nas carreiras de Gardner.

Tempada Series Posición Coche Equipo/Participante
1957 Australian Drivers' Championship 15º Jaguar C-Type F Gardner
1964 Tasman Series 11º Brabham BT6 Ford Alec Mildren Racing
1964 British Saloon Car Championship 11º Ford Cortina Lotus John Willment Automobiles
1965 Tasman Series Brabham BT11A Climax FPF Alec Mildren Racing
1965 Trophées de France [1] Cooper T75 BRM
Lola T60 BRM & Lola T60 Cosworth SCA
Tyrrell Racing Organisation
Midland Racing Partnership
1965 British Saloon Car Championship Ford Cortina Lotus Race Proved by Willment
1966 Tasman Series Brabham BT11A Climax FPF Alec Mildren Racing
1966 Trophées de France [2] 16º Lola Ford Cosworth Midland Racing Partnership
1967 Tasman Series Brabham BT16 Climax FPF Alec Mildren Racing
1967 European Trophy for Formula 2 Drivers [3] Brabham BT23 & BT23C Ford Cosworth FVA Motor Racing Developments
1967 R.A.C. British F2 Championship [3] Brabham BT23 Ford Cosworth FVA Motor Racing Developments
1967 Autocar British F2 Championship [3] Brabham BT23 Ford Cosworth FVA Motor Racing Developments
1967 British Saloon Car Championship Ford Falcon Sprint Alan Mann Racing
1968 Tasman Series Brabham BT23D Alfa Romeo Alec Mildren Racing
1968 European Touring Car Challenge [4] 3º– Div 2 Ford Cortina Lotus & Ford Escort Mk.I Twin Cam Alan Mann Racing
1968 British Saloon Car Championship Ford Cortina Lotus & Ford Escort Mk.I Twin Cam Alan Mann Racing
1969 Tasman Series Mildren Mono Alfa Romeo Alec Mildren Racing
1969 British Saloon Car Championship Ford Escort Mk.I Twin Cam Alan Mann Racing
1970 Guards European Formula 5000 Championship [5] Lola T190 Chevrolet Motor Racing Research
1970 British Saloon Car Championship Ford Mustang Boss 302 Motor Racing Research
1971 Tasman Series Lola T192 Chevrolet Lola Race Cars
1971 Rothmans European Formula 5000 Championship [6] Lola T192 Chevrolet
Lola T300 Chevrolet
Lola Race Cars
1972 Tasman Series Lola T300 Chevrolet Lola Race Cars
1972 Rothmans European Formula 5000 Championship 10º Lola T330 Chevrolet Lola Cars
1972 British Saloon Car Championship Chevrolet Camaro Z28 SCA Freight Ltd.
1973 British Saloon Car Championship Chevrolet Camaro Z28 SCA European Road Services
1976 Australian Touring Car Championship 24º Holden LH Torana SL/R 5000 L34 Gown-Hindhaugh [7]
1976 Australian Sports Sedan Championship Chevrolet Corvair John Player Racing
1977 Australian Sports Sedan Championship Chevrolet Corvair John Player Racing

Resultados completos nas 24 Horas de Le Mans editar

Ano Equipo Co-Pilotos Coche Clase Voltas Pos. Clase
Pos.
1962   Team Lotus Engineering   David Hobbs Lotus Elite Mk14-Coventry Climax GT 1.3 286
1963   Team Elite   John Coundley Lotus Elite Mk14-Coventry Climax GT 1.3 167 Ret Ret
1966   Alan Mann Racing Ltd.   John Whitmore Ford GT40 Mk.II P +5.0 31 Ret Ret
1967   Holman & Moody   Roger McCluskey Ford GT40 Mk.IIB P +5.0 179 Ret Ret
1969   Alan Mann Racing Ltd.   Malcolm Guthrie Ford GT40 Mk.I S 5.0 42 Ret Ret

Resultados completos na campionato Británico de coches sedán editar

(clave) (As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.)

Ano Equipo Coche Clase 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Pos. Pts Clase
1963 John Willment Automobiles Ford Cortina GT B SNE OUL GOO AIN SIL
?
CRY SIL BRH BRH OUL SIL 2
1964 John Willment Automobiles Ford Cortina Lotus B SNE
5
GOO
4
OUL AIN
5
SIL
?
CRY
3†
BRH
DNS
OUL 11º 16
1965 John Willment Automobiles Ford Cortina Lotus C BRH
Ret
OUL
3
SNE
4
GOO
4
SIL
5
CRY
4†
BRH
4
OUL
Ret
34
1967 Alan Mann Racing Ford Falcon Sprint D BRH
1
SNE
2
SIL
2
SIL
1
MAL
1†
SIL
1
SIL
1
BRH
Ret
OUL
1†
BRH
1
70
1968 Alan Mann Racing Ford Cortina Lotus Mk 2 C BRH
3
THR
3
SIL
4
84
Ford Escort TC CRY
2†
MAL
2†
BRH
1
SIL
4
CRO
4
OUL
4
BRH
4
BRH
1
1969 Alan Mann Racing Ford Escort TC D BRH
3
SIL
1
SNE
3
THR
2
SIL
13
CRY
1†
MAL
Ret†
CRO
2
SIL
12
OUL
2
BRH
Ret
BRH
1
58
1970 Motor Racing Research Ford Mustang Boss 302 D BRH
1
SNE
1
THR
1
SIL
1
CRY
1†
SIL
12
SIL
3
CRO
1
BRH
2
OUL
1
BRH
1
BRH 68
1971 SCA Freight Ltd. Chevrolet Camaro Z28 D BRH SNE THR SIL
2
CRY SIL
1
CRO
1
SIL
Ret
OUL
3
BRH MAL BRH
Ret
1972 SCA Freight Ltd. Chevrolet Camaro Z28 D BRH
1
OUL
2
THR
1
SIL
1
CRY
7†
BRH
1
OUL
1
SIL
Ret
MAL
1†
BRH
1
54
1973 SCA European Road Services Chevrolet Camaro Z28 D BRH
1
SIL
3
THR
1
THR
1
SIL
1
ING
1
BRH
1†
SIL
Ret
BRH
3
60

† Eventos con 2 carreiras organizadas para as diferentes clases.

Resultados completos nas Tasman Series editar

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 Pos. Pts
1964 Alec Mildren Racing Pty Ltd Brabham BT6 Ford 116E 1.5 L4 LEV PUK WIG TER SAN
10
WAR
13
LAK
4
LON
9
11º 3
1965 Alec Mildren Racing Pty Ltd Brabham BT11A Climax FPF 2.5 L4 PUK
2
LEV
2
WIG
4
TER WAR
Ret
SAN
Ret
LON
8
15
1966 Alec Mildren Racing Pty Ltd Brabham BT11A Climax FPF 2.5 L4 PUK
Ret
LEV
Ret
WIG
Ret
TER
2
WAR
3
LAK
2
SAN
5
LON
6
18 (19)
1967 Alec Mildren Racing Pty Ltd Brabham BT16 Climax FPF 2.5 L4 PUK
NTS
LEV WIG
4
TER LAK
3
WAR
3
SAN
3
LON
4
18
1968 Alec Mildren Racing Pty Ltd Brabham BT23D Alfa Romeo T33 2.5 V8 PUK
2
LEV
Ret
WIG
Ret
TER
3
SUR
9
WAR
Ret
SAN
4
LON
3
17
1969 Alec Mildren Racing Mildren Mono Alfa Romeo T33 2.5 V8 PUK
Ret
LEV
3
WIG
Ret
TER
4
LAK
Ret
WAR
3
SAN
4
14
1971 Lola Cars Ltd Lola T192 Chevrolet 5.0 V8 LEV PUK
Ret
WIG
4
TER
Ret
WAR
1
SAN
Ret
SUR
2
18
1972 Lola Cars Limited Lola T300 Chevrolet 5.0 V8 PUK
1
LEV
Ret
WIG TER SUR
2
WAR
2
SAN
2
AIR 27

Resultados Completos na Fórmula Un editar

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Pos. Pts
1964 John Willment Automobiles Brabham BT10 Ford 109E 1.5 L4 MON NED BEL FRA GBR
Ret
ALE AUT ITA USA MEX NC 0
1965 John Willment Automobiles Brabham BT11 BRM P56 1.5 V8 RSA
12
MON
Ret
BEL
Ret
FRA GBR
8
NED
11
ALE
Ret
ITA
Ret
USA MEX NC 0
1968 Bernard White Racing BRM P261 BRM P142 3.0 V12 RSA ESP MON BEL NED FRA GBR ALE ITA
NSC
CAN USA MEX NC 0

Resultados completos no Campionato de Europa de Fórmula 2 editar

(clave) (As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.)

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Pos. Pts
1967 Motor Racing Developments Brabham BT23 Cosworth FVA SNE
Ret
SIL
6
NÜR
12
HOC
1
TUL
4
JAR
10
ZAN
3
PER
9
BRH
4
VAL
4
34
1968 The Chequered Flag McLaren M4A Cosworth FVA HOC THR JAR PAL
NTS
TUL
8
ZAN PER HOC VAL NC 0

Resultados completos no Campionato de Europa de F5000 editar

(key) (nota: As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.)

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 Pos. Pts
1969 Sid Taylor Lola T142 Chevrolet 5.0 V8 OUL BRH BRH
2
MAL SIL MON KOK ZAN SNE HOC OUL BRH 17º 350
1970 Motor Racing Research Ltd Lola T190 Chevrolet 5.0 V8 OUL BRH ZOL
Ret
ZAN
3
SIL
2
BRH
7
CAS
NTS
MAL MON
3
SIL
3
MNZ
Ret
AND SAL THR
1
SIL
1
OUL
3
SNE HOC
2
OUL
2
BRH
Ret
52
1971 Lola Cars Lola T192 Chevrolet 5.0 V8 MAL SNE
1
BRH
2
MON
1
SIL
4
CAS
1
MAL
3
MNZ
9
MAL
2
95
Lola T300 THR
3
SIL
2
OUL
1
SNE
Ret
HOC
1
OUL
1
BRH
2
BRH
2
1972 Lola Cars Lola T330 Chevrolet 5.0 V8 BRH MAL SNE BRH NIV SIL MON OUL MAL BRH SIL BRH OUL BRH
3
10º 8

Notas editar

  1. Formula 2 1965 Championship Tables Retrieved from www.formula2.net on 16 de agosto de 2012
  2. Formula 2 1966 Championship Tables Retrieved from www.formula2.net on 16 de agosto de 2012
  3. 3,0 3,1 3,2 Formula 2 1967 Championship Tables Retrieved from www.formula2.net on 16 de agosto de 2012
  4. 1968 European Touring Car Challenge Retrieved from touringcarracing.net on 16 de agosto de 2012
  5. Anthony Pritchard, The Motor Racing Year No. 2, pages 245- 259
  6. "Racing Achievements". frankgardnerracing.com. Arquivado dende o orixinal o 24 de abril de 2010. Consultado o 28 de marzo de 2016. 
  7. Graham Howard & Stewart Wilson, Australian Touring Car Championship - 30 Fabulous Years, page 171

Véxase tamén editar