Deportivo da Coruña
O Deportivo da Coruña, que ten por nome oficial Real Club Deportivo de La Coruña, S.A.D., e que tamén se coñece popularmente como Deportivo ou Dépor, é un club de fútbol galego fundado no 1906 na cidade da Coruña. Na tempada 2020-2021 xoga no subgrupo A do grupo I da segunda división B, logo de descender xusto na tempada anterior, 2019-20. Con todo, xogou 25 das últimas 30 tempadas en primeira división, 20 delas consecutivas (1991-2011)[5] e 16 delas entre os 10 primeiros clasificados.[6]
Deportivo da Coruña | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
Nome | Real Club Deportivo de La Coruña, S.A.D. | |||
Alcume(s) | Dépor; Deportivistas; Herculinos; Branquiazuis; Turcos;[1] Superdépor | |||
Fundación | 2 de marzo de 1906 (114 anos) | |||
Estadio | Riazor, A Coruña, Galicia | |||
Inauguración | 28 de outubro de 1944 | |||
Capacidade | 33.819 (33.091 + 400 en palcos VIP + 149 en palco presidencial + 179 en palcos de prensa)[2] localidades | |||
Propietario | Abanca (78%) + 25.400 accionistas[3][4] | |||
Presidente | ![]() | |||
Adestrador | ![]() | |||
Liga | 2ªB – Grupo 1A | |||
2019–20 | 19º (Segunda División) | |||
Vestimenta | Macron | |||
Patrocinador | Estrella Galicia | |||
Páxina web | Páxina web | |||
| ||||
Historicamente, o Deportivo da Coruña tivo dúas épocas de maior éxito: unha entre 1992 e 1996, co popularmente chamado "Superdépor", onde gaña unha Copa do Rei, e unha Supercopa de España, e outra entre 1999 e 2004, co "Eurodépor". En total, o club ten no seu haber unha Liga, cinco subcampionatos e catro terceiros postos, dúas Copas do rei e tres Supercopas de España como máximos logros nacionais, e unha clasificación á semifinal da Recopa de Europa e outra á da Liga de Campións como éxitos internacionais. En 2004, ocupou o 6º lugar na clasificación de clubs da UEFA.[7]
Logo de 46 temporadas en Primeira, o club ocupa o posto 12º na Clasificación histórica da primeira división española. O club conta con 196 agrupacións de afeccionados (segundo datos de outubro de 2020).[8]
Mantén historicamente unha gran rivalidade co Celta de Vigo.[9]
HistoriaEditar
- Artigo principal: Historia do Deportivo da Coruña.
Primeiros anosEditar
O Club Deportivo da Sala Calvet foi fundado o 2 de marzo de 1906 por un grupo de alumnos dese ximnasio coruñés propiedade de Federico Fernández-Amor Calvet, sendo nomeado presidente do club Luís Cornide Quiroga.[10] Dende a súa fundación, o Deportivo mantivo unha gran rivalidade co Real Club Coruña.[11][nota 1] En 1909, o club obtivo o título de Real, pasando a chamarse Real Club Deportivo da Sala Calvet.[12]
No ano 1910 o Deportivo xogou un dos dous trofeos da Copa do Rei que se xogou ese ano, o organizado pola Federación Española de Clubs de Fútbol disputado en Madrid en formato triangular entre os deportivistas, o Futbol Club Barcelona e o Club Español de Madrid.[13] En 1911, o club muda o seu nome polo de Real Club Deportivo da Coruña.[12] Entrementres, as disputas entre o Deportivo e o Coruña non paran de aumentar, chegando un punto no que a directiva deportivista decide non xogar máis partidos cos coruñistas.[11]
Porén, en xullo de 1914 os xogadores do Deportivo deciden unilateralmente disputar dous encontros fronte ó Coruña. A directiva non apoia a decisión, provocando que os xogadores abandonen o club e funden o Deportivo F.C. Auténtico.[11] En 1918, prodúcese un acordo e os xogadores deciden disolver o club escindido e regresar á estrutura do Real Club Deportivo. Durante as seguintes tempadas, o Deportivo participa no Campionato de Galicia, torneo do que se proclamou campión seis veces antes de que fose suprimido en 1940.[14]
Fundación da Liga e ascenso a PrimeiraEditar
O Deportivo quedou encadrado, no primeiro campionato de Liga celebrado en 1929 no grupo primeiro da segunda división, formada por dez equipos: Sevilla, Iberia, Alavés, Sporting, Valencia, Betis, Oviedo, Celta, Racing Madrid e Deportivo, que finalizaría na oitava posición.[15] Permanecería o club en devandita categoría dez tempadas ata lograr o ascenso á primeira división na tempada 1940/41.[16] O ano anterior foi campión do seu grupo en segunda, pero non logrou ascender ó perder o encontro de promoción ante o Celta de Vigo por 1-0.[17] Na súa primeira participación en primeira división quedou cuarto, destacando as vitorias fronte Real Madrid (1-0), Celta (4-0) e Barcelona (1-0).[18] O seu porteiro, Juan Acuña, logrou ser o porteiro menos batido da competición, honor que volvería conseguir na tempada seguinte.[nota 2][19]
A inauguración do novo Estadio de Riazor, en 1944 fronte ó Valencia,[20] foi o preludio do descenso do club de novo á segunda división. Tras sucesivos ascensos e descensos, o Deportivo acada o seu primeiro subcampionato de liga na tempada 1949-50, na que se alzaría co título o Atlético de Madrid, que conseguiu un punto máis que o Deportivo.[21] Logo do subcampionato o club rematou en postos que lle permitían manter a categoría con tranquilidade. En 1951 o equipo fichou dous arxentinos, Corcuera e Oswaldo, que xunto a Franco, Moll e Tino formaron a dianteira coñecida como a "Orquestra Canaro", e que marcaría na tempada 1950-51 64 goles en 30 partidos.[22] Permanecería o club herculino en primeira división ata a tempada 1956-57. Na tempada 1961-62 o equipo recuperou a categoría, porén a pesar do bo inicio da tempada, gañando o Trofeo Teresa Herrera ante un Benfica que viña de proclamarse campión de Europa, o equipo descendeu tras finalizar a tempada. Dende ese momento o equipo collería a fama de equipo "ascensor" polos seus continuos ascensos e descensos, se ben na tempada 1968-69 conseguiu manterse dous anos consecutivos na máxima categoría. En xullo de 1969, o presidente González nomeou xerente ó xornalista deportivo Manuel Fernández Trigo.[23]
Os peores anosEditar
O 30 de decembro de 1970, co equipo en Segunda, chegou ó banco branquiazul Arsenio Iglesias.[24] Baixo a dirección do adestrador arteixán o equipo conseguiu de novo o ascenso á primeira división logo de finalizar na terceira posición e conseguir unha das catro prazas de ascenso directo á máxima categoría do fútbol español, que se ía ampliar a 18 equipos na seguinte tempada fronte aos 16 que viñan competindo.[12] Arsenio conseguiría manter ó equipo en Primeira dúas tempadas,[25] conseguindo a 14ª posición na tempada 1971-72, porén na tempada 1972-73 o equipo finalizou na penúltima posición, descendendo unha vez máis á Segunda División.[12] Ó final da tempada Arsenio marcharía para o Hércules.[25] Esa sería a última tempada que o equipo herculino xogaría en Primeira, tiveron que pasar 18 anos ata que na tempada 1991–92 o Deportivo volveu xogar en Primeira.
Na tempada seguinte tocou fondo descendendo a Terceira División logo de perder por 2 goles a 0 no campo do Barakaldo o 26 de maio de 1974. O descenso provocou a dimisión do daquela presidente, Manuel Sánchez Candamio (cuxa xestión fora moi criticada), ocupando o seu lugar Antonio Álvarez Rodríguez e o cesamento de tres adestradores e fichaxes que non deron os resultados esperados, aínda que as lesións tampouco axudaron o equipo a evitar o descenso.[24][26] Esa tempada, a 1974–75, e baixo a dirección de José Antonio Irulegui e con xogadores como Seoane, Belló, Luis, Canosa, Cobas, Caamaño, Piño, Vales, Castro, Muñoz e Rabadeira, o equipo proclamouse campión na categoría, ascendendo novamente.[24] Na tempada do seu regreso á categoría de prata o equipo herculino acadou o 5º posto na clasificación, con todo, desde ese momento o club experimentou un declive deportivo nas seguintes campañas que finalmente o conduciría, na tempada 1979-80 logo de cinco tempadas en Segunda, a descender á recentemente creada Segunda B, categoría na que só xogou unha tempada, a 1980–81, na que finalizaron na segunda posición, o que lle outorgou unha das prazas de ascenso directo xunto co seu máximo rival, o Celta de Vigo, que descendera un ano antes.[12] Tras o ascenso viñeron dez tempadas consecutivas na división de prata.
Con todo, a situación económica do club, cunha débeda que non paraba de medrar dende había varios anos, e que ascendía nos anos 1980s a 600 millóns de pesetas, era complicada. Por outra banda, os resultados deportivos non acompañaron, e na tempada 1987-88 o equipo estivo a piques de descender de novo á Segunda B, conseguindo a permanencia na derradeira xornada.[27] Ese mesmo ano marcaría un punto de inflexión na historia do club coruñés, o 13 de xuño de 1988 celebrábase no Colexio dos Salesianos unha asemblea aberta e popular na que foi elixido presidente Augusto César Lendoiro.[12][27] Logo de acceder á presidencia, Lendoiro deu os primeiros pasos para levar o equipo ó cumio, modernizando a institución e fichando xogadores de peso que aumentaran o nivel do equipo.[12] O regreso de Arsenio na tempada seguinte e a recuperación económica deron paso, logo dun intento no 1990 que fallou, ó subcampionato e o ascenso a primeira división na tempada 1990-91 tras case dúas décadas en Segunda División.[27] O Deportivo pasaría de ser dun equipo ascensor e ó bordo da desaparición, a un equipo que anos máis tarde estaría á par dos grandes de Europa.
O SuperdéporEditar
Logo dunha tempada de transición cun equipo que combinaba veteranía e xuventude dirixido por Marco Antonio Boronat, que sería substituído por Arsenio Iglesias para salvar o equipo do descenso, na tempada 1992-93, o club viuse obrigado a converterse en Sociedade Anónima Deportiva. O club deseñou un modelo de accións economicamente alcanzables e primou os pequenos accionistas fronte aos grandes. Co obxectivo de non volver sufrir para manter a categoría realizáronse as fichaxes dos brasileiros Bebeto e Mauro Silva e o seu terceiro posto na Liga esa tempada realizando un bo xogo, supuxeron o nacemento do que se veu en chamar "Superdépor". Aínda que o Deportivo caeu na cuarta rolda da copa do rei fronte ó Club Polideportivo Mérida, de segunda división, logo da quenda de penaltis, o terceiro posto conseguido na tempada 1992-93 valeulle ó equipo herculino para clasificarse para a Copa da UEFA por primeira vez na súa historia.[28][29] Esa tempada Bebeto finalizou como máximo goleador da liga con 29 goles, converténdose no primeiro deportivista en conquistar o Trofeo Pichichi.[30]
A tempada 1993-94 iniciouse coa viaxe do equipo branquiazul a Dinamarca para enfrontarse ó Aalborg BK, o seu primeiro rival na Copa da UEFA, ó que conseguiu eliminar por un contundente 5-1 no cómputo global, logo de caer por un gol a cero no Aalborg Stadion de Aalborg e derrotar os dinamarqueses na Coruña por cinco goles a cero o 28 de setembro. Na segunda rolda da competición europea o Deportivo eliminou ó Aston Villa inglés, que viña de conseguir o subcampionato da Premier League, por un marcador global de dous goles a un, logo de gañar o partido de volta no estadio de Villa Park en Birmingham (0-1). Finalmente o Deportivo caeu eliminado nos oitavos de final polo Eintracht Frankfurt alemán logo de perder por un gol a cero os dous partidos.[31][32] O equipo que debutou na Copa da UEFA foi o seguinte:
Na liga, o Deportivo estivo a piques de adxudicarse a súa primeira liga, logo de manterse á fronte da clasificación boa parte da tempada e de chegar á derradeira xornada con opcións ó título. Con todo, un penalti malogrado polo serbio Djukic no último minuto do partido disputado contra o Valencia que pechaba o campionato deulle o título ó FC Barcelona, que finalizou cos mesmos puntos que os herculinos.[33] Ademais, esa tempada o Dépor conseguiu o Trofeo Zamora con Liaño, que converteu o Deportivo no mellor equipo defensivo nunha tempada de Liga, encaixando tan só 18 goles nas 38 xornadas de Liga, o que fai unha media de 0,474 goles/partido.[34][35]
Nas dúas seguintes tempadas (1994-95) o equipo logrou de novo o subcampionato de Liga e chegou aos oitavos de final da Copa da UEFA, onde o Borussia Dortmund alemán o privou de chegar aos cuartos de final. Con todo, o maior éxito da tempada foi a consecución do primeiro título do club coruñés a nivel estatal, a copa do rei. O equipo venceu en Madrid ó Valencia CF (2-1), nun partido que se tivo que suspender por mor da intensa choiva que inundou o Estadio Santiago Bernabéu nos últimos minutos, e que obrigou a continuar o partido días despois.[33] Os autores dos tantos da final foron Manjarín e Alfredo.[36] O equipo que conquistou a primeira copa do rei para o club foi o seguinte:
Antes da tempada 1995-96 Arsenio deixou o banco coruñés e decidiu retirarse, sendo substituído polo técnico galés John Benjamin Toshack. A tempada comezou cun novo título, ó alzarse coa Supercopa de España tras vencer o Real Madrid a dobre partido. Ademais o Deportivo conseguiu chegar ás semifinais da desaparecida Recopa de Europa, onde foi eliminado polo Paris Saint Germain,[33] que finalmente se alzaría co título, por un dobre 0-1.[37] Na liga o equipo finalizou na 9ª posición e Bebeto decidiu non continuar do Deportivo, aceptando unha oferta do Flamengo brasileiro. Na tempada 1996-97 coa chegada de xogadores estranxeiros como Rivaldo, Naybet ou Songo'o, o Deportivo logra un terceiro posto na liga logo dun inicio ligueiro no que bateu o seu récord de xornadas imbatido, 17 xornadas imbatido; con todo unha fase de malos resultados provocaron a saída de Toshack a falta de 19 xornadas para o final da competición, sendo substituído polo brasileiro Carlos Alberto Silva.[33]
A pesar da chegada de reforzos como Djalminha ou Luizão, a seguinte foi unha mala tempada para un Deportivo que viu como a poucos días do inicio da liga o Barça fichaba a Rivaldo logo de pagar a cláusula de rescisión de 4.000 millóns. Finalmente o equipo coruñés foi eliminado da Copa da UEFA na primeira rolda fronte ó AJ Auxerre por 2-1 e 0-0.[33][38]
O EurodéporEditar
Na tempada 1998–99 chegou ó banco coruñés o adestrador irundarra Javier Irureta procedente do Celta de Vigo.[39] Nese momento chegan ó club xogadores como Manuel Pablo, Scaloni, Pauleta ou Turu Flores entre outros. Logo de conquistar o Trofeo Teresa Herrera e o Trofeo Ramón de Carranza, o Deportivo finaliza a liga en sexta posición, clasificándose para a Copa da UEFA e alcanzando as semifinais da copa do rei, onde foi eliminado polo Atlético de Madrid logo de empatar (0-0) no partido de ida e perder (1-0) no partido de volta.[40][41]
Na tempada 1999–00 chegaría o primeiro e único título de Liga do Deportivo. Logo dun bo inicio ligueiro, no que se mantiveron entre os primeiros clasificados, na 12ª xornada o equipo herculino situouse á cabeza da táboa, posto que xa non deixarían no que restaba de tempada. Grazas a unha boa racha de imbatibilidade os de Irureta conseguiron contar con oito puntos de vantaxe sobre os seus perseguidores, con todo, unha etapa máis crítica na que o equipo non acababa de funcionar ben lonxe do seu estadio fixo que volveran as pantasmas de 1994. Esa tempada o Deportivo derrotou por 5-2 en Riazor ó Real Madrid, que meses máis tarde alzaría a Copa de Europa, así como ó Barcelona de Louis van Gaal (2-1). Con Songo'o, Djalminha, Pauleta, Fran, Mauro Silva, Donato, Naybet, Turu Flores e Roy Makaay como protagonistas, o Dépor proclamouse campión de liga o 19 de maio de 2000, nun Estadio Municipal de Riazor cheo ante o Espanyol, logo de gañar 2-0 con goles de Donato e Makaay. O Deportivo pechou deste xeito unha tempada de liga na que finalmente conseguiu cinco puntos de vantaxe sobre o segundo e o terceiro clasificados: Barcelona e Valencia respectivamente, convertendo á cidade da Coruña na segunda cidade máis pequena, logo de Donostia, que conseguía un título de liga.[40][42] Os xogadores que formaron parte do equipo que conquistou o primeiro título liga do club coruñés foron os seguintes:
Con todo, as participacións dos deportivistas na competición europea e na copa do rei foron máis discretas. Na Copa da UEFA os branquiazuis superaron tres eliminatorias, caendo nos oitavos de final fronte ó Arsenal F.C., que daquela marchaba segundo na Premier League inglesa. Na competición copeira tamén chegaría aos oitavos de final, sendo desta volta o Osasuna o que apearía aos de Irureta da competición.[40] A partir de aí, e da man de futbolistas como Molina, Valerón, Diego Tristán, Sergio e moitos dos campións de liga, e tamén de man de Irureta e Lendoiro, vivíronse cinco anos de éxitos na Liga de Campións (atinxindo unha semifinal e por tres veces os cuartos de final), lográronse dous novos subcampionatos de Liga e unha nova copa do rei en 2002.
O título de liga conseguido na tempada 1999-00 supuxo a clasificación directa por primeira vez na historia do club para disputar a Liga de Campións da UEFA. A tempada seguinte comezou coa chegada dun novo título, a segunda Supercopa de España, conquistada despois de derrotar ó Espanyol por 2 goles a 0 (0-0 no partido de ida, e 2-0 na volta disputada en Riazor).[43][44] Na estrea dos branquiazuis na Liga de Campións o equipo quedou encadrado no grupo E, xunto co Hamburger SV alemán, o Panathinaikos grego, e a Juventus de Turín, finalizando a primeira fase de grupos na primeira posición e sen coñecer a derrota,[45] a mesma posición que ocuparía na segunda fase de grupos, superando a equipos como o Milan, o Paris Saint-Germain e o Galatasaray.[46] Con todo, a andaina dos coruñeses na máxima competición continental finalizou nos cuartos de final logo de caer fronte ó Leeds United.[47] O equipo que debutou na Liga de Campións estaba integrado polos seguintes xogadores:
Na liga, o Deportivo finalizou na segunda posición a sete puntos do Real Madrid.[48] Con todo, na copa do rei caeu eliminado fronte ó Club Deportivo Tenerife nos dezaseisavos de final.[49]
A tempada 2001-02 concluíu de xeito similar á anterior. Na súa segunda participación na Liga de Campións o equipo herculino chegou de novo aos cuartos de final, caendo eliminado fronte ó Manchester United,[50] mentres que na liga o equipo loitou polo título ata as últimas xornadas, finalizando na segunda posición a sete puntos do campión, o Valencia, e cun Diego Tristán que gañou ese ano o Trofeo Pichichi logo de anotar 21 goles na liga.[43][51] Con todo, o maior éxito da tempada chegou o 6 de marzo, cando o Deportivo conquistou a súa segunda copa do rei na final disputada no Estadio Santiago Bernabéu contra o Real Madrid, no día en que a entidade merengue celebraba o seu centenario,[43] feito que popularmente se coñece como o "Centenariazo", dado o seu gran parecido coa final da Copa Mundial de Fútbol de 1950 que historicamente foi coñecida como Maracanazo.
Logo de conquistar a terceira Supercopa de España da súa historia, o Deportivo iniciou unha tempada na que finalizaría na terceira posición no campionato de liga e conseguindo chegar ás semifinais da copa do rei, mais sendo eliminado na segunda rolda da Liga de Campións. Esa tempada Roy Makaay gañou o Trofeo Pichichi e a Bota de Ouro. Na tempada 2003-04 o equipo conseguiu de novo finalizar na terceira posición na liga e fixo historia ó chegar ás semifinais da Liga de Campións.[43] Despois de acabar segundo na fase de grupos por detrás do Mónaco, o Dépor superou á Juventus en oitavos de final. En cuartos de final, contra o Milan, os coruñeses perderon o partido de ida por 4-1 pero conseguiron remontar no de volta, cun 4-0 en Riazor. Nas semifinais, o Dépor caeu eliminado contra o FC Porto de José Mourinho que acabaría sendo campión desa edición, cun empate a cero en Portugal e 0-1 na volta en Riazor.[43]
O centenarioEditar
- Artigo principal: Centenario do Deportivo.
Logo da etapa dourada do Deportivo con Irureta no banco, o 2006, ano no que o club celebrou o seu centenario, comeza unha etapa de transición marcada pola grave crise económica e as débedas. A chegada de Joaquín Caparrós supón unha auténtica revolución no cadro. Moitos dos pesos pesados do vestiario, como Molina, Scaloni, Víctor ou Diego Tristán abandonan a entidade, que inviste 9,3 millóns de euros na fichaxe de 17 xogadores, a maioría novos e con proxección, entre os que destacan Riki, Filipe Luis, Lopo ou Juan Rodríguez. Prodúcese tamén unha reformulación dos obxectivos deportivos, fixados agora na permanencia. Mais, a pesar da falta de apuros deportivos e a participación na Copa Intertoto, o mal xogo e o desencontro coa bancada propician a saída do técnico despois de dúas temporadas.
A etapa de Lotina e fin dun ciclo (2007–2011)Editar
A era de Miguel Ángel Lotina no banquiño branquiazul daba comezo na tempada 2007-08.[52] O mexicano Andrés Guardado[53] firma polo Deportivo por 7 millóns de euros e marcha Jorge Andrade á Juventus que paga 10 millóns polo xogador.[54] Nesta temporada, tras unha primeira volta do campionato con posicións preto do descenso, o equipo consegue rematar unha segunda volta con bos resultados, clasificándose para a Copa Intertoto tres anos despois da última participación en Europa, tras quedar 9º por encima do Athletic de Bilbao (o seu máis próximo perseguidor inscrito para a Intertoto).[55] O equipo xogou en xullo de 2008 a Copa Intertoto na que se enfrontou ó Bnei Sakhnin, conxunto árabe de Israel.[56] No partido de ida en Israel o Deportivo gañou 1-2 con tantos de Lafita e Riki, mentres que na volta, xogada en Riazor, o resultado foi de 1-0 con gol de Valerón. Con este resultado o equipo clasificouse por fin para unha competición europea despois de 4 anos de ausencia.
Na seguinte tempada, a 2008–09, marcada polas fichaxes de Aranzubia,[57] Zé Castro[58] e o mexicano Omar Bravo,[59] a pesar de non pasar dos dezaoitavos de final da Copa da UEFA ó ser eliminado polo Aalborg BK danés,[60] o Deportivo consegue superar o seu eterno rival histórico, o Celta de Vigo, na clasificación histórica da Liga, grazas á continuada permanencia do conxunto olívico na segunda división e ó sétimo posto do Deportivo en Liga.
Na tempada 2009–10, o equipo realiza unha gran primeira volta que o leva a ocupar postos europeos durante máis de 20 xornadas (3 delas en prazas de Liga de Campións). Namentres, as lesións lévano a realizar unha mala segunda volta na que asina unha racha de 11 partidos consecutivos sen gañar. Finalmente o equipo termina na 10ª posición.[12][61] Nesta tempada hai que destacar o debut de varios xogadores do Fabril nos partidos de Liga e copa do rei: Juan Domínguez, Iván Pérez, Rochela, Dani, Seoane, Añón e Raúl.
Na tempada 2010–11 descendeu á segunda división tras 20 anos seguidos na categoría de elite. O descenso produciuse logo de perder o derradeiro partido (0–2) contra o Valencia CF, converténdose no primeiro equipo que perde a categoría con 43 puntos.[62]
Subidas e baixadas de categoría e asentamento en primeira divisiónEditar
Tras un inicio irregular en segunda división e con José Luis Oltra no banquiño, a tempada 2011–12 remata co equipo como campión da categoría, producíndose o ascenso o 27 de maio de 2012, a falta dunha xornada para rematar o campionato.[63] O 3 de xuño de 2012, na derradeira xornada, o Deportivo conseguiu alcanzar a cota de 91 puntos, récord na categoría (a anterior marca estaba en 88 puntos, conseguidos polo Real Valladolid na tempada 2006–07).[64]
Porén, ó comezo da tempada en 1ª División, o 30 de decembro de 2012, é despedido tras sumar soamente 12 puntos nos primeiros 17 partidos.[65] Oltra foi substituído no banco do conxunto herculino polo adestrador portugués Domingos Paciência.[66] Mais os resultados non melloraron a situación do club, que andaba no último lugar da táboa, xa que só conseguiu sumar 4 puntos en 6 partidos, e ó cabo de mes e medio desvinculouse do club.[67]
O 11 de febreiro de 2013, tras destituír a Paciência, Augusto César Lendoiro firma o contrato que vinculaba ó adestrador Fernando Vázquez á entidade branquiazul.[68] O escenario do debut en Riazor non podía ser mellor: o Dépor pon sobre as cordas ó Real Madrid, que acaba levándose o triunfo con moitas dificultades, 2-1.[69] Pese a comezar bastante mal (3 derrotas e 1 empate) o conxunto coruñés enlaza 4 vitorias seguidas, entre elas o derbi galego contra o Celta de Vigo. O Dépor, que semellaba desafiuzado, volvía á loita pola permanencia.[70] Pese a iso, ó rematar a tempada, Vázquez non consegue acadar ese obxectivo.[71]
Pese ó descenso, Vázquez segue á fronte do banco deportivista e, cunha primeira volta case perfecta fóra de Riazor (pese a complicacións en casa), remata como campión de inverno. Fóra do plano deportivo, o 10 de xaneiro foi un día clave para o futuro do club, pois presentouse ante o xuíz concursal unha proposta de convenio na Audiencia Provincial da Coruña que obtivo o apoio do 59,44% dos acredores, pero non do acredor principal, a Axencia Tributaria. O maxistrado decidirá cara a finais de mes, momento no que o club contará cun novo Consello de Administración.[72] Por outra banda, na xunta de accionistas celebrada o 21 de xaneiro a candidatura encabezada por Tino Fernández acadou un 72,09% dos votos, alzándose como novo presidente do club.[73] Finalmente, o 31 de maio de 2014 o Dépor volve á categoría raíña trala vitoria contra o Real Jaén por 1 a 0.[74]
Pese a que Vázquez firmara un ano máis de contrato, o Deportivo decidiu prescindir dos servizos do de Castrofeito, so pretexto dunhas declaracións polémicas deste.[75] Ese mesmo verán o Deportivo contratou como adestrador a Víctor Fernández,[76] mais os resultados non acompañan e o Dépor ve perigar a salvación. Con todo a directiva dálle varias oportunidades, pero o equipo non remata de funcionar. Todo isto fai que, tralo empate co Córdoba, último na clasificación, Fernández sexa cesado como adestrador do Deportivo.[77]
O 9 de abril de 2015 chega como adestrador Víctor Sánchez del Amo[78] que comeza inmediatamente o seu traballo e o Dépor sofre unha metamorfose completa, pese a que os resultados non sexan demasiado bos. Chega á última xornada contra o FC Barcelona dependendo de si mesmo para manterse en Primeira. O 2-0 inicial a favor dos culés fai pensar na perda da categoría, pero dous goles, de Lucas Pérez e Diogo Salomão, e varias intervencións chaves de Fabricio Agosto manteñen o club en primeira división ó rematar o partido con empate a dous.[79] A salvación do equipo propiciou a continuidade do técnico madrileño unha tempada máis, na que o cadro herculino reforzouse con xogadores como Fernando Navarro, Cani, Alejandro Arribas, Pedro Mosquera, Fayçal Fajr, Luis Alberto ou Fede Cartabia, e logrou o traspaso de Lucas Pérez. O 1 de setembro de 2015 o club anunciou que pagara toda a débeda prevista para a tempada 2015–16, unha cantidade que ascendía a 3.169.861,80 euros máis 99.177,59 de xuros.[80] Esa temporada o Deportivo realizou unha gran primeira volta na que finalizou 9º, chegando a ocupar postos de Europa League durante nove xornadas. Con todo, o equipo realizou unha mala segunda volta na que gañou unicamente dous partidos, o segundo deles na penúltima xornada fronte ó Villarreal CF por 0-2, co que asegurou matematicamente a permanencia na máxima categoría do fútbol español.[81] A pesar da salvación, o 30 de maio de 2016 Víctor Sánchez foi destituído debido á mala relación con algúns xogadores e á mala segunda volta do equipo.[82] O 10 de xuño o Deportivo anunciou que o substituto de Víctor Sánchez para a tempada 2016-17 sería o bilbaíno Gaizka Garitano.[83]
A tempada 2016-17 comeza con altos e baixos. Xa en 2017 e despois de dúas derrotas contra Alavés (0-1) e Leganés (4-0), o equipo decide rescindir o contrato de Garitano, que é substituído por Pepe Mel o 28 de febreiro. O adestrador madrileño conseguiu o obxectivo da permanencia, destacando a vitoria por 2-1 en Riazor contra un FC Barcelona que levaba 19 partidos consecutivos sen perder en liga.
Na tempada 2017-18, o equipo só consegue dúas vitorias nos primeiros nove partidos, sendo un dos equipos máis goleados do campionato. O 24 de outubro de 2017, o Deportivo destitúe a Pepe Mel e o seu cargo é ocupado por Cristóbal Parralo, ata entón adestrador do Fabril.[84] Porén, o cambio de adestrador non fai que melloren os resultados do equipo e Cristóbal Parralo é destituído o 4 de febreiro de 2018, co equipo na 17ª posición e despois de 3 vitorias, 3 empates e 9 derrotas entre Liga e Copa.[85] Ó día seguinte anunciouse a chegada do neerlandés Clarence Seedorf para dirixir ao equipo.[86] A falta de 3 xornadas para finalizar o campionato, o 29 de abril de 2018, o equipo certifica o seu descenso á Segunda División.[87]
A tempada 2018-19 comezou con novo adestrador, Natxo González,[88] tras o despido de Seedorf.[89] Aínda que durante os primeiros meses de competición, o equipo estivo entre os postos altos da clasificación,[90] unha mala xeira de resultados levou ao seu despido en abril[91] e á chegada de Pep Martí.[92] Finalmente o Deportivo acabou sexto, o que lle daba dereito a xogar os playoffs de ascenso a Primeira.[93] Na primeira eliminatoria eliminou ao Málaga tras gañar en Riazor 4-2[94] e na Rosaleda 0-1.[95] Na final contra o Mallorca non foi quen de manter a vantaxe que conseguira na ida en Riazor, 2-0, e non puido materializar o ascenso ao perder na volta por 3-0 en Son Moix.[96]
Para a tempada 2019-20 chegou ao banco Juan Antonio Anquela, mais foi destituído o 7 de outubro tras os malos resultados acadados nas 10 primeiras xornadas de competición (1 vitoria, 5 empates, 4 derrotas), co equipo ocupando postos de descenso a Segunda B.[97] Foi substituído polo arousán Luis César Sampedro.[98]
RivalidadesEditar
Celta de VigoEditar
- Artigo principal: Derbi entre Celta e Deportivo.
Os primeiros roces dos que se ten constancia datan de 1923, no Campionato Galego, unha vez que nese ano o Real Club Fortuna e o Real Vigo Sporting Club, equipos contra os que xa se enfrontara o Deportivo, se fusionaron formando o Celta. Un dos detonantes da inimizade entre os dous equipos adoita buscarse no propio momento do nacemento do equipo celeste, cando Luis Otero Sánchez fichou polo Deportivo xunto con Chiarroni, González e Isidro, feito que motivou as protestas do Celta ante a Federación Galega e que provocou a sanción dos xogadores ata 1924.[99]
O primeiro derbi galego da historia celebrouse na tempada 1924-25, con vitoria do Deportivo por 3 goles a 0, mesmo resultado que no partido de volta.[99] Con todo, o primeiro enfrontamento dos dous equipos en Primeira disputouse o 19 de outubro de 1941 (4ª xornada de Liga) en Vigo, gañando os locais por 2 goles a 1. O equipo herculino vingaría esta derrota na segunda volta do campionato, derrotando os vigueses por 4 goles a 0 no estadio de Riazor.[100]
Na 16ª xornada da tempada 1999-00, coruñeses e vigueses enfrontáronse en Riazor encabezando a clasificación da Liga.[101] O Deportivo conseguiu levarse o partido por 1 gol a 0, anotando o único gol do encontro Turu Flores, e deixando un resultado que afastaba os coruñeses a 8 puntos do segundo clasificado, o Celta.
Na tempada 2011-12 ambos os equipos volveron enfrontarse na segunda división tras 20 anos. O Deportivo gañou entón os dous partidos (2-1 en Riazor, con goles de Jonathan Vila en propia porta e Lassad cun potente disparo dende fora da área a escasos minutos do final, e 2-3 en Balaídos, con goles de Riki no minuto 2, Lassad e Borja Fernández no último minuto do encontro. Logo deste encontro, os coruñeses asinaron numerosos récords dentro da categoría: con 91 puntos conseguiron o récord de puntos da historia da segunda división, e con 29 vitorias o récord de vitorias da categoría, amais de 9 vitorias consecutivas, feito que tamén pasou á historia como a maior xeira de vitorias consecutivas da historia da categoría.
Categoría | Partidos | Vitorias (DEP) | Empates | Vitorias (CEL) |
---|---|---|---|---|
Primeira | 66 | 25 | 18 | 23 |
Copa | 6 | 2 | 3 | 1 |
Segunda | 14 | 7 | 2 | 5 |
Segunda B | 2 | 0 | 1 | 1 |
Total | 88 | 34 | 24 | 30 |
Datos a 3 de abril de 2015 |
Se ben os encontros entre ambos equipos caracterizáronse por unha gran tensión no campo e nas bancadas, téndose rexistrado enfrontamentos entre as dúas afeccións, as directivas dos dous clubs teñen realizado un esforzo por reducir esta tensión e crear un mellor ambiente. Estes esforzos plasmáronse na imaxe das dúas afeccións cantando xuntas o himno galego no estadio de Riazor o 21 de novembro de 2015 no partido que ambos os equipos disputaron na primeira volta da primeira división.[102]
En total os dous equipos disputaron 88 partidos oficiais 82 en Liga (Primeira e Segunda División e Segunda División B) e 6 en Copa cun rexistro lixeiramente favorable para os deportivistas, tanto en vitorias como en goles.[100][nota 3]
Real MadridEditar
Aínda que o primeiro partido entre o Deportivo e o Real Madrid se disputou en 1932,[103] foi durante a época dourada do club coruñés cando este mantivo unha intensa rivalidade co equipo branco. Na tempada 1992-93 o Deportivo comezou unha xeira de 18 anos consecutivos sen perder fronte ó equipo branco no estadio de Riazor, nun partido que estaba de cara aos madridistas (0-2) e que acabarían levándose os branquiazuis por 3 goles a 2 cun dobrete de Bebeto e un gol en propia porta de Ricardo Rocha. Pouco despois, na tempada seguinte, chegaría a primeira humillación dos brancos en Riazor, onde perderon 4-0. Con todo, na tempada 1994-95, un gol de Zamorano a cinco minutos para a conclusión do partido dáballe a vitoria (2-1) e o título de Liga ó Real Madrid e deixaba os branquiazuis unha vez máis ás portas do título a falta de dúas xornadas,[104] aínda así, o equipo herculino levaríase pouco despois a Supercopa de España fronte ó equipo branco logo de gañar 3-0 en Riazor e 2-1 no Santiago Bernabéu.[105] O momento de maior rivalidade entre os dous equipos chegou na tempada 2001-02, cando ambos se enfrontaron na final da copa do rei no Santiago Bernabéu, levándose os coruñeses a vitoria no día no que a entidade branca cumpría 100 anos, feito que se coñeceu como "Centenariazo". A xeira de imbatibilidade do Deportivo en Riazor finalizaba na tempada 2009-10 coa derrota (1-3),[104] dende aquela o equipo coruñés non foi quen de derrotar o Real Madrid en ningunha ocasión, colleitando varias derrotas avultadas tanto en Riazor como no Santiago Bernabéu, e conseguindo tan só un empate sen goles na tempada 2010-11.[103]
En total os dous equipos disputaron 99 partidos cun rexistro claramente favorable para os madridistas, tanto en vitorias como en goles:[103][nota 3]
Categoría | Partidos | Vitorias (DEP) | Empates | Vitorias (RMD) |
---|---|---|---|---|
Liga | 88 | 18 | 19 | 51 |
Copa | 9 | 4 | 2 | 3 |
Supercopa | 2 | 2 | 0 | 0 |
Total | 99 | 24 | 21 | 54 |
Escudo do clubEditar
O escudo oficial do club consiste nun cinto de cabaleiro que rodea o pendón morado da Sala Calvet e a bandeira de Galicia. Coroa real no centro do pendón e sobre o escudo. As cores oficiais son as seguintes:[106]
|
|
|
|
UniformeEditar
- Artigo principal: Uniforme do Deportivo da Coruña.
Aínda que desde a súa fundación se estableceu que o equipo defendería unha camiseta a franxas verticais azuis e brancas, non sería ata 1912 cando o club coruñés faría habituais estas cores nos seus partidos oficiais. Dende entón, o primeiro uniforme do Deportivo continúa sendo branquiazul, mentres que o segundo e terceiro varían practicamente cada tempada en función de motivacións comerciais. Dende 2017 a empresa encargada dos deseños e fabricación do equipamento é a italiana Macron.
Uniforme 2020/21Editar
Para a tempada 2020/21, o Deportivo ten os seguintes tres uniformes:[107]
- Uniforme titular: Camiseta a franxas azuis e brancas en forma de "T"; pantalón azul; medias azuis.
- Uniforme alternativo: Camiseta de cor azul escuro cunha franxa vertical dourada na parte esquerda; pantalón azul escuro; medias azul escuro.
- Terceiro uniforme: Camiseta coa franxa da bandeira de Galicia; pantalón branco; medias brancas.
Titular
|
Alternativo
|
Terceiro
|
HimnoEditar
Aínda que o Deportivo contaba cun himno máis tradicional que o actual (composto en 1924 por Maximiliano Svarrmanoff[108]), a aparición do "Superdépor" e a imaxe de renovación do club levaron á directiva a substituír o himno histórico por un máis moderno, composto por Francisco Gómez Seijo "Gandy" e que posteriormente gravaría o grupo coruñés Cacahué. Devandito himno, en estilo rock,[109] sería versionado posteriormente pola Orquestra Sinfónica de Galicia.[110] No ano 2006, o grupo La Banda del Camión compuxo o himno do centenario, que incluía os nomes das grandes figuras que pasaron polo club.[111][nota 4]
InstalaciónsEditar
EstadiosEditar
Corralón da GaiteiraEditar
O chamado Corralón da Gaiteira foi primeiro escenario dos partidos do Deportivo da Coruña (daquela aínda coa denominación de Club Deportivo da Sala Calvet), sendo o campo no que o equipo herculino disputou os seus partidos de xeito habitual durante os seus primeiros dous anos e medio de existencia. O Corralón foi a principios do século XX o único campo da Coruña no que se podía practicar o deporte que acababa de chegar á cidade. Estaba situado nos terreos anexos á Fábrica de Tabacos, medía 18.000 m² e tiña bancadas con capacidade para 6.000 espectadores.[10][112] Eduardo del Río y Santos-Lartaud, un comerciante e cónsul de Dinamarca en Galicia, era propietario de varios terreos nas proximidades da Palloza e deu o visto e prace para que os deportistas da Sala Calvet puidesen adestrar e xogar os seus encontros no Corralón.[113]
Foi no chamado Corralón da Gaiteira onde o Deportivo disputou o primeiro partido contra o seu máximo rival na época, o Coruña Foot-ball Club, o 9 de decembro de 1906, que acabaría con marcador favorable para os integrantes do equipo da Sala Calvet (2-1).[112] En maio de 1909 o Deportivo abandonou o Corralón da Gaiteira para trasladarse ó vello campo de Riazor.[10]
Campo de RiazorEditar
- Artigo principal: Campo de Riazor.
Dende que en 1909 o Deportivo abandonou o Corralón da Gaiteira ata 1944, ano no que se inaugurou o Estadio Municipal de Riazor, o Deportivo xogou os seus encontros no coñecido como campo de Riazor. Este terreo de xogo estaba situado nas proximidades do actual estadio, no lugar que na actualidade ocupa o colexio das Escravas.[114] O novo campo foi inaugurado o 16 de maio de 1909 cun partido fronte ó Fortuna de Vigo. O partido finalizou coa vitoria do equipo vigués por 1-3. O xornal El Noroeste relataba o acontecemento do seguinte xeito:[112]
“ | O partido foi bastante forte e moi lucido e agradou a concorrencia, que aplaudiu entusiasmada a ambos os equipos | ” |
Finalmente en outubro de 1944 o Deportivo trasladouse de novo ó actual estadio construído orixinalmente por Santiago Rey Pedreira.[112]
Estadio de RiazorEditar
- Artigo principal: Estadio Municipal de Riazor.
O estadio do Deportivo é o Estadio Municipal de Riazor, situado a carón da praia de Riazor, na Coruña. A pesar de ser de titularidade municipal, o Deportivo utiliza o recinto a cambio dun alugueiro simbólico de 1 € ó ano.[115] Ten unha capacidade de 34.600 espectadores, todos sentados, sendo o estadio con maior cabemento de Galicia.[116] A súa primeira construción data de 1909 no terreo que hoxe ocupa a igrexa das Escravas, a escasos metros da súa actual localización. A súa segunda construción, xa na súa actual localización, foi en 1944, obra do arquitecto Santiago Rey Pedreira. O estadio tivo varias remodelacións, como a de 1982 con motivo do Campionato Mundial de Fútbol dese ano,[117] e a última, comezada en 1996 coa construción do fondo de pavillón e terminada en 1997 coa remodelación do fondo de maratón.[118] Ten unhas dimensións de 105×68 metros.[115] Ademais, foi renovada a súa Licenza UEFA para a celebración de partidos de competicións internacionais.
Afluencia a RiazorEditar
O Deportivo tivo dúas épocas na súa historia recente de grande afluencia ó estadio municipal de Riazor. A primeira delas, entre os anos 1992–93 e 1996–97, onde a media de entrada se situaba en 25.000 espectadores,[119] para un estadio con capacidade para 29.000. Na segunda etapa, xa cunha capacidade para 35.000 espectadores, o número de socios e de afluencia situábase arredor dos 30.000 espectadores,[120] entre as tempadas 2000–01 e 2003–04. Na tempada 2014-15 a media de espectadores situouse en 21.256, e o número de socios nos 24.245, a maior parte deles (18.545) eran homes.[121]
A asistencia media a Riazor durante as últimas 10 tempadas foi a seguinte:[122][123][124]
Estimación aproximada
Tempada | Categoría | Espectadores | Asistencia máis alta | Asistencia total | Partidos |
---|---|---|---|---|---|
2005-2006 | Primeira división | 19 105 | 34 000 | 362 995 | 19 |
2006-2007 | Primeira división | 16 620 | 34 600 | 315 780 | 19 |
2007-2008 | Primeira división | 17 800 | 34 600 | 338 200 | 19 |
2008-2009 | Primera división | 18 316 | 34 600 | 348 004 | 19 |
UEFA | 17 800 | 20 000 | 71 200 | 4 | |
2009-2010 | Primeira división | 18 932 | 34 600 | 359 708 | 19 |
2010-2011 | Primeira división | 19.984 | 34 600 | 379 696 | 19 |
2011-2012 | Segunda división | 26 438 | 34 600 | 555 198 | 21 |
2012-2013 | Primeira división | 29 517 | 34 600 | 560 823 | 19 |
Con datos oficiais
Tempada | Categoría | Espectadores | Asistencia máis alta | Asistencia total | Partidos |
---|---|---|---|---|---|
2013-2014 | Segunda división | 23 871 | 33 639 | 417 283 | 21 |
2014-2015 | Primeira división | 21 256 | 30 334 | 403 863 | 19 |
2015-2016 | Primeira división | 24 583 | 30 666 |
Proxecto do novo estadioEditar
En 2003 o presidente Augusto César Lendoiro presentou a maqueta do novo estadio de Riazor[125] deseñado polo prestixioso arquitecto norteamericano Peter Eisenman. O presidente declarou que sería o estadio "máis bonito do mundo", e tería unha capacidade de 36.000 espectadores.[126] A construción sería encima do actual estadio. Actualmente este proxecto atópase parado.
Desde 2009, con motivo da candidatura ibérica para os mundiais de 2018 e 2022, o Concello da cidade e o club debateron sobre a posibilidade de remodelar o actual Riazor ou construír un estadio novo, no caso de que España organizase un mundial e a cidade da Coruña fose elixida sede.[127] A candidatura non foi elixida pero propúxose que o estadio fora remodelado e pasase a ter capacidade para 45.000 espectadores.[128]
Cidade Deportiva de AbegondoEditar
- Artigo principal: Cidade Deportiva de Abegondo.
A Cidade Deportiva de Abegondo é un conxunto de instalacións deportivas propiedade do club herculino situadas en Mabegondo, alí adoita preparar os seus partidos o Deportivo. Foi inaugurado en 2003. Está formado por un edificio principal que alberga os vestiarios, oficinas e cafetería e que serve de bancada para uns 1.200 espectadores cara ó campo principal e uns 500 cara ó campo de céspede artificial. En total a cidade deportiva conta con 7 campos de céspede natural, 1 de céspede artificial, 6 campos de céspede natural de fútbol 7 e máis de 16.000 m² de campos auxiliares de céspede natural. Hai ademais uns 9.000 m² de aparcadoiros.[129]
Outras instalaciónsEditar
- A Deportienda: o Deportivo da Coruña ten dúas tendas propias na cidade para a venda dos seus produtos deportivos e publicitarios. Unha situada nos baixos do estadio de Riazor e outra no centro comercial Marineda City[130] desde 2015.
- A Deporclínica é un centro de fisioterapia aberto ó público e que conta con máis de 300 m²[131] e dotado de tratamentos de hidroterapia, fisioterapia e dous ximnasios.
- O Playa Club, situado fronte á praia de Riazor, é un local de máis de 3.000 m² con restaurante, cafetería e discoteca na que se adoitan celebrar concertos.
- Zonafit, ximnasio de 2.500 m² situado nos baixos do estadio. O 31 de decembro de 2015 pechou as súas portas por mor da situación económica do club e pasará a acoller no futuro no mesmo local un museo sobre a historia do equipo.[132]
Datos do clubEditar
- Artigo principal: Traxectoria do Deportivo da Coruña.

- Socios 17/18: 26.592[133]
- Asistencia media tempada 2016-17: 22.602[124]
- Orzamento 19/20: 18.779.000 €[134]
- Tempadas en 1ª: 45
- Tempadas en 2ª: 39
- Tempadas en 2ªB: 1
- Tempadas en 3ª: 1
- Xogadores achegados á Selección española: 26
- Máximos goleadores: Bebeto (108), Makaay (96) e Diego Tristán (95)
Datos do club en primeira divisiónEditar
(ata a xornada 38 da tempada 2016-17)
|
|
Partidos históricos en primeira divisiónEditar
Partidos históricos en primeira división | |||||
---|---|---|---|---|---|
Tempada | Local | Resultado | Visitante | Estadio | Notas |
1941-42 | Deportivo da Coruña | 2–1 | Castelló | Riazor | Primeira vitoria en Primeira |
Deportivo da Coruña | 1–0 | Real Madrid | Riazor | ||
Espanyol | 1–2 | Deportivo da Coruña | Sarrià | Primeira vitoria en Primeira coma visitante | |
Deportivo da Coruña | 4–0 | Celta de Vigo | Riazor | ||
Deportivo da Coruña | 1–0 | FC Barcelona | Riazor | ||
1942-43 | Celta de Vigo | 0–1 | Deportivo da Coruña | Balaídos | |
Deportivo da Coruña | 3–1 | Celta de Vigo | Riazor | ||
1943-44 | Deportivo da Coruña | 3–2 | Celta de Vigo | Riazor | |
1944-45 | Deportivo da Coruña | 4–1 | Atlético de Madrid | Riazor | |
1946-47 | Deportivo da Coruña | 3–2 | FC Barcelona | Riazor | |
Deportivo da Coruña | 8–1 | Castelló | Riazor | ||
1948-49 | Deportivo da Coruña | 6–2 | Nàstic de Tarragona | Riazor | |
Deportivo da Coruña | 6–1 | Alcoiano | Riazor | ||
1949-50 | Deportivo da Coruña | 3–0 | Real Madrid | Riazor | |
Deportivo da Coruña | 3–0 | FC Barcelona | Riazor | ||
Deportivo da Coruña | 5–1 | Valencia | Riazor | ||
Celta de Vigo | 2–3 | Deportivo da Coruña | Balaídos | ||
Athletic Club | 2–2 | Deportivo da Coruña | San Mamés | Última xornada. Campión durante máis de 30 minutos. | |
1950-51 | Deportivo da Coruña | 4–1 | Celta de Vigo | Riazor | |
Deportivo da Coruña | 5–0 | Real Madrid | Riazor | ||
Valencia | 0–3 | Deportivo da Coruña | Mestalla | ||
Deportivo da Coruña | 10–1 | Lleida | Riazor | Maior goleada na historia do Deportivo | |
Deportivo da Coruña | 3–0 | Atlético de Madrid | Riazor | ||
Celta de Vigo | 1–2 | Deportivo da Coruña | Balaídos | ||
Deportivo da Coruña | 2–0 | FC Barcelona | Riazor | ||
Deportivo da Coruña | 4–0 | Athletic Club | Riazor | ||
1951-52 | Deportivo da Coruña | 3–0 | Celta de Vigo | Riazor | |
1952-53 | Deportivo da Coruña | 5–0 | Sporting de Xixón | Riazor | |
Deportivo da Coruña | 5–1 | Atlético de Madrid | Riazor | ||
Deportivo da Coruña | 3–2 | Celta de Vigo | Riazor | ||
Celta de Vigo | 1–3 | Deportivo da Coruña | Riazor | Promoción para manterse en Primeira | |
1953-54 | Deportivo da Coruña | 6–0 | Real Xaén | Riazor | |
Deportivo da Coruña | 1–0 | FC Barcelona | Riazor | ||
1954-55 | Deportivo da Coruña | 4–2 | Celta de Vigo | Riazor | |
1955-56 | Real Madrid | 1–2 | Deportivo da Coruña | Santiago Bernabéu | Primeira vitoria no Bernabéu |
Deportivo da Coruña | 5–0 | Celta de Vigo | Riazor | ||
Deportivo da Coruña | 5–0 | Real Sociedade | Riazor | ||
1956-57 | Deportivo da Coruña | 4–0 | Real Sociedade | Riazor | |
1962-63 | Deportivo da Coruña | 1–0 | FC Barcelona | Riazor | |
1964-65 | Deportivo da Coruña | 4–0 | Sevilla | Riazor | |
1966-67 | Deportivo da Coruña | 4–1 | Real Zaragoza | Riazor | |
1968-69 | Deportivo da Coruña | 1–0 | FC Barcelona | Riazor | |
1971-72 | Deportivo da Coruña | 3–0 | Valencia | Riazor | |
Deportivo da Coruña | 1–0 | Real Madrid | Riazor | ||
1972-73 | Deportivo da Coruña | 1–0 | Celta de Vigo | Riazor | |
1991-92 | Deportivo da Coruña | 2–1 | Betis | Riazor | Promoción para manterse en Primera |
1992-93 | Deportivo da Coruña | 3–2 | Real Madrid | Riazor | 0–2 min.25. Nace o SúperDepor. |
1993-94 | Deportivo da Coruña | 4–0 | Real Madrid | Riazor | |
Valencia | 1–3 | Deportivo da Coruña | Mestalla | Único gol de Mauro Silva no Depor. | |
Real Oviedo | 2–5 | Deportivo da Coruña | Carlos Tartiere | ||
Deportivo da Coruña | 0–0 | Valencia | Riazor | Última xornada. Min.90, penalti fallado. Perde a liga. | |
1994-95 | Celta de Vigo | 0–2 | Deportivo da Coruña | Balaídos | |
Albacete | 2–8 | Deportivo da Coruña | Carlos Belmonte | Maior goleada coma visitante | |
1995-96 | Deportivo da Coruña | 5–0 | Albacete | Riazor | Os cinco goles de Bebeto |
Rayo Vallecano | 0–6 | Deportivo da Coruña | Teresa Rivero | ||
Deportivo da Coruña | 3–0 | Real Madrid | Riazor | Hattrick de Bebeto | |
Salamanca | 0–5 | Deportivo da Coruña | Helmántico | ||
1998-99 | Deportivo da Coruña | 4–0 | Real Madrid | Riazor | |
1999-00 | Deportivo da Coruña | 5–2 | Sevilla | Riazor | |
Deportivo da Coruña | 1–0 | Celta de Vigo | Riazor | ||
Deportivo da Coruña | 5–2 | Real Madrid | Riazor | ||
Deportivo da Coruña | 2–0 | Espanyol | Riazor | Campión de Liga | |
2000-01 | Deportivo da Coruña | 1–0 | Celta de Vigo | Riazor | |
FC Barcelona | 2–3 | Deportivo da Coruña | Camp Nou | Primeira vitoria no Camp Nou | |
Deportivo da Coruña | 2–2 | Real Madrid | Riazor | 0–2 min.44. 5 lanzamentos ós paus. | |
2001-02 | Celta de Vigo | 0–2 | Deportivo da Coruña | Balaídos | |
Deportivo da Coruña | 5–0 | Mallorca | Riazor | Hattrick de Diego Tristán en 12 minutos | |
Deportivo da Coruña | 3–0 | Real Madrid | Riazor | ||
2002-03 | Deportivo da Coruña | 3–0 | Celta de Vigo | Riazor | |
Deportivo da Coruña | 6–0 | Alavés | Riazor | Hattrick de Diego Tristán e dous goles de Roy Makaay | |
FC Barcelona | 2–4 | Deportivo da Coruña | Camp Nou | Doblete de Roy Makaay | |
2003-04 | FC Barcelona | 0–2 | Deportivo da Coruña | Camp Nou | |
Celta de Vigo | 0–5 | Deportivo da Coruña | Balaídos | Hattrick de Víctor Sánchez | |
Deportivo da Coruña | 5–1 | Atlético de Madrid | Riazor | ||
Deportivo da Coruña | 3–0 | Celta de Vigo | Riazor | ||
2004-05 | Real Madrid | 0–1 | Deportivo da Coruña | Santiago Bernabéu | |
2005-06 | Celta de Vigo | 0–3 | Deportivo da Coruña | Balaídos | |
Deportivo da Coruña | 3–1 | Real Madrid | Riazor | ||
2006-07 | Deportivo da Coruña | 2–0 | Real Madrid | Riazor | |
2007-08 | Deportivo da Coruña | 3–1 | Real Valladolid | Riazor | Xornada 21ª a 5 puntos da salvación, "resurrección" |
Deportivo da Coruña | 2–0 | FC Barcelona | Riazor | ||
2008-09 | Deportivo da Coruña | 2–1 | Real Madrid | Riazor | |
2012-13 | Deportivo da Coruña | 3–1 | Celta de Vigo | Riazor | |
2014-15 | FC Barcelona | 2-2 | Deportivo da Coruña | Camp Nou | Remontando un 2-0 adverso o Deportivo conseguiu a salvación |
2015-16 | FC Barcelona | 2-2 | Deportivo da Coruña | Camp Nou | Remontando un 2-0 adverso no Camp Nou por segunda tempada consecutiva |
2015-16 | Villarreal CF | 0-2 | Deportivo da Coruña | El Madrigal | Permanencia matemática |
Datos do club na copa do reiEditar
- Participacións na copa do rei: 84
- Maior número de participacións consecutivas: 56 (desde a edición 1958-59)
- Debut na Copa: Español de Madrid 1 - Deportivo 0 (23 de maio de 1910)
- Mellores clasificacións:
Datos do club en competicións europeasEditar
- Participacións en competicións europeas: 13
- 5 na Liga de Campións (consecutivas)
- 5 na Copa da UEFA
- 1 na Recopa de Europa
- 2 na Copa Intertoto
- Mellores clasificacións:
- Na Liga de Campións: Semifinal (2003–04)
- Na Recopa de Europa: Semifinal (tempada 1995–96)
- Na Copa da UEFA: Oitavos de final (1993–94, 1994–95, 1999–00)
- Na Copa Intertoto da UEFA: Gañador (2008)
Torneo | Partidos xogados | Vitorias | Empates | Derrotas | Goles a favor | Goles en contra |
---|---|---|---|---|---|---|
Liga de Campións | 58 | 23 | 15 | 20 | 74 | 79 |
Previa da Liga de Campións | 4 | 2 | 2 | 0 | 4 | 0 |
Copa da UEFA | 32 | 14 | 5 | 13 | 43 | 36 |
Copa Intertoto da UEFA | 10 | 8 | 0 | 2 | 18 | 10 |
Recopa de Europa | 8 | 4 | 2 | 2 | 14 | 3 |
Total | 112 | 51 | 24 | 37 | 153 | 128 |
Partidos históricos en EuropaEditar
Partidos históricos en Europa | |||||
---|---|---|---|---|---|
Tempada | Local | Resultado | Visitante | Liga | Estadio |
1993-94 | Deportivo da Coruña | 5–0 | Aalborg | UEFA | Riazor |
Aston Villa | 0–1 | Deportivo da Coruña | UEFA | Villa Park | |
Deportivo da Coruña | 1–0 | Borussia Dortmund | UEFA | Riazor | |
1994-95 | Deportivo da Coruña | 4–1 | Rosenborg | UEFA | Riazor |
1995-96 | Deportivo da Coruña | 8–0 | APOEL | Recopa | Riazor |
1999-00 | Deportivo da Coruña | 4–2 | Panathinaikos | UEFA | Riazor |
Deportivo da Coruña | 2–1 | Arsenal | UEFA | Riazor | |
2000-01 | Deportivo da Coruña | 2–1 (2–1 min.93) |
Hamburgo | Liga de Campións | Riazor |
Deportivo da Coruña | 1–0 | Panathinaikos | Liga de Campións | Riazor | |
Paris Saint-Germain | 1–3 | Deportivo da Coruña | Liga de Campións | Parc des Princes | |
Deportivo da Coruña | 2–0 | Galatasaray | Liga de Campións | Riazor | |
Deportivo da Coruña | 4–3 (0–3 min.54) |
Paris Saint-Germain | Liga de Campións | Riazor | |
Deportivo da Coruña | 2–0 | Leeds United | Liga de Campións | Riazor | |
2001-02 | Deportivo da Coruña | 2–1 (0–1 min.85) |
Manchester United | Liga de Campións | Riazor |
Manchester United | 2–3 | Deportivo da Coruña | Liga de Campións | Old Trafford | |
Deportivo da Coruña | 2–0 | Arsenal | Liga de Campións | Riazor | |
Deportivo da Coruña | 2–0 | Juventus | Liga de Campións | Riazor | |
Arsenal | 0–2 | Deportivo da Coruña | Liga de Campións | Highbury | |
2002-03 | Bayern de Múnic | 2–3 | Deportivo da Coruña | Liga de Campións | Olympiastadion |
Deportivo da Coruña | 3–1 | Lens | Liga de Campións | Riazor | |
Deportivo da Coruña | 2–1 | Bayern de Múnic | Liga de Campións | Riazor | |
AC Milan | 1–2 | Deportivo da Coruña | Liga de Campións | San Siro | |
Deportivo da Coruña | 1–0 | Basilea | Liga de Campións | Riazor | |
Deportivo da Coruña | 2–0 | Manchester United | Liga de Campións | Riazor | |
2003-04 | Deportivo da Coruña | 2–0 | PSV Eindhoven | Liga de Campións | Riazor |
Deportivo da Coruña | 1–0 | Mónaco | Liga de Campións | Riazor | |
Deportivo da Coruña | 3–0 | AEK Atenas | Liga de Campións | Riazor | |
Deportivo da Coruña | 1–0 | Juventus | Liga de Campións | Riazor | |
Juventus | 0–1 | Deportivo da Coruña | Liga de Campións | Stadio delle Alpi | |
Deportivo da Coruña | 4–0 (4–1 na ida) |
AC Milan | Liga de Campións | Riazor | |
2005 | Deportivo da Coruña | 2–1 | Newcastle United | Intertoto | Riazor |
Newcastle United | 1–2 | Deportivo da Coruña | Intertoto | St James' Park | |
Deportivo da Coruña | 2–0 | Olympique de Marsella | Intertoto | Riazor | |
2008-09 | Deportivo da Coruña | 2–0 (2–0 na ida) |
SK Brann | UEFA | Riazor |
Deportivo da Coruña | 3–0 | Feyenoord | UEFA | Riazor | |
Deportivo da Coruña | 1–0 | Nancy | UEFA | Riazor |
Historial na ligaEditar
- Para maior detalle véxase: Traxectoria do Deportivo da Coruña.
RécordsEditar
- Primeiro equipo español que venceu o Bayern de Múnic na súa casa en competición internacional, sendo o único equipo español que o conseguiu facer no Olímpico de Múnic[136].
- Segundo equipo español que venceu o Manchester United na súa casa en competición internacional, sendo o sexto equipo estranxeiro que o acadou.
- Remontada histórica e sen precedentes na Liga de Campións fronte ó AC Milan en Riazor ó gañar 4–0 cando viñan de perder por 4–1 no estadio de San Siro.
- Récord histórico de vitorias (29) e puntos (91) da segunda división na tempada 2011–12.
XogadoresEditar
- Categoría principal: Xogadores do Deportivo da Coruña.
Cadro 2020/21Editar
Datos do 6 de outubro de 2020[137]
|
|
- Capitán
- Segundo as normas da LFP, os xogadores do primeiro equipo deberán levar os dorsais do 1 ao 25. A partir do 26, serán xogadores do equipo filial.
Altas e baixas 2020/21Editar
Altas | |||||
Xogador | Nacionalidade | Posición | Procedencia | Tipo | Custo |
---|---|---|---|---|---|
Carlos Abad | |||||
Lucho García | |||||
Borja Granero | |||||
Héctor Hernández | |||||
Derik Osede | |||||
Borja Galán | |||||
Celso Borges | |||||
Emre Çolak | |||||
José Lara | |||||
Nacho González | |||||
Uche Agbo | |||||
Diego Rolan | |||||
Rui Costa | |||||
Miku |
Baixas | |||||
Xogador | Nacionalidade | Posición | Destino | Tipo | Ingreso |
---|---|---|---|---|---|
Dani Giménez | |||||
Aleksandar Jovanović | |||||
Abdoulaye Ba | |||||
Francisco Montero | |||||
Vassilis Lambropoulos | |||||
David Simón | |||||
Luis Ruiz | |||||
Gerard Valentín | |||||
Michele Somma | |||||
Peru Nolaskoain | |||||
Emre Çolak | |||||
Gaku Shibasaki | |||||
David Sánchez | |||||
Ager Aketxe | |||||
Fede Cartabia | |||||
Vicente Gómez | |||||
Víctor Mollejo | |||||
Hugo Vallejo | |||||
Sabin Merino | |||||
Borja Valle | |||||
Christian Santos |
Goleadores históricosEditar
- Artigo principal: Goleadores do Deportivo da Coruña.
Máximos goleadores en Primeira DivisiónEditar
Xogador | Partidos | Goles |
---|---|---|
Bebeto | 131 | 86 |
Makaay | 133 | 79 |
Tristán | 179 | 77 |
Pahiño | 72 | 46 |
Fran | 435 | 44 |
Franco | 74 | 42 |
Tino | 138 | 39 |
Djalminha | 137 | 38 |
Riki | 174 | 38 |
Donato | 303 | 38 |
Máximos goleadores por tempada | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Tempada | Xogador | P.Xogados | P.Titular | Minutos | Goles | Cos mesmos goles |
1928–29 | Hilario Marrero | 14 | 14 | 1.260 | 9 | |
1929–30 | Hilario Marrero | 20 | 20 | 1.785 | 13 | |
1930–31 | León | 16 | 16 | 1.440 | 10 | |
1931–32 | León | 20 | 20 | 1.800 | 17 | |
1932–33 | León | 23 | 23 | 2.050 | 26 | |
1933–34 | Diz | 21 | 21 | 1.890 | 11 | |
1934–35 | Chas | 18 | 18 | 1.620 | 9 | |
1935–36 | Juan Vázquez | 20 | 20 | 1.800 | 8 | |
1939–40 | Pintos | 23 | 23 | 2.070 | 15 | Guimeráns |
1940–41 | Elícegui | 26 | 26 | 2.370 | 31 | |
1941–42 | Caballero | 24 | 24 | 2.160 | 11 | |
1942–43 | Paquirri | 22 | 22 | 1.977 | 12 | |
1943–44 | Paquirri | 20 | 20 | 1.800 | 12 | |
1944–45 | Guimeráns | 28 | 28 | 2.520 | 8 | |
1945–46 | Mijares | 18 | 18 | 1.620 | 9 | |
1946–47 | Latorre | 9 | 9 | 810 | 7 | |
1947–48 | Paseiro | 25 | 25 | 2.280 | 21 | |
1948–49 | Franco | 25 | 25 | 2.250 | 14 | Marquínez |
1949–50 | Franco | 27 | 27 | 2.430 | 14 | |
1950–51 | Tino | 32 | 32 | 2.910 | 16 | |
1951–52 | Moll | 17 | 17 | 1.530 | 7 | Arsenio Oswaldo |
1952–53 | Oswaldo | 31 | 31 | 2.790 | 18 | |
1953–54 | Pahiño | 30 | 30 | 2.700 | 14 | |
1954–55 | Pahiño | 26 | 26 | 2.340 | 21 | |
1955–56 | Pahiño | 22 | 22 | 1.931 | 14 | |
1956–57 | Arsenio Iglesias | 24 | 24 | 2.135 | 8 | |
1957–58 | Amoedo | 18 | 18 | 1.620 | 15 | |
1958–59 | José Vigo | 35 | 35 | 3.150 | 18 | |
1959–60 | Amancio | 30 | 30 | 2.700 | 15 | |
1960–61 | Veloso | 28 | 28 | 2.520 | 29 | |
1961–62 | Amancio | 28 | 28 | 2.520 | 27 | |
1962–63 | Veloso | 30 | 30 | 2.685 | 13 | |
1963–64 | Veloso | 32 | 32 | 2.880 | 21 | |
1964–65 | Montalvo | 33 | 33 | 2.970 | 8 | |
1965–66 | Chapela | 32 | 32 | 2.880 | 23 | |
1966–67 | Pellicer | 21 | 21 | 1.890 | 10 | |
1967–68 | Beci | 32 | 32 | 2.880 | 11 | |
1968–69 | Beci | 31 | 31 | 2.766 | 15 | |
1969–70 | Chapela II | 20 | 15 | 1.429 | 5 | Beci |
1970–71 | Loureda | 37 | 37 | 3.249 | 10 | |
1971–72 | Beci | 27 | 22 | 2.134 | 5 | |
1972–73 | Rubiñán | 40 | 36 | 3.324 | 4 | Plaza |
1973–74 | Muñoz | 28 | 27 | 2.327 | 5 | Seijas |
1975–76 | Piris | 37 | 37 | 3.330 | 10 | |
1976–77 | Piris | 37 | 36 | 3.219 | 7 | |
1977–78 | Castro | 34 | 33 | 2.979 | 24 | |
1978–79 | Castro | 37 | 37 | 2.984 | 11 | |
1979–80 | Castro | 39 | 37 | 3.369 | 17 | |
1980–81 | Traba | 33 | 29 | 2.730 | 17 | |
1981–82 | Traba | 41 | 37 | 3.477 | 18 | |
1982–83 | José Luis Vara | 44 | 42 | 3.637 | 23 | |
1983–84 | Traba | 47 | 46 | 4.155 | 13 | |
1984–85 | José Luis Vara | 41 | 39 | 3.386 | 16 | |
1985–86 | Vicente | 42 | 40 | 3.522 | 11 | |
1986–87 | Vicente | 44 | 44 | 3.864 | 22 | |
1987–88 | Donowa | 32 | 24 | 2.242 | 9 | |
1988–89 | Raudnei | 42 | 42 | 3.748 | 17 | |
1989–90 | José Gil | 35 | 34 | 3.032 | 8 | |
1990–91 | Uralde | 39 | 30 | 2.740 | 17 | |
1991–92 | Claudio | 45 | 44 | 3.717 | 12 | |
1992–93 | Bebeto | 38 | 37 | 3.186 | 29 | |
1993–94 | Bebeto | 39 | 39 | 3.390 | 19 | |
1994–95 | Bebeto | 34 | 33 | 2.946 | 22 | |
1995–96 | Bebeto | 43 | 43 | 3.657 | 32 | |
1996–97 | Rivaldo | 46 | 46 | 3.999 | 22 | |
1997–98 | Djalminha | 31 | 31 | 2.661 | 10 | |
1998–99 | Turu Flores | 44 | 36 | 3.218 | 17 | |
1999–00 | Makaay | 46 | 42 | 3.503 | 26 | |
2000–01 | Diego Tristán | 43 | 30 | 2.561 | 23 | |
2001–02 | Diego Tristán | 52 | 40 | 3.437 | 32 | |
2002–03 | Makaay | 56 | 53 | 4.576 | 39 | |
2003–04 | Pandiani | 44 | 25 | 2.556 | 19 | |
2004–05 | Luque | 45 | 32 | 2.890 | 11 | Diego Tristán |
2005–06 | Diego Tristán | 44 | 32 | 2.717 | 12 | |
2006–07 | Arizmendi | 36 | 35 | 2.921 | 5 | |
2007–08 | Xisco | 25 | 23 | 1.627 | 9 | |
2008–09 | Lafita | 43 | 32 | 3.001 | 9 | |
2009–10 | Riki | 28 | 19 | 1.532 | 8 | |
2010–11 | Adrián | 40 | 31 | 2.848 | 11 | |
2011–12 | Lassad | 36 | 24 | 2.175 | 18 | |
2012–13 | Riki | 36 | 36 | 2.700 | 13 | |
2013–14 | Borja Bastón | 34 | 21 | 1.931 | 10 | |
2014–15 | Lucas Pérez | 21 | 20 | 1.552 | 6 | |
2015–16 | Lucas Pérez | 37 | 35 | 3.168 | 17 | |
2016–17 | Florin Andone | 37 | 32 | 3.036 | 12 | |
2017–18 | Lucas Pérez | 37 | 33 | 2.957 | 9 | Adrián |
2018–19 | Quique González | 39 | 35 | 3.077 | 17 | |
2019–20 | Aketxe | 41 | 35 | 3.170 | 7 |
Máximos goleadores en EuropaEditar
Xogador | Champions | UEFA | Recopa | Intertoto | Total partidos | Total goles | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Partidos | Goles | Partidos | Goles | Partidos | Goles | Partidos | Goles | |||
Tristán | 45 | 15 | - | - | - | - | 5 | 1 | 50 | 16 |
Makaay | 29 | 12 | 8 | 3 | - | - | - | - | 37 | 15 |
Bebeto | - | - | 7 | 7 | 5 | 6 | - | - | 12 | 13 |
Pandiani | 44 | 13 | - | - | - | - | - | - | 44 | 13 |
Djalminha | 18 | 5 | 9 | 4 | - | - | - | - | 27 | 9 |
Xogadores con máis participaciónsEditar
Xogadores con máis partidos en Primeira DivisiónEditar
Xogador | Tempadas | Partidos |
---|---|---|
Fran | 14 (1991–2005) | 435 |
Mauro Silva | 13 (1992-2005) | 369 |
Manuel Pablo | 15 (1998- ) | 341 |
Donato | 10 (1993-2003) | 303 |
Sergio | 9 (2001-2010 ) | 294 |
Valerón | 13 (2000-2013) | 289 |
Acuña | 13 (1941-1954) | 231 |
Romero | 8 (1998-2006) | 218 |
Đukić | 6 (1991-1997) | 212 |
Naybet | 8 (1996-2004) | 211 |
Xogadores con máis partidos en EuropaEditar
Xogador | Champions | UEFA | Recopa | Intertoto | Total |
---|---|---|---|---|---|
Valerón | 48 | 10 | - | 8 | 66 |
Fran | 43 | 17 | 6 | - | 66 |
Romero | 50 | 7 | - | 8 | 65 |
Scaloni | 52 | 5 | - | 7 | 64 |
Mauro Silva | 43 | 14 | 2 | - | 59 |
Víctor | 45 | 7 | - | 6 | 58 |
Naybet | 46 | 10 | - | - | 56 |
Molina | 46 | - | - | 8 | 54 |
Xogadores do Deportivo na Copa do MundoEditar
Mundial | Xogador | Partidos | Goles |
---|---|---|---|
Italia 1934 | Chacho | 1 | 0 |
Brasil 1950 | Xoán Acuña | 0 | 0 |
EEUU 1994 | Voro | 1 | 0 |
Mauro Silva | 7 | 0 | |
Bebeto | 7 | 3 | |
Francia 1998 | Noureddine Naybet | 3 | 0 |
Mustapha Hadji | 3 | 1 | |
Salaheddine Bassir | 3 | 2 | |
Jacques Songo'o | 4 | 0 | |
Peter Rufai | 3 | 0 | |
Corea/Xapón 2002 | Juan Carlos Valerón | 4 | 1 |
Diego Tristán | 2 | 0 | |
Enrique Romero | 3 | 0 | |
Sergio González Soriano | 1 | 0 | |
Alemaña 2006 | Lionel Scaloni | 1 | 0 |
Fabricio Coloccini | 2 | 0 | |
Roberto Acuña | 3 | 0 | |
Suráfrica 2010 | Andrés Guardado | 3 | 0 |
Rusia 2018 | Fabian Schär | 3 | 0 |
Michael Krohn-Dehli | 1 | 0 | |
Celso Borges | 3 | 0 | |
Francis Uzoho | 3 | 0 | |
Ismael Díaz | 1 | 0 |
Distincións individuais de futbolistasEditar
- Para maior detalle véxase: Premios e distincións individuais.
PichichisEditar
Tempada | Xogador | Goles | Partidos |
---|---|---|---|
1992–93 | Bebeto | 29 | 37 |
2001–02 | Diego Tristán | 21 | 34 |
2002–03 | Roy Makaay | 29 | 38 |
ZamorasEditar
Tempada | Xogador | Partidos | Goles | Media | Notas |
---|---|---|---|---|---|
1941–42 | Juan Acuña | 26 | 37 | 1.42 | |
1942–43 | Juan Acuña | 25 | 31 | 1.24 | |
1949–50 | Juan Acuña | 22 | 29 | 1.31 | |
1950–51 | Juan Acuña | 26 | 36 | 1.38 | |
1953–54 | Juan Ignacio Otero | 25 | 35 | 1.40 | |
1992–93 | Francisco Liaño | 37 | 31 | 0.83 | Igualado con Santiago Cañizares |
1993–94 | Francisco Liaño | 38 | 18 | 0.47 | Media histórica máis baixa |
1996–97 | Jacques Songo'o | 37 | 28 | 0.76 |
Bota de OuroEditar
Tempada | Xogador | Goles | Partidos |
---|---|---|---|
2002–03 | Roy Makaay | 29 | 38 |
Corpo técnicoEditar
Cargo | Técnico(s) |
---|---|
Secretario Técnico | Ángel Becerra |
Adestrador(es) | |
Preparador(es) físico(s) |
|
Adestrador de porteiros | Yván Castillo |
Delegado | Juan Ángel Barros Botana |
Psicólogo | José Gordillo |
Fisioterapeuta(s) |
|
Servizos Médicos |
|
Encargado(s) do material |
|
Director de observadores |
|
AdestradoresEditar
- Artigo principal: Adestradores do Deportivo da Coruña.
Dende a creación da liga teñen pasado polo banquiño branquiazul 76 adestradores, entre os que salientan nomes como Arsenio Iglesias, nado en Arteixo (coñecido como "O raposo de Arteixo") e que fora xogador do equipo, co que o Deportivo subiu a Primeira División e gañou a súa primeira Copa do Rei, ou Javier Irureta, adestrador que gañou a única Liga da historia branquiazul, a famosa e recordada Copa do Rei do "Centenariazo" (fronte o Real Madrid, na súa casa, o día que este club cumpría cen anos) e co que conseguiu cinco participacións consecutivas na Liga de Campións.
Dende xaneiro de 2021 o adestrador é o coruñés Rubén de la Barrera, que entrou en substitución de Fernando Vázquez.
Adestradores con máis partidos en Primeira DivisiónEditar
Adestrador | Tempadas | Partidos |
---|---|---|
Javier Irureta | 7 (1998–2005) | 266 |
Arsenio Iglesias | 6 (1971-73, 1991-1995) | 190 |
Miguel Ángel Lotina | 4 (2007-2011) | 152 |
Joaquín Caparrós | 2 (2005-2007) | 76 |
John B. Toshack | 2 (1995-1997) | 65 |
Cheché Martín | 2 (1968-1970) | 60 |
Ramón de la Fuente | 2 (1943-1945) | 52 |
Víctor | 2 (2014-2016) | 46 |
Celso Mariño | 2 (1941-1942, 1942-43) | 43 |
Chacho | 2 (1942-1943, 1951-52) | 39 |
PresidenciaEditar
- Artigo principal: Presidentes do Deportivo da Coruña.
O Deportivo tivo 48 presidentes ó longo dos seus 113 anos de historia, incluíndo as segundas presidencias de Virgilio Rodríguez, Carlos Allones e Aurelio Ruenes. O primeiro foi Luís Cornide Quiroga e o actual é Fernando Vidal.
O 24 de decembro de 2013, Lendoiro anunciou que non se presentaría á reelección como presidente. Tras o anuncio desta decisión, Augusto César Lendoiro, poñía fin a vinte e cinco anos de mandato ininterrompidos,[138] o máis longo da historia do fútbol español. Sucedeuno Constantino Fernández Pico, que accedeu ó cargo o 21 de xaneiro de 2014, tras obter unha maioría absoluta co 72,09% dos votos dos accionistas, impóndose así a Manuel López Cascallar.[139] Ocupou o cargo pouco máis de 5 anos, ata a súa dimisión, que anunciou en abril de 2019 tras os malos resultados dese ano na Segunda División.[140] Paco Zas, foi elixido polos accionistas como novo presidente do club o 28 de maio de 2019.[141]
O 9 de decembro de 2019 o consello de administración do club anunciou a súa renuncia e a convocatoria a xunta xeral extraordinaria de accionistas para o 13 de xaneiro, co fin de elixir unha nova directiva.[142] A renuncia produciuse apenas seis meses e medio despois de tomar posesión do cargo e cunha agravada crise de resultados deportivos, onde o Deportivo ocupaba o último posto da clasificación e se atopaba a 8 puntos da salvación (1 vitoria, 9 empates e 9 derrotas).[143]
O 27 de decembro o equipo formado por Paco Zas renunciou á presidencia (que de xeito interino ocupaban até o 14 de xaneiro), en favor dunha xunta xestora formada por membros da candidatura á presidencia encabezada por Fernando Vidal, presentada na anterior xunta de accionistas. Así até a xunta extraordinaria de accionistas presidiu o club, de xeito interino, Juan Antonio Armenteros.[144] O 14 de xaneiro de 2020 Fernando Vidal converteuse oficialmente no novo presidente co club, tras celebrarse no PALEXCO unha xunta xeral extraordinaria que contou só coa súa candidatura.[145][146]
DirectivaEditar
Cargo | Nome |
---|---|
Presidente | Fernando Vidal Raposo |
Secretario | Juan Antonio Armenteros Cuetos |
Conselleiros | Manuel José Vázquez Martínez |
José Luis Queijeiro Fuentes | |
Federico García Poncet | |
Argimiro Vázquez Guillén | |
Ricardo González Fernández |
- Última actualización: 8 de outubro de 2020
- Fonte: Consello de administración
PalmarésEditar
- Artigo principal: Palmarés do Deportivo da Coruña.
Competición nacional | Títulos | Subcampionatos |
---|---|---|
Campionato de Galicia (6/7) | 1926-1927, 1927-1928, 1930-1931, 1932-1933, 1936-1937, 1939-1940 | 1919-1920, 1924-1925, 1925-1926, 1929-1930, 1931-1932, 1933-1934, 1938-1939 |
Copa Galicia (1/4) * | 1945-1946[147] | 1935-1936[148], 1964-1965[149], 1946-1947[150], 2007-2008 |
Competición estatal | Títulos | Subcampionatos |
---|---|---|
Liga de España (1/5) | 1999-2000 | 1949-1950, 1993-1994, 1994-1995, 2000-2001, 2001-2002 |
Copa do Rei (2) | 1994-1995, 2001-2002 | |
Supercopa de España (3) | 1995, 2000, 2002 | |
Segunda División (5/5) | 1961-1962, 1963-1964, 1965-1966, 1967-1968, 2011-2012 | 1939-1940, 1945-1946, 1947-1948, 1990-1991, 2013-2014 |
Terceira División (1) | 1974-1975 | |
Copa España (1) | 1912[151] |
* Inclúe Copa FGF e Copa Galiza.
- Torneos continentais
- Semifinalista da Liga de Campións: 2003-04
- Semifinalista da Recopa de Europa: 1995-96
- Subcampión da Copa Intertoto: 2005[152][153]
Premios e distinciónsEditar
- Medalla de Ouro de Galicia.[154]
- Medalla de Ouro da Coruña.[155]
- Medalla de Ouro da Universidade da Coruña.[156]
- Placa de Prata da Real Orde do Mérito Deportivo.[157]
- Copa Foronda (1): 1947–48[158]
- Premio Xogo Limpo da RFEF (2): 2001–02,[159] 2007–08[160]
SeareirosEditar
Durante a tempada 2011-2012 o Deportivo superou a cifra de 25.000 socios,[161] sendo nese momento con diferenza o equipo de segunda división con máis socios.
Agrupacións de afeccionadosEditar
Peñas (Outubro 2020)[8] | |
---|---|
País | Número de peñas |
Galicia | 175 |
España | 17 |
Estados Unidos | 1 |
Reino Unido | 1 |
Arxentina | 1 |
Panamá | 1 |
O Deportivo ten numerosas agrupacións tanto na cidade da Coruña, como en Galicia, no Estado español e tamén no estranxeiro, sendo o equipo galego con máis socios, agrupacións e representantes en todo o mundo. En 2003 tiña un total de 287 agrupacións: 244 en Galicia (211 na provincia da Coruña), 18 no resto de España, 15 no resto de Europa, 9 en América e 1 en Australia.[162] O número foi aumentando notablemente desde 1952 cando se fundou a primeira delas. Sobre todo cabe destacar o aumento a finais do século XX, xa que en 1988 había 7 grupos, en 1995 xa eran 118, e no ano 2000 superáronse as 200 ata chegar ás 287 de 2003. Segundo datos da web do club, a cifra de agrupacións en outubro de 2020 é de 196.[8]
O conxunto de agrupacións están organizadas, desde 1998, na Federación de Peñas do Deportivo que adoita organizar unha feira anual adicada a actos relacionados co club.
A agrupación máis importante por presenza nas bancadas (bandeiras, cántigas, murais etc.) e número de socios é a dos Riazor Blues.
Riazor BluesEditar
- Artigo principal: Riazor Blues.
É a agrupación máis animada do Estadio de Riazor e coas súas cancións, bandeiras e demais actos consegue tirar sempre do resto da bancada en tódolos partidos. O grupo formouse en 1987 e, a pesar de ser incluído como grupo ultra polo Ministerio do Interior de España,[163] caracterízase polo seu comportamento habitualmente pacífico e por unha ideoloxía esquerdista, fundamentalmente antifascista. Se ben hai anos foron un dos grupos de afeccionados máis numeroso de España, con máis de 2.000 integrantes, en 2014 a cifra reducírase a 500,[164] aínda que segundo a policía o número é menor, con 250 integrantes.[165]
CanteiraEditar
FabrilEditar
- Artigo principal: Deportivo Fabril.
O filial do Deportivo é o Fabril. Foi fundado en 1914 co nome Fabril Foot-ball Club, sendo orixinariamente un club independente, mantendo dende 1948 un convenio de asociación co Real Club Deportivo. En 1963, converteuse no filial, adoptando o nome Fabril Deportivo, e tamén nese mesmo ano, fusionouse co Deportivo Xuvenil –club que tamén tivera un convenio de asociación co Real Club Deportivo ata ese momento–. En 1993 pasa a ser Deportivo da Coruña B. O 10 de xullo de 2017 o equipo recupera o seu nome tradicional, pasando a chamarse Real Club Deportivo Fabril.[166]
Xoga no Grupo 1º da Terceira División. Xogou 11 tempadas en Segunda B, onde acadou o segundo posto do seu grupo como mellor posición na tempada 2017/18 e se clasificou en catro ocasións para xogar a promoción de ascenso a Segunda Divisón. Ocupa o 21º posto na Clasificación histórica de filiais.
Categorías inferioresEditar
O Deportivo conta con dous equipos xuvenís, dous cadetes, dous infantís, tres alevíns e dous benxamíns.[167] O Xuvenil A foi campión nunha ocasión da Copa de Campións Xuvenil (1995–96) e en tres ocasións da División de Honra Xuvenil (1995–96,[168] 2007–08[169] e 2009–10[170]). O Xuvenil B gañou en sete ocasións a Liga Nacional Xuvenil (1997–98,[171] 2006–07,[172] 2007–08,[173] 2008–09,[174] 2009–10,[175] 2012–13[176] e 2015–16[177]).
Fútbol femininoEditar
- Artigo principal: Deportivo da Coruña Feminino.
O Deportivo contou durante a década de 1980 cunha sección de fútbol feminino, o Karbo Deportivo, que foi referencia do fútbol feminino en España, gañando a Copa da Raíña de forma consecutiva en 1983, 1984 e 1985[178].
En 2016 o club recuperou a sección de fútbol feminino,[179][180][181][182] a cal leva como nome oficial Real Club Deportivo ABANCA[183][184][185] por razóns de patrocinio.[186] Xoga na Primeira División dende que acadou o ascenso na tempada 2018/19[187]. A sección conta ademais cun filial que nesa mesma tempada ascendeu a Primeira Nacional.
Outras secciónsEditar
Entre 1942 e 1992, o Deportivo contou con diversas seccións adicadas a outros deportes.[188] Entre elas, as de atletismo (con máis de 125 trofeos), hóckey a patíns (con máis de 60 trofeos), xadrez (con arredor de 25 trofeos), ciclismo (no que militou Delio Rodríguez, e que quedou en segunda posición por equipos na Vuelta a España 1942[189]) ou traíñas.[190][191]
A Asociación de Veteranos do Deportivo, que foi fundada en 1995 e dende 2014 mantén un convenio co club,[192] participou en competicións de fútbol indoor cun equipo formado por grandes xogadores que pasaron polo Deportivo, como Fran, Djalminha, Naybet, Songo'o ou Manjarín, gañando dúas ligas, en 2007/08[193] e 2009/10,[194] e dúas copas de España, en 2008[195] e 2010.[196] Nese intervalo de tres anos o equipo só perdeu nunha ocasión contra o FC Barcelona.[194]
Galería de imaxesEditar
- Artigo principal: Galería de imaxes do Deportivo da Coruña.
|
NotasEditar
- ↑ Inicialmente o Real Club Coruña foi denominado Corunna Foot-ball Club, en inglés.
- ↑ En total Acuña gañaría o Trofeo Zamora catro veces: 1941-42, 1942-43, 1949-50 e 1950-51.
- ↑ 3,0 3,1 Os datos achegados están actualizados a xullo de 2016.
- ↑ O himno pode escoitarse na páxina web do Deportivo: Versión Rock Arquivado 31 de decembro de 2009 en Wayback Machine.; Versión Sinfónica Arquivado 31 de decembro de 2009 en Wayback Machine..
- Referencias
- ↑ Cabanelas, Lucía M. (2 de abril de 2016). "El «clasiquiño», el derbi más igualado de toda España". ABC. Consultado o 29 de xuño de 2016.
- ↑ El Dépor reducirá el aforo de Riazor en 548 localidades - MARCA.com
- ↑ "El Deportivo es el club que más dueños tiene en el deporte español". La Opinión A Coruña (en castelán). 2 de febreiro de 2017. Consultado o 4 de agosto de 2020.
- ↑ Alonso, Paulo (29 de xullo de 2020). "El Dépor abraza el rescate de Abanca". La Voz de Galicia (en castelán). Consultado o 4 de agosto de 2020.
- ↑ O Deportivo descende logo de 20 tempadas seguidas en Primeira
- ↑ "O Depor, cuarto na clasificación acumulada dos últimos 19 anos (1991-2009)". Arquivado dende o orixinal o 21 de xaneiro de 2010. Consultado o 10 de febreiro de 2010.
- ↑ UEFA Team Ranking 2004 (en inglés)
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Buscador de peñas deportivistas Consultado o 27 de setembro de 2020.
- ↑ Celta e Deportivo enfrontaranse a próxima pretemporada en Latinoamérica
- ↑ 10,0 10,1 10,2 "Los orígenes" (en castelán). RCD A Coruña. Arquivado dende o orixinal o 01 de abril de 2016. Consultado o 15 de abril de 2016.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 "Rivalidades de otra época" (en castelán). riazor.org. Consultado o 16 de abril de 2016.
- ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 12,5 12,6 12,7 "Historial del Real Club Deportivo de La Coruña, S.A.D." (en castelán). lafutbolteca.com. Consultado o 16 de abril de 2016.
- ↑ "Las 25 Copas del Rey del FC Barcelona". Sport (en castelán). 18 de maio de 2012. Consultado o 16 de abril de 2016.
- ↑ "Spain - List of Champions of Galicia" (en inglés). rsssf.com. Consultado o 16 de abril de 2016.
- ↑ "Nace la liga" (en castelán). RCD A Coruña. Arquivado dende o orixinal o 01 de abril de 2016. Consultado o 16 de abril de 2016.
- ↑ "Los años cuarenta" (en castelán). RCD A Coruña. Arquivado dende o orixinal o 01 de abril de 2016. Consultado o 16 de abril de 2016.
- ↑ "Spain, Final Tables 1939-1949" (en inglés). rsssf.com. Consultado o 19 de abril de 2016.
- ↑ "Spain, Final Tables 1939-1949" (en inglés). rsssf.com. Consultado o 19 de abril de 2016.
- ↑ "Acuña: Juan Acuña Naya" (en castelán). bdfutbol.com. Consultado o 19 de abril de 2016.
- ↑ "Un viaje desde el Corralón de A Gaiteira" (en inglés). riazor.org. Consultado o 19 de abril de 2016.
- ↑ "Spain, Final Tables 1949-1959" (en inglés). rsssf.com. Consultado o 19 de abril de 2016.
- ↑ "Los años cincuenta - década de oro" (en castelán). RCD A Coruña. Arquivado dende o orixinal o 01 de abril de 2016. Consultado o 6 de mayo de 2016.
- ↑ "Los sesenta - el equipo ascensor" (en castelán). RCD A Coruña. Arquivado dende o orixinal o 01 de abril de 2016. Consultado o 6 de maios de 2016.
- ↑ 24,0 24,1 24,2 "Años setenta - los peores años" (en castelán). RCD A Coruña. Arquivado dende o orixinal o 01 de abril de 2016. Consultado o 21 de maio de 2016.
- ↑ 25,0 25,1 "Arsenio Iglesias: Arsenio Iglesias Pardo" (en castelán). bdfutbol.com. Consultado o 22 de maio de 2016.
- ↑ "Un año en lo más bajo" (en castelán). riazor.org. 26 de decembro de 2013. Consultado o 22 de maio de 2016.
- ↑ 27,0 27,1 27,2 "Los años 80" (en castelán). RCD A Coruña. Arquivado dende o orixinal o 01 de abril de 2016. Consultado o 30 de maio de 2016.
- ↑ "Los noventa: Real Club Deportivo de La Coruña SAD" (en castelán). RCD A Coruña. Arquivado dende o orixinal o 01 de abril de 2016. Consultado o 31 de maio de 2016.
- ↑ "Copa del Rey 1992-93" (en castelán). linguasport.com. Consultado o 31 de maio de 2016.
- ↑ "TODOS LOS PICHICHIS DE LA LIGA ESPAÑOLA DESDE 1928" (en castelán). webprincipal.com. Consultado o 31 de maio de 2016.
- ↑ "RC Deportivo La Coruña 1993-94" (en inglés). UEFA. Consultado o 31 de maio de 2016.
- ↑ "England 1992/93" (en inglés). rsssf.com. Consultado o 31 de maio de 2016.
- ↑ 33,0 33,1 33,2 33,3 33,4 "En Europa" (en castelán). RCD A Coruña. Arquivado dende o orixinal o 01 de abril de 2016. Consultado o 31 de maio de 2016.
- ↑ "Todos los zamoras de la liga española desde 1958" (en castelán). webprincipal.com. Consultado o 31 de maio de 2016.
- ↑ "1ª División Temporada 1993 / 94" (en inglés). LaFutbolteca.com. Consultado o 17 de xuño de 2016.
- ↑ "Copa del Rey 1994-95" (en castelán). linguasport.com. Consultado o 17 de xuño de 2016.
- ↑ "Cup Winners' Cup 1995-96" (en inglés). rsssf.com. Consultado o 17 de xuño de 2016.
- ↑ "1997/98 Matches. First round" (en inglés). UEFA. Consultado o 17 de xuño de 2016.
- ↑ "Irureta: Javier Iruretagoyena Amiano" (en castelán). bdfutbol.com. Consultado o 17 de xuño de 2016.
- ↑ 40,0 40,1 40,2 "Los últimos años" (en castelán). RCD A Coruña. Arquivado dende o orixinal o 26 de agosto de 2016. Consultado o 17 de xuño de 2016.
- ↑ "Copa del Rey 1998-99" (en castelán). linguasport.com. Arquivado dende o orixinal o 23 de xuño de 2016. Consultado o 17 de xuño de 2016.
- ↑ "Spain 1999/2000 (Top Three Levels)" (en inglés). rsssf.com. Consultado o 17 de xuño de 2016.
- ↑ 43,0 43,1 43,2 43,3 43,4 "La actualidad" (en castelán). RCD A Coruña. Arquivado dende o orixinal o 26 de agosto de 2016. Consultado o 1 de xullo de 2016.
- ↑ "Datos da final en" (en inglés). rsssf.com. Consultado o 1 de xullo de 2016.
- ↑ "Standings. Group stage" (en inglés). UEFA. Consultado o 1 de xullo de 2016.
- ↑ "Stangings. Second group stage" (en inglés). UEFA. Consultado o 1 de xullo de 2016.
- ↑ "Matches. Knockout phase" (en inglés). UEFA. Consultado o 1 de xullo de 2016.
- ↑ "Primera Division 2000/01" (en inglés). rsssf.com. Consultado o 1 de xullo de 2016.
- ↑ "Copa del Rey. Second round" (en inglés). soccer-spain.com. Consultado o 1 de xullo de 2016.
- ↑ "Matches. Knockout phase" (en inglés). UEFA. Consultado o 1 de xullo de 2016.
- ↑ "Spain 2001/02. Primera Division" (en inglés). rsssf.com. Consultado o 1 de xullo de 2016.
- ↑ "Lotina ficha por una temporada con el Deportivo". El País (en castelán). 25 de xuño de 2007. Consultado o 1 de xullo de 2016.
- ↑ "El Depor paga 7 millones por el mexicano Guardado". 20 minutos (en castelán). 11 de xullo de 2007. Consultado o 1 de xullo de 2016.
- ↑ "Juventus joy for Jorge Andrade" (en inglés). UEFA. 18 de xullo de 2007. Consultado o 1 de xullo de 2016.
- ↑ "El Deportivo no cumplió con su parte, pero estará en la Intertoto". As (en castelán). 18 de maio de 2008. Consultado o 1 de xullo de 2016.
- ↑ "Intertoto Cup" (en inglés). soccerassociation.com. Consultado o 1 de xullo de 2016.
- ↑ "Aranzubia: Daniel Aranzubia Aguado" (en castelán). bdfutbol.com. Consultado o 1 de xullo de 2016.
- ↑ "Zé Castro: José Eduardo Rosa Vale Castro" (en castelán). bdfutbol.com. Consultado o 1 de xullo de 2016.
- ↑ "Omar Bravo: Omar Bravo Tordecillas" (en castelán). bdfutbol.com. Consultado o 1 de xullo de 2016.
- ↑ "Resultados do Deportivo da Coruña na Copa da UEFA 2008-09" (en inglés). UEFA. Consultado o 1 de xullo de 2016.
- ↑ "Spains 2009/10" (en inglés). rsssf.com. Consultado o 1 de xullo de 2016.
- ↑ "El Valencia parte el corazón a Riazor... otra vez". Marca (en castelán). 22 de maio de 2011. Consultado o 1 de xullo de 2016.
- ↑ "El Dépor es de Primera"
- ↑ "Un Deportivo de récord"
- ↑ "Oltra deja de ser el entrenador del Deportivo" (en castelán). riazor.org. 30 de decembro de 2012. Consultado o 1 de xullo de 2016.
- ↑ "Domingos Paciência, nuevo entrenador del Deportivo". riazor.org (en castelán). 30 de decembro de 2012. Consultado o 1 de xullo de 2016.
- ↑ "Paciência deja de ser el entrenador del Deportivo". riazor.org (en castelán). 11 de febreiro de 2013. Consultado o 1 de xullo de 2016.
- ↑ "Fernando Vázquez, presentado como nuevo entrenador del Deportivo" (en castelán). RCD A Coruña. 11 de febreiro de 2013. Consultado o 1 de xullo de 2016.
- ↑ "Ficha do partido" (en castelán). RFEF. Consultado o 1 de xullo de 2016.
- ↑ "El milagro del profesor Vázquez". Mundo Deportivo (en castelán). 16 de abril de 2013. Consultado o 1 de xullo de 2016.
- ↑ "Spain=2012/13. Primera División (Liga BBVA)" (en inglés). rsssf.com. Consultado o 3 de xullo de 2016.
- ↑ "El Deportivo logra sacar adelante su propuesta de Convenio". Marca (en castelán). 10 de xaneiro de 2014. Consultado o 3 de xullo de 2016.
- ↑ "Tino Fernández ya es el nuevo presidente del Deportivo" (en castelán). Marca. 21 de xaneiro de 2014. Consultado o 3 de xullo de 2016.
- ↑ "Una victoria de Primera división". Marca (en castelán). 31 de maio de 2014. Consultado o 3 de xullo de 2016.
- ↑ "El Real Club Deportivo prescinde de los servicios de Fernando Vázquez" (en castelán). RCD A Coruña. 8 de xullo de 2014. Consultado o 3 de xullo de 2016.
- ↑ "Víctor Fernández, nuevo entrenador del Deportivo". Marca (en castelán). 10 de xullo de 2014. Consultado o 3 de xullo de 2016.
- ↑ "Víctor Fernández, destituido". diarioinformación.com (en castelán). 9 de abril de 2015. Consultado o 3 de xullo de 2016.
- ↑ "Víctor Sánchez sustituye a Víctor Fernández como entrenador del Deportivo". libertaddigital.com (en castelán). 9 de abril de 2015. Consultado o 3 de xullo de 2016.
- ↑ "El Deportivo empata en el Camp Nou y logra la permanencia en Primera división". La Voz de Galicia (en castelán). 24 de maio de 2015. Consultado o 3 de xullo de 2016.
- ↑ "El RC Deportivo liquida el pago de toda la deuda prevista para la Temporada '15-'16". RCD A Coruña (en castelán). 1 de setembro de 2015. Consultado o 3 de xullo de 2016.
- ↑ "Hasta luego Lucas". Marca (en castelán). 8 de maio de 2016. Consultado o 3 de xullo de 2016.
- ↑ "El Deportivo destituye a Víctor Sánchez del Amo". libertaddigital.com (en castelán). 30 de maio de 2015. Consultado o 3 de xullo de 2016.
- ↑ "Gaizka Garitano, nuevo entrenador del Real Club Deportivo" (en castelán). RCD A Coruña. 10 de xuño de 2016. Consultado o 3 de xullo de 2016.
- ↑ As, ed. (24 de outubro de 2017). "Pepe Mel, destituido: le sustituye Cristóbal Parralo hasta junio" (en castelán). Consultado o 29 de xaneiro de 2018.
- ↑ Europa Press, ed. (4 de febreiro de 2018). "Cristóbal Parralo, destituido como entrenador del Deportivo" (en castelán). Consultado o 18 de febreiro de 2018.
- ↑ La Vanguardia, ed. (5 de febreiro de 2017). "Clarence Seedorf, nuevo entrenador del Deportivo" (en castelán). Consultado o 18 de febreiro de 2018.
- ↑ Antena 3, ed. (29 de abril de 2018). "O Deportivo da Coruña certifica o seu descenso a Segunda tras perder ante o Barcelona".
- ↑ "El Dépor oficializa el fichaje de Natxo González como nuevo entrenador". La Voz de Galicia (en castelán). 15 de xuño de 2018. Consultado o 24 de xuño de 2019.
- ↑