Miguel Ángel Lotina

Miguel Ángel Lotina
Miguel Ángel Lotina
	Lotina como adestrador do Deportivo (2007–2011)
Información persoal
Nome	Miguel Ángel Lotina Oruechebarría
Nacemento	18 de xuño de 1957 (66 anos)
Lugar de nacemento	Meñaka
Altura	1,80 m.
Posición	Dianteiro
Carreira sénior
Adestrador
1990–1992	Logroñés B
1992	Logroñés
1993–1996	Numancia
1996	Logroñés
1997–1998	Badajoz
1998–1999	Numancia
1999–2002	Osasuna
2002–2004	Celta de Vigo
2004–2006	Espanyol
2006–2007	Real Sociedad
2007–2011	Deportivo da Coruña
2012	Villarreal
2014	Omonoia
2014	Al-Shahania
2015–2016	Al-Shahania
2016–2018	Tokyo Verdy
2019–2020	Cerezo Osaka
2021	Shimizu S-Pulse
2022	Vissel Kobe
	Partidos e goles só en liga doméstica.; ; [ editar datos en Wikidata ]
	v; c; e;

Miguel Ángel Lotina Oruechebarría, nado en Meñaka (Biscaia) o 18 de xuño de 1957 é un exfutbolista e actual adestrador de fútbol español. Xogaba na demarcación de dianteiro e destacou no desaparecido Logroñés, club do que é o máximo goleador histórico.

Traxectoria Editar

Como xogador Editar

En Meñaka pasou a súa infancia Miguel Ángel Lotina, o menor de oito irmáns. Aprendeu castelán no colexio ben entrada a súa mocidade. Futbolista desde os 20 anos, sempre foi seguidor do Athletic de Bilbao. Dúas das súas irmás, Francisca e Begoña, eran misioneiras do Sagrado Corazón e estiveron en Kenya e o Camerún.

Empezou xogando no CD Munguía e no Gernika Club, en Terceira División, para pasar logo ao CD Logroñés. Militou oito tempadas no club rioxano, ascendendo de Segunda B a Primeira División e converténdose no máximo goleador da historia do club, con 102 goles.^[1] Tamén xogou dúas tempadas no CD Castellón entre 1981 e 1983.

Como adestrador Editar

Xa como técnico, leva máis de 30 anos adestrando equipos de fútbol de tódalas categorías. Saltou á primeira plana cando dirixía ao CD Numancia, que entón militaba en Segunda B, despois de que na tempada 1995-1996 tivese unha incríbel racha na Copa do Rei eliminando a tres "primeiras" (Real Sociedad, Racing de Santander e Sporting) e tras estar a piques de eliminar tamén ao FC Barcelona. Lotina gañou un prestixio como adestrador, onde xa se estreara con anterioridade no CD Logroñés B durante tres tempadas. Precisamente foi este equipo quen o contratou para darlle a oportunidade de debutar como adestrador de Primeira División na campaña 1996-97.

Máis tarde dirixiu o CD Badajoz (1997-98), outra vez ó CD Numancia (1998-99), co que logrou o ascenso a Primeira; despois ao Osasuna, equipo que tamén levou a Primeira División (1999-2002); o Celta de Vigo, equipo que levou á Liga de Campións por primeira e única vez na historia (2002-2004), e o RCD Espanyol co que conseguiu a Copa do Rei (2004-06), onde demostrou humildemente o seu bo facer no complicado mundo dos bancos.

Non tan exitosa foi a súa tempada na Real Sociedad (2006-07), onde chegou iniciada a tempada e co equipo que antes adestrara José Mari Bakero nunha lamentable situación. Lotina tratou de reconducir a situación pero salvo Sávio o resto de fichaxes realizadas no inverno foron un auténtico fracaso (Herrera, Víctor López e Jesuli). Ademais en Donostia non chegaron nunca a entender o excesivo conservadorismo das súas formulacións coa gran necesidade de puntos que tiña o equipo, o cal unido ao primeiro descenso realista en 40 anos provocou a saída pola porta de atrás do adestrador.

Tras deixar a Real Sociedad ficha polo Deportivo da Coruña. Na súa primeira tempada consegue unha gran segunda volta e clasifica ó equipo para xogar a Copa Intertoto, competición na que se proclamaría campión, conseguindo unha praza para a Copa da UEFA do ano seguinte. O 23 de maio de 2011 anunciou a súa renuncia, despois do descenso do Deportivo á Segunda División, deixando unha amarga lembranza entre os seareiros branquiazuis pola súa formulación excesivamente defensiva e a pouca confianza que expresaba.^[2]

O 19 de marzo de 2012, o Villarreal CF confirmou a súa contratación tras despedir a José Francisco Molina debido aos malos resultados e á posición do equipo na clasificación. Así, Lotina chegou co obxectivo de intentar manter en primeira división ao conxunto amarelo.^[3] Ao final da tempada o equipo descendeu a Segunda División.^[4]