Rolf Stommelen
Rolf Johann Stommelen[1] nado o 11 de xullo de 1943 e finado o 24 de abril de 1983, foi un piloto de carreiras de Siegen, Alemaña. Participou en 63 Grandes Premios do Campionato Mundial de Fórmula Un, logrando un podio, e anotou un total de 14 puntos no campionato. Tamén participou en varias carreiras de Fórmula 1 fóra de Campionato.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 11 de xullo de 1943 Siegen, Alemaña |
| Morte | 24 de abril de 1983 (39 anos) Riverside, California, Estados Unidos de América |
| Causa da morte | Morte accidental |
| Lugar de sepultura | Cemitério Melaten (pt)  |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Alemaña |
| Actividade | |
| Ocupación | piloto de Fórmula Un |
| Lingua | Lingua alemá |
| Deporte | automobilismo |
| Participou en | |
| 24 Horas de Le Mans |
|
Un dos mellores pilotos de coches deportivos en carreiras de resistencia dos anos 1960, 1970 e principios de 1980, Stommelen gañou as 24 Horas de Daytona 4 veces; en 1968, 1978, 1980 e 1982 e o Targa Florio en 1967 nun Porsche 910.
[[FicheiroːStommelen auf Brabham 1976.jpg|miniatura|left|Stommelen pilotando un Brabham no Gran Premio de Alemaña de 1976.]]
Andaina editar
Stommelen gañou a pole position para nas 24 Horas de Le Mans de 1969 nun Porsche 917 un ano despois de terminar terceiro nun Porsche 908. Neste ano, converteuse no primeiro home en chegar a velocidades superiores a 350 km/h na recta Mulsanne no seu Porsche 917 LH. En 1970, fixo o seu debut na Fórmula Un con Brabham co patrocinio obtido da revista alemá "Auto Motor und Sport" e correu tanto en coches deportivos (equipos oficiais Toj e Porsche) e como na Fórmula 1 ao longo da década de 1970.
Por desgraza, xogaría un papel no final do Gran Premio de España disputado en Montjuich en Barcelona cando se estrelou alí na carreira de 1975 despois de que rompera o alerón traseiro do seu Embassy-Hill- Lola, o que provocou a morte de catro espectadores e a el feridas graves.
Logo da súa recuperación, Stommelen regresou ás carreiras de autos deportivos, gañando carreiras para Alfa Romeo e tamén gañou as 24 Horas de Daytona outras tres veces.
En 1976 Stommelen tivo o honor de pilotar a carreira inaugural do Porsche 936 nos 300 km de Nürburgring. Cunha carrozaría negra e sen admisión de aire, o 936 desta carreira coñecíase como a viúva negra. Clasificouse segundo, entre o Renault Alpine A442 de fábrica de Patrick Depailler e Jean-Pierre Jabouille primeiro e terceiro. O equipo Renault estaba ansioso por gañar no feudo de Porsche. O día da carreira chovía forte, Stommelen logrou adiantar ao Renault xusto logo da saída. Agora líder, acometeu Nordkehre, freou e deixou deliberadamente espazo para os Renault que procuraban superalo. Os Renault, con ganas de recuperar o liderado logo de 2 dos 300 km, apresuráronse a pasar a Stommelen sobre os charcos de auga e estreláronse os dous contra as vallas, Stommelen retomou o liderado de novo. Isto creou o dito "En Nordschleife, nunca se pode frear máis tarde que Rolf Stommelen!". Logo da sexta volta, o cable do acelerador do 936 quedou atascado na posición "aberta". Pero en lugar de darse por vencido, Stommelen continuou a carreira apagando o interruptor principal nas curvas para frear, e acendía o interruptor principal de novo logo das curvas para acelerar todo o resto da carreira, logrando un incrible segundo lugar ao final da carreira.[2]
En 1978 a fábrica de Porsche deulle a tarefa de pilotar o potente Porsche 935 "Moby Dick" coas cores de Martini. O "Moby Dick" 78 tiña un motor Turbo de 3,2 litros que producía 845 HP, Stommelen púxoo a 365 km/h, converténdoo no home máis rápido na recta de Mulsanne, máis rápido que os prototipos como o Porsche 936 e o finalmente gañador A442B. Debido ao elevado consumo de combustible do motor, Stommelen tivo que entrar en boxes con demasiada frecuencia durante a batalla pola vitoria.[3]
Continuou en Le Mans co Porsche 935, case gaña as 24 horas de Le Mans con Dick Barbour e o actor Paul Newman como copilotos en 1979 nun Porsche 935, perderon a causa dunha longa parada en boxes de 23 minutos causada por unha porca da roda atascada. O equipo non chegaría tan lonxe, si Stommelen non fora constantemente 25 segundos máis rápido que os seus compañeiros por volta.
Tamén pilotou o prototipo Toj SC320 con certo éxito en contra do equipo oficial Alfa (Toj era un pequeno construtor alemán).[4]
Tamén competiu nunha carreira de NASCAR Grand National Series en 1971 en Talladega Superspeedway nun antigo Holman-Moody Ford que Mario Andretti utilizara para gañar as 500 Millas de Daytona de 1967, que foi reconstruído como un Mercurio Ciclón, con Jake Elder como xefe de equipo. Ese coche finalmente foi vendido ao piloto independente Darrell Waltrip para utilizalo un ano máis tarde no seu debut nas Winston Cup Series en 1972, comezando unha carreira que levou a Waltrip a entrar no International Motorsports Hall of Fame en abril de 2005.
Tamén participou no Campionato GT alemán Deutsche Rennsport Meisterschaft, gañando o campionato en 1977 para Gelo Racing Team nun Porsche 935. Un mestre no cruel circuíto de Nurburgring, el foi un gañador constante de carreiras celebradas alí.
Na década de 1980 aínda era un cobizado piloto de prototipos e correu con éxito nos Kremer CK5, Lancia LC1 e Porsche 956.
Morte editar
Stommelen morreu nun accidente durante unha carreira da IMSA Camel GT en Riverside International Raceway. Estaba correndo para John Fitzpatrick nun Porsche 935 co copiloto Derek Bell. Stommelen acababa relevar a Derek Bell e marchaba en segundo lugar cando o alerón traseiro rompeuse debido a unha falla mecánica a 305 km/h. O coche converteuse en incontrolable, estrelouse contra un muro de formigón, deu un salto mortal e incendiouse. Stommelen morreu por lesións na cabeza.[5]
Resultados completos na Fórmula Un editar
(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.
Resultados na Fórmula 1 fóra de campionato editar
(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.
| Anor | Equipo | Chasis | Motor | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1971 | Team Surtees | Surtees TS9 | Ford V8 | ARX Ret |
ROC | QUE | SPR | INT | RIN 7 |
OUL | VIC |
| 1975 | Embassy Hill | T370 | Ford Cosworth DFV | ROC 9 |
INT | SUI 12 |
Notas editar
- ↑ FIA Year Book of Automobile Sport 1979. Patrick Stephens Ltd. white p. 43. ISBN 0-85059-320-4.
- ↑ [1] Motorsport-info.de 300km Nuerburgring 1976
- ↑ [2] Motorsport-info.de Le Mans 1978
- ↑ http://www.peter-auto-racing.com/index.php?option=com_content&view=article&id=12%3Afordgt40&catid=14&lang=dpx_uk[Ligazón morta]
- ↑ [3] IMSA Blog: A very sad Sunday