Gran Premio de España de 1975

O Gran Premio de España de 1975 foi unha carreira de Fórmula Un celebrada no circuíto de Montjuïc o 27 de abril de 1975, lembrado como un dos máis polémicos e tráxicos na historia do deporte, logo da a morte de cinco espectadores que foron afectados polo accidente do Hill GH1 de Rolf Stommelen. Tamén foi a carreira na que Lella Lombardi converteuse na primeira e única muller en anotar puntos para o Campionato do Mundo.

Modelo:Competición deportivaGran Premio de España de 1975
Nome oficialXXI Spanish Grand Prix Editar o valor en Wikidata
TipoGran Premio de España Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Parte deCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1975 Editar o valor en Wikidata
Distancia do evento29 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
LocalizaciónCircuíto de Montjuïc (Barcelona) 41°21′58″N 2°09′07″L / 41.3661, 2.1519 Editar o valor en Wikidata
Lonxitude3,79 km Editar o valor en Wikidata
PaísEspaña Editar o valor en Wikidata
Data27 de abril de 1975 Editar o valor en Wikidata
Competición
Primeiro postoJochen Mass Editar o valor en Wikidata
Pole positionNiki Lauda Editar o valor en Wikidata
Volta máis rápidaMario Andretti Editar o valor en Wikidata

Foi o 21º Gran Premio de España, xa que a carreira celebrouse por primeira vez en 1913. Foi o cuarto e último Gran Premio que se celebrou no circuíto urbano de Montjuïc. A carreira foi acurtada a 29 das súas 75 voltas programadas, unha distancia da carreira de 109 quilómetros. A carreira foi gañada polo piloto alemán Jochen Mass que pilotaba un McLaren M23. Sería a única vitoria na fórmula un da súa carreira. Mass tiña só un segundos de vantaxe sobre o Lotus 72E do piloto belga Jacky Ickx cando a carreira foi suspendida. O piloto arxentino Carlos Reutemann foi declarado terceiro no seu Brabham BT44B, unha volta detrás dos líderes da carreira logo dunha sanción a Jean-Pierre Jarier.

Resumo

editar

Desde o principio, os pilotos membros da Asociación de Pilotos de Grandes Premios estaban furiosos porque as barreiras non estaban unidas entre si correctamente. Deste xeito, declaráronse en folga. A maioría dos pilotos máis importantes deste deporte negaronse a tomar parte nos adestramentos. Jacky Ickx non era membro da GPDA, e foi un dos poucos pilotos que fixeron as prácticas.

O persoal de pista traballou durante a noite para arranxar as barreiras, e para asegurarse de que todo ía estar listo a tempo para a cualificación do sábado, algúns equipos enviaron mecánicos para axudar. Os pilotos, con todo, aínda non estaban convencidos, pero os organizadores da carreira ameazaron con accións legais se non a participaban na carreira. Isto, e os rumores de que a Garda Civil apoderaríase dos coches que estaban no paddock, que estaba no Estadio de Montjuïc, obrigou aos pilotos a levantar a folga.

O Campión do Mundo Emerson Fittipaldi, con todo, aínda estaba furioso. Fíxoo o mínimo de tres voltas, pero a un ritmo moi lento, e logo detivose nos boxes. Á mañá seguinte, Fittipaldi, anunciou que non competiría, e volveu á súa casa. Tamén durante a mañá do día da carreira, Ken Tyrrell saíu ao circuíto coa súa chave de porcas para asegurarse de que os obstáculos estaban da maneira correcta.

Os dous Ferrari o de Niki Lauda ('pole') e Clay Regazzoni clasificaronse na primeira fila, pero a ledicia non duraría moito tempo. Na saída, o March de Vittorio Brambilla enganchouse co Parnelli de Mario Andretti. O coche de Andretti golpeou a parte traseira do de Lauda, e este bateu contra Regazzoni. Lauda quedou fóra de inmediato, mentres que Regazzoni levou o seu coche ao garaxe, onde fixeron as reparacións, e Regazzoni volveu á carreira. Patrick Depailler tamén retirouse na primeira volta, debido a danos na suspensión, e Wilson Fittipaldi e Arturo Merzario retiráronse en sinal de protesta.

Logo da tolemia da primeira curva, James Hunt quedou como líder. Sorprendentemente, Andretti logrou seguir adiante, e púxose segundo. John Watson estaba en terceiro lugar, Rolf Stommelen cuarto, quinto Brambilla, e Carlos Pace sexto.

Na cuarta volta, o motor do Tyrrell de Jody Scheckter reventou, e provocou unha vertedura de aceite no circuíto que provocou que Alan Jones e Marcos Donohue estrelásense. Tres voltas máis tarde, Hunt tamén patinou no aceite e estrelouse. Os tres primeiros eran Andretti, Watson, e Stommelen. O coche de Watson sufria vibracións e retirouse. A suspensión traseira de Andretti durou só sete voltas máis antes de que fallase, o que lle causou un accidente indo líder. Jean-Pierre Jarier e Brambilla detíveronse a cambiar pneumáticos, mentres que Tom Pryce e Tony Brise engancharonse. Stommelen atopouse no primeiro posto, seguido por Pace, Ronnie Peterson, Jochen Mass, e Ickx. Na volta 24, Peterson abandonou despois de engancharse con François Migault ao tratar de dobrar ao francés.

Dúas voltas máis tarde, chegou a traxedia. O alerón traseiro do Embassy Hill de Stommelen rompeu, chocando contra a barreira, ironicamente, no punto no que os seus propios mecánicos traballaran. Rebotou nela e de novo volveu á pista, voando sobre ela. Ao tratar de evitar a Stommelen ao cruzar a pista, Pace estrelouse. Cinco espectadores morreron a causa do coche voador de Stommelen o piloto sufriu unha fractura na perna, unha boneca e dúas costelas rotas.

A carreira continuou por outras catro voltas, durante a cal Mass pasou a Ickx. Na volta 29, a carreira detívose con Mass gañador, segundo Ickx, e Jean-Pierre Jarier cruzou a meta en terceira posición. Carlos Reutemann terminou cuarto por diante de Brambilla e Lella Lombardi sexto. Coa carreira cancelada antes de que chegara a metade da distancia, só outorgaronse a metade dos puntos. Logo da carreira os comisarios atoparon que Jarier adiantara nunha porción da pista con bandeira amarela. Jarier recibiu unha penalización de sesenta segundos o que relegouno á cuarta posición.[1]

Clasificación

editar
Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 2   Jochen Mass McLaren-Ford 29 42:53.7 11 4´5
2 6   Jacky Ickx Lotus-Ford 29 + 1.1 16 3
3 7   Carlos Reutemann Brabham-Ford 28 + 1 volta 15 2
4 17   Jean-Pierre Jarier Shadow-Ford 28 + 1 volta 10 1´5
5 9   Vittorio Brambilla March-Ford 28 + 1 volta 5 1
6 10   Lella Lombardi March-Ford 27 + 2 voltas 24 0´5
7 21   Tony Brise Williams-Ford 27 + 2 voltas 18
8 18   John Watson Surtees-Ford 26 + 3 voltas 6
NC 11   Clay Regazzoni Ferrari 25 Non clasificado 2
Ret 22   Rolf Stommelen Hill-Ford 25 Accidente 9
Ret 8   Carlos Pace Brabham-Ford 25 Accidente 14
Ret 16   Tom Pryce Shadow-Ford 23 Accidente 8
Ret 5   Ronnie Peterson Lotus-Ford 23 Suspensión 12
Ret 31   Roelof Wunderink Ensign-Ford 20 Transmisión 19
NC 23   François Migault Hill-Ford 18 Non clasificado 22
Ret 27   Mario Andretti Parnelli-Ford 16 Suspensión 4
Ret 14   Bob Evans BRM 7 Sistema combustible 23
Ret 24   James Hunt Hesketh-Ford 6 Accidente 3
Ret 3   Jody Scheckter Tyrrell-Ford 3 Motor 13
Ret 28  Mark Donohue Penske-Ford 3 Accidente 17
Ret 25   Alan Jones Hesketh-Ford 3 Accidente 20
Ret 4   Patrick Depailler Tyrrell-Ford 1 Accidente 7
Ret 30   Wilson Fittipaldi Fittipaldi-Ford 1 Retirouse 21
Ret 20   Arturo Merzario Williams-Ford 1 Retirouse 25
Ret 12   Niki Lauda Ferrari 0 Accidente 1
NTS 1   Emerson Fittipaldi McLaren-Ford 0 Non arrancou 26

Posicións logo da carreira

editar
  • Notas: Só están incluídos os cinco primeiros postos da clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio de Suráfrica de 1975
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1975
Carreira seguinte:
Gran Premio de Mónaco de 1975
Carreira anterior:
Gran Premio de España de 1974
Gran Premio de España Carreira seguinte:
Gran Premio de España de 1976
  1. "Grand Prix Results: Spanish GP, 1975". grandprix.com. Arquivado dende o orixinal o 23 de xuño de 2011. Consultado o 2011-08-07. 

Véxase tamén

editar

Ligazóns externas

editar