Wikipedia

Selección de fútbol dos Países Baixos

selección de fútbol dos Países Baixos
(Redirección desde «Selección de fútbol de Holanda»)

A Selección de fútbol dos Países Baixos, a miúdo citada erroneamente como a Selección de fútbol de Holanda, é o equipo representativo do país nas competicións oficiais. A súa organización está a cargo da Real Federación de Fútbol dos Países Baixos (Koninklijke Nederlandse Voetbal Bond), pertencente á UEFA.

Países Baixos
Actual campión da Copa do Mundo
Actual campión da Eurocopa
Actual campión da Copa de África
Actual campión da Copa América
Actual campión da Copa Ouro
Actual campión da Copa Asiática
Actual campión da Copa das Nacións da OFC
Na casa
Fóra
Asociación Koninklijke Nederlandse Voetbal Bond — KNVB
Confederación UEFA (Europa)
Código FIFA NED
Alcume A laranxa mecánica
Clasificación FIFA 14 (11 de xuño de 2020)
Clasificación ConIFA {{{Ranking ConIFA}}}
Seleccionador Países Baixos Ronald Koeman
Máis encontros Wesley Sneijder (134)
Máximo goleador Robin van Persie (45)
Estrea internacional
Bélxica Bélxica 1 − 4 Países Baixos Países Baixos
Anveres, Bélxica; 30 de abril de 1905
Maior vitoria
Países Baixos Países Baixos 11 − 0 San Marino San Marino
Eindhoven, Países Baixos; 2 de setembro de 2011
Maior derrota
Inglaterra afeccionada Inglaterra 12 − 2 Países Baixos Países Baixos
Darlington, Inglaterra; 21 de decembro de 1907
Copa do Mundo
Participacións 10 (primeira en 1934)
Mellor resultado Subcampións (1974, 1978, 2010)
Eurocopa
Participacións 10 (primeira en 1976)
Mellor resultado Campións (1988)

A selección de fútbol dos Países Baixos é un dos equipos máis importantes do mundo. Aínda que nunca gañou a Copa Mundial de Fútbol, estivo presente en tres finais deste torneo, en 1974, en 1978 e en 2010. Tamén alcanzou o título da Eurocopa, en 1988. Na década de 1970 recibiu o alcume de A Laranxa Mecánica debido ao excelente nivel de xogo alcanzado naqueles anos, cando conseguiu chegar ás dúas finais do Mundial.

Historia

editar

Inicios

editar

A selección neerlandesa xogou o seu primeiro partido internacional en Anveres ante Bélxica, o 30 de abril de 1905.[1] O partido terminou con vitoria neerlandesa por 4-1, grazas aos catro goles anotados por Eddy de Neve. De Neve marcou na súa carreira internacional seis goles en só tres partidos. Aínda que tecnicamente, o xogador disputara antes catro partidos cun equipo seleccionado por Cees van Hasselt, que tamén adestrou ao equipo nacional ante Bélxica e durante o seguintes tres anos.[2]

Devanditos partidos non foron contabilizados pola KNVB debido á ausencia dunha federación para a organización, que apareceu durante 1904, a Fédération internationale de football association. Estes catro partidos non oficiais foron xogados ante un seleccionado non oficial de Inglaterra anualmente dende 1901 até 1904.[2]

Xogos Olímpicos

editar

Dende a fundación da FIFA en 1904, expúxose a posibilidade de realizar un torneo a nivel mundial; con todo, a recentemente formada organización non contaba cos recursos e a infraestrutura necesaria para semellante evento. Así, pediron apoio ao Comité Olímpico Internacional, o que en 1906 aceptou a inclusión do fútbol nos seus eventos deportivos. En 1908 celebrouse por primeira vez un torneo de fútbol oficial nos Xogos Olímpicos. Na devandita edición os Países Baixos enfrontáronse nos cuartos de final a Hungría, mais estes non se presentaron alegando problemas económicos. En semifinais enfrontáronse á selección do Reino Unido e foron derrotados por 4-0, aínda que venceron o partido polo terceiro e cuarto posto a Suecia por 2-0. Os dous primeiros goles na historia olímpica foron de Jops Reeman e Edu Snethlage.[3]

 
A selección dos Países Baixos no seu primeiro partido internacional o 30 de abril de 1905.

Na seguinte edición dos Xogos Olímpicos en Estocolmo volvéronse a enfrontar a Suecia o 29 de xuño no Estadio Olímpico de Estocolmo sendo a vitoria para os neerlandeses tras unha prórroga por 4-3. Ao día seguinte enfrontáronse a Austria e volveron vencer por 3-1 aínda que foron derrotados nas semifinais por 4-1 ante Dinamarca o 2 de xullo. No partido pola medalla de bronce venceron a Finlandia por 9-0, en partido xogado o 4 de xullo no estadio Råsunda. Jan Vos foi o terceiro máximo goleador do torneo con 8 goles, destacando os cinco que anotou na loita pola medalla de bronce.[4]

Nos Xogos Olímpicos de Anveres 1920 disputaron a primeira rolda do torneo ante Luxemburgo o 28 de agosto e venceron por 3-0. Nos cuartos de final volveron enfrontarse a Suecia e unha vez máis venceron na prórroga por 5-4. Con todo, unha vez máis foron eliminados nas semifinais, nesta ocasión ante Bélxica por 3-0, o 31 de agosto. O partido de consolación debía enfrontar aos Países Baixos ante Francia pero finalmente e por problemas na final o gañador do partido entre os Países Baixos e España sería a medalla de prata. España gañou o partido e os Países Baixos adxudicáronse a súa terceira medalla de bronce consecutiva despois do 3-1 final, o 5 de setembro.[5]

Nos Xogos Olímpicos de París 1924 o equipo comezou directamente na segunda rolda, onde se enfrontou a Romanía, á que se impuxo por 6-0, o 27 de maio en París. Na seguinte rolda, os cuartos de final, enfrontáronse a Irlanda á que tamén venceron, despois da prórroga, por 2-1. Nas semifinais, como pasara nas tres ocasións anteriores, víronse superados polo Uruguai por 2-1 e tiveron que disputar o partido pola medalla de bronce. No devandito partido volvéronse a enfrontar a Suecia, o 8 de xuño, terminando o partido con empate a un gol, sendo necesario un partido de desempate que se adxudicou a selección nórdica por 3-1. O Congreso da FIFA realizouse en 1928 na cidade de Ámsterdan (coincidindo cos Xogos Olímpicos de 1928 onde a selección caera por 2-0 en primeira rolda ante a campioa olímpica, Uruguai, decidindo a realización finalmente dun torneo especializado, para o cal debería buscarse unha sede. Rapidamente, varios países europeos presentaron a súa candidatura (Italia, Hungría, os Países Baixos, España e Suecia) xunto á do Uruguai.

Anos 30

editar
 
A selección en 1934.

Ao ver que probablemente o torneo sería adxudicado ao Uruguai, os candidatos europeos declinaron a súa candidatura favorecendo a Italia. Con todo, o discurso do delegado arxentino Adrián Béccar Varela promovendo a candidatura do seu país veciño, obrigou ao retiro de Italia. Así, Uruguai foi elixida unanimemente como sede do torneo e os Países Baixos rexeitaron a súa presenza (xunto con varias seleccións europeas) debido aos altos custos que implicaba a viaxe a través do océano Atlántico e a forte crise económica que azoutara no último ano.

Na Copa Mundial de Fútbol de 1934, Benito Mussolini encargouse persoalmente de que Italia non só fose elixida sede senón que tamén obtivese o título. Os Países Baixos debutaron o 27 de maio de 1934 ante Suíza e foron derrotados por 3-2. Os dous primeiros goles nunha Copa Mundial foron de Kick Smit e de Len Venche no estadio Giuseppe Meazza de Milán.

Debido aos esforzos de varios franceses pola Copa Mundial da FIFA, como Jules Rimet, Henri Delauney ou Robert Guérin, a Copa Mundial de Fútbol de 1938 disputouse en Francia. A clasificación realizouse nun grupo de tres, no que estaban xunto a Bélxica e Luxemburgo, ante os que empatou (1-1) e gañou (4-0) respectivamente. Unha vez comezado o torneo disputaron a primeira fase ante Checoslovaquia no estadio Charles Argentin, perdendo por 3-0 e sendo eliminados.

Anos 40, 50 e 60

editar
 
A selección en 1955 ante Bélxica.

Estas tres décadas estiveron marcadas pola segunda guerra mundial. As competicións paráronse e as que continuaron facíano sen algúns países, que estaban minguados pola guerra. Os Xogos Olímpicos por exemplo non se celebraron dende Berlín 1936, onde a selección non se clasificou, até Londres 1948 onde só se chegou á primeira fase. O 26 de xullo debutaron no torneo gañando a Irlanda por 3-1 na rolda preliminar, mais víronse superados na primeira rolda por Inglaterra, que gañou despois dunha prórroga por 4-3. Na seguinte edición, en Helsinqui 1952 foron derrotados por Brasil na fase preliminar (5-1), o 16 de xullo.

A Copa Mundial non se volveu a celebrar até 1950 e non tomaron parte nela. Xa en 1958 disputaron a clasificación pero foron segundos do grupo 5, tras Austria que lles venceu nunha ocasión e na outra empataran. Na clasificación de 1962 finalizaron en segundo lugar no grupo 4 tras Hungría, que non perdeu ningún partido e clasificouse con 7 puntos, polos 2 dos neerlandeses e 1 da selección de Alemaña Democrática.En 1966, volveu ser eliminada dunha fase final da Copa Mundial, nesta ocasión tras ser terceira tras Suíza (9 puntos) e Irlanda do Norte (8 puntos) e obter só 6 puntos.

A historia da Eurocopa, pola súa banda, remóntase ao ano 1927, onde o francés Henri Delaunay, secretario da Federación Francesa de Fútbol nese entón, formulou a idea dun campionato de nacións europeas. Moitas seleccións de fútbol non estaban de acordo coa idea e o torneo non se concretou até 1957, ano en que se realizou o Congreso da UEFA. A primeira edición celebrouse en 1960, pero os Países Baixos non participaron. Na seguinte edición, no ano 1964 gañaron na primeira rolda a Suíza a dobre partido, por un global de 4-2. Na seguinte rolda, con todo, perderon ante Luxemburgo por un global de 3-2 e non conseguiron acceder á fase final celebrada en España. En 1968 tampouco logrou clasificarse para a fase final debido a que unicamente puideron gañar 2 partidos e empatar outro, terminando en terceiro lugar no grupo 5, que se adxudicou Hungría por diante de Alemaña Oriental.

Anos 70

editar

Dende o ano 1938, non se clasificaron para unha fase final dunha Copa Mundial, e era unha selección menor que tampouco tivera bos resultados a nivel europeo. Con todo, comezaron a practicar un fútbol total como o despregado polos pioneiros do Ajax Amsterdam, liderados por Johan Cruyff. O adestrador era Rinus Michels e tras ser primeiros de grupo por diante de Suecia, Bulgaria e Uruguai pasaron ao seguinte grupo. Alí enfrontáronse primeiro a Arxentina, á que gañaron por 4-0, a Alemaña Democrática, á que gañaron por 2-0 e por último a Brasil, ante a que obtiveron o mesmo resultado. Así conseguiron alcanzar a final da Copa Mundial de Fútbol de 1974, na cal foron vencidos polos anfitrións, Alemaña federal. Adiantáronse cun gol de penalti que foi transformado por Johan Neeskens, pero outro penalti convertido por Paul Breitner e o definitivo gol de Gerd Müller deron o título aos alemáns. Con todo, Cruyff obtivo o galardón como mellor futbolista do torneo.

 
Johan Cruyff en 1974.

Finalizado o Mundial, a selección debeu xogar a etapa clasificatoria do Campionato Europeo de 1976. O equipo neerlandés estaba encadrado dentro do grupo 5 xunto ás seleccións de Italia, Polonia e Finlandia. Finalmente quedou primeira do grupo con 4 vitorias, 2 derrotas e unha puntuación final de 8 puntos. Xa na fase final enfrontáronse en cuartos de final á selección de Bélxica. O partido de ida xogouse o 25 de abril no estadio De Kuip e gañaron por 5-0. O partido de volta xogouse no estadio Rei Balduíno en Bruxelas o 22 de maio, e conclúo cun 1-2 a favor dos neerlandeses. En semifinais enfrontáronse contra a selección de Checoslovaquia, que viña de gañar a Gales, o 16 de xuño no Maksimir Stadium de Zagreb. Os checoslovacos venceron por 3-1 na prórroga e os neerlandeses tiveron que conformarse co partido polo terceiro posto contra o equipo anfitrión, Iugoslavia, que viña de perder 2-4 fronte á selección de Alemaña federal. Este partido foi disputado o 19 de xuño no Maksimir Stadium, e acabou cun tenteo de 3-2 a favor dos Países Baixos na prórroga.

Ao finalizar o mundial de 1974, Cruyff xa ameazara con non volver disputar outro mundial, pois non estaba de acordo coas concentracións ás que obrigaba a Federación dos Países Baixos. A isto sumouse a situación política da Arxentina no momento da disputa do mundial de 1978, con graves e sistemáticas violacións aos dereitos humanos que realizaba a ditadura imperante, por medo a un posible secuestro e por non chegar a un acordo económico coa firma deportiva Adidas para levar o tres tiras da marca na camiseta da Selección. No Mundial anterior Cruyff xa tivo problemas e vestiu unha camiseta con dúas raias da marca que o patrocinaba, Puma, ao contrario que o resto de compañeiros que luciron o tres raias de Adidas.

Na Copa Mundial de Fútbol de 1978 gañaron por 3-0 a Irán, empataron ante Perú a 0 e perderon por 3-2 ante Escocia, para pasar como segundos de grupo tras os peruanos. Na segunda fase gañaron por 5-1 a Austria, empataron a 2 goles ante Alemaña Federal e venceron no último partido de grupo a Italia por 2-1. Xa na final enfrontáronse aos anfitrións, Arxentina. Tras o primeiro gol de Mario Kempes, os neerlandeses comezaron a meter presión, pero Ubaldo Fillol parou todo até oito minutos antes de terminar cando Dick Nanninga anotou. Cando quedaba un minuto Rob Rensenbrink deu ao pau e terminaron perdendo por 3-1 despois dunha prórroga na que anotaron Daniel Bertoni e o máximo goleador do torneo, Mario Kempes.

Anos 80

editar
 
Marco van Basten.

A comezos da década, clasificáronse para a Eurocopa 1980 onde non puideron pasar da primeira rolda. Foron encadrados no grupo A, onde gañaron a Grecia, perderon ante Alemaña Federal e empataron ante Checoslovaquia cos que empataron a puntos, pero con peor diferenza de goles. Kees Kist foi con dous goles o segundo máximo goleador do torneo só por detrás de Klaus Allofs con tres.

 
Ruud Gullit.

Nos seguintes grandes torneos, na Copa Mundial de Fútbol de 1982, a Eurocopa 1984 e a Copa Mundial de Fútbol de 1986 foi aínda peor, xa que non conseguiron a clasificación. En 1982, estiveron encadrados no grupo 2 xunto a Bélxica (11 puntos), Francia (10 puntos), Irlanda (10 puntos) e Chipre (0 puntos) sendo finalmente cuartos con 9 puntos, despois de ser derrotados no último partido por Francia (2-0), o 18 de novembro de 1981. En 1984, foron segundos de grupo empatados con España a 13 puntos pero con peor diferenza de goles, despois de que no último partido España gañase por 12-1 a Malta. En 1986, tras ser segundos tras Hungría no grupo 5 disputaron a eliminatoria clasificatoria ante Bélxica, ante a que perderon polo maior valor dos goles en campo contrario tras o 2-2 final.

O fútbol neerlandés a nivel de clubs tamén estaba a pasar por unha mala época, só o AZ Alkmaar chegara a unha final europea, a que perdeu na Copa da UEFA ante o Ipswich Town en 1981. Só ao final da década obtivéronse bos resultados, en 1987 o Ajax Ámsterdan gañou a Recopa de Europa e ao ano seguinte chegou á final. Aínda que sen dúbida o punto culminante foi a consecución do título da Copa de Campións de Europa do PSV Eindhoven en 1988. Estes títulos reforzaron á selección nacional, que na final da Eurocopa 1988 conseguiu derrotar á Unión Soviética por 2-0.

Na primeira rolda do torneo tiveron certos problemas xa que perderon o primeiro partido ante a propia Unión Soviética. No segundo partido venceron a Inglaterra con tres goles de Marco van Basten e no último partido xogábanse a clasificación ante Irlanda, á que gañaron cun gol de Wim Kieft no minuto 82. En semifinais enfrontáronse ao campión do outro grupo, Alemaña Federal, que era a gran favorita á vitoria, xa que xogaba en casa. Con todo, os neerlandeses venceron por 1-2, despois de ir perdendo por 1-0. Na final enfrontáronse outra vez á Unión Soviética que derrotara na outra semifinal a Italia por 2-0. A pesar da vitoria dos soviéticos na fase de grupos, os neerlandeses gañaron e obtiveron o seu primeiro título, grazas aos goles de Ruud Gullit e Marco van Basten.

Anos 90

editar
 
Frank Rijkaard.

Esta década foi a única na que se clasificaron para todas as fases finais da Copa Mundial, xa que obtiveron o pase no ano 1990, 1994 e 1998. Na primeira desas ocasións creáronse moitas expectativas, despois da vitoria na Eurocopa 1988. Con todo, a Copa Mundial de Fútbol de 1990 non comezou ben. Van Basten non anotou, Gullit non se recuperou ben dunha lesión e o equipo foi terceiro na fase de grupos por detrás de Inglaterra e Irlanda. Nos oitavos de final volveuse a enfrontar a Alemaña e foron eliminados tras finalizar 2-1. O encontro é lembrado polo famoso momento no que Frank Rijkaard cuspiu a Rudi Völler. En total empataron tres encontros, perderon un e anotaron 3 goles por 4 en contra.

 
Dennis Bergkamp

Na Eurocopa 1992, tamén foi unha das favoritas ao triunfo, sobre todo despois de ser a primeira de grupo, ante Alemaña, Escocia e a CEI. Con todo, foi eliminada nos penaltis pola futura campioa, Dinamarca tras empatar a dous goles no tempo regulamentario. Na devandita competición destacou Dennis Bergkamp, que foi o máximo goleador da competición con tres goles. Por outra banda foi o último torneo importante de Van Basten, que pouco despois se retirou do fútbol por unha lesión. Na Copa Mundial de Fútbol de 1994, Bergkamp liderou o equipo con tres goles na primeira fase, que os clasificaron para os cuartos de final, por diante de Arabia Saudita, Bélxica e Marrocos, aínda que cos mesmos puntos que as dúas primeiras. Nos oitavos de final enfrontáronse a Irlanda, á que derrotaron por 2-0. Con todo, unha vez máis foron eliminados polos futuros campións, Brasil por 3-2.

Na Eurocopa 1996, empataron a 0 goles ante Escocia e gañaron a Suíza por 2-0. Con todo, no mesmo grupo foron goleados por Inglaterra, 4-1, aínda que accederon á seguinte rolda como segundos. O 22 de xuño nos cuartos de final enfrontáronse a Francia, ante a que perderon aos penaltis tras o 0-0, tras o fallo de Clarence Seedorf. Na Copa Mundial de Fútbol de 1998 foi encadrada no grupo E, no cal foi primeira por diante de México, Bélxica e Corea do Sur, aínda que só gañaron aos coreanos e empataron ante os outros dous. Nos oitavos de final derrotaron a Iugoslavia por 2-1. O segundo tanto foi anotado por Edgar Davids nas postrimerías do partido, despois dun penalti fallado pouco antes polo iugoslavo Predrag Mijatović. Nos cuartos de final adiantáronse a Arxentina cun gol de Kluivert no minuto 12, pero Claudio López empatou para a albiceleste e só no minuto 88 gañaron o partido cun gran gol de Bergkamp. Nas semifinais enfrontáronse a Brasil. Adiantáronse os brasileiros cun gol de Ronaldo a comezos do segundo tempo e o empate logrouno Patrick Kluivert de cabeza. Na prórroga non houbo máis anotacións e chegaron aos penaltis onde fallaron Cocu e Ronald de Boer. No partido polo terceiro posto tamén foron derrotados por Croacia, 2-1. Bergkamp foi o segundo máximo anotador da competición con 5 goles por detrás de Davor Šuker con 6.

Anos 2000

editar
 
Ronald Koeman

A seguinte competición importante foi celebrada conxuntamente con Bélxica, a Eurocopa 2000 e Frank Rijkaard foi o adestrador. Na fase de grupos venceron á Chequia, a Dinamarca e a Francia e accederon como primeiros aos cuartos de final ante Iugoslavia. Neste encontro Kluivert anotou tres goles, Overmars dous e outro gol en propia meta para terminar 6-1. Con todo, e a pesar de ser os organizadores perderon ante Italia nas semifinais aos penaltis tras o 0-0. Frank de Boer, Jaap Stam e Paul Bosvelt fallaron os seus lanzamentos. Tras a competición, Rijkaard dimitiu e substituíuno Louis Van Gaal, que non logrou clasificarse para a Copa Mundial de Fútbol de 2002 tras terminar como terceiros de grupo tras Portugal e Irlanda.

 
A selección ante Escocia na Eurocopa de Inglaterra 1996.

Na Eurocopa 2004 e con Dick Advocaat como adestrador, empataron con Alemaña, perderon ante a República Checa e gañaron a Letonia na fase de grupos na que foron segundos tras os checos. Nos cuartos de final venceron a Suecia aos penaltis tras o 0-0, pero nas semifinais foron eliminados ante Portugal por 2-1. A partir de aí, Marco Van Basten fíxose cargo do equipo e clasificouno para a Copa Mundial de Fútbol de 2006. Na primeira fase gañaron a Costa do Marfil e Serbia e Montenegro e enfrontáronse xa clasificados a Arxentina polo primeiro posto de grupo. O partido foi aburrido e terminou con 0-0, terminando en segundo lugar pola diferenza de goles e enfrontándose ao primeiro do grupo D, Portugal. Tras ser expulsados catro xogadores e mostrarse 16 cartóns amarelos, o partido concluíu con 1-0 a favor dos portugueses.

En 2008 se clasificaron para a Eurocopa tras finalizar como segunda do grupo G tras Romanía (29 puntos) e por diante de Bulgaria (25 puntos). Xa na fase final xogaron no grupo C, a priori o grupo máis difícil xa que estaban a campioa do mundo, Italia e a campioa europea, Francia. Con todo, derrotaron a ambas claramente (3-0 e 4-1 respectivamente) e á outra compoñente do grupo, Romanía por 2-0.> Pola contra, na seguinte fase viuse sorprendida por Rusia que a gañou por 3-1, despois dunha prórroga que forzou o gol de Ruud van Nistelrooy no minuto 86.

Tamén ese ano, a selección clasificouse para disputar os Xogos Olímpicos de Pequín 2008 despois de 13 edicións sen participar, desde os Xogos Olímpicos de Helsinqui 1952 onde foron eliminados na rolda preliminar. No devandito torneo pasaron a primeira fase como segundos de grupo despois de empatar ante Nixeria e os Estados Unidos e vencer ao Xapón. Con todo, nos cuartos de final foron derrotados polos que serían os campións olímpicos, Arxentina, por 2-1, o 18 de agosto.

Anos 2010

editar

Tras a Eurocopa, Van Basten foi substituído por Bert van Marwijk que clasificou á súa selección para a Copa Mundial de Fútbol de 2010 tras obter o primeiro posto do grupo con 24 puntos, polos 10 do segundo clasificado, Noruega. Na fase final do Campionato do Mundo, disputada en Suráfrica, quedou encadrada no grupo E, con Dinamarca, o Xapón e o Camerún. O combinado neerlandés gañou o seu tres encontros e clasificouse como primeira de grupo para as eliminatorias. Chegou até a final, despois de eliminar a Eslovaquia, Brasil e Uruguai; con todo, perdeu o partido decisivo contra España, que se proclamou campioa por 0-1 cun gol de Andrés Iniesta na prórroga.

Uniforme

editar

O equipo nacional xoga cunha rechamante camiseta laranxa, xa que son as cores históricas do país, orixinarios do Escudo de armas de Guillerme de Orange. A franxa vermella da actual bandeira nacional foi orixinalmente laranxa. A actual segunda camiseta da selección é branca con dúas liñas en forma de "V" de cor vermella e azul que representan a bandeira dos Países Baixos. Nike é o provedor do equipamento dos futbolistas dende 1996 e polo menos até 2018. Nos anos 1970 fora Adidas o provedor oficial, e despois Lotto na Copa Mundial de fútbol de 1994.

Resultados

editar

Copa Mundial de Fútbol

editar
Ano Fase Posición PX PG PE PP GF GC
  Uruguai 1930 Non participou
  Italia 1934 Primeira fase 9° 1 0 0 1 2 3
  Francia 1938 Primeira fase 14° 1 0 0 1 0 3
  Brasil 1950 Non participou
  Suíza 1954
  Suecia 1958
  Chile 1962
  Inglaterra 1966
  México 1970
  Alemaña 1974 Subcampión 2° 7 5 1 1 15 3
  Arxentina 1978 Subcampión 2° 7 3 2 2 15 10
  España 1982 Non participou
  México 1986
  Italia 1990 Oitavos de final 15° 4 0 3 1 3 4
  Estados Unidos 1994 Cuartos de final 7° 5 3 0 2 8 6
  Francia 1998 Cuarto lugar 4° 7 3 3 1 13 7
    Corea/Xapón 2002 Non participou
  Alemaña 2006 Oitavos de final 11° 4 2 1 1 3 2
  Suráfrica 2010 Subcampión 2º 7 6 0 1 12 6
  Brasil 2014 Terceiro lugar 3° 7 5 2 0 15 4
  Rusia 2018 Non se clasificou
Total - 8° 42 22 10 11 71 44

Eurocopa

editar
Ano Fase Posición PX PG PE PP GF GC
  Francia 1960 Non participou
  España 1964
  Italia 1968
  Bélxica 1972
  Iugoslavia 1976 Semifinais 3° 2 1 0 1 4 5
  Italia 1980 Primeira fase 5° 3 1 1 1 4 4
  Francia 1984 Non participou
  Alemaña 1988 Campión 1° 5 4 0 1 8 3
  Suecia 1992 Semifinais 3° 4 2 2 0 6 3
  Inglaterra 1996 Cuartos de final 8° 4 1 2 1 3 4
    Bélxica/P. Baixos 2000 Semifinais 3° 5 4 1 0 13 3
  Portugal 2004 Semifinais 4° 5 1 2 2 7 6
    Austria/Suíza 2008 Cuartos de final 6° 4 3 0 1 10 4
    Polonia/Ucraína 2012 Primeira fase 15° 3 0 0 3 2 5
  Francia 2016 Non clasificou
Total - 2° 32 17 8 7 55 32

Xogos Olímpicos

editar

| style="width:50%; text-align:left; vertical-align:top;" |

Palmarés

editar

Selección Absoluta

editar
 
Seareiros neerlandeses en 2004 ante a selección de fútbol de Australia.

Selección Olímpica

editar

Amigábeis

editar
  • Torneo Internacional de Afeccionados: 1948.
  • Torneo Internacional de París: 1978.
  • Nasazzi's Baton: 1978, 1985, 1986, 1998, 2000, 2002 e 2009.
  • 100º aniversario KNVB: 1989.
  • Nelson Mandela Challenge Cup: 1997.

Xogadores

editar
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Selección_de_fútbol_dos_Países_Baixos&oldid=6795904»