Andrés Iniesta
Andrés Iniesta Luján, nado en Fuentealbilla (Albacete) o 11 de maio de 1984, é un futbolista español. Xoga de centrocampista e o seu equipo actual é o Vissel Kobe da J1 League. Ata o 2018 foi internacional coa selección española de fútbol.
| Andrés Iniesta | |||
|---|---|---|---|
 Iniesta na Euro 2016. | |||
| Información persoal | |||
| Nome | Andrés Iniesta Luján | ||
| Nacemento | 11 de marzo de 1984 (39 anos) | ||
| Lugar de nacemento | Fuentealbilla | ||
| Altura | 1,70 m. | ||
| Posición | Centrocampista | ||
| Información de club | |||
| Club actual | Vissel Kobe | ||
| Número | 8 | ||
| Carreira xuvenil | |||
| 1994–1996 | Albacete | ||
| 1996–2000 | Barcelona | ||
| Carreira sénior | |||
| Anos | Equipos | Aprs | (Gls) |
| 2000–2003 | Barcelona B | 54 | (5) |
| 2002–2018 | Barcelona | 442 | (35) |
| 2018– | Vissel Kobe | 14 | (3) |
| Selección nacional | |||
| 2000 | España sub-15 | 2 | (0) |
| 2000–2001 | España sub-16 | 7 | (1) |
| 2001 | España sub-17 | 4 | (0) |
| 2001–2002 | España sub-19 | 7 | (1) |
| 2003 | España sub-20 | 7 | (3) |
| 2003–2006 | España sub-21 | 18 | (6) |
| 2004–2005 | Cataluña | 2 | (0) |
| 2006–2018 | España | 131 | (13) |
| Na rede | |||
| https://www.andresiniesta.es, https://www.andresiniesta.es/en/ e https://www.andresiniesta.es/ja/ | |||
        | |||
|
Partidos e goles só en liga doméstica. Club: actualizado a 1 de decembro de 2018. [ editar datos en Wikidata ] | |||
De 2006 a 2018 xogou na selección de fútbol de España, coa que gañou a Copa Mundial de Fútbol en 2010, sendo o autor do único gol da vitoria na final, e as Eurocopas de 2008 e 2012, un triplete inédito na historia do fútbol.[1] Na edición de 2012 foi elixido o mellor xogador da Eurocopa.[2]
Traxectoria editar
Andrés Iniesta naceu no seo dunha familia traballadora. Con oito anos, os seus pais inscribírono ás probas de acceso ás categorías inferiores do Albacete Balompié. Tras superar devanditas probas, pasou a formar parte do equipo. En 1996, con doce anos, participou no torneo infantil de Brunete. Tras a súa destacada actuación, en setembro dese mesmo ano fichou polo Futbol Club Barcelona e trasladou a súa residencia a La Masia. Con 16 anos e aínda nas categorías inferiores, o mozo manchego foi chamado por Lorenzo Serra Ferrer para adestrar co primeiro persoal do club. Con 18 anos trasladouse a vivir a Sant Feliu de Llobregat e a súa familia, que aínda vivía en Fuentealbilla, tamén se trasladou con el.
Militou dúas tempadas no Barcelona B ata que, na tempada 2002–03, debutou no primeiro equipo da man do adestrador Louis van Gaal. Durante dúas tempadas, a 2002-03 e 2003–04, combinou os partidos do filial barcelonista con algúns partidos do primeiro equipo.
Na tempada 2004–05 pasou a formar parte definitivamente do persoal do primeiro equipo, e participou moi activamente na consecución do título de campión da Liga española de fútbol. A pesar de que non foi titular habitual no once de Frank Rijkaard, afacía ser o primeiro xogador en saír ao campo nas segundas partes. De feito, só se perdeu un partido de liga e foi Iniesta, participando en 37 encontros, o xogador do equipo que disputou máis partidos esa tempada, xunto a Samuel Eto'o. [3]
O 17 de maio de 2006 participou na final da Liga de Campións celebrada no Stade de France de París que enfrontou ao FC Barcelona e ao Arsenal FC. Andrés Iniesta tivo un papel destacado, aínda que xogou como suplente, os outros secundarios foron Henrik Larsson e Juliano Belletti, este último acabaría marcando o gol da vitoria. Entrou ao campo cando o seu equipo perdía 1-0, pero o Barça remontou ese resultado adverso coa participación activa dos tres cambios nas xogadas de gol. Ese partido finalizou cun 2-1 a favor do FC Barcelona que conseguiu por segunda vez na súa historia devandito torneo.
Debutou co dorsal 34 cando aínda formaba parte do filial. Xa como membro do primeiro persoal colleu o número 24, pero o 19 de xuño de 2007 outorgóuselle o 8, deixado por Ludovic Giuly. Este dorsal xa o levou nas categorías inferiores.
O 25 de xaneiro de 2008 Iniesta renovou co FC Barcelona ata o 30 de xuño de 2014, aumentando a súa cláusula de rescisión desde os 60 millóns de euros ata os 150 millóns.[4] Mostra do seu maior peso no equipo, a tempada 2008-09 foi elixido cuarto capitán, por detrás de Carles Puyol, Xavi Hernández e Víctor Valdés.[5] O 12 de xaneiro de 2009 fíxose pública a lista final do Xogador Mundial da FIFA 2008 na que Iniesta figuraba como noveno mellor xogador do ano.[6]
O 6 de maio de 2009 Iniesta marcou un dos goles máis importantes da súa carreira ata ese momento, o que clasificou ao FC Barcelona para a final da Liga de Campións. Sucedeu no estadio Stamford Bridge de Londres contra o Chelsea FC, que ía gañando por 1 a 0, empatando no minuto 93 e decantando a eliminatoria a favor do Barça por gol de visitante.[7] O 27 de maio Iniesta foi titular na final da Champions League, asistindo a Samuel Eto'o no primeiro gol na que foi a súa segunda Champions League.
Selección española editar
Iniesta, tras ser convocado en 2 ocasións para xornadas de convivencia organizadas polo seleccionador nacional Luis Aragonés, o 15 de maio de 2006 foi finalmente incluído na lista dos xogadores que participaron no Mundial de Alemaña. Debutou na selección e no torneo no terceiro partido sendo titular ante Arabia Saudita.
No entanto, o maior éxito de Iniesta coa selección española conseguiuno como titular durante a Eurocopa 2008 de Austria e Suíza. Andrés foi o único xogador do conxunto español que disputou todos os encontros de inicio. O 29 de xuño de 2008 no Estadio Ernst Happel de Viena, Iniesta proclamouse, como os seus 22 compañeiros, campión da Eurocopa de seleccións, xogando contra Alemaña (1-0 gol de Fernando Torres). A pesar dun inicio frouxo foi crecendo ao longo do torneo, e foi elixido un dos 23 integrantes do equipo ideal do torneo pola UEFA, ademais de mellor xogador da semifinal ante Rusia.[8] Iniesta quedou fóra da convocatoria de Vicente del Bosque para a Copa FIFA Confederacións 2009 debido á recaída dunha lesión muscular sufrida semanas antes.
No ano 2010 participou no Mundial de Suráfrica, marcando un gol na fase inicial e o definitivo na final contra Holanda, que deu a España o primeiro título de campioa do mundo.
Tamén foi internacional nas categorías inferiores. No ano 2001, foi titular nas seleccións española que gañaron tanto a Eurocopa sub-16 como a Eurocopa sub-19. En 2003 xogou a final do Campionato do Mundo xuvenil da FIFA nos Emiratos Árabes Unidos, e foi elixido membro do "Equipo das Estrelas" do torneo. Posteriormente foi elixido capitán do equipo Sub-21.
Palmarés editar
Campionatos nacionais editar
Campionatos internacionais editar
| Título | Club (*) | Lugar | Ano |
|---|---|---|---|
| Medalla de prata do Campionato do Mundo xuvenil | Selección española | España | 2003 |
| Campionato Europeo da UEFA Sub-19 | Selección española | Nyon (Suíza) | 2004 |
| Liga de Campións da UEFA | FC Barcelona | París (Francia) | 2006 |
| Eurocopa | Selección española | Austria e Suíza | 2008 |
| Liga de Campións da UEFA | FC Barcelona | Roma (Italia) | 2009 |
| Supercopa de Europa | FC Barcelona | Mónaco | 2009 |
| Copa Mundial de Clubs da FIFA | FC Barcelona | Abu Dabi (EAU) | 2009 |
| Copa Mundial de Fútbol | Selección española | Suráfrica | 2010 |
(*) Incluíndo a Selección
Outros editar
Distincións individuais editar
| Distinción | Ano |
|---|---|
| Membro do Equipo das Estrelas do Campionato do Mundo Xuvenil da FIFA | 2003 |
| Premio Xugón de Ouro | 2007 |
| Premio Carlsberg ao mellor xogador das semifinais da Eurocopa 2008 | 2008 |
| Incluído no once ideal da UEFA da Eurocopa 2008 | 2008 |
| Medalla de Ouro nos Premios e Distincións ao Mérito Deportivo de Castela-A Mancha | 2009 |
| Premio Don Balón ao mellor xogador español da Primeira División de España | 2009 |
| Incluído no equipo ideal FIFA/FIFPro | 2009 |
| Onze de bronze | 2009 |
| Incluído no Once ideal da UEFA | 2009 |
| FIFA Balón de Prata | 2010 |
Homenaxes editar
Desde o 18 de xullo de 2008 posúe unha rúa co seu nome na súa vila natal, Fuentealbilla.
Obra editar
En 2009 presentou o seu libro Un año en el paraíso escrito xunto aos xornalistas de Ona FM Sique Rodríguez e Dani Sanabre.[9]
Notas editar
- ↑ Marca, ed. (1 de xullo de 2012). "España reescribe a historia".
- ↑ El Mundo, ed. (2 de xullo de 2012). "Iniesta, mellor xogador da Euro".
- ↑ "ESPNdeportes.espn.go.com - Estatísticas da tempada 2004/2005". Arquivado dende o orixinal o 17 de agosto de 2011. Consultado o 25 de novembro de 2009.
- ↑ "fcbarcelona.com - Iniesta renova ata 2014". Arquivado dende o orixinal o 08 de abril de 2009. Consultado o 25 de xaneiro de 2008.
- ↑ "fcbarcelona.com - Catro capitán canteiráns". Arquivado dende o orixinal o 17 de febreiro de 2009. Consultado o 23 de setembro de 2008.
- ↑ MARCA. "Cinco españoles no 'top ten' do FIFA World Player". Consultado o 13 de xaneiro de 2009.
- ↑ Marca: Un golazo de Iniesta obra o milagre.
- ↑ UEFA Euro 2008. "Gañadores do Xogador do partido". Arquivado dende o orixinal o 29/09/2008. Consultado o 29/06/2008.
- ↑ Un año en el paraíso: o libro de Andrés Iniesta do ano do triplete
Véxase tamén editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Andrés Iniesta  |