Ruud Gullit

Traxectoria
1975-1979	Door Wilskracht Sterk (pt)

Ruud Gullit
	;
Biografía
Nacemento	(nl) Ruud Dil Gullit ; 1 de setembro de 1962 (61 anos); Ámsterdam, Países Baixos
Datos persoais
País de nacionalidade	Reino dos Países Baixos
Educación	Mendelcollege (en)
Altura	191 cm
Peso	83 kg
Actividade
Ocupación	futbolista , adestrador de fútbol
Período de actividade	1979 -
Lingua	Lingua neerlandesa
Nacionalidade deportiva	Países Baixos
Deporte	fútbol
Liga	Premier League
Posición de xogo	Centrocampista
Traxectoria
1975-1979	Door Wilskracht Sterk (pt)
Participou en
xuño de 1992	Eurocopa de Fútbol Suecia 1992
1990	Mundial de Fútbol Italia 1990
xuño de 1988	Eurocopa de Fútbol Alemaña Occidental 1988
Familia
Fillos	Maxim Gullit
	Premios (2017) Italian Football Hall of Fame (en) ; (1987) Balón de Ouro; (1987) Dutch Sportsman of the year (en) ; (1984, 1986) Futebolista Holandês do Ano (pt) ; FIFA 100; Knight of the Order of Orange-Nassau (en) ;

Ruud Gullit, nado en Ámsterdan o 1 de setembro de 1962, é un ex-futbolista e adestrador neerlandés. Recibiu o premio ao mellor xogador europeo, o Balón de Ouro en 1987, e o World Soccer - mellor xogador europeo en 1987 e 1989. Foi un xogador moi versátil, ocupando diversas demarcacións ó longo da súa carreira.^[1]

Traxectoria editar

Gullit naceu nunha familia procedente de Suriname. O seu primeiro club, aínda sendo un neno, foi o Meerboys polo que fichou en 1970. O seu primeiro contrato profesional conseguiuno en 1978, co HFC Haarlem. Xogaría 91 encontros de liga e anotaría 32 goles.^[1]

En 1982, marcha ao Feyenoord e pouco despois, en 1985 ó PSV Eindhoven , co que chegou a anotar 46 goles en 68 encontros.

Silvio Berlusconi ficha a Gullit para o A.C. Milan en 1987 por unha cantidade récord de 7,7 millóns de euros. Alí xuntouse con dous compatriotas seus: Marco van Basten e Frank Rijkaard. Xunto coas estrelas locais Paolo Maldini e Franco Baresi formaron un equipo de lenda. entre os anos 1988 e 1992 o Milan gaña tres veces a Serie A e dúas Copas de Europa, en 1989 e 1990.

Gaña tamén o Balón de Ouro en 1987 e adícallo a Nelson Mandela.

Despois do seu retiro do fútbol internacional no ano 1993, Gullit ficha pola Sampdoria e conseguen gaña-la Copa de Italia de Fútbol. Volveu brevemente ao Milan 1994 pero antes do final da tempada xa estaba de novo na Sampdoria.

En xullo de 1995 marcha ao Chelsea F.C., onde remataría a súa carreira de xogador.

Selección editar

En 1981 Gullit xoga o seu primeiro encontro internacional coa Holanda contra Suíza Foi un dos xogadores fundamentais na vitoria da Holanda na Eurocopa de Fútbol 1988, o único título de seleccións a nivel absoluto que conseguiu este país.^[2]

Gullit retirouse do fútbol internacional en 1994, pouco antes do mundial.

Adestrador editar

No verán de 1996 Gullit é nomeado adestrador-xogador do Chelsea, e nesa tempada levaría ao club a gaña-la FA Cup, o primeiro título en 26 anos. Foi o primeiro adestrador non-británico en consegui-lo trofeo. Rematarían en sexto posto na liga dese ano.

Na seguinte tempada, co Chelsea en segundo posto na liga é despedido por un suposto desencontro económico coa directiva.

En 1998 é nomeado adestrador do Newcastle United F.C., e no primeiro ano xa conseguen chegar á final da FA Cup. Ao ano seguinte os pobres resultados na liga e as malas relacións co goleador Alan Shearer e o capitán Robert Lee remataron con Gullit de novo fora da escuadra.

Despois do fútbol editar

Na actualidade traballa coma analista da Eredivisie e da Liga de Campións da UEFA en varias cadeas de televisión.

Persoal editar

Gullit casou tres veces e ten seis fillos:

Yvonne de Vries - 1984 a 1991: Felicity e Charmayne.
Cristina Pensa - 1994 a maio 2000: Quincy e Sheyenne.
Estelle Cruijff - 3 de xuño de 2000: arestora: Maxim e Joëlle. Estelle é sobriña de Johan Cruyff.