Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1950

O Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1950 foi o campionato de inauguración da Fórmula 1 da FIA, que comezou o 13 de maio de 1950, e finalizou o 3 de setembro logo de 7 carreiras. O campionato consistía en seis carreiras de Fórmula 1 en Europa, máis as 500 Millas de Indianápolis, que se executou baixo as Normas AAA. Giuseppe Farina gañou o campionato por diante de Juan Manuel Fangio e Luigi Fagioli.

Modelo:Competición deportivaCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1950
Imaxe
TipoFórmula 1 Editar o valor en Wikidata
OrganizadorFederación Internacional do Automóbil Editar o valor en Wikidata
Número de participantes82 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
Intervalo de tempo13 de maio de 1950 – 3 de setembro de 1950 Editar o valor en Wikidata
Número de edición1  (1950) Editar o valor en Wikidata
Competición

Campionato do Mundo de pilotos de Fórmula 1 Nino Farina 30 puntos marcados.
Editar o valor en Wikidata
Datos estatísticos
Carreires7 Editar o valor en Wikidata

1951Editar o valor en Wikidata
O italiano Giuseppe "Nino" Farina gañou o primeiro Campionato Mundial de Fórmula 1

Tamén se celebraron durante o ano outras moitas carreiras de Fórmula 1, que non contaron para o campionato.

Resumo do campionato

editar
 
Alfa Romeo gañou seis das sete carreiras do campionato co seu 158

O primeiro Campionato do Mundo, era unha categoría específica para motores de capacidade de 1´5 litros sobrealimentados ou de 4´5 litros atmosféricos. Alfa Romeo dominou o campionato co seu 158 sobrealimentado, un deseño de antes da guerra ben desenvolvido, que gañou os seis Grandes Premios europeos. Os pilotos de Alfa en consecuencia dominaron o campionato con Nino Farina superando a Fangio grazas ao seu cuarto lugar en Bélxica. Aínda que as 500 millas de Indianápolis, que tiña regulacións diferentes, se incluíu no campionato ata 1960, atraia moi pouca participación europea e, pola contra, moi poucos pilotos estadounidenses participaban nun gran premio europeo.

Os puntos do campionato eran entregados ás 5 primeiras posicións (8, 6, 4, 3, 2). Ademais dábase 1 punto extra pola volta máis rápida. Para o campionato do mundo só contaban os mellores catro resultados das sete carreiras. É preciso ter en conta que nos coches compartidos os puntos dividíanse en partes iguais entre os pilotos, sen importar cantas voltas dera cada condutor ao volante.

Carreira 1: Reino Unido

editar

O equipo de Alfa Romeo dominou o Gran Premio do Reino Unido no rápido circuíto de Silverstone en Inglaterra, copando a fila dianteira da grella con catro coches. Co Rei Xurxo VI, Giuseppe Farina gañou a carreira desde a pole position, tamén estableceu a volta rápida. O podio foi completado polos seus compañeiros Luigi Fagioli e Reg Parnell, mentres que o outro piloto de Alfa, Juan Manuel Fangio, viuse obrigado a retirarse logo de experimentar problemas co seu motor. Os puntos finais foron o Talbot-Lago oficial de Yves Giraud Cabantous e Louis Rosier, ambos a dúas voltas dos líderes.[1]

Carreira 2: Mónaco

editar
Artigo principal: Gran Premio de Mónaco de 1950.

A Scuderia Ferrari fixo o seu debut no Campionato Mundial nas rúas de Mónaco. Os seus principais pilotos, Luigi Villoresi e Alberto Ascari, tiveron que conformarse coa terceira fila da grella, mentres que os Alfa Romeos de Fangio e Farina comezaron de novo desde a primeira fila, xunto ao Maserati privado de José Froilán González. O gañador da Pole, Fangio, conseguiu unha cómoda vitoria, tamén logrou a volta rápida da carreira, unha volta completa por diante de Ascari, co terceiro Louis Chiron outra volta atrás no Maserati oficial. Un accidente na primeira volta, causado pola pista mollada, eliminara nove dos dezanove participantes, incluíndo a Farina e Fagioli, mentres que González, que sufrira danos no choque en cadea, retirouse na volta seguinte. Villoresi, aínda que atrasado polo accidente, remontou ata o segundo lugar, pero viuse obrigado a retirarse cun problema no eixe. O triunfo de Fangio empatouno con Farina na clasificación de puntos.[2]

Carreira 3: Indianápolis 500

editar

As 500 Millas de Indianápolis, a terceira rolda do primeiro Campionato Mundial de Pilotos celebrouse no Indianapolis Motor Speedway en Indianápolis, Indiana nos Estados Unidos foi gañado polo Kurtis Kraft-Offenhauser de Johnnie Parsons, diante dos Deidt-Offenhausers de Bill Holland e Mauri Rose. A carreira detívose logo de 138 das 200 voltas programadas debido á choiva.[3]

Carreira 4: Suíza

editar
Artigo principal: Gran Premio de Suíza de 1950.

O dominio de Alfa Romeo continuou cando o Campionato do Mundo volveu a Europa para o Gran Premio de Suíza no circuíto bordeado de árbores de Bremgarten xusto fóra de Berna. Fangio, Farina e Fagioli coparon a primeira fila da grella para Alfa, mentres que os Ferraris de Villoresi e Ascari comezaron desde a segunda fila. Fangio foi o líder inicial, desde a pole position, pero foi superado por Farina na volta sete. Ascari e Villoresi foron capaces de competir co terceiro Alfa de Fagioli nas primeiras voltas, aínda que ambos se retiraron durante as primeiras dez voltas. Farina levouse a vitoria e a volta rápida, terminando xusto por diante de Fagioli, mentres Rosier, en terceiro lugar como resultado da retirada de Fangio, logrou o primeiro podio de Talbot-Lago. A segunda vitoria de Farina na tempada colocouno a seis puntos do consistente Fagioli, mentres que Fangio estaba a tres puntos de distancia, só lograr puntos nunha carreira (en Mónaco, onde gañou).[4]

Carreira 5: Gran Premio de Bélxica

editar

Alfa Romeo logrou o seu terceiro pleno na primeira fila da tempada no Gran Premio de Bélxica no circuíto de Spa-Francorchamps de 14´1 km. mentres que o Ferrari de Villoresi compartiu a segunda fila co corredor privado de Talbot-Lago Raymond Sommer. Os Alfas volveron ser intocables ao comezo da carreira, pero cando se detiveron a recargar combustible, Sommer xurdiu como un improbable líder da carreira. A súa vantaxe, con todo, foi de curta duración e viuse obrigado a retirarse cando o seu motor explotou. Fangio finalmente levouse a vitoria, por diante de Fagioli, que de novo terminou segundo. Rosier volveu subir ao podio no seu Talbot-Lago. Fora capaz de pasar o polesitter Farina cando o italiano tivo problemas de transmisión cara ao final da carreira. Con todo, non foi malo para Farina, xa que conseguiu o punto da volta rápida. Fagioli e Fangio pecharon a diferenza con Farina na clasificación de puntos. Fagioli quedou a só catro puntos de distancia, mentres que Fangio estaba un punto máis atrás.[5]

Carreira 6: Francia

editar
Artigo principal: Gran Premio de Francia de 1950.

En Reims-Gueux, Alfa Romeo foi o dominador indiscutible no Gran Premio de Francia no moi rápido circuíto de Reims-Gueux, debido á retirada dos Ferraris oficiais de Ascari e Villoresi. O Alfas lograron outro pleno na primeira fila da grella, con Fangio tomando a pole por terceira vez en seis carreiras. A potencia dos Alfas adaptábase a este circuíto de camiños públicos, composto enteiramente de longas rectas, e Farina, que partiu segundo, liderou o primeiro cuarto da carreira antes de que problemas co combustible puxéseno ao fondo da pista. Loitou para remontar ata a terceira posición antes de verse obrigado a retirarse (finalmente clasificou sétimo). Fangio fixo a volta rápida no seu camiño á súa segunda vitoria consecutiva. Fagioli terminou en segundo lugar por cuarta vez de cinco saídas, mentres Peter Whitehead, nun Ferrari privado, logrou o primeiro podio na súa primeira participación na tempada. Fangio tomou o liderado do campionato como resultado da súa vitoria. Fagioli mantívose en segundo lugar, mentres que Farina caeu á terceira, a catro puntos do seu compañeiro de equipo arxentino.[6]

Carreira 7: Italia

editar
Artigo principal: Gran Premio de Italia de 1950.

A rolda final do campionato foi o Gran Premio de Italia no circuíto de Monza, preto de Milán, e os tres pilotos regulares de Alfa Romeo loitaban polo título. Se Fangio terminaba primeiro ou segundo, gañaría o título, sen importar o que fixeran os seus compañeiros. Se Farina non puidera anotar polo menos cinco puntos, non podería lograr o título. A única oportunidade de Fagioli de converterse en Campión do Mundo era gañar a carreira e lograr a volta rápida. Ata entón necesitaría a Farina terminar non máis ala que terceiro, e que Fangio non anotara puntos.

Fangio volveu ocupar a pole position, pero Alfa Romeo non puido lograr un quinto pleno na primeira fila da tempada, xa que Ascari clasificouse segundo para Ferrari. Farina comezou desde o terceiro lugar, mentres que Consalvo Sanesi completou a primeira fila nun Alfa Romeo adicional. Fagioli só puido ocupar o quinto lugar na grella, xunto co quinto Alfa de Piero Taruffi, o segundo Ferrari de Dorino Serafini e Sommer nun Talbot-Lago. Farina tomou a dianteira desde o principio, con Ascari e Fangio non moi lonxe. Ascari mantivo brevemente a dianteira, pero viuse obrigado a retirarse cando o seu motor se sobrequentou. Dúas voltas máis tarde, problemas coa súa caixa de cambios significaron que Fangio tamén se retirara. O coche de Taruffi, que agora estaba en segundo lugar, foi tomado por Fangio, aínda que o arxentino viuse obrigado a retirarse por segunda vez na carreira, esta vez con problemas de motor. Ascari fíxose cargo do coche de Serafini e finalmente terminou segundo detrás de Farina, cuxa vitoria outorgoulle o título levándoo a tres puntos de Fangio. Fagioli terminou terceiro na carreira, e terminou na mesma posición na clasificación do Campionato de Pilotos.[7]

Nesta primeira tempada do Campionato do Mundo, participaron 18 equipos 7 construtores e 11 independentes, nos 6 Grandes Premios europeos. Na carreira dos Estados Unidos, só participaron construtores e pilotos americanos.

Calendario de Grandes Premios de Fórmula 1

editar
Rld Carreira Circuíto Data Pole position Volta rápida Piloto gañador Construtor Pneu. Resultados
1   Gran Premio do Reino Unido Silverstone 13 de maio   Nino Farina   Nino Farina   Nino Farina Alfa Romeo P Resultados
2   Gran Premio de Mónaco Mónaco 21 de maio   Juan Manuel Fangio   Juan Manuel Fangio   Juan Manuel Fangio Alfa Romeo P Resultados
3   500 Millas de Indianápolis Indianápolis 30 de maio   Walt Faulkner   Johnnie Parsons   Johnnie Parsons Kurtis Kraft-Offenhauser F Resultados
4   Gran Premio de Suíza Bremgarten 4 de xuño   Juan Manuel Fangio   Nino Farina   Nino Farina Alfa Romeo P Resultados
5   Gran Premio de Bélxica Spa-Francorchamps 18 de xuño   Nino Farina   Nino Farina   Juan Manuel Fangio Alfa Romeo P Resultados
6   Gran Premio de Francia Reims-Gueux 2 de xullo   Juan Manuel Fangio   Juan Manuel Fangio   Juan Manuel Fangio Alfa Romeo P Resultados
7   Gran Premio de Italia Monza 3 de setembro   Juan Manuel Fangio   Juan Manuel Fangio   Nino Farina Alfa Romeo P Resultados

Equipos e pilotos

editar

Os seguintes equipos e pilotos competiron no Campionato Mundial de Pilotos de 1950. A lista non inclúe aqueles equipos que só participaron nas 500 Millas de Indianápolis.

Equipo Construtor Chasis Motor Pneum. Piloto Roldas
  Alfa Romeo SpA Alfa Romeo 158
159
Alfa Romeo 159 LBC 1.5 L8s P   Juan Manuel Fangio 1–2, 4–7
  Giuseppe Farina 1–2, 4–7
  Luigi Fagioli 1–2, 4–7
  Reg Parnell 1
  Consalvo Sanesi 7
  Piero Taruffi 7
  Scuderia Ambrosiana Maserati 4CLT-48
4CL
Maserati 4 CL 1.5 L4s D   David Murray 1, 7
  David Hampshire 1, 6
  Reg Parnell 6
  T.A.S.O. Mathieson ERA E ERA 1.5 L6s D   Leslie Johnson 1
  Peter Walker ERA E ERA 1.5 L6s D   Peter Walker 1
  Tony Rolt 1
  Joe Fry Maserati 4CL Maserati 4 CL 1.5 L4s D   Joe Fry 1
  Brian Shawe-Taylor 1
  Cuth Harrison ERA B ERA 1.5 L6s D   Cuth Harrison 1–2, 7
  Bob Gerard ERA B
A
ERA 1.5 L6s D   Bob Gerard 1–2
  Automobiles Talbot-Darracq Talbot-Lago T26C-DA
T26C
Talbot 23CV 4.5 L6 D   Yves Giraud-Cabantous 1, 4–6
  Louis Rosier 1, 4–6
  Philippe Étancelin 1, 5
  Eugène Martin 1, 4
  Pierre Levegh 5–6
  Ecurie Belge Talbot-Lago T26C Talbot 23CV 4.5 L6 D   Johnny Claes 1–2, 4–7
  Officine Alfieri Maserati Maserati 4CLT-48 Maserati 4 CL 1.5 L4s P   Louis Chiron 1–2, 4, 6–7
  Franco Rol 2, 6–7
  Enrico Platé Maserati 4CLT-48 Maserati 4 CL 1.5 L4s P   Toulo de Graffenried 1–2, 4, 7
  B. Bira 1–2, 4, 7
  Joe Kelly Alta GP Alta 1.5 L4s D   Joe Kelly 1
  Geoffrey Crossley Alta GP Alta 1.5 L4s D   Geoffrey Crossley 1, 5
  Scuderia Achille Varzi Maserati 4CLT-48
4CLT-50
4CL
Maserati 4 CL 1.5 L4s P   José Froilán González 2, 6
  Alfredo Pián 2
  Nello Pagani 4
  Toni Branca 4
  Horschell Racing Corporation Cooper-JAP T12 JAP 1.1 V2 D   Harry Schell 2
  Equipe Gordini Simca-Gordini T15 Simca-Gordini 15C 1.5 L4s E   Robert Manzon 2, 6–7
  Maurice Trintignant 2, 7
  Philippe Étancelin Talbot-Lago T26C
T26C-DA
Talbot 23CV 4.5 L6 D   Philippe Étancelin 2, 4, 6–7
  Eugène Chaboud 6
  Ecurie Rosier Talbot-Lago T26C
T26C-GS
Talbot 23CV 4.5 L6 D   Louis Rosier 2, 7
  Henri Louveau 7
  Peter Whitehead Ferrari 125 Ferrari 125 F1 1.5 V12s D
P
  Peter Whitehead 2, 6–7
  Scuderia Ferrari Ferrari 125
166F2-50
275
375
Ferrari 125 F1 1.5 V12s
Ferrari 166 F2 2.0 V12
Ferrari 3.3 V12
Ferrari 375 F1 4.5 V12
P   Luigi Villoresi 2, 4–5
  Alberto Ascari 2, 4–5, 7
  Raymond Sommer 2, 4
  Dorino Serafini 7
  Scuderia Milano Maserati 4CLT-50 Maserati 4 CL 1.5 L4s P   Felice Bonetto 4
Milano-Speluzzi[8] 1[8] Speluzzi 1.5 L4s[8] 7
Maserati-Milano 4CLT-50 Milano 1.5 L4s 6
  Franco Comotti 7
  Ecurie Bleue Talbot-Lago T26C Talbot 23CV 4.5 L6 D   Harry Schell 4
  Raymond Sommer Talbot-Lago T26C
T26C-GS
Talbot 23CV 4.5 L6 D   Raymond Sommer 5–7
  Écurie Lutetia Talbot-Lago T26C-DA Talbot 23CV 4.5 L6 D   Eugène Chaboud 5
  Antonio Branca Maserati 4CL Maserati 4 CL 1.5 L4s P   Toni Branca 5
  Charles Pozzi Talbot-Lago T26C Talbot 23CV 4.5 L6 D   Charles Pozzi 6
  Louis Rosier 6
  Clemente Biondetti Ferrari-Jaguar 166T Jaguar XK 3.4 L6 P   Clemente Biondetti 7
  Paul Pietsch Maserati 4CLT-48 Maserati 4 CL 1.5 L4s P   Paul Pietsch 7
  Guy Mairesse Talbot-Lago T26C Talbot 23CV 4.5 L6 D   Guy Mairesse 7
  Pierre Levegh Talbot-Lago T26C Talbot 23CV 4.5 L6 D   Pierre Levegh 7

Clasificación do Mundial de Construtores de 1950

editar

O primeiro Campionato de Construtores non foi disputado ata 1958. En 1950, un total de 49 pilotos, divididos en oito equipos participaron no campionato mundial. Tamén participaron moitos coches de carreiras privados, comprados ou alugados, para poder participar nas carreiras.

Construtor Piloto
  Alfa Romeo
 
  Luigi Fagioli
  Juan Manuel Fangio
  Giuseppe Farina
  Reginald Parnell
  Consalvo Sanesi
  Piero Taruffi
  Ferrari
 
  Alberto Ascari
  Clemente Biondetti
  Dorino Serafini
  Raymond Sommer
  Luigi Villoresi
  Peter Whitehead
  Maserati
 
  Príncipe Bira
  Felice Bonetto
  Antonio Branca
  Louis Chiron
  Gianfranco Comotti
  Emmanuel de Graffenried
  José Froilán González
  Joe Fry
  David Hampshire
  David Murray
  Nello Pagani
  Reginald Parnell
  Paul Pietsch
  Franco Rol
  Brian Shawe-Taylor
Construtor Piloto
  Talbot-Lago
 
  Eugène Chaboud
  Johnny Claes
  Philippe Étancelin
  Yves Giraud-Cabantous
  Pierre Levegh
  Henri Louveau
  Guy Mairesse
  Eugène Martin
  Charles Pozzi
  Louis Rosier
  Harry Schell
  Raymond Sommer
  Simca-Gordini   Robert Manzon
  Maurice Trintignant
  ERA
 
  Bob Gerard
  Cuth Harrison
  Leslie Johnson
  Tony Rolt
  Peter Walker
  Alta   Geoffrey Crossley
  Joe Kelly
  Cooper   Harry Schell

Clasificación do Mundial de Pilotos de 1950

editar
Pos. Piloto RU
 
MON
 
500
 
SUI
 
BEL
 
FRA
 
ITA
 
Pts.
1   Nino Farina 1 Ret 1 4 7 1 30
2   Juan Manuel Fangio Ret 1 Ret 1 1 Ret/ Ret† 27
3   Luigi Fagioli 2 Ret 2 2 2 3 24 (28)
4   Louis Rosier 5 Ret 3 3 6† 4 13
5   Alberto Ascari 2 Ret 5 2† 11
6   Johnnie Parsons 1 9
7   Bill Holland 2 6
8   Prince Bira Ret 5 4 Ret 5
9   Peter Whitehead NTS 3 7 4
10   Louis Chiron Ret 3 9 Ret Ret 4
11   Reg Parnell 3 Ret 4
12   Mauri Rose 3 4
13   Dorino Serafini 2† 3
14   Yves Giraud Cabantous 4 Ret Ret 8 3
15   Raymond Sommer 4 Ret Ret Ret Ret 3
16   Robert Manzon Ret 4 Ret 3
17   Cecil Green 4 3
18   Philippe Étancelin 8 Ret Ret Ret 5† 5 3
19   Felice Bonetto 5 Ret Ret 2
20   Eugène Chaboud Ret 5† 1
21   Joie Chitwood 5† 1
22   Tony Bettenhausen 5† 1
23   Toulo de Graffenried Ret Ret 6 6 0
24   Bob Gerard 6 6 0
25   Luigi Villoresi Ret Ret 6 0
26   Lee Wallard 6 0
27   Charles Pozzi 6† 0
28   Johnny Claes 11 7 10 8 Ret Ret 0
29   Cuth Harrison 7 Ret Ret 0
30   Pierre Levegh 7 Ret Ret 0
31   Walt Faulkner 7 0
32   Nello Pagani 7 0
33   Harry Schell Ret 8 0
34   George Connor 8 0
35   Geoff Crossley NC 9 0
36   David Hampshire 9 Ret 0
37   Paul Russo 9 0
38   Toni Branca 11 10 0
39   Pat Flaherty 10 0
40   Brian Shawe Taylor 10† 0
41   Joe Fry 10† 0
42   Myron Fohr 11 0
43   Duane Carter 12 0
44   Mack Hellings 13 0
45   Jack McGrath 14 0
46   Troy Ruttman 15 0
47   Gene Hartley 16 0
48   Jimmy Davies 17 0
49   Johnny McDowell 18 0
50   Walt Brown 19 0
51   Spider Webb 20 0
52   Jerry Hoyt 21 0
53   Walt Ader 22 0
54   Jackie Holmes 23 0
55   Jim Rathmann 24 0
  Joe Kelly NC 0
  Franco Rol Ret Ret Ret 0
  Eugène Martin Ret Ret 0
  José Froilán González Ret Ret 0
  David Murray Ret Ret 0
  Maurice Trintignant Ret Ret 0
  Leslie Johnson Ret 0
  Peter Walker Ret† 0
  Tony Rolt Ret† 0
  Henry Banks Ret 0
  Bill Schindler Ret 0
  Fred Agabashian Ret 0
  Jimmy Jackson Ret 0
  Sam Hanks Ret 0
  Dick Rathmann Ret 0
  Duke Dinsmore Ret 0
  Bayliss Levrett Ret† 0
  Bill Cantrell Ret† 0
  Guy Mairesse Ret 0
  Paul Pietsch Ret 0
  Clemente Biondetti Ret 0
  Henri Louveau Ret 0
  Franco Comotti Ret 0
  Consalvo Sanesi Ret 0
  Piero Taruffi Ret† 0
Pos. Piloto RU
 
MON
 
500
 
SUI
 
BEL
 
FRA
 
ITA
 
Pts.
Lenda
Cor Resultado
Ouro Gañador
Prata 2º posto
Bronce 3º posto
Verde Remata nos puntos
Azul Non remata nos puntos
Non se califica (NC)
Púrpura Non remata (Ret)
Vermello Non se califica (NSC)
Non se precalifica (NSPC)
Negro Descualificado (DSC)
Branco Non tomou a saída (NTS)
Carreira cancelada (C)
Azul claro Prácticas só (PS)
Piloto de probas dos venres (PP)
(desde 2003 en diante)
En branco Non participou nas prácticas (NPP)
Excluído (EX)
Non chegou (NCG)

Negra – Pole
Cursiva – Volta rápida (1 Punto)
† Posición compartida entre os condutores do mesmo auto.
Só os 4 mellores resultados contan para o Campionato. Os números sen paréntese son puntos do campionato, os números entre paréntese son puntuación total obtida.

Resultados das carreiras non puntuables

editar

En 1950 celebráronse outras carreiras de Fórmula 1, que non contaron para o campionato do mundo.

Nome da carreira Circuíto Data Piloto gañador Construtor Resultados
  XI Pau Grand Prix Pau 10 de abril   Juan Manuel Fangio   Maserati Resultados
  II Richmond Trophy Goodwood 10 de abril   Reg Parnell   Maserati Resultados
  V Gran Premio de San Remo Ospedaletti 16 de abril   Juan Manuel Fangio   Alfa Romeo Resultados
  IV Gran Premio de París Montlhéry 30 de abril   Georges Grignard   Talbot-Lago Resultados
  XII British Empire Trophy Douglas 15 de xuño   Bob Gerard   ERA Resultados
  IV Gran Premio di Bari Lungomare 9 de xullo   Giuseppe Farina   Alfa Romeo Resultados
  IV J.C.C. Jersey Road Race Saint Helier 13 de xullo   Peter Whitehead   Ferrari Resultados
  XII Circuit de l'Albigeois Albi 16 de xullo   Louis Rosier   Talbot-Lago Resultados
  I Grote Prijs van Nederland Zandvoort 23 de xullo   Louis Rosier   Talbot-Lago Resultados
  III Grand Prix des Nations Xenebra 30 de xullo   Juan Manuel Fangio   Alfa Romeo Resultados
  I Nottingham Trophy Gamston 7 de agosto   David Hampshire   Maserati Resultados
  IV Ulster Trophy Dundrod 12 de agosto   Peter Whitehead   Ferrari Resultados
  XIX Coppa Acerbo Pescara 15 de agosto   Juan Manuel Fangio   Alfa Romeo Resultados
  I Sheffield Telegraph Trophy Gamston 19 de agosto   Cuth Harrison   ERA Resultados
  II BRDC International Trophy Silverstone 26 de agosto   Giuseppe Farina   Alfa Romeo Resultados
  III Goodwood Trophy Goodwood 30 de setembro   Reg Parnell   BRM Resultados
  X Gran Premio de Penya Rhin Pedralbes 29 de outubro   Alberto Ascari   Ferrari Resultados
  Gran Premio de Chile Circuíto Pedro de Valdivia Norte 17 de decembro   Juan Manuel Fangio   Ferrari Resultados
  1. "British GP, 1950 Race Report". grandprix.com. Consultado o 7 de decembro de 2013. 
  2. "Monaco GP, 1950 Race Report". grandprix.com. Consultado o 7 de decembro de 2013. 
  3. "United States GP, 1950 Race Report". grandprix.com. Consultado o 7 de decembro de 2013. 
  4. "Swiss GP, 1950 Race Report". grandprix.com. Consultado o 7 de decembro de 2013. 
  5. "Belgian GP, 1950 Race Report". grandprix.com. Consultado o 7 de decembro de 2013. 
  6. "French GP, 1950 Race Report". grandprix.com. Consultado o 7 de decembro de 2013. 
  7. "Italian GP, 1950 Race Report". grandprix.com. Consultado o 7 de decembro de 2013. 
  8. 8,0 8,1 8,2 "Data Search Results". ChicaneF1.com (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 30 de setembro de 2018. Consultado o 17 de agosto de 2011. 

Véxase tamén

editar