Consalvo Sanesi, nado en Terranuova Bracciolini (Arezzo) o 28 de marzo de 1911, e finado en Milán o 28 de xullo de 1998, foi un piloto de automobilismo italiano.

Infotaula de personaConsalvo Sanesi

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento28 de marzo de 1911 Editar o valor em Wikidata
Terranuova Bracciolini, Italia (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Morte28 de xullo de 1998 Editar o valor em Wikidata (87 anos)
Milán, Italia Editar o valor em Wikidata
Lugar de sepulturaCemitério Monumental de Milão (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeItalia (1946–1998)
Reino de Italia (1911–1946) Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónpiloto de automobilismo , piloto de Fórmula Un Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua italiana Editar o valor em Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor em Wikidata
Traxectoria
  Equipo Vehículo empregado
-Alfa Romeo F1 Editar o valor em Wikidata
Participou en
24 Horas de Le Mans Editar o valor em Wikidata

Traxectoria editar

Foi piloto de probas de Alfa Romeo F1 despois da segunda guerra mundial, e competiu en carreiras cos coches Alfa Romeo Tipo 158/159 no período anterior a creación do Campionato Mundial de Fórmula Un.[1] Competiu en cinco Grandes Premios do Campionato do Mundo de Fórmula Un, debutando o 3 de setembro de 1950. Aínda que, na súa época, a súa experiencia cos autos significaba que era a miúdo un dos homes máis rápidos na pista de carreiras, dalgunha maneira isto raramente se traduciu en bos resultados. Logrou só 3 puntos de campionato. Atopou o éxito nas carreiras de automóbiles deportivos, continuando ata mediados da década de 1960.

En 1953, logrou a velocidade media máis rápida da etapa da Mille Miglia, 181´5 km/h, superando a grandes pilotos como Nino Farina e Juan Manuel Fangio, pero nesta ocasión o seu automóbil rompeu e non conseguiu rematar.[2] Un ano máis tarde gañou na súa clase a Carreira Panamericana.

Sanesi participou cun Alfa Romeo na carreira Panamericana de novembro de 1954 en México. Na clase europea de turismo da carreira liderou cun tempo total de 8 horas, 29 minutos e 24 segundos. Foi superado polos seus compatriotas italianos de Alfa Romeo, Sergio Mantovani e Mario Della Favera.[3] Un par de días despois Sanesi logrou unha vantaxe de 17 minutos no seu coche, co Alfa Romeo acadando as primeiras cinco posicións da división de coches de turismo europeos.[4]

Deixou as carreiras de primeira liña tras sufrir un accidente case mortal durante a carreira das 12 horas de Sebring, cando tras un choque, o seu Alfa Romeo Giulia TZ estalou en chamas. Só as accións rápidas e valentes de Jocko Maggiocommo, un compañeiro piloto que miraba a carreira ao bordo da pista, que se meteu nás chamas e sacou a Sanesi, salváronlle a vida. Sanesi foi emparellado co piloto Roberto Bussinello no evento.[5]

Maggiacomo recibiu o premio "Gentleman of the Road" (cabaleiro da pista) en novembro de 1964 polo seu esforzo no rescate de Sanesi. Maggiacomo foi o propietario da tenda de velocidade de Jocko en Poughkeepsie, Nova York. A mención presentouna o Milan Automobile Club.[6]

Resultados completos na Fórmula Un editar

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 Pos. Puntos
1950 Scuderia Alfa Romeo SpA Alfa Romeo 158 Alfa Romeo
8 en liña
GBR MON 500 SUI BEL FRA ITA
Ret
NC 0
1951 Scuderia Alfa Romeo SpA Alfa Romeo 159 Alfa Romeo
8 en liña
SUI
4
500 BEL
Ret
FRA
10
GBR
6
ALE ITA ESP 12º 3

Notas editar

  1. Small, Steve (1994). The Guinness Complete Grand Prix Who's Who. Guinness. p. 332. ISBN 0851127029. 
  2. "Public Proving Ground". TIME. 4 de maio de 1953. Arquivado dende o orixinal o 14 de outubro de 2012. Consultado o 2007-04-05. 
  3. Hill Pacing Mexican Auto Race By 39 Seconds After 657 Miles, New York Times, 21 de novembro de 1954, Page S1.
  4. Co-Pilot Is Killed In Mexican Event, New York Times, 23 de novembro de 1954, Page 31.
  5. Race Drivers Picked, New York Times, 18 de marzo de 1964, Page 51.
  6. Italians Honor U.S. Mechanic, New York Times, o de novembro de 1964, Page 10.

Véxase tamén editar