O Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1968 foi a 19ª tempada de Fórmula 1 organizado pola Fédération Internationale de l'Automobile (FIA), e a 11ª Copa Internacional de construtores de F1. O campionato contou con doce Grandes Premios que se iniciaron o 1 de xaneiro e finalizaron o 3 de novembro.
Como era de esperar a carreira de apertura o Gran Premio de Suráfrica de 1968 confirmou a superioridade de Lotus, con Jim Clark e Graham Hill acabando 1-2. Sería a última vitoria de Clark. O 7 de abril de 1968 Clark, un dos pilotos máis exitosos e populares de todos os tempos, morreu en Hockenheim nunha carreira de Fórmula 1 fóra de campionato.
A tempada viu a dúas innovacións importantes. A primeira foi a chegada sen restricións do patrocinio. A segunda innovación foi a introdución dos aleróns.
A pesar da morte de Jim Clark, Lotus gañou ambos os títulos en 1968 con Graham Hill, pero Stewart foi un serio contendente, gañador de varios Grandes Premios co Matra MS10.
Os puntos para o Campionato Mundial de Condutores de 1968 outorgáronse da seguinte forma 9-6-4-3-2-1 aos seis finalistas en cada carreira. Só os cinco mellores resultados das primeiras seis carreiras e os cinco mellores resultados das seis carreiras restantes poderían ser computados por cada condutor.
Piloto de probas dos venres (PP) (desde 2003 en diante)
En branco
Non participou nas prácticas (NPP)
Excluído (EX)
Non chegou (NCG)
Negra – Pole Cursiva – Volta rápida
Clasificación do Mundial de Construtores de 1968editar
Os puntos para o Campionato Mundial de Construtores de 1968 outorgáronse da seguinte forma 9-6-4-3-2-1 aos seis finalistas en cada carreira. Só puntuaba o coche mellor clasificado de cada fabricante, en cada carreira. So contabilizaban os cinco mellores resultados das seis primeiras carreiras e os cinco mellores resultados das últimas seis carreiras.
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
