Magnesio

O magnesio é o elemento químico de símbolo Mg e número atómico 12. É o sétimo elemento en abundancia constituíndo da orde do 2% da cortiza terrestre e o terceiro máis abundante disolto na auga de mar. Emprégase primordialmente como elemento de aliaxe.

Magnesio
Be     12 Mg                                                                                                                                                                                                                                           Mg Ca Sodio ← Magnesio → Aluminio Táboa periódica dos elementos
[[Ficheiro:{{{espectro}}}|300px|center]]
Liñas espectrais do Magnesio
Información xeral
Nome, símbolo, número	Magnesio, Mg, 12
Serie química	Metáis alcalinotérreos
Grupo, período, bloque	2, 3, s
Densidade	1738 kg/m3
Dureza	{{{dureza}}}
Aparencia	Branco prateado
N° CAS
N° EINECS
Propiedades atómicas
Masa atómica	24,304 - 24,307 u
Raio medio	150 pm
Raio atómico (calc)	145 pm
Raio covalente	130 pm
Raio de van der Waals	173 pm
Configuración electrónica	[Ne]3s2
Electróns por nivel de enerxía
Estado(s) de oxidación
Óxido
Estrutura cristalina	hexagonal
Propiedades físicas
Estado ordinario	sólido (paramagnético)
Punto de fusión	923 K
Punto de ebulición	1363 K
Punto de inflamabilidade	{{{P_inflamabilidade}}} K
Entalpía de vaporización	kJ/mol
Entalpía de fusión	8,954 kJ/mol
Presión de vapor	361
Temperatura crítica	K
Presión crítica	Pa
Volume molar	m3/mol
Velocidade do son	m/s a 293.15 K (20 °C)
Varios
Electronegatividade (Pauling)	1,31
Calor específica	1020 J/(K·kg)
Condutividade eléctrica	22,6 × 106 S/m
Condutividade térmica	156 W/(K·m)
1.ª Enerxía de ionización	737,7 kJ/mol
2.ª Enerxía de ionización	1450,7 kJ/mol
3.ª Enerxía de ionización	7732,7 kJ/mol
4.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización4}}} kJ/mol
5.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización5}}} kJ/mol
6.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización6}}} kJ/mol
7.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización7}}} kJ/mol
8.ª enerxía de ionización	{{{E_ionización8}}} kJ/mol
9.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización9}}} kJ/mol
10.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización10}}} kJ/mol
Isótopos máis estables
iso AN Período MD Ed PD MeV 24Mg 78,99 % estable con 12 neutróns 25Mg 10 % estable con 13 neutróns 26Mg 11,01 estable con 14 neutróns
Unidades segundo o SI e en condicións normais de presión e temperatura, salvo indicación contraria.

Principais características

O magnesio é un metal bastante resistente e lixeiro, un 30% máis lixeiro có aluminio, de cor prateada que perde o brillo cando se expón ao aire. Pulverizado inflámase cando se expón ao aire ardendo cunha chama branca. En anacos maiores é difícil que se inflame pero pode suceder se se curta en láminas delgadas, polo que no mecanizado as labras han de manexarse con precaución.

Aplicacións

Obxectos de magnesio.

Os compostos de magnesio, principalmente o seu óxido, úsanse como material refractario en fornos para a produción de ferro e aceiro, metais non férreos, cristal e cemento, así como en agricultura e industrias química e de construción.

O uso principal do metal é como elemento de aliaxe do aluminio, empregándose as aliaxes aluminio-magnesio en envases de bebidas. As aliaxes de magnesio, especialmente magnesio-aluminio, empréganse en compoñentes de automóbiles, como lamias, e en maquinaria diversa. O metal ademais, adiciónase para eliminar o xofre do aceiro e o ferro. Outros usos son:

• Aditivo en propelentes convencionais.
• Obtención de fundición nodular (ferro-silicio-Mg) xa que é un axente esfirilizante/nodulizante do grafito.
• Axente redutor na obtención de uranio e outros metais a partir das súas sales.
• O hidróxido (leite de magnesia), o cloruro, o sulfato (sales Epsom) e o citrato empréganse en medicina.
• O po de carbonato de magnesio (MgCOu3) é utilizado polos atletas como ximnastas e levantadores de peso para mellorar o agarre dos obxectos.
• Outros usos inclúen flashes fotográficos, pirotecnia e bombas incendiarias.

Papel biolóxico

O magnesio é importante para a vida, tanto animal como vexetal. A clorofila é unha substancia complexa de porfirina-magnesio que intervén na fotosíntese.

É un elemento químico esencial para o home; a maior parte do magnesio atópase nos ósos e os seus ións desempeñan papeis de importancia na actividade de moitas coenzimas e en reaccións que dependen do ATP. Tamén exerce un papel estrutural, o ión de Mg2 ten unha función estabilizadora da estrutura de cadeas de ADN e ARN.

En función do peso e a altura, a cantidade diaria recomendada é de 300–350 mg, cantidade que pode obterse doadamente xa que se atopa na maioría dos alimentos, sendo as follas verdes das hortalizas especialmente ricas en magnesio.

Historia

O nome procede de magnesia, que en grego designaba unha rexión de Tesalia. O inglés Joseph Black, recoñeceu o magnesio como un elemento químico en 1755, en 1808 Sir Humphrey Davey obtivo metal puro mediante electrólise dunha mestura de magnesia e HgOu.

Abundancia e obtención

O magnesio é o sétimo elemento máis abundante na codia terrestre, así a todo non se atopa libre, aínda que entra na composición de máis de 60 minerais, sendo os máis importantes industrialmente os depósitos de dolomía, magnesita, brucita, carnalita e olivino.

Nos EEUU o metal obtense principalmente por electrólise do cloruro de magnesio, método que xa empregara Bunsen, obtido de salmoiras e auga de mar.

Isótopos

O magnesio-26 é un isótopo estable que se emprega na datación xeolóxica, do mesmo xeito có aluminio-26, do que é fillo. Nas inclusións ricas en calcio e aluminio (CAI en inglés) dalgúns meteoritos, os obxectos máis antigos do sistema solar, atopáronse cantidades de Mg-26 maiores das esperadas que se atribúen ao decaemento do Al-26. Estes obxectos, cando se desprenderon en etapas temperás da formación dos planetas e asteroides non sufriron os procesos xeolóxicos que fan desaparecer as estruturas condríticas (formadas a partir das inclusións) e xa que logo gardan información sobre a idade do sistema solar.

Nos estudos comparáronse os cocientes Mg-26/Mg-24 e Al-27/Mg-24, para determinar así, de forma indirecta, a relación Al-26/Al-27 inicial da mostra no momento en que esta se separou das rexións de po da nébula presolar a partir da que se formou o noso sistema solar.

Precaucións

O magnesio é extremadamente inflamable, especialmente se está pulverizado. Reacciona exotérmica e rapidamente en contacto có aire ou a auga, polo que debe manipularse con precaución. O lume, de producirse, non se debe intentar apagar con auga.

Véxase tamén

Bibliografía

• "Táboa periódica dos elementos" (PDF). Consello da Cultura Galega, Xunta de Galicia, Real Academia Galega de Ciencias, Real Academia Galega e Ciencia Nosa. 2019. 
• Bermejo, M. R.; González, A.; Vázquez, M. (2006). O nome e o símbolo dos elementos químicos (PDF). Xunta, Secretaría Xeral de Política Lingüística e CRPIH. ISBN 978-84-453-4325-8. 
• Bermejo, M. R.; González, A.; Maneiro, M. (2018). Guía dos elementos químicos. Historia, propiedades e aplicacións. Xunta de Galicia e CRPIH. ISBN 978-84-453-5297-7. 

Ligazóns externas

• WebElements.com - magnesio (en inglés)
• Dietary Magnesium (en inglés)