Estroncio

elemento químico de número atómico 38

O estroncio é un elemento químico da táboa periódica cuxo símbolo é Sr e o seu número atómico é 38.

Estroncio
Ca
 
 
38
Sr
 
               
               
                                   
                                   
                                                               
                                                               
Sr
Ba
RubidioEstroncioItrio
Táboa periódica dos elementos
[[Ficheiro:{{{espectro}}}|300px|center]]
Liñas espectrais do Estroncio
Información xeral
Nome, símbolo, número Estroncio, Sr, 38
Serie química Metal alcalinotérreo
Grupo, período, bloque 2, 5, s
Densidade 2,630 kg/m3
Dureza {{{dureza}}}
Aparencia Metálico prateado esbrancuxado
N° CAS 7440-24-6
N° EINECS 231-133-4
Propiedades atómicas
Masa atómica 87,62 u
Raio medio pm
Raio atómico (calc) 219 pm
Raio covalente 195 pm
Raio de van der Waals 249 pm
Configuración electrónica [Kr]5s2
Electróns por nivel de enerxía 2, 8, 18, 8, 2
Estado(s) de oxidación 2
Óxido base forte
Estrutura cristalina cúbica centrada nas caras
Propiedades físicas
Estado ordinario Sólido
Punto de fusión 1050 K
Punto de ebulición 1655 K
Punto de inflamabilidade {{{P_inflamabilidade}}} K
Entalpía de vaporización 144 kJ/mol
Entalpía de fusión 8,3 kJ/mol
Presión de vapor 246 Pa a 1042 K
Temperatura crítica  K
Presión crítica  Pa
Volume molar m3/mol
Velocidade do son m/s a 293.15 K (20 °C)
Varios
Electronegatividade (Pauling) 0,95
Calor específica 300 J/(K·kg)
Condutividade eléctrica 7,62·106 S/m
Condutividade térmica 35,3 W/(K·m)
1.ª Enerxía de ionización 549,5 kJ/mol
2.ª Enerxía de ionización 1064,2 kJ/mol
3.ª Enerxía de ionización 4138 kJ/mol
4.ª Enerxía de ionización {{{E_ionización4}}} kJ/mol
5.ª Enerxía de ionización {{{E_ionización5}}} kJ/mol
6.ª Enerxía de ionización {{{E_ionización6}}} kJ/mol
7.ª Enerxía de ionización {{{E_ionización7}}} kJ/mol
8.ª enerxía de ionización {{{E_ionización8}}} kJ/mol
9.ª Enerxía de ionización {{{E_ionización9}}} kJ/mol
10.ª Enerxía de ionización {{{E_ionización10}}} kJ/mol
Isótopos máis estables
iso AN Período MD Ed PD
MeV
84Sr0,56%estable con 46 neutróns
86Sr9,86%estable con 48 neutróns
87Sr7,0%estable con 49 neutróns
88Sr82,58%estable con 50 neutróns
90SrSintético28,78 aβ-0,54690Y
Unidades segundo o SI e en condicións normais de presión e temperatura, salvo indicación contraria.

Características principais editar

O estroncio é un metal brando de cor prateada brillante, algo maleable, que rapidamente se oxida en presenza de aire adquirindo un ton amarelento pola formación de óxido polo que debe conservarse mergullado en queroseno. Debido á súa elevada reactividade o metal atópase na natureza combinado con outros elementos e compostos. Reacciona rapidamente coa auga liberando o hidróxeno para formar o hidróxido.

O metal arde en presenza de aire -espontaneamente se se atopa en po finamente dividido- con chama vermella rosada formando óxido e nitruro; dado que co nitróxeno non reacciona por baixo de 380 °C forma unicamente o óxido cando arde a temperatura ambiente. Os sales volátiles de estroncio pintan dunha fermosa cor carmesí as chamas polo que se usan en pirotecnia.

Presenta tres estados alotrópicos con puntos de transición a 235 °C e 540 °C.

Aplicacións editar

Hoxe día non ten case uso, antes o principal uso do estroncio era en cristais para tubos de raios catódicos de televisores en cor debida á existencia de regulacións legais que obrigan a utilizar este metal para filtrar os raios X evitando que incidan sobre o espectador. Outros usos son:

Historia editar

O estroncio (de estronciana) foi identificado en 1970 por Adair Crawford no mineral estroncianita distinguíndoo doutros minerais de bario. En 1798 Klaproth e Hope descubrírono de forma independente. O primeiro en illar o estroncio foi Humphry Davy mediante electrólise da estronciana —óxido de estroncio— de onde provén o nome do metal.

Abundancia e obtención editar

O estroncio é un elemento abundante na natureza representando unha media do 0,034% de tódalas rochas ígneas e atópase maioritariamente en forma de sulfato (celestita) e carbonato (estroncianita). A similitude dos radios iónicos de calcio e estroncio fai que este poida substituír o primeiro nas redes iónicas das súas especies minerais o que provoca que o estroncio estea moi distribuído. A celestita atópase en boa medida en depósitos sedimentarios de tamaño suficiente para que a súa minería sexa rendible razón pola que é o principal mineral de estroncio malia que a estroncita sería, en principio, mellor xa que o estroncio se consome principalmente en forma de carbonato, así a todo os depósitos de estroncita economicamente viables atopados ata a data son escasos. As explotacións principais de mineral de estroncio atópanse en Inglaterra.

O metal pódese extraer por electrólise do cloruro fundido mesturado con cloruro de potasio:

(cátodo) Sr2+* + 2e- → Sr (ánodo) Cl-* ½Cl2 (gas) + e-

ou ben por aluminotermia, é dicir, redución do óxido con aluminio en baleiro á temperatura de destilación do estroncio.

Isótopos editar

O estroncio ten catro isótopos naturais estables: Sr-84 (0,56%), Sr-86 (9,86%), Sr-81 (7,0%) e Sr-88 (82,58%). Unicamente o isótopo Sr-87 é radioxénico, produto da desintegración de rubidio-87. Xa que logo, o Sr-87 pode ter dúas orixes o formado durante a síntese nuclear primordial (xunto cos outros tres isótopos estables) e o formado polo decaemento do rubidio. A razón Sr-87/Sr-86 é o parámetro tipicamente utilizado na datación radiométrica da investigación xeolóxica, atopándose entre valores entre 0,7 e 4,0 en distintos mineralé e rochas.

Coñécense dezaseis isótopos radioactivos. O máis importante é o Sr-90, de 29 anos de vida media, subproduto da choiva nuclear que segue ás explosións nucleares e que representa un importante risco sanitario xa que substitúe con facilidade ao calcio nos ósos dificultando o seu eliminación. Este isótopo é un dos mellor coñecidos emisores beta de alta enerxía e longa vida media e emprégase en xeradores auxiliares nucleares (SNAP, Systems for Nuclear Auxiliary Power) para naves espaciais, estacións meteorolóxicas remotas, balizas de navegación e, en xeral, aplicacións nas cales se requira unha fonte de enerxía eléctrica lixeira e con grande autonomía.

Precaucións editar

O estroncio puro é extremadamente reactivo e arde espontaneamente en presenza de aire polo que se lle considera un risco de incendio.

O corpo humano absorbe estroncio do mesmo xeito ca calcio. As formas estables (non radioactivas) de estroncio non provocan efectos adversos significativos na saúde, pero o Sr-90 radioactivo acumúlase no corpo prolongando a exposición á radiación e provocando diversas desordes incluído o cancro de óso.

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

Ligazóns externas editar