Bohrio

elemento químico de número atómico 107

O bohrio[1] é un elemento químico da táboa periódica dos elementos que ten o símbolo Bh e o número atómico 107. É un elemento sintético. O seu isótopo máis estable é Bh-262 que ten unha vida media de 102 milisegundos.

Bohrio
[[Ficheiro:|200px]]
Re
   
 
107
Bh
 
               
               
                                   
                                   
                                                               
                                                               
Bh
-
SeaborgioBohrioHassio
Táboa periódica dos elementos
[[Ficheiro:{{{espectro}}}|300px|center]]
Liñas espectrais do Bohrio
Información xeral
Nome, símbolo, número Bohrio, Bh, 107
Serie química Metal de transición
Grupo, período, bloque 7, 7, d
Densidade - kg/m3
Dureza
Aparencia Descoñecida
N° CAS
N° EINECS
Propiedades atómicas
Masa atómica 264 u
Raio medio pm
Raio atómico (calc) 128 (estimado) pm
Raio covalente 141 (estimado) pm
Raio de van der Waals pm
Configuración electrónica [Rn]5f14 6d5 7s2
Electróns por nivel de enerxía {{{electróns_por_nivel}}}
Estado(s) de oxidación
Óxido
Estrutura cristalina
Propiedades físicas
Estado ordinario Sólido
Punto de fusión  K
Punto de ebulición  K
Punto de inflamabilidade {{{P_inflamabilidade}}} K
Entalpía de vaporización kJ/mol
Entalpía de fusión kJ/mol
Presión de vapor
Temperatura crítica  K
Presión crítica  Pa
Volume molar m3/mol
Velocidade do son m/s a 293.15 K (20 °C)
Varios
Electronegatividade (Pauling)
Calor específica J/(K·kg)
Condutividade eléctrica S/m
Condutividade térmica W/(K·m)
1.ª Enerxía de ionización 742,9 (predición) kJ/mol
2.ª Enerxía de ionización 1688,5 (predición) kJ/mol
3.ª Enerxía de ionización 2566,5 (predición) kJ/mol
4.ª Enerxía de ionización {{{E_ionización4}}} kJ/mol
5.ª Enerxía de ionización {{{E_ionización5}}} kJ/mol
6.ª Enerxía de ionización {{{E_ionización6}}} kJ/mol
7.ª Enerxía de ionización {{{E_ionización7}}} kJ/mol
8.ª enerxía de ionización {{{E_ionización8}}} kJ/mol
9.ª Enerxía de ionización {{{E_ionización9}}} kJ/mol
10.ª Enerxía de ionización {{{E_ionización10}}} kJ/mol
Isótopos máis estables
iso AN Período MD Ed PD
MeV
274BhSintético54 sα8,8270Db
272BhSintético9,8 sα9,02268Db
271BhSintético1,2 sα9,35267Db
270BhSintético61 sα8,93266Db
267BhSintético17 sα8,83263Db
Unidades segundo o SI e en condicións normais de presión e temperatura, salvo indicación contraria.

Historia editar

 
Bohrio

Foi sintetizado en 1976 por un equipo soviético liderado por Yuri Oganessian do Instituto de Investigación Nuclear situado en Dubna, o cal produciu o isótopo Bh-261 cunha vida media de 1-2 milisegundos (en datas posteriores déuselle unha vida media de arredor de 10 ms). Conseguírono bombardeando Bismuto-204 cun núcleo de Cromo-54.

En 1981 un equipo de investigación alemán dirixido por P. Armbruster e G. Münzenberg puido confirmar os resultados do equipo Soviético e producir bohrio, concretamente Bh-262 de vida media superior.

Os alemáns suxeriron o nome de nielsbohrio en honor do físico danés Niels Bohr. Os soviéticos suxeriron que este nome se lle dera ó elemento 105, que finalmente recibiu o nome de Dubnio.

Houbo polémica sobre o nome que debían recibir os elementos con números atómicos comprendidos entre o 101 e o 109; debido a isto o IUPAC chamoulle unnilseptio (símbolo Uns) de forma provisional a este elemento. En 1994 un comité do IUPAC recomendou que o elemento 107 se chamara bohrio. Isto concordaba cos nomes doutros elementos que recibiron o seu nome en honor a a persoas, onde só se tomaba o apelido, pero tiña en contra a moitos que pensaban que se podería confundir co boro. Pese a isto, en 1997 recoñeceuse internacionalmente bohrio coma o nome do elemento 107.

Notas editar

  1. "bohrio". TERGAL. Consultado o 20/02/2019. 

Véxase tamén editar

Bibliografía editar