O antimonio é un elemento químico de número atómico 51, e que comparte coa auga a propiedade química de dilatarse ó baixar de certa temperatura. Está situado no grupo 15 da táboa periódica dos elementos e o seu símbolo é Sb.

Antimonio
As
 
 
51
Sb
 
               
               
                                   
                                   
                                                               
                                                               
Sb
Bi
EstañoAntimonioTelurio
Táboa periódica dos elementos
[[Ficheiro:{{{espectro}}}|300px|center]]
Liñas espectrais do Antimonio
Información xeral
Nome, símbolo, número Antimonio, Sb, 51
Serie química Metaloides
Grupo, período, bloque 15, 5, p
Densidade 6697 kg/m3
Dureza 3
Aparencia Gris prateado
N° CAS 7440-36-0
N° EINECS 231-146-5
Propiedades atómicas
Masa atómica 121,760(1)[1] u
Raio medio 145 pm
Raio atómico (calc) 133 pm
Raio covalente 138 pm
Raio de van der Waals pm
Configuración electrónica [Kr]4d105s25p³
Electróns por nivel de enerxía 2, 8, 18, 18, 5
Estado(s) de oxidación ±3, 5
Óxido acidez media
Estrutura cristalina romboédrica
Propiedades físicas
Estado ordinario Sólido
Punto de fusión 903,78 K
Punto de ebulición 1860 K
Punto de inflamabilidade {{{P_inflamabilidade}}} K
Entalpía de vaporización 77,14 kJ/mol
Entalpía de fusión 19,87 kJ/mol
Presión de vapor 2,49 × 10-9 Pa a 6304 K
Temperatura crítica  K
Presión crítica  Pa
Volume molar m3/mol
Velocidade do son m/s a 293.15 K (20 °C)
Varios
Electronegatividade (Pauling) 2,05
Calor específica 210 J/(K·kg)
Condutividade eléctrica 2,88 × 106 S/m
Condutividade térmica 24,3 W/(K·m)
1.ª Enerxía de ionización 834 kJ/mol
2.ª Enerxía de ionización 1594,9 kJ/mol
3.ª Enerxía de ionización 2440 kJ/mol
4.ª Enerxía de ionización 4260 kJ/mol
5.ª Enerxía de ionización 5400 kJ/mol
6.ª Enerxía de ionización 10 400 kJ/mol
7.ª Enerxía de ionización {{{E_ionización7}}} kJ/mol
8.ª enerxía de ionización {{{E_ionización8}}} kJ/mol
9.ª Enerxía de ionización {{{E_ionización9}}} kJ/mol
10.ª Enerxía de ionización {{{E_ionización10}}} kJ/mol
Isótopos máis estables
iso AN Período MD Ed PD
MeV
121Sb57,36 %estable con 70 neutróns
123Sb42,64 %estable con 72 neutróns
125SbSintético2,7582 aß0,767125Te
Unidades segundo o SI e en condicións normais de presión e temperatura, salvo indicación contraria.

Nomenclatura

editar

Os árabes chamaban "al ithmid" a un mineral que usaban as mulleres do antigo Exipto para enzoufar as cellas e ás veces tamén a cara, nome relacionado con máscara. Tamén hai vasos e cerámica caldea, datados con 6000 anos de antigüidade, decorados con este mineral [Cómpre referencia]. Os gregos chamábanlle "anthemonium". O nome actual de antimonium débese ao alquimista sevillano do século VIII Abu Musa Yabir al-Sufi coñecido como Geber (721-815).

A súa abreviatura está relacionada co mineral do que foi extraído, a estibina, que é sulfuro de antimonio (Sb3S2). En latín o nome deriva, de novo, da propiedade de adornar ou embelecer que tiña o mineral estibina, marca, de aí o seu nome "stibium". O símbolo do elemento, seguindo as normas de Berzelius, non podía ser S porque xa fora asignado ao xofre, polo que foi nomeado Sb.

En 1604 o monxe Basilius Valentinus (1565-1624) publicou o libro Triumph-Wagen des Antimoni ("A carroza triunfal do Antimonio"), no que comparaba o antimonio co mercurio na súa importancia para as transmutacións dos alquimistas, a quintaesencia da materia.

Extracción

editar

A finais do século XIX extraeuse antimonio en Biobra (Rubiá, comarca de Valdeorras).

Véxase tamén

editar

Bibliografía

editar

 
 Este artigo sobre química é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
 Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.